Mundial 2014: Ο Έλληνας σκηνοθέτης του Ρίο

Ένα.. ωραίο πρωί του… σωτήριου έτους 2008, ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Σωτήρης Καραμεσίνης, άφησε το σπίτι του στην Αθήνα και αποφάσισε να ζήσει το Ρίο Ντε Τζανέιρο! Χωρίς μάλιστα να χρειαστεί να… αλλάξει δουλειά και αντικείμενο. Η αγάπη του για την αρχαία τραγωδία τον έφερε αντιμέτωπο με μια πρόκληση: να ανεβάσει μια παράσταση στις φαβέλες! Η αρχή έγινε με τις Βάκχες, ακολούθησε η Ιφιγένεια εν Αυλίδι και πολλές άλλες.

«Το όνειρό μου πάντα ήταν να κάνω μια αρχαία τραγωδία με την ομάδα που δούλεψε στο φιλμ «Η Πόλη του Θεού». Κάναμε πρόβες για δύο μήνες και τελικά προχωρήσαμε στην πραγματοποίηση του οράματός μου», λέει στο gazzetta.gr, ένα ζεστό βράδυ στην παραλία της Κόπα Καμπάνα όπου τον συναντήσαμε και προσθέτει συνεχίζει: «Έμαθα σχετικά γρήγορα Πορτογαλικά μεταφράζοντας Ευριπίδη από τα αρχαία ελληνικά. Η αρχαία ελληνική τραγωδία είναι ένα αντικείμενο ακαδημαϊκό για τους Βραζιλιάνους, ακόμα και για τους ηθοποιούς. Οπότε, πιστεύω ότι κάλυψα ένα κενό και τελικά προέκυψε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον από τον κόσμο εδώ».

Ο Σωτήρης ζει και τώρα σε μια φαβέλα, αυτή του Βιντιγάλ και μας περιγράφει τη ζωή εκεί, πριν αλλά και μετά την «ειρηνοποίηση». «Η ζωή εδώ μοιάζει πολύ με μια φτωχογειτονιά της δεκαετίας του ’50 ή του ‘60 στην Ελλάδα. Όλη η φαβέλα που μένω, έχει πολύ ωραία θέα, όπως έχει για παράδειγμα το Πέραμα που επίσης βλέπει θάλασσα. Είναι μια μικρή κοινωνία που σε ξέρουν και τους ξέρεις όλους. Το καλό στη Βιντιγάλ, είναι ότι έχει γίνει «ειρηνοποίηση» (pacificacao), δηλαδή υπάρχει αστυνομία μέσα στους δρόμους, κι όχι απέξω και πλέον η φαβέλα δεν κουμαντάρεται από τους πιτσιρικάδες με τα ούζι! Το 2008 και το 2009 πάντως, πριν ηρεμήσουν τα πράγματα, κάναμε μέσα στην αίθουσα πρόβα και απέξω γινόταν πραγματική μάχη!

Έπεφταν τόσες σφαίρες που πέφταμε στο πάτωμα μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση», θυμάται και μιλά για την κατάσταση που ζει τώρα η χώρα: «Ο πλούτος είναι μαζεμένος στο 1% του πληθυσμού. Το 9% ζει υποφερτά και το 90% τη βγάζει δύσκολα πολύ. Αποφασίστηκε όμως από πολλά κέντρα ότι είναι η ώρα της Βραζιλίας, ένα μέρος που δεν είχε βγάλει ακόμα το «χυμό» που θα μπορούσε. Στην πορεία όμως, ο κόσμος βλέπει ότι αυτό είναι μπούμερανγκ.

Από το 2008 ως τώρα, πενταπλασιάστηκε το κόστος της στέγης και τριπλασιάστηκε το κόστος της ζωής. Μόνο και μόνο επειδή ανακοινώθηκε ότι εδώ θα διοργανωθούν Μουντιάλ και Ολυμπιακοί Αγώνες!»