Χρυσή μπάλα όπως λέμε Eurovision...

Δεν έχει την παραμικρή σημασία τι πιστεύω για το τελικό αποτέλεσμα. Αν δηλαδή δικαίως βγήκε πρώτος ο Κριστιάνο, δεύτερος ο Μέσι και τρίτος ο Ριμπερί. Αλλωστε για να έχεις άποψη πρέπει να υπάρχουν κριτήρια και τα κριτήρια σε αυτή την ψηφοφορία έχουν γίνει.... λάστιχο εδώ και χρόνια.

Ο νικητής τη φετινή χρονιά λοιπόν ήταν ο Κριστιάνο ο οποίος μετά τις τέσσερις συνεχόμενες του Μέσι που είχαν ακολουθήσει το δικό του πρώτο βραβείο, ξαναπήρε την Χρυσή Μπάλα. Εκτη συνεχόμενη χρονιά λοιπόν Κριστιάνο ή Μέσι. Το μεταξύ τους σκορ έγινε 2-4 και περιμένουμε να δούμε πλέον αν του χρόνου θα γίνει 3-4 ή 2-5; Θα μετρήσουμε τα γκολ και τις ασίστ τους μέσα στη χρονιά που θα τρέξει και θα ξέρουμε πριν την επόμενη τελετή ποιός θα είναι ο νικητής.

Η απορία μου βεβαίως είναι αν μπορεί ένας κεντρικός αμυντικός, ή ένας τερματοφύλακας, ή ένας μέσος να γίνει από εδώ και στο εξής ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο; Θα αναρωτηθεί κάποιος γιατί το λέω αυτό, όταν ο Καναβάρο το πήρε σχετικά πρόσφατα. Μα στο πρόσωπο του Καναβάρο όταν το πήρε είχε αναγνωριστεί η επιτυχία της Εθνικής Ιταλίας που πήρε το Μουντιάλ. Τώρα που πια δεν έχει κανένα νόημα στην ψηφοφορία τι έχει κάνει η ομάδα σου, πώς θα βγει ξανά καλύτερος παίκτης στον κόσμο ένας αμυντικός; Με τι κριτήρια θα το αποφασίσουμε; Αν είναι στόπερ θα ψάχνουμε να βρούμε πόσα τάκλιν επιτυχημένα έχει κάνει και θα το του δώσουμε. Αν είναι ακραίος αμυντικός θα τσεκάρουμε τις σέντρες που έβγαλε όλο το χρόνο και αυτός που έχει τις περισσότερες εύστοχες θα κερδίζει; Ας μην συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο γιατί νομίζω ότι γίνομαι κατανοητός...

Αυτό όμως που είναι το απίθανο σε αυτή την ιστορία είναι ο τρόπος με τον οποίο ψηφίζουν οι περισσότεροι. Ενας τρόπος τουλάχιστον χυδαίος, μακριά από τον υγιή ανταγωνισμό και από τους κανόνες ηθικής που έχει ή έστω έπρεπε να έχει ένα ΟΜΑΔΙΚΟ άθλημα όπως είναι το ποδόσφαιρο.

Ξεκινάω από τα βασικά. Ο Μέσι και ο Κριστιάνο έχουν δηλώσει κατά καιρούς ότι ο μεταξύ τους ανταγωνισμός τους βελτιώνει και τους κάνει καλύτερους. Πότε κάποιος από τους δύο ως αρχηγός ομάδας δεν σκέφτηκε να ψηφίσει τον άλλο μέσα στην τριάδα με τους καλύτερους. Φέτος ο Μέσι θεώρησε σωστό να δώσει την ψήφο του στους Ινιέστα, Τσάβι, Νεϊμάρ οι οποίοι όλως τυχαίως είναι συμπαίκτες του στην Μπάρτσα. Για τον Μέσι ο Κριστιάνο και ο Ριμπερί δεν άξιζαν να είναι στην τριάδα. Προσωπικά θα ντρεπούμουν να μάθει όλος ο πλανήτης ότι ως Μέσι δεν ψήφισα ποτέ τον Κριστιάνο μέσα στους τρεις καλύτερους του κόσμου.

Ο δε Κριστιάνο επίσης το ίδιο. Ποτέ ο Μέσι δεν ήταν για αυτόν ένας από τους τρεις καλύτερους του κόσμου. Εχει ψηφίσει μέχρι και τον Πέπε, αλλά τον Μέσι ποτέ! Φέτος φυσικά και δεν τον ψήφισε, όπως φυσικά δεν ψήφισε και τον Ριμπερί που ήταν σοβαρός ανταγωνιστής. Ο Φαλκάο, ο Μπέιλ και ο Οζίλ ήταν για τον Ρονάλντο οι τρεις καλύτεροι... Να χαμε να λέγαμε δηλαδή και από τον Πορτογάλο.

