Μέχρι να ξαναγίνει Γιουβέντους...

Οταν οι Μπιανκονέρι κατάφερναν να μείνουν εκτός από τους ομίλους του Champions League, ο Γιουβεντίνος την ένιωσε την σφαλιάρα τόσο δυνατά όσο στην Περούτζια το 2000. Χρειάστηκε να περάσει καιρός και να πλησιάσουν τα ματς με την Φιορεντίνα στους «16» για να... παραμυθιαστεί ο κόσμος με το Europa League. Δεν θα ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία αλλά τουλάχιστον η Γιουβέντους θα έσωζε ό,τι μπορούσε να σωθεί ευρωπαϊκά φέτος και πάνω από όλα θα ξεκολλούσε στην Ευρώπη. Κάπως πρέπει να ξεμπλοκάρει και το Europa League με τον τελικό στο Τορίνο έδειχνε καλή περίπτωση. Τελικά δεν τα κατάφερε ούτε εκεί, αντί να ξεμπλοκάρει μπλόκαρε περισσότερο και κάπως έτσι έρχεται και το κόμπλεξ στο τέλος. Κι όταν έρχεται το κόμπλεξ, φταίει πάντα κάτι άλλο (διαιτησία, ατυχία, παρασκήνιο, ανάδρομος Ερμής κλπ.) όταν δεν πετυχαίνεις τον στόχο σου. Γι' αυτό και είναι πολύ ανησυχητικές, πέρα από αστείες, οι δηλώσεις του Κόντε μετά το ματς. Γιατί στα χρόνια του ποδοσφαιριστή Κόντε, κανείς στο Τορίνο δεν θα έλεγε τέτοια πράγματα αν είχε πάθει τέτοιο πράγμα στην Ευρώπη.

Στα χρόνια του ποδοσφαιριστή Κόντε βέβαια, όπως είπε και ο Μότζι, για την Γιουβέντους ήταν σχεδόν ρουτίνα το να πάει στον τελικό του Champions League και όχι να προσπαθεί -και να μην τα καταφέρνει- να πάει σε αυτόν του Europa. Και ναι μεν είναι μάλλον φυσιολογικό η Γιούβε να μην μπορεί να φτάσει ακόμη σε αυτό το επίπεδο μετά την οικονομική καταστροφή λόγω όσων έγιναν το 2006 αλλά δεν είναι και φυσιολογικό να γίνεται πρώτος στόχος το να πάρει το πρωτάθλημα με 100 βαθμούς αντί για μια ευρωπαϊκή κούπα. Δεν γίνεται, για παράδειγμα, ο Κόντε να παρατάσσει την ομάδα με αλλαγές στον πρώτο ημιτελικό με την Μπενφίκα και τέσσερις μέρες μετά να έχει την καλύτερη 11άδα (με εξαίρεση τον ανέτοιμο Βιντάλ) με την Σασουόλο...

Η Γιουβέντους θα πάρει το τρίτο σερί scudetto που τόσο πολύ ήθελαν Ανιέλι-Κόντε αλλά τώρα έρχεται η ώρα που θα πρέπει να αποφασίσουν και πώς θα προχωρήσουν τα επόμενα χρόνια. Τόσο αγωνιστικά όσο και διοικητικά και αν πιστέψουμε τους Ιταλούς τότε αναμένονται αρκετές αλλαγές καθώς φέρονται να είναι στην έξοδο δέκα ποδοσφαιριστές και συγκεκριμένα οι Στοράρι, Ρουμπίνιο, Ογκμπόνα, Πελούζο, Παντοΐν, Ισλα, Βούτσινιτς, Τζιοβίνκο, Οσβάλντο, Κουαλιαρέλα.

Τώρα, με πλήρη αποτυχία στην Ευρώπη, ρίχνοντας μια ματιά στα παραπάνω ονόματα καταλαβαίνεις ότι με τέτοιο πάγκο δεν πας πουθενά όταν λέγεσαι Γιουβέντους. Οπως δεν πας πουθενά, δυστυχώς για τον Κόντε, με το 3-5-2. Επί δύο χρόνια αυτό το σύστημα ό,τι είχε να δώσει το έδωσε στους Μπιακονέρι και αυτό που έδωσε αποδείχθηκε αρκετό για την Ιταλία αλλά ελάχιστο εκτός συνόρων. Σύμφωνα με τους Ιταλούς, ο Κόντε το είχε αποδεχθεί εδώ και καιρό και φέρεται να ενημέρωσε τον Μαρότα ότι το καλοκαίρι θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν μεταγραφές που θα ευνοούν την μετάβαση στο 4-3-3 ή και στο 4-2-3-1. «Κινδυνεύουμε από τακτική ασφυξία» ήταν τα λόγια του προπονητή. Τώρα δεν κινδυνεύει. Την έπαθε ήδη...

