Εχθρός και σύμμαχος μαζί!

Φίλοι μου μπορεί ο Ολυμπιακός την Τρίτη να λύγισε τη φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ και πρωταθλήτρια Ισπανίας Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έλυσε το μεγάλο θέμα που έχει η ομάδα του. Και το μεγάλο θέμα είναι, πάντοτε, το πόσο γρήγορα θα «δέσουν» οι παλιοί παίκτες με τους καινούργιους.

Μην την πατήσετε και σκεφθείτε, «μα εδώ ο Ολυμπιακός έδειξε τόσο συμπαγής κόντρα σε ολάκερη Ατλέτικο την Τρίτη, θα έχει πρόβλημα τέσσερις ημέρες μετά με τη Βέροια;». Βεβαίως και μπορεί να έχει! Διότι, όταν παίζεις Ευρώπη και δη στο πιο υψηλό επίπεδο, χρειάζεται και να αμυνθείς. Ίσως περισσότερο χρειάζεται να αμυνθείς, παρά να επιτεθείς. Κι είναι πάντα πιο εύκολο να αμυνθείς, παρά να επιτεθείς...Ακόμη, στο Τσάμπιονς Λιγκ, με αντιπάλους ισοδύναμους η, και καλύτερούς σου, θα βρεις χώρους. Κι όταν μία ομάδα καλή βρίσκει χώρους, μπορεί πολύ πιο εύκολα να κάνει καλές επιθέσεις κι αντεπιθέσεις.

Το πρόβλημα είναι όταν έρθει η ώρα να παίξεις στο ελληνικό πρωτάθλημα και είσαι μία νέα ομάδα, που τώρα δημιουργείται. Γιατί στο ελληνικό πρωτάθλημα και δη στα θεωρητικά πιο εύκολα παιχνίδια-αν και με τον Ολυμπιακό όλοι άμυνα παίζουν, αλλά τέλος πάντων-εσύ πρέπει να είσαι αυτός που συνεχώς θα κάνει παιχνίδι, εσύ πρέπει να φτιάξεις φάσεις, εσύ πρέπει να βρεις τρόπους να σπάσεις τα…πούλμαν που θα σου βάλουν οι αντίπαλες ομάδες μπροστά στην εστία τους.

Και είναι δύσκολη αυτή η διαδικασία από μόνη της, όμως γίνεται ακόμη πιο δύσκολη, ακριβώς γιατί ο Ολυμπιακός τώρα μοντάρεται, τώρα δένει ως ομάδα, τώρα ψάχνουν οι παίκτες τη λεγόμενη χημεία. Σε αυτά τα ματς, όπως λ.χ. το αποψινό με τη Βέροια (σημειωτέον ομάδα που στην επίθεση έχει ταλέντο και ταχύτητα-Καλτσάς, Ντουμίτριου, Μπαργκάν, Γεωργιάδη-αλλά κι εμπειρία-βλέπε Κάμπορα), χρειάζονται περισσότερο απ΄όλα τα παιχνίδια, οι αυτοματισμοί στην επίθεση κι οι συγχρονισμοί στην ανάπτυξη. Αλλά πως μπορεί να υπάρχουν αυτά τα στοιχεία αυτή την εποχή, όταν π.χ. ο Μήτρογλου έχει παίξει 35 λεπτά δίπλα στον Ντουρμάζ και 82’ δίπλα στον Αφελάϊ. Χωρίς καν να έχουν κάνει οι τρεις τους μαζί προετοιμασία…

Όποιος δεν το καταλαβαίνει, είναι λάθος-τώρα είναι που ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη την υπομονή και την στήριξη του κόσμου του. Στο πρωτάθλημα κι όχι τόσο στην Ευρώπη! Στο πρωτάθλημα, όπου είναι πολύ πιο εύκολο να διασπάσεις τις κλειστές άμυνες όταν είσαι ομάδα με συνοχή και ομοιογένεια, παρά όταν είσαι στην κατάσταση που είναι τώρα ο Ολυμπιακός, όπου ο ένας παίκτης μαθαίνει τον άλλο μέσα στα παιχνίδια. Γιατί καλές είναι οι προπονήσεις, αλλά πραγματικές συνθήκες παιχνιδιού υπάρχουν μόνο μέσα στους αγώνες...

Σκεφθείτε πόσο δύσκολα ο Ολυμπιακός απειλούσε τον ΟΦΗ το περασμένο Σάββατο μέχρι την στραβοκλοτσιά-αυτογκόλ του στόπερ Αντελέγε. Η, πόσο ακόμη πιο δύσκολα ο Ολυμπιακός απειλούσε τις προάλλες τον Ολυμπιακό στο Αγρίνιο μέχρι να ανοίξει το σκορ με την έναρξη του β΄ημιχρόνου και να ανοίξει στη συνέχεια το παιχνίδι. Σε όλα αυτά τα ματς, το φάρμακο είναι το γρήγορο γκολ κι ει δυνατόν και το γρήγορο 2-0!

Αυτή την στιγμή ο χρόνος είναι μαζί σύμμαχος και εχθρός του Ολυμπιακού! Σύμμαχος γιατί όσο δουλεύει η ομάδα, τόσο θα γίνεται πιο δυνατή, αλλά κι εχθρός γιατί είναι ακόμη νωρίς και δεν μπορούν να βγουν π.χ. οι συνεργασίες που θα έχει η ομάδα μετά από ένα-δύο μήνες. Άρα, χρειάζεται καλή διαχείριση αυτού του παράγοντα, πρώτα απ΄όλα από προπονητή και παίκτες, αλλά στη συνέχεια κι από τον κόσμο του Ολυμπιακού…