Το πιο πολιτικοποιημένο Μουντιάλ

Η Carla Dauden είναι η σκηνοθέτης του “No, I' m not going to the World Cup” video, το οποίο σε διάρκεια ενός έτους, από τον Ιούνιο του 2013 μετρά περισσότερα από 4.3 εκατομμύρια views στο youtube. Σου είχα μιλήσει για την δράση της, την απήχηση και τον αντίκτυπό της, που την αναγόρευσαν σε “ανεπιθύμητη” από την FIFA και την κυβέρνηση της Βραζιλίας αυτή την εποχή, επειδή η Βραζιλιάνα δεν κάθεται φρόνιμη και συνεχίζει να κάνει δημόσια δύσκολες ερωτήσεις για το Μουντιάλ και τις συνέπειές του στη ζωή του λαού της Βραζιλίας αλλά και να διαδίδει την γνώση που μάζεψε στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 18 μηνών που ασχολείται με το θέμα.

Η Carla ήταν 23 ετών όταν ξεκίνησε αυτή την δράση, όταν έφτιαξε το πρώτο video, που έκανε περίπου 2.2 εκατ. views στο youtube σε διάστημα μερικών εβδομάδων. Είχε ήδη συμπληρώσει μια 5ετία ζωής στην Καλιφόρνια, όπου βρέθηκε για να κάνει σπουδές στον κινηματογράφο, είχε ήδη ολοκληρώσει σπουδές με υποτροφίες, είχε ήδη κάνει τις πρώτες της δουλειές στην Αμερική, το είχε ήδη στρώσει το χαλί για το American dream της. Τα είχε λυμένα όλα τα βασικά της ζητήματα, και επειδή δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με το Παγκόσμιο Κύπελλο ή με την κυβέρνηση της Βραζιλίας, θεωρητικώς “δεν της έπεφτε λόγος” και δεν είχε λόγο να ασχοληθεί. Ασχολήθηκε όμως. Επειδή την ένοιαζε.

Περίπου έναν χρόνο μετά, σήμερα, που το Μουντιάλ είναι σε εξέλιξη στα βραζιλιάνικα εδάφη, η Κάρλα μπορεί να κοιτάζει πίσω της με μεγάλη ικανοποίηση. Διότι έχει βοηθήσει πολύ στη διάδοση της ιστορίας των επιπτώσεων του πιο κοστοβόρου Μουντιάλ στην ιστορία στη ζωή των Βραζιλιάνων και, κυρίως, έχει λόγους να πιστεύει ότι μαζί με ένα σωρό άλλες προσωπικότητες της βραζιλιάνικης κοινωνίας έχουν καταφέρει να αγχώσουν πολύ την κυβέρνηση ενόψει των εκλογών του φθινοπώρου και να την αναγκάσουν να είναι λίγο πιο προσεκτική ή να κρατήσει κάποια προσχήματα στο ξόδεμα δισεκατομμυρίων ευρώ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016.

Χάρη στη δράση που έχουν αναπτύξει πολλοί Βραζιλιάνοι που νοιάζονται για την χώρα τους, ο λαός της Βραζιλίας έχει πολύ καλύτερη αντίληψη και τούτη την εποχή παγιώνει πολύ καλύτερη συνείδηση για όσα του συμβαίνουν, συγκριτικά με ότι μας συνέβαινε εμάς στην τετραετία που προηγήθηκε των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Στις αρχές του 2000 οι ανήσυχοι για τις συνέπειες των Αγώνων, αυτοί που ήξεραν και κατανοούσαν αυτό που θα ακολουθούσε για την Ελλάδα ήταν ελάχιστοι. Εβγαιναν σπάνια στους δρόμους, αντιδρούσαν ελάχιστα. Και η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων ζούσε με την ψευδαίσθηση ότι η ζημιά θα ήταν μικρή.