Ο Κόντε φέρεται να ζητάει δύο εξτρέμ, δύο επιθετικούς, ένα αριστερό μπακ, ένα στόπερ και ένα χαφ, αν πουληθεί ο Πογκμπά. Ο Γάλλος στο δεύτερο μισό της σεζόν δεν βλέπεται αλλά αφού ο μάνατζερ του είναι ο Ραϊόλα, είναι δεδομένο ότι θα μπλέξει δυο-τρεις ομάδες (Ρεάλ, Παρί, Σίτι) στη διεκδίκηση του και έτσι η Γιούβε θα βάλει στο ταμείο πολλά λεφτά και από εκεί και πέρα ο Θεός ας φωτίσει τον Μαρότα...

Παράλληλα με την αγωνιστική αλλαγή που επιβάλεται πάντως, στο Τορίνο έχουν βάλει μπρος και την διοικητική, σε ό,τι αφορά τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας. Μετά την οικονομική τραγωδία λόγω του 2006 (έφυγαν χορηγοί, τηλεοπτικά, Ευρώπη, παίκτες κλπ) η οικογένεια Ανιέλι έβαλε τρελά λεφτά στη Γιουβέντους. Γύρω στα 280 εκατ. ευρώ σε δύο αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου για να μην έρθει η κατάρρευση, κοντά στα 200 εκατ. ευρώ σε μεταγραφές (τύπου Αμάουρι, Ντιέγκο, Μέλο κλπ...), άλλα 120 εκατ. ευρώ για το γήπεδο και έχει ανακοινωθεί και η επένδυση 150 εκατ. ευρώ για την δημιουργία μιας πολιτείας της ομάδας στην έκταση γύρω από το γήπεδο. Αυτά τα 150 εκατ. είναι ουσιαστικά και τα τελευταία που βάζουν οι Ανιέλι καθώς από εδώ και πέρα θέλουν να μάθουν στη Γιούβε να ζει από τα έσοδα της. Καλό, μπορεί και το ιδανικό, θα είναι αυτό όταν φτάσουν στο σημείο που θέλουν αλλά το θέμα είναι τι θα κάνουν μέχρι τότε.

Η οικονομική χρονιά θα κλείσει με μικρή ζημιά λόγω του πρόωρου αποκλεισμού στο Champions League, τα οικονομικά γενικά φτιάχνουν, από το καλοκαίρι του 2015 -όπως είπε ο Μαρότα πριν 1,5 μήνα στη Gazzetta dello Sport- τίθενται σε ισχύ μια σειρά από συμφωνίες με χορηγούς που θα αυξήσουν κατά δεκάδες εκατ. ευρώ τα έσοδα και γενικά σε θεωρητικό επίπεδο έρχονται καλύτερες μέρες οικονομικά. Αν μαζί με το τρίτο σερί πρωτάθλημα, η Γιουβέντους κατακτούσε φέτος και έναν ευρωπαϊκό τίτλο (έστω το Europa League), ο Ανιέλι θα μπορούσε να είναι πιο χαλαρός αλλά τώρα μάλλον θα καταλάβει και ο ίδιος ότι αυτό το καλοκαίρι είναι το πιο κρίσιμο της προεδρίας του, σε ό,τι αφορά τις μεταγραφές.

Οχι τίποτα άλλο, αλλά στους Γιουβεντίνους δεν θα φτάνει πάντα το πρωτάθλημα. Μετά το Calciopoli και όσα πέρασαν οι Μπιανκονέρι τα επόμενα χρόνια, όλοι μπήκαν στην λογική του να σαρώσει η Γιούβε τα πρωταθλήματα από την στιγμή που θα επιστρέψει στην κορυφή. Αν συνεχίσει να είναι καλύτερη από τους άλλους ας τα σαρώσει αλλά αυτό δεν θα την κάνει και την καλύτερη όλων των εποχών, αν στην Ευρώπη δεν μπορεί να κάνει ούτε τα απολύτως απαραίτητα και αυτονόητα για το όνομα της...

Υ.Γ.: Αν η Γιούβε απέκλειε την Μπενφίκα, η Ιταλία θα διατηρούσε την 4η θέση στη βαθμολογία της UEFA. Δεν την απέκλεισε και η 4η θέση, από το 2015, χάθηκε. Η καλύτερη τιμωρία για τους Ιταλούς που μόνοι τους αποφάσισαν να βγάλουν τα μάτια τους και τώρα συνεχίζουν να τα βγάζουν έχοντας για πρόεδρο της ομοσπονδίας τον Αμπέτε και για πρόεδρο στην Λέγκα τον Μπερέτα...