Ο Μουρίνιο φαβορί και χωρίς τα λεφτά του Αμπράμοβιτς!

Ο Ζοσέ Μουρίνιο τους τελευταίους έξι μήνες δίνει ένα πραγματικό ρεσιτάλ για το πώς πρέπει να χειρίζεται ένας μάνατζερ τις δύσκολες καταστάσεις και τις μεταγραφικές περιόδους. Αναρωτιέμαι πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν πέρυσι το καλοκαίρι ο Σερ Αλεξ δεν είχε πει με απόλυτο τρόπο “Ντέιβιντ Μόιες”, αλλά είχε αφήσει τους ιδιοκτήτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να πάρουν τον Πορτογάλο.

Με τα αν όμως δεν γράφεται η ιστορία. Και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι ένα απαξιωμένο σύνολο παικτών που ακόμη και οι παίκτες που αγόρασε πέρυσι σήμερα δεν μπορούν να πωληθούν ούτε με τα μισά χρήματα. Μετά μανίας έψαχνε κάποιον ο Φαν Χάαλ να δώσει τα 15 από τα 30 εκατ. ευρώ που ξόδεψε ο Μόγιες για τον Φελαϊνί και το μόνο που βρήκε είναι να τον δανείσει...

Και δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα. Οταν ο Μόγιες ανέλαβε την Μάντσεστερ ο Νάνι ήταν ένας παίκτης των 25 εκατ. ευρώ. Σήμερα, ένα χρόνο μετά είναι ένας παίκτης που πάει δανεικός στη Σπόρτινγκ Λισσαβώνας ως αντάλλαγμα για τον Ρόχο!!!

Γιατί τα γράφω όλα αυτά. Μα γιατί ο Ζοσέ Μουρίνιο εδώ και έξι μήνες κάνει πάρτι στο μεταγραφικό παζάρι. Και δεν κάνει πάρτι με αυτούς που παίρνει, αλλά και με αυτούς που δίνει. Ο Μουρίνιο μετά τους πρώτους έξι μήνες στο Στάμφορντ Μπριτζ είχε καταλήξει στο ποιους θέλει και ποιους όχι. Από τον περασμένο Γενάρη λοιπόν άρχισε να πουλάει αυτούς που δεν ήθελε. Μάτα, Ντε Μπράινε, Νταβίντ Λουίς, Λουκάκου, δεν έκαναν στον Πορτογάλο. Και αυτό ήταν γνωστό. Ξέρετε καμία ομάδα που πούλησε τέσσερις παίκτες που δεν ήθελε και πήρε μέσα σε έξι μήνες 150 εκατ. ευρώ;;;

Με αυτά τα λεφτά που έβγαλε λοιπόν από τις πωλήσεις, είναι και κάτι ψηλά από Ντεμπά Μπα και άλλες τέτοιες περιπτώσεις και μαζί με την απαλλαγή ορισμένων πολύ μεγάλων συμβολαίων όπως του Λάμπαρντ και του Ασλεϊ Κόουλ, ο Μουρίνιο απέκτησε μεγάλο (δικό του υπό την έννοια ότι ο Αμπράμοβιτς δεν χρειάστηκε να βγάλει ευρώ από την τσέπη του...) πορτοφόλι και βγήκε για ψώνια. Με αυτά τα χρήματα απέκτησε τον Μάτιτς και τον Σαλάχ τον Γενάρη και τους Φάμπρεγκας, Ντιέγκο Κόστα, Φελίπε Λουίς το καλοκαίρι. Πήρε πίσω ως ελεύθερο και το αγαπημένο παιδί των φίλων της Τσέλσι τον Ντρογκμπά και του ήρθε ως δώρο η επιστροφή από τον δανεισμό του Κουρτουά. Μάλιστα περίσσεψαν και μερικά εκατομμύρια ευρώ τα οποία είτε θα τα αφήσει στον κουμπαρά για τον Γενάρη, μαζί με αυτά που λογικά θα προκύψουν από την πώληση του Τσεχ, είτε αν του προκύψει τώρα ένας καλός αμυντικός χαφ (Κεντίρα) ή ένας στόπερ (Μπενατιά ή Βαράν) θα τα σπρώξει παίζοντας τα ρέστα του...

Με αυτές τις κινήσεις ο Μουρίνιο έφτιαξε ένα υπέροχο ρόστερ και κατά την άποψη μου η Τσέλσι που δημιούργησε είναι το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση της φετινής Πρέμιερ Λιγκ. Και είναι φαβορί γιατί νομίζω ότι μέχρι στιγμής οι τρεις καλύτερες μεταγραφές της χρονιάς στο Νησί είναι αυτές που έκανε ο Μουρίνιο.

Πρώτη και καλύτερη ο Σεσκ Φάμπρεγκας.

