Μια Ελλάδα που προκάλεσε την τύχη της

Διάβαζα τα σχόλια που μου ήρθαν στο twitter μόλις τουίταρα ότι κληρωθήκαμε με τη Ρουμανία, ότι θα είναι αυτοί το τελευταίο μας εμπόδιο για να βρεθούμε το καλοκαίρι στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. “Το άστρο του Ρεχάγκελ, που κληρονόμησε ο Σάντος”, και διάφορα άλλα τέτοια ήταν τα σχόλια για μια κλήρωση που μοιάζει αυθεντική παραγγελιά. Για να το διατυπώσει κανείς διαφορετικά, επρόκειτο για την ευχή των ποδοσφαιριστών της Εθνικής από την περασμένη εβδομάδα, από τη στιγμή που έμαθαν τα ονόματα των υποψήφιων αντιπάλων μας. Πρόκειται όμως για τύχη, ή για την περίπτωση μιας ομάδας που προκαλεί την τύχη της;

Αυτό που συνέβη στην κλήρωση ήταν αυτό που όλοι αντιλαμβανόμασταν ότι μπορεί να συμβεί τον καιρό που “φωνάζαμε” πόση σημασία έχουν οι νίκες επί της Σλοβακίας και του Λιχτενστάιν ακόμη και αν αυτές δεν μας εξασφάλιζαν την πρώτη θέση στον όμιλο. Διότι χάρη σε αυτές τις νίκες βρεθήκαμε στο γκρουπ των ισχυρών της κλήρωσης, που εξασφάλιζε το 50-50 σε βατό, έως και υποδεέστερο αντίπαλο. Χάρη σε αυτές τις νίκες, αλλά και όλες τις προηγούμενες που έκανε η Εθνική στη διαδικασία της προκριματικής φάσης εξασφαλίστηκε η προνομιακή θέση που χάριζε 50% πιθανότητες καλής κλήρωσης, δηλαδή μια εκ των Ρουμανία – Ισλανδία, μαζί με τις Γαλλία – Σουηδία.

Το κακό δεν είναι ότι δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι εμείς, που εργαζόμαστε στα αθλητικά media, και όλοι εσείς, οι αναγνώστες – ποδοσφαιρόφιλοι. Το ανησυχητικό είναι που δεν το έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει όλοι οι Ελληνες διεθνείς ποδοσφαιριστές, επειδή δεν βρίσκεται κανείς να τους το τονίσει, να τους κάνει πλύση εγκεφάλου ώστε να το συνειδητοποιήσουν και να το εμπεδώσουν. Θα σας διηγηθώ το παράδειγμα που κρύβει ένα πρόσφατο περιστατικό της εσωτερικής καθημερινής ζωής της Εθνικής: μια παρέα ποδοσφαιριστών μετά από πολλή κουβέντα στο ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει η αποστολή άκουσε ότι μια νίκη σε ένα φιλικό παιχνίδι επί της Αυστρίας έκρυβε πολύ περισσότερους βαθμούς για την Ελλάδα συγκριτικά με το όφελός της στο ranking από μια νίκη στο επίσημο παιχνίδι με το Λιχτενστάιν. Και μάλιστα τους φαινόταν τόσο απίστευτο, που χρειάστηκε να πάρουν δύο και τρεις διαφορετικές επιβεβαιώσεις από ανθρώπους που έχουν μελετήσει το καθεστώς του ranking.

Ολα αυτά οι ποδοσφαιριστές της Εθνικής θα έπρεπε να τα κάνουν κτήμα τους από την πρώτη ημέρα της ζωής τους στην Εθνική ομάδα. Πώς δίνεις εξετάσεις στα θεωρητικά για να πάρεις δίπλωμα οδήγησης; Ε, κάπως έτσι θα έπρεπε να είναι και για τους ποδοσφαιριστές. Να τους παραδίδεται η διδακτέα ύλη επί όλων όσων πρέπει να γνωρίζουν, ως παίκτες της Εθνικής, και μετά να υπάρχει ένα στέλεχος επιφορτισμένο με αυτό το καθήκον, να τσεκάρει ότι ο προπονητής της Εθνικής δουλεύει με διαβασμένους, και όχι αδιάβαστους ποδοσφαιριστές.

Τώρα που ο ολοκληρώνεται η αλλαγή στο έμψυχο δυναμικό, τώρα που έχουμε φτάσει να έχουμε όλους κι όλους δύο πρωταθλητές Ευρώπης στο εθνικό ρόστερ, τώρα είναι ανάγκη να χτίσει η Ομοσπονδία την εθνική συνείδηση στα αποδυτήρια της ομάδας. Διαφορετικά θα παίζουμε με τον κίνδυνο να μικρύνουμε σε μέγεθος δίχως καν να καταλάβουμε το πώς.