Ελλάδα, δες το παράδειγμα του Ανιέλι

Δεν είναι η πρώτη φορά που θα σου μιλήσω για τον Αντρέα Ανιέλι. Για τον 38χρονο, σήμερα, γιο του Ουμπέρτο Ανιέλι, δηλαδή τον σημερινό πρόεδρο της Γιουβέντους. Τον περασμένο Οκτώβριο σου είχα μιλήσει για το περιεχόμενο της ομιλίας του στο συνέδριο των leaders του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, όπου είχε μιλήσει για την απόλυτη ανάγκη των εταιρειών της Serie A να μπουν το συντομότερο δυνατόν στην εποχή της αυτοχρηματοδότησης ώστε να δημιουργήσουν καλύτερο περιβάλλον στο ιταλικό πρωτάθλημα ώστε αυτό να αναπτυχθεί και να ανταγωνιστεί το αγγλικό, το ισπανικό και το γερμανικό.

Ο Ανιέλι το ζει το πρόβλημα, το έχει μέσα στο “σπίτι” του, στην Γιουβέντους, η οποία δυσκολεύεται να πείσει τους φιλόδοξους ποδοσφαιριστές, τους “Πογκμπά” να μένουν στο Τορίνο και να οραματίζονται μια Γιούβε που θα πρωταγωνιστεί στο Champions League. Φοβάται πολύ ότι το ιταλικό πρωτάθλημα θα κρατά χαμηλά το ευρωπαϊκό ταβάνι της “Κυρίας”, επειδή δεν θα της επιτρέψει να μεγαλώσει τα έσοδά της και τις φιλοδοξίες της για να ξαναβρεί το ευρωπαϊκό μέγεθός της.

Την περασμένη Τετάρτη ο Ανιέλι το πήγε παρακάτω, έκανε ακόμη ένα βήμα. Πήγε στο ιταλικό κοινοβούλιο και ζήτησε νόμους που να επιτρέπουν και να βοηθούν τις ομάδες να αποκτήσουν γήπεδο σαν αυτό που έφτιαξε η Γιουβέντους.

Διαβάστε ένα απόσπασμα του λόγου του προέδρου της Γιουβέντους: “Η αδράνεια αυτής της χώρας και αυτού του κοινοβούλιου αφαιρεί την ανταγωνιστικότητα στο ιταλικό ποδόσφαιρο και στη Γιουβέντους, που είναι ο ηγέτης του calcio. Η θεσμική δραστηριότητα σας μπορεί να μας βοηθήσει αλλά χρειαζόμαστε σοβαρές μεταρρυθμίσεις και μάλιστα γρήγορα.

Δε θέλουμε χρηματοδότηση. Εμείς άλλωστε, το ποδόσφαιρο, αντιπροσωπεύουμε το 1,6% του εθνικού ΑΕΠ. Αυτό που θέλουμε είναι να συνεισφέρετε για την ανάπτυξη. Χωρίς αυτές τις μεταρρυθμίσεις, το ποδόσφαιρο μας δε θα αναπτυχθεί και η Γιουβέντους θα χάσει την ανταγωνιστικότητα της στην Ευρώπη, ενώ ο στόχος μας είναι η κορυφή της Ευρώπης. Αυτό που περιμένουμε βασικά από εσάς είναι ένας νόμος για τα γήπεδα, γιατί δεν μπορεί η Γιουβέντους να είναι η μόνη ιταλική ομάδα με ένα γήπεδο στο επίπεδο αυτών στην Αγγλία ή στη Γερμανία”.

Καταλαβαίνετε; Ο κλασσικός μοναχοφάης ποδοσφαιροπαράγοντας, ο μικρόνους δεν θα πήγαινε ποτέ στο Κοινοβούλιο για να ζητήσει νόμους που θα επιτρέπουν στις άλλες ομάδες να φτιάξουν γήπεδο. Το αντίθετο θα έκανε: θα έβαζε όσο το δυνατόν περισσότερα εμπόδια στους άλλους, ώστε οι άλλοι να μη φτιάξουν ποτέ γήπεδο, να μην ανεβάσουν ποτέ τα έσοδά τους, να μη γίνουν ποτέ ανταγωνιστικοί, να μην απειλήσουν ποτέ την ηγεμονία της Γιουβέντους, που παίρνει έναν σκασμό λεφτά από το Champions League χάρη στην εγγυημένη παρουσία της. Ο Ανιέλι όμως βλέπει πιο πέρα από το δάχτυλό του. Βλέπει το κακό που όχι έρχεται αλλά έχει ήδη έρθει για το ιταλικό πρωτάθλημα. Καταλαβαίνει ότι η σημερινή, η επικρατούσα κατάσταση στο ιταλικό πρωτάθλημα δεν επιτρέπει στην Γιουβέντους να αλλάξει αγωνιστικό μέγεθος και να ξαναγίνει όσο Γιουβέντους ήταν στα χέρια των προγόνων του. Και γι' αυτό προσπαθεί να μεγαλώσει την πίτα και όχι μόνο το δικό του κομμάτι σε αυτήν.

Πολύ πρόσφατα είχα την κουβέντα του με έναν Ιταλό συνάδελφό μου, ο οποίος μου εξηγούσε ότι ο μικρός Ανιέλι δεν κινείται ορμώμενος από την ανιδιοτέλεια ή τον ρομαντισμό, αλλά καθαρά και μόνο από την παγιωμένη αντίληψή του ότι η Γιουβέντους πιάνει ταβάνι όσο ζει σε αυτό το ιταλικό πρωτάθλημα και, κατά συνέπεια, ότι τα δύσκολα θα έρθουν και για τον ίδιο όταν η κοινωνία των οπαδών θα πάψει να τρέφεται από την χαρά του νέου γηπέδου και της κατάκτησης του ιταλικού πρωταθλήματος. Δεν είναι ούτε ρομαντικός, ούτε οραματιστής του κοινωνικού οφέλους. Πραγματιστής είναι. Και κοσμογυρισμένος, όπως κανείς εύκολα διαπιστώνει διαβάζοντας το βιογραφικό του. Ενας νέος διοικητής ποδοσφαιρικής εταιρείας που έχει πιάσει το νόημα, έχει αντιληφθεί ότι δεν είναι δυνατόν να ξαναμεγαλώσει η Γιουβέντους αν δεν ξαναμεγαλώσει η Serie A.

Θα είχε μεγάλο νόημα να προσκαλούσε η Superleague στην Ελλάδα τον Αντρέα Ανιέλι για μια διάλεξη. Να βάλει από κάτω όλους τους επιχειρηματίες του ελληνικού πρωταθλήματος και να τους αφήσει να τον ακούσουν και να τον κουβεντιάσουν. Θα βοηθούσε πολύ, τουλάχιστον αυτούς που έχουν διάθεση να ακούσουν και, κυρίως, να ενεργήσουν για την ανάπτυξη του ελληνικού πρωταθλήματος.