Εδώ ο Μουρίνιο έπιασε κορόιδο όλη την ποδοσφαιρική Ευρώπη. Πρώτα απ' όλα την Μπαρτσελόνα που δεν είχε και δεν έχει καλύτερο διάδοχο του Τσάβι από τον Σεσκ (δεν τους φταίει κανείς που προσπαθούσαν να τον κάνουν σέντερ φορ) και όχι μόνο αποφάσισε να τον πουλήσει, αλλά και για την αξία του τσάμπα! Ο Σεσκ κοστολογήθηκε από την Μπαρτσελόνα όσο κοστολογήθηκε από την Αθλέτικ Μπιλμπάο ο Αντερ Ερέρα, δηλαδή 35-40 εκατ. ευρώ. Και δεν τα πήρε όλα η ίδια, αφού τα 5 από αυτά πήγαν στην Αρσεναλ!

Οσο για τον Βενγκέρ, νομίζω ότι έκανε το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας του στην Αρσεναλ. Ο Σεσκ ήθελε να γυρίσει, οι οπαδοί τον λάτρευαν, ο ίδιος ο Βενγκέρ πέρυσι το καλοκαίρι έκανε σαν τρελός να τον πάρει, η επικοινωνία τους παρέμενε άριστη, η σχέση εκτίμησης δεδομένη. Επιπλέον η Αρσεναλ τον είχε στα χέρια της. Και μάλιστα με ρήτρα επαναγοράς της τάξης των 30 εκατ. ευρώ. Ο Βενγκέρ όμως, απάντησε “ότι προτιμά τον Οζίλ” και έστειλε τον Φάμπρεγκας στην αγκαλιά του Μουρίνιο. Ποιός είπε ότι δεν χωράνε μαζί άραγε; Ο Μουρίνιο πάντως μία χαρά χώρεσε Οσκαρ και Σεσκ στην ίδια ενδεκάδα. Ο Αλσατός όχι μόνο δεν πήρε σε τιμή ευκαιρίας ένα από τα τρία τέσσερα καλύτερα οκτάρια στον κόσμο, αλλά τον έστειλε και στον βασικό αντίπαλό του, γνωρίζοντας μάλιστα εκ των προτέρων ότι αν έλεγε “όχι” στον Φάμπρεγκας θα τον έβρισκε μπροστά του...

Ο Μουρίνιο όμως δεν έπιασε κορόιδο μόνο την Μπαρτσελόνα και την Αρσεναλ, αλλά και την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πέρυσι ο Μόιες πλήρωνε 45 εκατ. ευρώ για τον Σεσκ και δεν μπορούσε να τον πάρει και φέτος η Μάντσεστερ αποφάσισε να πάρει τον Αντερ Ερέρα με ακριβώς τα ίδια χρήματα που μπορούσε να πάρει τον Σεσκ! Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά...

Ισως να έβαζα στο γκρουπ και την Σίτι, αλλά καταλαβαίνω τον Πελεγκρίνι που θεωρούσε πολύ σοφτ το δίδυμο Τουρέ, Φάμπρεγκας. Οσο για την Λίβερπουλ αν ευσταθεί ότι ο Φάμπρεγκας δεν ήθελε να πάει έχει καλώς, διαφορετικά να δίνεις 30 για τον Λαλάνα και όχι 35-40 για τον Σεσκ δεν είναι και ότι πιο σοφό...

Κάπως έτσι ο Μουρίνιο βρέθηκε αγκαλιά με την καλύτερη μεταγραφή στην Αγγλία φέτος και μάλιστα θα κάνω την εκτίμηση ότι όταν τελειώσει η χρονιά ο Φάμπρεγκας θα είναι ο MVP της πρωταθλήτριας ομάδας.

Μαζί με τον Σεσκ, ο Μουρίνιο πήρε και τον Ντιέγκο Κόστα, ακριβώς τον τύπο του σέντερ φορ που έψαχνε και κυρίως την προσωπικότητα που έψαχνε. Με άλλα 40 εκατ. ευρώ έκανε την δεύτερη καλύτερη μεταγραφή μέχρι στιγμής στο Νησί. Του ήρθε και σαν δώρο η επιστροφή του Κουρτουά, η τρίτη καλύτερη μεταγραφή φέτος στην Αγγλία και απλά ξέφυγε...

Για αυτό ακριβώς και πιστεύω ότι η Τσέλσι είναι το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος, πιο πάνω και από την Σίτι που έχει το πλεονέκτημα ότι άλλαξε ελάχιστα σε σχέση με πέρυσι και φυσικά πολύ πιο πάνω από Λίβερπουλ, Αρσεναλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Για όλες τις υπόλοιπες ομάδες και της κορυφής, αλλά και τις υποδεέστερες θα γράψω αύριο.

to be continued...