Οι αναμνήσεις της Εθνικής Ελλάδας από το Euro 2004

Δέκα χρόνια έχουν περάσει από τον θρίαμβο του 2004 στα γήπεδα της Πορτογαλία, αλλά οι αναμνήσεις είναι νωπές σε όλους... Πόσω μάλλον στους πρωτεργάτες του ιστορικού αυτού θριάμβου, τους παίκτες της Εθνικής ομάδας, που κλήθηκαν να ξετυλίξουν τις αναμνήσεις τους μπροστά στην κάμερα της Nova...
Αναλυτικά οι δηλώσεις των ομοσπονδιακών τεχνικών, καθώς και των διεθνών ποδοσφαιριστών

ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΠΟΛΙΔΗΣ (Η πιο έντονη στιγμή): Όταν τελείωσε το παιχνίδι έπεσα κάτω και προσπαθούσα να κοιτάξω γύρω μου να δω αν πραγματικά αυτό που γίνονταν ήταν αλήθεια. Ναι παίζεις για να κερδίσεις, πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα, αλλά το να πάρεις ένα Ευρωπαϊκό Κύπελλο για μας ήταν θαύμα. Η λογική δεν το χώραγε.

ΤΡΑΪΑΝΟΣ ΔΕΛΛΑΣ (Για υποδοχή): Οι στιγμές που με στιγμάτισαν ήταν δύο. Ένα παιδί να κοιτά το λεωφορείο και να κλαίει και μια γιαγιά με ένα «πι» πίσω από το πούλμαν να στέλνει φιλιά και να λέει ευχαριστώ.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Θυμάμαι κάποιος στην υποδοχή μέσα στον κόσμο κράταγε ένα παιδάκι μηνών στην αγκαλιά του. Και άρχισε ξαφνικά να το πετάει ψηλά. Κι όλοι λέγαμε μεταξύ μας «μα τι κάνει αυτός!!».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΟΥΜΑΣ: Προσωπικά μέσα στο λεωφορείο δάκρυσα διότι καταφέραμε να δώσουμε τόσο μεγάλη χαρά στην Ελλάδα. Και τώρα που το λέω είμαι πολύ συγκινημένος που μας αξίωσε ο Θεός να είμαστε μέλη αυτής της ομάδας και να πάρουμε το Euro.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (Για στέμμα Καραγκούνη): Μετά την επιτυχία όλοι ήμασταν σε άλλη διάσταση, άλλο κόσμο. Θυμάμαι τον Καραγκούνη να έχει φορέσει κάποιο στέμμα και να μοιάζει σαν Βασίλισσα. Αυτό ήταν απερίγραπτο έβγαζε πάρα πολύ γέλιο η σκηνή.

ΦΑΝΗΣ ΚΑΤΕΡΓΙΑΝΝΑΚΗΣ (Για σύνθημα) Παίζαμε με την Πορτογαλία, βγαίνουμε να δούμε τον αγωνιστικό χώρο και άρχισαν να φωνάζουν οι πρώτοι Έλληνες, "σήκωσε το, το τιμημένο". Θυμάμαι τι λέγαμε με τα παιδιά, πάμε να φύγουμε πάλι μέσα αλλά στο τέλος το θυμόμασταν όλοι και το συζητάγαμε.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ (Για Ρεχάγκελ): Δημιούργησε μια ομάδα και αυτό ήταν το πιο σημαντικό όπως αποδείχθηκε από τα αποτελέσματα. Δεν άλλαζε παίκτες είχε μία βάση και αυτό λειτούργησε θετικά.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΖΑΓΟΡΑΚΗΣ (Για γκολ με Γαλλία): Η ικανότητα, το τάιμινγκ όλα έπαιξαν ρόλο. Θα μπορούσαν να χαλάσουν πολλά. Ήταν μια φάση που «έκατσε» όπως λέμε στο ποδόσφαιρο. Η σέντρα η κεφαλιά ήταν τέλεια και πήγαμε στον ημιτελικό.

