Η “Χρυσή Μπάλα” της ωριμότητας του CR7

Και τώρα, που η συζήτηση σχετικά με το αν έπρεπε ή όχι να παραδοθεί σε αυτόν ή στον Φρανκ Ριμπερί η “Χρυσή Μπάλα” έχει “καθίσει”, είναι ώρα κανείς να διαβάσει λίγο παραπάνω τη στάση του Κριστιάνο Ρονάλντο απέναντι σε αυτό που του συνέβη, δηλαδή απέναντι στην ανάδειξή του σε πιο επιτυχημένο ποδοσφαιριστή του 2013 για να αντιληφθεί αυτό που συμβαίνει, δηλαδή ότι αυτό το τρόπαιο ήδη αποτελεί σημείο αναφοράς στην ιστορία ενός εκ των κορυφαίων Ευρωπαίων ποδοσφαιριστών ever επειδή σηματοδοτεί και φωτίζει τη νέα περίοδο που διανύει, αυτή της ωριμότητάς του.

Ωριμάζει ωραία ο Κριστιάνο. Σε περίπου 15 ημέρες, που θα σβήσει τα 29 κεράκια του, θα μπορεί να κοιτάζει πίσω με την ικανοποίηση που δικαιούται να αντλεί από τις διαπιστώσεις σχετικά με τη θεαματική βελτίωση της δημόσιας εικόνας του. Πρώτα ήταν όλη αυτή η κάλυψη που παρείχε στον Γκάρεθ Μπέιλ, στις πρώτες στιγμές του Ουαλού στη Ρεάλ, τον καιρό που δημοσίως ζητούσε από όλους “να βάλετε την πίεση σε εμάς τους παλιούς και να την αφαιρέσετε από έναν ποδοσφαιριστή τόσο φρέσκο σε μια ομάδα, που αισθάνεται ήδη πολύ μεγάλο βάρος λόγω του κόστους της μετακίνησής του”. Μετά ήταν ο “μη με χειροκροτείτε απόψε, δεν το αξίζω” πανηγυρισμός του μετά από ένα γκολ με τη Ρεάλ σε μια βραδιά που δεν ήταν καλός. Τώρα έρχεται το περιεχόμενο της συνέντευξής του στο France Football μετά από την κατάκτηση της “Χρυσής Μπάλας”. Το “μετανιώνω που είχα πει κάποτε σε κάποιους ότι με ζηλεύουν επειδή είμαι νέος, ωραίος και πλούσιος”, ο τρόπος που μιλά για τον Μέσι και τους άλλους ποδοσφαιριστές που τον “προκαλούν” με τα επιτεύγματά τους και τον παρακινούν για να γίνεται καλύτερος, κι αρκετές ακόμη θέσεις και απόψεις. Είναι και η φιλανθρωπική δράση που αναπτύσσει, όπως και η επιλογή του να συμφωνήσει για την δημιουργία και λειτουργία ενός δικού του μουσείου στη Μαδέιρα προκειμένου να βοηθήσει στην τουριστική- οικονομική ανάπτυξη της γενέτειράς του. Είναι μέχρι και το δώρο του στους 5 φυσικοθεραπευτές της Ρεάλ, ένα αυτοκίνητο για τον καθένα, που τους το είχε τάξει αν πάρει τη “Χρυσή Μπάλα”. Είναι όλα. Μικρά και μεγάλα. Μικρότερα και μεγαλύτερα. Ολα μιλούν.

Μια σειρά από σαφείς ενδείξεις, όταν τις κοιτάζει κανείς δίπλα δίπλα, οδηγούν στην εκτίμηση ότι ο Κριστιάνο, προτού φτάσει τα 30, ξεκαβαλάει από το σύννεφο. Ηταν πολύ λογικό που βρέθηκε πάνω στο σύννεφο. Είναι πολύ λογικό που έμεινε καβάλα για χρόνια. Είναι πολύ δύσκολο για έναν ποδοσφαιριστή με τόση προβολή να συνειδητοποιήσει εγκαίρως ότι δεν αποτελεί το κέντρο του κόσμου. Το έχω δει να συμβαίνει σε ένα σωρό ποδοσφαιροαστέρες πολύ μικρότερου, ελληνικού, βεληνεκούς. Αρχισα να το κατανοώ από την εποχή που άρχισα να το μελετώ, αλλά και να μεγαλώνω. Οταν περιβάλλεσαι από – επαγγελματίες ή μη – υμνητές, κόλακες και χειροκροτητές, όταν όλοι γύρω σου ζουν για να σε κανακεύουν, δεν γίνεται να μην “την ακούσεις”, να μη “την δεις”, να μην ρωτάς τον καθρέφτη καθρεφτάκι σου αν είσαι ο καλύτερος, να μη πιστέψεις ότι είσαι το κέντρο του κόσμου.

Η διαρκής συναναστροφή με προβεβλημένους ποδοσφαιριστές, αθλητές και λοιπούς “διάσημους” έφτιαξε μέσα μου, μετά από 20 χρόνια, μια μέθοδο για να τους ξεχωρίζω, και να προβλέπω αν θα καταφέρουν σύντομα να κατεβούν από το σύννεφο. Με τον Κριστιάνο έπεφτα έξω, το θεωρούσα αδύνατο να συμβεί. Με εκπλήσσει ευχάριστα, το θαυμάζω και το χαίρομαι, το εκτιμώ. Οχι, ο CR7 δεν θα γίνει ποτέ ταπεινός. Αυτό το συστατικό μάλλον θα του την χάλαγε τη συνταγή, όπως μου εξηγούσε ένας Πορτογάλος συνάδελφός μου που τον παρατηρούσε από τα ποδοσφαιρικά βήματα που έκανε τον καιρό που ήταν ακόμη μαθητής σχολείου. “Ο Ρονάλντο έγινε ο καλύτερος επειδή πίστευε ότι είχε μέσα του τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο”, όπως μου επαναλαμβάνει διαχρονικά. Παρ' όλα αυτά ωριμάζει ωραία. Κι αρχίζει να τρομάζει και να προβληματίζει πολύ λιγότερο όσους ανησυχούσαν με τις σκέψεις σχετικά με το αν ο άνθρωπος μέσα από τον ποδοσφαιριστή – πρότυπο μιας μεγάλης μερίδας πιτσιρικάδων αυτού του πλανήτη θα αποδεικνυόταν μια κακή επιρροή για τα παιδιά τους.