Αλήθεια όλα αυτά τα χρόνια που στο... διάολο πήγε για αυτούς τους δύο, ομολογουμένως καλύτερους ποδοσφαιριστές στον κόσμο το “η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στο νικητή”. Τι φοβούνται ότι θα χάσουν την πρωτιά από μία ψήφο, την δική τους. Και αλήθεια πόσο ωραίο θα ήταν, πόσο μεγάλο, πόσο μοναδικό ο Κριστιάνο να έβγαινε νικητής με μία ψήφο διαφορά αυτή του Μέσι, ή ο Μέσι να έβγαινε νικητής με μία ψήφο διαφορά αυτή του Κριστιάνο. Πόσο ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ θα ήταν όλο αυτό...

Αλλά ας αφήσουμε αυτούς τους δύο στην άκρη γιατί θεωρητικά τους... τυφλώνει ο ανταγωνισμός και ας δούμε τι ψήφισαν κάποιοι άλλοι. Για τον προπονητή της Εθνικής Πορτογαλίας Πάολο Μπέντο υπήρξε φυσικά καλύτερος ο Κριστιάνο, αλλά επίσης φυσικά ο Μέσι και ο Ριμπερί δεν άξιζαν να είναι στην τριάδα, στην οποία έβαλε τον Φαλκάο και τον Ρόμπεν. Πάλι καλά που ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Αργεντινής κάνοντας την έκπληξη εκτίμησε ότι ο Κριστιάνο Ρονάλντο έπρεπε να είναι στην τριάδα και τον ψήφισε ως τρίτο καλύτερο.

Κι' από εκεί και πέρα αρχίζει το ανέκδοτο. Ο αρχηγός της Ιταλίας Μπουφόν ψήφισε καλύτερο τον συμπατριώτη Πίρλο όπως Πίρλο ψήφισε και ο προπονητής της Ιταλίας, Τσέζαρε Πραντέλι. Ο Ντρογμπά ψήφισε τον συμπατριώτη του Γιάγια Τουρέ, ο Ντελ Μπόσκε τον Τσάβι και τον Ινιέστα, ο Φαν Πέρσι, τον Ρόμπεν και ο Βέλγος Κομπανί δεν βρήκε χώρο ούτε για Κριστιάνο, ούτε για Μέσι. Λογικό όταν είχε στην τριάδα τον συμπαίκτη Τουρέ και τον συμπατριώτη Αζάρ...

Οποιος μπορούσε να ψηφίσει συμπαίκτη στο σύλλογο ή συμπατριώτη του το έκανε σε ποσοστό 70%. Είσαι Πολωνός ψηφίζεις Λεβαντόφσκι, είσαι Ιβοριανός ψηφίζεις Τουρέ, είσαι Γάλλος ψηφίζεις Ριμπερί, είσαι Ουαλλός ψηφίζεις Μπέιλ, είσαι Πορτογάλος ψηφίζεις Κριστιάνο, είσαι Αργεντινός ψηφίζεις Μέσι. Παίζεις στη Ρεάλ ψηφίζεις Κριστιάνο και εκτός τριάδας Μέσι, παίζεις στη Μπάρτσα ψηφίζεις Μέσι και εκτός τριάδας Ρονάλντο. ΚΩΜΩΔΙΑ!

Οτι ακριβώς συμβαίνει στη Eurovision, συμβαίνει πλέον και στη Χρυσή Μπάλα. Είσαι Σκανδιναβός, ψηφίζεις πάντα ως καλύτερα τραγούδια αυτά της Νορβηγίας, της Σουηδίας κ.ο.κ. Είσαι μέλλον της πρώην ΕΣΣΔ. Ψηφίζεις Ρωσία, Ουκρανία, Λευκορωσία κ.τ.λ.π. Είσαι Κύπρος ψηφίζεις Ελλάδα και είσαι Ελλάδα ψηφίζεις Κύπρο.

Μετά κάνουμε την σούμα και βγάζουμε νικητή. Το βραβείο λέει είναι “ατομικό” και όχι ομαδικό, συνεπώς ορθώς το πήρε ο Κριστιάνο Ρονάλντο και ας μην πήρε κανένα τίτλο, ενώ ο Ριμπερί τους είχε πάρει όλους. Οπως ορθώς το πήρε ο Μέσι όταν ο Σνάιντερ τα είχε πάρει όλα με την Ιντερ και είχε πάει την Ολλανδία μέχρι τον τελικό του Μουντιάλ.

Ο Βενγκέρ το είπε πιο σωστά από όλους. “Τι νόημα έχουν τα ατομικά βραβεία σε ένα ομαδικό άθλημα ποτέ δεν κατάλαβα...”. Το πρόβλημα είναι ότι το μήνυμα που περνιέται πλέον στον νεαρό ποδοσφαιριστή παγκοσμίως την εποχή του Μέσι και του Κριστιάνο Ρονάλντο είναι ξεκάθαρο και είναι ένα. Δεν έχει καμία σημασία το ομαδικό πνεύμα και η συνολική δουλειά. Δεν έχει απολύτως κανένα νόημα τι θα πετύχεις μέσα από την ομάδα. Σημασία έχεις μόνο εσύ. Βελτιώσου γίνει καλύτερος βάλε περισσότερα γκολ για να γίνεις ΕΣΥ ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Η ομάδα στα... αυτά σου!