ΖΗΣΗΣ ΒΡΥΖΑΣ (Για γκολ με Ρωσία): Κατά τη διάρκεια του αγώνα αισθανόμουν πως πήγαμε να καταστρέψουμε ότι φτιάξαμε στα δύο προηγούμενα. Με το γκολ σώσαμε την καταστροφή από τα δύο προηγούμενα επιτυχημένα αποτελέσματα.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΚΗΣ (Για φιλοσοφία ομάδας):Επειδή όλες οι ομάδες ήταν πολύ καλές, λέγαμε θα καθίσουμε όλοι πίσω και ο Άγγελος μπροστά θα βάλει ένα γκολ. Ήταν τόσο προσηλωμένη η ομάδα στα αμυντικά της καθήκοντα που λέγαμε ότι αν θα πάμε καλά πίσω ένα γκολ θα βάλουμε. Είχαμε αυτή την πίστη που μας ακολούθησε μέχρι το τέλος.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΑΡΤΑΣ (Για το γκολ με την Τσεχία): Όταν πήρα φόρα να χτυπήσω το κόρνερ ο στόχος ήταν να περάσω το πρώτο παίκτη που βάζουν οι ομάδες στο πρώτο δοκάρι σχεδόν στην γωνία της μικρής περιοχής. Στα παιδιά που έκαναν ζέσταμα και ετοιμάζονταν για την παράταση, γύρισα και τους είπα "μάγκες αφού δεν χάσαμε μέχρι τώρα, πάμε να κερδίσουμε".

ΝΙΚΟΣ ΝΤΑΜΠΙΖΑΣ: Είχε πλάκα με το μετάλλιο καθώς όταν γύρισα στην Αγγλία όλοι μου ζητούσαν να το δουν και να βγουν φωτογραφίες. Κάποιοι έκαναν πλάκα και μου έλεγαν να το πουλήσω στην μαύρη αγορά. Το έχω φυλαγμένο στο σπίτι και μετά από χρόνια όταν θα το κοιτάω θα θυμάμαι τα πάντα.

ΓΙΑ ΤΑ ΓΟΥΡΙΑ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΚΗΣ: Το σλόγκαν από τότε ήταν: "Πως κερδίσατε το Euro"; "Με την τηγανητή πατάτα" που τρώγαμε πριν από κάθε παιχνίδι.

ΝΙΚΟΣ ΝΤΑΜΠΙΖΑΣ: Το γούρι ήταν οι τηγανητές πατάτες και η κόκα κόλα στο τραπέζι. Είναι παράδοξο γιατί δεν κολλά με τις σωστές διατροφικές συνθήκες των ποδοσφαιριστών. Εμείς πηγαίναμε κόντρα στο ρεύμα.

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΦΕΣ: Όσοι καθόμασταν στον πάγκο καθόμασταν με συγκεκριμένη σειρά και αυτό ήταν το γούρι ειδικά μετά το πρώτο ματς που νικήσαμε την Πορτογαλία. Το σημαντικότερο ήταν ότι όλοι γίναμε μια οικογένεια. Το κλίμα κάθε μέρα γίνονταν και καλύτερο σε συνδυασμό με τα θετικά αποτελέσματα. Είχαμε γίνει ένας βράχος μια γροθιά που δεν μπορούσε να σπάσει με τίποτε.

ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΖΗΤΟΥΣΑΝ

ΤΡΑΪΑΝΟΣ ΔΕΛΛΑΣ: Πριν από ένα φιλικό με την Ολλανδία είχαμε μαζευτεί στο δωμάτιο κάποιοι παίκτες και κάναμε πλάκα και συζητάγαμε τι θα συμβεί στο Euro. Μετά την σφαλιάρα που φάγαμε και χάσαμε με 4-0 πολλά παιδιά παίζαμε στο εξωτερικό και μείναμε εκεί. Μετά ξαναμαζευτήκαμε και είπαμε πως δεν γίναμε μεγάλη ομάδα.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΣΟΥΡΑΝΗΣ: Εγώ ζήτησα την γέφυρα Ρίο-Αντίρριο μιας και ήμουν από την Πάτρα. Δεν είχε ολοκληρωθεί τότε. Δεν πληρώναμε που τα λέγαμε οπότε ο καθένας έλεγε ότι ήθελε.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΖΑΓΟΡΑΚΗΣ: Όταν βρίσκεσαι με τους ίδιους ανθρώπους ώρες, μέρες βδομάδες μαζί λες πάρα πολλά. Μην θεωρηθεί επιπολαιότητα. Απλά είχαμε μαζευτεί και λέγαμε διάφορα τρελά σ' αυτό το στυλ.

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΩΦΕΛΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

ΤΑΚΗΣ ΦΥΣΣΑΣ: Η Εθνική Ομάδα εκμεταλλεύτηκε την επιτυχία του 2004. Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν την εκμεταλλεύτηκε.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Η Εθνική είναι πάντα στις μεγάλες διοργανώσεις από τότε. Το ελληνικό ποδόσφαιρο όχι. Δεν εκμεταλλεύτηκε την επιτυχία.

ΝΤΕΜΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ
Για την επιστροφή του στην εθνική ομάδα: «Ήμουν έτοιμος να επιστρέψω. Έλειπα δύο χρόνια και όλη μου τη ζωή έπαιζα στις εθνικές ομάδες. Απλά, περίμενα έναν άνθρωπο, που θα δω την αλήθεια μέσα στα μάτια του και να δω ότι θέλει τους καλύτερους στην εθνική ομάδα. Το είδα από τον κύριο Ρεχάγκελ και καθώς έλειπα καιρό από την εθνική ομάδα ήταν μία απόφαση που την ήθελα πολύ κι εγώ».

Για την πλάκα που έκαναν μεταξύ τους οι παίκτες πριν από την Πορτογαλία για το τι θα ζητούσαν αν κατακτούσαν το τρόπαιο: «Ένα σωρό βλακείες λέγαμε τότε (γελάει). Και ήταν και το καλό γιατί υπήρχε χαβαλές στην ομάδα. Επί της ουσίας κάναμε πλάκα και λέγαμε ότι ο ένας θα πάρει την Ακρόπολη, ο άλλος τον Λευκό Πύργο, κάποιος την Κηφισίας και άλλος το αεροδρόμιο "Μακεδονία"»

Για την πρώτη του σκέψη όσον αφορά στο τι μπορούσε να κάνει η Ελλάδα στην Πορτογαλία: Να κάνει μία καλή πορεία, να κάνει νίκη, Αυτός ήταν ο πρωταρχικός στόχος. Το ταβάνι στο μυαλό μου ήταν να περάσουμε τους ομίλους».

Για το ότι πολλοί παίκτες εκείνης της ομάδας έπαιζαν σε ξένα πρωταθλήματα: «Ήταν σημαντικό διότι έφεραν νέα νοοτροπία, νέες εμπειρίες και είχαν αντιπάλους μεγάλους ποδοσφαιριστές. Επομένως ήταν μαθημένοι σε υψηλότερο επίπεδο, είχαν διαφορετικό αέρα και νοοτροπία. Αυτή ήταν βασική διαφορά σε σχέση με την Ελλάδα των προηγούμενων ετών»

Για τη δήλωσή του πριν από το δεύτερο ματς με την Ισπανία όπου έφερνε παράδειγμα την κατάκτηση του Euro 92 από τη Δανία. «Δεν μπορώ να πω ότι πίστευα στην κατάκτηση του τροπαίου όταν έκανα εκείνη τη δήλωση. Απλά ήταν η δική μου αλήθεια. Πίστευα αυτά που έλεγα γιατί πραγματικά η Δανία είχε πάει από τις παραλίες στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και χωρίς προετοιμασία και είχε πάρει την πρωτιά χωρίς να το περιμένει κανένας. Εξηγούσα έτσι ότι τίποτα δεν είναι απίθανο. Ευτυχώς βγήκε η γνώμη μου (χαμογελάει)».

