Σε φόρμα ο Μίτσελ, νικητής ο Ολυμπιακός

Είναι αμέτρητες οι φορές που στους τοίχους του καφενείου των ποδοσφαιρόφιλων αντηχεί η “μα καλά, θέλει προπονητή ο Ολυμπιακός για να νικήσει τον Λεβαδειακό;” ατάκα. Οπου “Ολυμπιακός” βάλτε οποιαδήποτε μεγάλη ελληνική ομάδα και όπου “Λεβαδειακός” οποιαδήποτε μικρή ή μικρομεσαία, και έπειτα αναρωτηθείτε πόσες φορές έχετε ακούσει αυτή τη ρήση. Μια κουβέντα που ισοδυναμεί με βλασφημία στις αίθουσες και τα γήπεδα όπου εκπαιδεύονται και επιμορφώνονται οι προπονητές, εκεί όπου σε κάθε μάθημα ακούν τους θεωρητικούς και τους εμπειρογνώμονες δασκάλους να επαναλαμβάνουν το “μια ομάδα προκειμένου να βγάλει στο τερέν την υπεροχή της χρειάζεται πάντοτε προπονητή” αξίωμα.

Το Ολυμπιακός – Λεβαδειακός είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα που ενισχύει αυτό το δόγμα της αντίληψης των προπονητών. Διότι ναι, σε αυτό το ματς ο Ολυμπιακός χρειαζόταν προπονητή, δηλαδή χρειαζόταν την βοήθεια του Μίτσελ για να πάρει τη νίκη. Και την είχε. Και την πήρε.

Μολονότι οι αρχικές επιλογές του Ισπανού προπονητή έμοιαζαν ορθόδοξες, λογικές, ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε πολύ από έναν αξιόμαχο Λεβαδειακό. Δεν προβληματίστηκε πολύ ανασταλτικά, αλλά συνάντησε σημαντικές δυσκολίες δημιουργικά και εκτελεστικά. Πλήρωσε κυρίως την έλλειψη συγχρονισμού με το παιχνίδι που έχει ο Μήτρογλου, ο οποίος έψαχνε τα πατήματά του και τον ρυθμό του. Εβγαινε από την περιοχή για να πάρει τη μπάλα με συνέπεια να αποσυντονίζει τον Σαβιόλα και να γεμίζει με εκνευρισμό τους μέσους και τους μεσοεπιθετικούς οι οποίοι τον έψαχναν στα συνήθη λημέρια του και δεν τον έβρισκαν.

Και τότε, στην ανάπαυλα του παιχνιδιού, ήρθε ο Μίτσελ, ο οποίος ζέσταινε τις αλλαγές του νωρίτερα και αφού έδωσε χρόνο και υπομονή στο αρχικό του σχήμα για να βρει το γκολ που θα το απελευθέρωνε, αποφάσισε να επηρεάσει το παιχνίδι. Εξω ο μέτριος Βάις και ο ασυγχρόνιστος Μήτρογλου, μέσα ο Φουστέρ και ο Ολαϊτάν. Ο Ολυμπιακός “ζωντάνεψε” σε χρόνο dt, έβαλε ενέργεια, καθάρισε το μυαλό του τινάζοντας τον εκνευρισμό του πρώτου ημιχρόνου από πάνω του, αναπτύχθηκε με ποικιλία, εγκατέλειψε το στατικό παιχνίδι του α', Φουστέρ – Ολαϊτάν και 1-0. Το ματς ήταν ήδη ιστορία, αλλά παρ' όλα αυτά ο Ολαϊτάν συνέχισε με τη φόρα που βρήκε, αλλά και με τον Ντομίνγκεζ που μπήκε όταν ο Σαβιόλα είχε κουραστεί, για να ολοκληρώσουν, με το δεύτερο γκολ που ήρθε από τον Χολέμπας μια άνετη – στο β' ημίχρονο – νίκη.

Δίχως τον προπονητή του σε φόρμα, ο Ολυμπιακός θα είχε δυσκολευτεί πάρα πολύ, και πιθανόν να είχε γκελάρει. Αυτό μας είπε το πρώτο ημίχρονο στο Καραϊσκάκη: ότι ναι, οι μεγάλες ομάδες προκειμένου να νικούν τις μικρές τον έχουν ανάγκη τον προπονητή τους.