“Αυτή την στιγμή διαπιστώνω ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού στη Βραζιλία, θα μπορούσα να πω το περίπου 80%, έχει επίγνωση των συνεπειών που θα έχει στη ζωή μας αυτή η σπατάλη του δημοσίου χρήματος για το Μουντιάλ. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι σήμερα ενάντια στο Παγκόσμιο Κύπελλο, διότι άλλωστε είναι αρκετοί αυτοί που θεωρούν ότι τώρα πια, που η ζημιά έχει γίνει, δεν έχει νόημα να μην προσπαθήσουν να ευχαριστηθούν ένα Μουντιάλ που δεν θα ξαναζήσουν ποτέ”, μου έγραψε η Carla Dauden για να απαντήσει στην βασική απορία μου, σχετικά με το αν είναι πλειοψηφία ή μειοψηφία αυτοί που έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ζημιάς που κάνει το Μουντιάλ στην οικονομία και, κατ' επέκταση, στη ζωή του μέσου Βραζιλιάνου, αυτοί που αντιδρούν.

“Εχω συζητήσει με πάρα πολύ κόσμο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων αυτών των ντοκιμαντέρ που έχω φτιάξει. Με οδηγούς ταξί, εθελοντές, πόρνες, πλανόδιους πωλητές, φανατικούς ποδοσφαιρόφιλους και μέχρι τώρα ουδείς ήταν απληροφόρητος για τα προβλήματα της χώρας και την σπατάλη του δημόσιου χρήματος, το οποίο θα έλυνε ένα σωρό προβλήματα, στο Μουντιάλ. Κάποιοι από αυτούς που συνάντησα ήταν ενθουσιασμένοι με την ιδέα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά τουλάχιστον ήξεραν, γνώριζαν, είχαν πληροφορηθεί για το μέγεθος της ζημιάς και το είχαν κατανοήσει, είχαν συνείδηση των προβλημάτων για τη Βραζιλία, τα οποία κρύβονται πίσω από αυτή την διοργάνωση”, μου είπε η Carla.

Η FIFA και η κυρία Dilma Rousseff, η πρόεδρος της Βραζιλίας τα έχουν καταφέρει μια χαρά να κρύψουν από την πλατιά μάζα του πλανήτη τα όσα συμβαίνουν στους δρόμους γύρω από τις 12 έδρες διεξαγωγής των αγώνων στο πιο πολιτικοποιημένο Μουντιάλ στην νεότερη ιστορία σύμφωνα με αυτούς που το παρατηρούν από κοντά. Η τηλεόραση κάνει καλά τη δουλειά της. Οπως όμως θα διαπίστωσες από την επιλογή τους να “κρυφτούν” στο ματς της πρεμιέρας και να μη τολμήσουν να τηρήσουν το πρωτόκολλο με τις “καλωσόρισες πλανήτη στο Μουντιάλ της Βραζιλίας” ομιλίες, ανησυχούν πολύ για το πλήγμα που έχει υποστεί ήδη η δημόσια εικόνα τους. Γι' αυτό και εμφανίζονται ελάχιστα στους αγώνες. Ειδικά η Russeff, που καίγεται λόγω των εκλογών του Οκτωβρίου, ζει καθημερινά με την ευχή να φτάσει η Εθνική Βραζιλίας όσο το δυνατόν πιο μακριά, διότι οι σύμβουλοί της εκτιμούν ότι ένας πρόωρος αποκλεισμός θα φέρει ακόμη περισσότερο κόσμο στις διαδηλώσεις, θα χαλάσει την εικόνα του Μουντιάλ και, κυρίως αυτό, θα ρίξει ακόμη περισσότερο την δημοτικότητά της και θα μεγαλώσει τον κίνδυνο να χάσει τις εκλογές.

Ολα αυτά δεν θα συνέβαιναν σήμερα στην Βραζιλία αν η κοινωνία των ανθρώπων με επιρροή είχε κρατήσει την στάση που κράτησαν οι Ελληνες με επιρροή προ 18ετίας, δηλαδή τον καιρό που η Ελλάδα μάθαινε ότι πήρε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Χάρη κυρίως σε αυτούς η Βραζιλία έμαθε σχετικά έγκαιρα, αντέδρασε δυναμικά, πρώτα στο Confederations Cup και έπειτα στο Μουντιάλ, και κάπως έτσι έχει δημιουργήσει για τον εαυτό της την προοπτική να περιορίσει την ανυπολόγιστη ζημιά που θα της κάνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες σε συνέχεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου.