“Τσολίσμο”: Μία φιλοσοφία ζωής στην Ατλέτικο!

Σε κάθε προπόνηση της Ατλέτικο Μαδρίτης, λίγο πριν αυτή ξεκινήσει, ο Ντιέγκο «Τσόλο» Σιμεόνε λέει την μία και μοναδική φράση: «Δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγετε, να γλιτώσετε, από μένα. Να το θυμάστε…». Μετά ξεκινά η προπόνηση…

Μισή ώρα πριν από την έναρξη του κάθε ματς, στέλνει τους παίκτες του για την προθέρμανση στον αγωνιστικό χώρο και αυτός κλείνεται στην απόλυτη ηρεμία των αποδυτηρίων. Παίρνει το κινητό του και κάνει τρία τηλεφωνήματα. Ένα σε κάθε ένα από τα παιδιά του που ζουν στην Αργεντινή με την μαμά. Το κάθε τηλεφώνημα διαρκεί δύο τρία λεπτά. Μετά βγαίνει στον αγωνιστικό χώρο. Όπως λέει και ο ίδιος «η ηρεμία πριν την καταιγίδα».

Η ιστορία του με την Ατλέτικο κρατάει χρόνια. Όπως και η σχέση του, το δέσιμο με την ομάδα. Το 1996 ως παίκτης και αρχηγός της την οδήγησε στην κατάκτηση του νταμπλ. Με δικό του γκολ σφραγίστηκε ο τίτλος. Το 2003 γύρισε στη Μαδρίτη για να παίξει ξανά για την αγαπημένη του Ατλέτικο. Το 2005 ένα χρόνο πριν εγκαταλείψει οριστικά την ενεργό δράση αποχαιρέτησε την Μαδρίτη.

Το «Βιθέντε Καλντερόν» κόντεψε να πέσει από τις εκδηλώσεις λατρείας για τον αγαπημένο του παίκτη. Ο «Τσόλο» εκείνη την ημέρα αποχώρησε έχοντας πάρει μία μεγάλη απόφαση: «Θα γυρίσω ξανά κι αυτή η ομάδα θα γίνει πάλι μεγάλη…». Ο μεγάλος του γιος, ο Τζιοβάνι (τότε 10 ετών) τον περίμενε στις κερκίδες με δάκρυα στα μάτια, συγκινημένος από τις εκδηλώσεις λατρείας για τον μπαμπά. Το προηγούμενο βράδυ είχε συμβεί το ακριβώς αντίθετο. Ο μπαμπάς είχε πάει στο μικρό γηπεδάκι της τοπικής Ράγιο όπου ο Τζιοβάνι αποχαιρετούσε τους φίλους και συμπαίκτες του στις ακαδημίες της ομάδας. Ο μπαμπάς Ντιέγκο που στέκονταν έξω από το μικρό γηπεδάκι και παρακολουθούσε τη σκηνή, δάκρυσε…

Πέρασαν 6 χρόνια από εκείνη την ημέρα μέχρι να φτάσουμε στον Δεκέμβριο του 2011 όταν ο προπονητής Ντιέγκο Σιμεόνε πήρε το αεροπλάνο από το Μπουένος Αϊρες για τη Μαδρίτη για να αναλάβει τις τύχες της αγαπημένης του Ατλέτικο. Μια Ατλέτικο γεμάτη από οικονομικά προβλήματα που βολόδερνε στις χαμηλές θέσεις της βαθμολογίας και η εσωστρέφεια είχε κυριεύσει τους πάντες.

«Δεν ξέρω αν ήταν ο μοναδικός προπονητής στον κόσμο που θα κατάφερνε αυτό που πέτυχε ο Ντιέγκο Σιμεόνε. Ξέρω όμως ότι είναι ο καλύτερος. Ο τρόπος με τον οποίο μας ένωσε και μας έκανε ομάδα, είναι ένα τεράστιο μάθημα ζωής» είπε για αυτόν ο αρχηγός της σημερινής Ατλέτικο, ο Γκάμπι.

Κανείς δεν θα μπορούσε να εμπνεύσει καλύτερα αυτή την ομάδα, αυτόν τον κόσμο, αυτούς τους παίκτες από τον αρχηγό που το 1996 σήκωσε το νταμπλ. Η Ατλέτικο του Σιμεόνε μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια που την προπονεί, έχει κατακτήσει το Europa League, το Σούπερ Καπ Ευρώπης κόντρα στην Τσέλσι, το Κύπελλο Ισπανίας μέσα στο «Μπερναμπέου» με αντίπαλο τη μισητή Ρεάλ Μαδρίτης, έχει εξασφαλίσει την συμμετοχή της στο Τσάμπιονς Λιγκ και εδώ και λίγες ώρες έχοντας αποκλείσει τη Μίλαν με δύο νίκες, βρίσκεται στις κατά τεκμήριο οκτώ καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Δεν είναι απλά μία επιτυχία, είναι πολλά περισσότερα.

Ο Σιμεόνε έχει πολλά μότο στην καθημερινότητά του. «Δεν χρειάζομαι καλούς παίκτες. Δεν βελτιώνουν καμία ομάδα στον κόσμο οι καλοί παίκτες. Τις ομάδες τις βελτιώνουν οι παίκτες που θέλουν να νικούν. Τέτοιους χρειάζομαι…» έχει πει.

Η πιο μυθική του φράση όμως, αυτή που στην Ισπανία αντιμετωπίζεται ως φιλοσοφία, ως στάση ζωής, είναι άλλη. Την αποκαλούν «Τσολίσμο» και βγαίνει από το παρατσούκλι του Σιμεόνε που είναι το «Τσόλο».

«Ναι, δεν θα πάψω να λέω ότι κοιτάμε παιχνίδι το παιχνίδι. Όπως ακριβώς κάνουν οι άνθρωποι εκεί έξω στον δρόμο, όπου ζουν μέρα με την μέρα. Βλέπουμε τους εαυτούς μας στην Ατλέτικο σαν όλους εκεί έξω που πρέπει κάθε μέρα να παλεύουν για να υπάρχουν και την επόμενη. Αισθανόμαστε σαν μία αντανάκλαση της κοινωνίας. Αν πάψουμε έστω και μία ημέρα να παλεύουμε δεν έχουμε καμία τύχη. Ο κόσμος ταυτίζεται με εμάς. Είμαστε για αυτούς μία πηγή ελπίδας. Με τους ελάχιστους πόρους που έχουμε, προσπαθούμε και τα καταφέρνουμε να συναγωνιζόμαστε τα θηρία»…

Σε μία χώρα σαν την Ισπανία, όπου η φτώχεια και η ανεργία έχουν χτυπήσει κόκκινο, η Ατλέτικο του Τσόλο Σιμεόνε έχει γίνει παράδειγμα και η λέξη «Τσολίσμο», η οποία θα μπει πλέον στα ισπανικά λεξικά έχει αποκτήσει την διάσταση μίας ολόκληρης στάσης ζωής.

Τσολίσμο: Η δύσκολη, καθημερινή προσπάθεια επιβίωσης και διάκρισης κόντρα σε αντίξοες συνθήκες…

Ο Ντιέγκο Σιμεόνε κάποια στιγμή θα φύγει από την αγαπημένη του Ατλέτικο. Η ιστορία δεν θα τον κρίνει μόνο για τις επιτυχίες του, θα τον κρίνει για όλα αυτά που προσέφερε στην ομάδα, για την στάση του, για τον τρόπο με τον οποίο πορεύτηκε μαζί της, για τον τρόπο με τον οποίο ενέπνευσε. Δεν ξέρω αν θα τον κρίνει ως τον καλύτερο προπονητή της Ατλέτικο, θα τον κρίνει σίγουρα όμως ως τον ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ μίας σπουδαίας ομάδας. Και όπως πολύ επιτυχημένα είπε και ο Κάρλο Αντσελότι: «Η Ατλέτικο είναι μία ομάδα που παίζει όπως ακριβώς έπαιζε ως ποδοσφαιριστής, ο δημιουργός της, ο Ντιέγκο Σιμεόνε. Όταν βλέπεις αυτήν την ομάδα στο χορτάρι, είναι σαν να βλέπεις τον Ντιέγκο να κάνει τάκλιν…»

Υ.Γ. Η ιστορία του Ντιέγκο Σιμεόνε είναι αλήθεια ότι κάτι μου θυμίζει…

Εύχομαι στον Βασίλη Παπαθεοδώρου, τα επόμενα χρόνια να βλέπει το gazzetta και να μπορεί να πει με καμάρι. «Εγώ το έφτιαξα…”