Ο Τελευταίος Πρίγκηπας του ΠΑΟΚ

Διαβάζω για τον Γκαρσία.

Όχι τώρα, αλλά από καιρό… από τότε που άρχισε το πρόβλημα «θα μείνει» «θα παίξει» κ.λ.π.

Διαβάζω και τα σημερινά…πώς έφυγε ελεύθερος από τον ΠΑΟΚ… παντοτινός φίλος ο Γκαρσία… θα μπορούσε άνετα να παίζει ακόμα.. και όποια άλλη παράμετρο.

Εσυ που διαβάζεις από μακρυά το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι: Ρε παιδιά εντάξει με τον Γκαρσία… να μην το ξεχάσουμε ποτέ… αλλά νισάφι!»

Κάποτε όλα τελιώνουν…

Και όπως καταλαβαίνετε είναι εύκολο να το αναλύσεις και και να το κριτικάρεις.

Αυτό ακριβώς αυτό πήγα να πάθω … και τότε ακριβώς σκέφτηκα το φιλαράκι μου τον Τζόν, που το παραθυρο του δωματίου του βλέπει στα 50 μέτρα τον προβολέα της Τούμπας.

Όταν είσαι ΠΑΟΚ έχεις ανάγκη το παραμύθι. Όχι το ψέμα… απ’ αυτό είσαι χορτάτος… τη λάμψη του παραμυθιού, έχεις ανάγκη.

Ο Πάμπλο Γκαρσία υπήρξε μεγάλος παίκτης… πριν έρθει στον ΠΑΟΚ… και συνέχισε να είναι μεγάλος παίκτης παίζοντας στον ΠΑΟΚ… και τον πήρε πολλές φορές στην πλάτη του… και αλάνι είναι… και τσαμπουκάς… και Ινδιάνος… και έπαιζε όπως ακριβώς αρέσει στους οπαδούς του ΠΑΟΚ και πάνω από όλα ήξερε να μιλά στην καρδιά τους.

Ποια καρδιά τους;

Δεν μπορώ να πω περισσότερα.

Ή ΠΑΟΚ είσαι ή δεν είσαι ΠΑΟΚ!

Αν είσαι αντίπαλος του προφανώς και δεν καταλαβαίνεις τι λέω.

Ο Γκαρσία είναι το παραμύθι τους.

Κι όλα τα παραμύθια έχουν τους ήρωες τους.

Η συναισθηματική προσέγγιση λοιπόν των οπαδών του ΠΑΟΚ στο θέμα Γκαρσία είναι απολύτως επιβεβλημένη στην θρησκεία που λέγεται ΠΑΟΚ.

Δεν ξέρω πολλούς Παναθηναϊκούς να’χουν κτυπήσει τατού π.χ. τον Βαζέχα, ενώ ξέρει αρκετούς Παοκτσήδες που 'χουν κτυπήσει τον Πάμπλο.

Το παραμύθι δεν μπορεί να 'ναι παντού το ίδιο.

Για τον οπαδό του ΠΑΟΚ, Ο Βιερίνια ήταν Θεός.

Για τον οπαδό του Ολυμπιακού, ο Μιραλάς ήταν ένας πολύ καλός παίκτης. Το ευχαριστούμε το παλικάρι που βοήθησε τον Ολυμπιακό και του ευχαόμαστε καλή σταδιοδρομία.

Η γιαγια στην Ανω Τούμπα ξέρει ποιος είναι ο Κλάους Μπορεί να μην ξέρει πόσες τελικές προσπάθειες έχει, αλλά ξέρει ότι είναι παίκτης του ΠΑΟΚ.

Η γιαγιά στους Αμπελόκηπους δεν έχει ιδέα τι είναι το Καπίνο.

Ή την καταλαβαίνει κάποιος την διαφορά ή δεν την καταλαβαίνει.

Τα πρωταθλήματα, οι τίτλοι, οι επιτυχίες, οι πορείες στην Ευρώπη κάνουν τους οπαδούς πιο σνομπ…λιγότερο συναισθηματικούς… Οι φίλοι του ΠΑΟΚ εδώ και 10ετίες προφανώς και δεν πάσχουν από κάτι παρόμοιο. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε;

Οι συναισθηματικοί άνθρωποι, όπως θα ξέρετε, πενθούν με δραματικό τρόπο… και πολλοί απ’ αυτούς ΠΑΟΚτσήδες , που εννοώ εγώ, πενθούν για τον Πρίγκηπα του τελευταίου τους Παραμυθιού.

Μέχρι να λατρέψουν τον επόμενο.