Για το τι οδήγησε την Ελλάδα στην ιστορική διάκριση: Νομίζω ότι το νούμερο ένα ήταν το κλίμα και η ψυχολογία και σε αυτό συνέβαλε καθοριστικά ο Ρεχάγκελ. Ήταν ο μοναδικός προπονητής για τον οποίο ήμασταν σίγουροι ότι ήταν δίκαιος. Δεν άκουγε τον πρόεδρο της ΕΠΟ, δεν είχε άλλες πιέσεις στο να βάλει παίκτες κάνοντας πολιτική έκανε ό,τι είχε στο μυαλό του. Το ξέραμε και γι' αυτό ήταν πολύ καλό το κλίμα μεταξύ μας. Η συντροφικότητα, το κλίμα ήταν στοιχεία που μέτρησαν. Όταν υπάρχουν ομάδες είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει συνοχή και κοινός στόχος. Μας πρόσεχαν πολύ και από την ομοσπονδία. Ο καθένας περνούσε καλά κι αισθανόταν σπουδαίος ως ποδοσφαιριστής. Πάντα περνούσαμε καλά και ποτέ δεν βαρεθήκαμε»

Γιατί δεν εκμεταλλεύτηκε το ελληνικό ποδόσφαιρο την ευκαιρία: «Διότι δεν ενδιαφέρθηκε κανένας σοβαρά για το ποδόσφαιρο. Το κράτος κατ' αρχήν να επενδύσει παρότι λέμε ότι είναι αυτοδιοίκητο το ποδόσφαιρο. Κατά δεύτερον αν πάμε όλοι 30 χρόνια πίσω να δούμε ποιοι παράγοντες μπήκαν στο άθλημα γιατί το αγαπούσαν και ήθελαν ανυστερόβουλα να το βοηθήσουν, δεν ξέρω πόσους θα βρούμε. Φαντάζομαι πολύ λίγους. Δεν υπήρχε αγάπη για το ποδόσφαιρο, ο καθένας έπαιρνε ομάδα για δικό του λόγο. Καμία οργάνωση, κανένα πλάνο, κανένα σχέδιο και δεν υπάρχει ακόμα αυτό το πράγμα. Η πρωταθλήτρια ομάδα στην Ελλάδα περνάει απευθείας στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, εξασφαλίζει πριμ 15-20 εκατομμύρια ευρώ άρα κάνει τα πάντα για να το πάρει. Τρία-τέσσερα πρωταθλήματα να πάρει ο πρωταθλητής Ελλάδας ανοίγει την ψαλίδα με τον δεύτερο και τον τρίτο οικονομικά. Αυτό δεν συμβαίνει αλλού στην Ευρώπη. Δεν αφήνω υπονοούμενο, εννοώ την ομάδα που παίζει καλά. Κανένας δεν ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο και ούτε πρόκειται γιατί αυτό θέλει άτομα ν' αγαπάνε το άθλημα κι εγώ δεν έχω δει πολλά. Για να φτιάξει νομίζω ότι θέλει σωστή κρατική παρέμβαση και συνεργασία με την ΟΥΕΦΑ. Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος και είναι κρίμα γιατί συμφέρει μία χώρα να έχει προηγμένο πρωτάθλημα. Δεν ασχοληθήκανε. Απλά πήραμε το Euro, ανέβηκε η ψυχολογία και το ειδικό βάρος της εθνικής ομάδας. Μέχρι εκεί...»

Για το ότι καταφέρνει να διατηρείται ψηλά η εθνική παρά τα διάφορα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου: «Υπάρχει το ατομικό ταλέντο των παικτών, το ειδικό βάρος της φανέλας και η δυνατή πλέον ψυχολογία. Με άλλο αέρα παίζει ο Έλληνας ποδοσφαιριστής. Αυτή είναι η κληρονομιά, που άφησε η εθνική ομάδα. Γίνεται να έχεις μη ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, αλλά καλή εθνική ομάδα. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτό, αλλά υπάρχει μία ώθηση από το 2004 και μετά».