Ποιο ρεκόρ του Μέσι, το άλλο με τον «Τοτό» το ξέρεις;

Γεννημένος στη Νάπολη, και μεγαλωμένος με τέσσερα αδέρφια, την Μικέλα, την Άννα, τον Πάολο και τον Καρμίν ο μικρός Αντόνιο δεν είχε καμία από τις καλλιτεχνικές ανησυχίες μίας οικογένειας που ο πολιτισμός και η κουλτούρα κυλούσε στο αίμα της και οι ρίζες τους έφταναν βαθιά στο γενεαλογικό δέντρο του.

Ο μπαμπάς επαγγελματίας ζωγράφος βλέπετε, προσπαθούσε να μάθει τον μικρό Αντόνιο να πιάσει το πινέλο, ή έστω να παίξει ένα μουσικό όργανο. Που καιρός για τέτοιες ασχολίες για τον μικρό που ήθελε μονίμως να κλοτσάει το τόπι. Και μεταξύ μας πολύ καλά έκανε που δεν άκουσε ούτε τον μπαμπά, ούτε κανέναν άλλο από το οικογενειακό περιβάλλον.

Αλλωστε αν ο μικρός Αντόνιο άκουγε την λογική και όχι την καρδιά του, θα μπορούσε είτε να μην έχει γίνει ποδοσφαιριστής, είτε να ήταν σε απήχηση και φήμη ένας από τους διασημότερους ποδοσφαιριστές στον κόσμο. Τουλάχιστον επιπέδου Τότι, τον οποίο έχει για είδωλο. Αλλά είπαμε ο Αντόνιο άκουγε πάντα μόνο την καρδιά του…

Το περασμένο Σάββατο ο τεράστιος Λιονέλ Μέσι έφτασε τα 253 γκολ με την φανέλα της Μπαρτσελόνα στο ισπανικό πρωτάθλημα και έγραψε Ιστορία ως ο πρώτος σκόρερ του Ισπανικού πρωταθλήματος ever. Αποκλείεται να μην το είδατε, ακούσατε, διαβάσατε κάπου. Για τον Αργεντινό σούπερ σταρ τις τελευταίες ώρες εξελίσσεται (και δικαίως) μία παγκόσμια ωδή για τα κατορθώματά του.

Λίγες ώρες αργότερα, ένας πολύ λιγότερο διάσημος ποδοσφαιριστής, πετύχαινε ένα κατά την άποψη μου, πολύ μεγαλύτερο κατόρθωμα από αυτό του Μέσι. Προφανώς και ο «Τοτό» δεν είναι καλύτερος από τον Μέσι, αλλά το δικό του κατόρθωμα είναι για πολλά περισσότερα παράσημα.

Αλλά ο «Τοτό» τα… παράσημα που παίρνει δεν αφήνει να του τα κρεμάσουν στο πέτο οι άλλοι, τα διαλέγει μόνος του και τα κρεμάει στον τοίχο του σπιτιού του, ένα σπίτι και μια φαμίλια που δεν εγκατέλειψε ποτέ ούτε για την δόξα, ούτε για το χρήμα.

Τα δικά του παράσημα είναι τελείως διαφορετικά. Ένα από αυτά ήταν για παράδειγμα ότι ανέλαβε όλα τα έξοδα προκειμένου να μεγαλώσει και να ζήσει σε ιδανικό περιβάλλον η αδερφή του αδικοχαμένου συμπαίκτη του Πιερμάριο Μοροζίνι. Όταν στις 14 Απριλίου του 2012 ο Πιερμάριο σωριάστηκε στο χόρτο από καρδιακή προσβολή και λίγα λεπτά αργότερα έχανε την μάχη με την ζωή, ο Αντόνιο έχασε έναν σπουδαίο φίλο εκτός από συμπαίκτη. Λίγες μέρες αργότερα («ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω…») ανέλαβε την… οικονομική κηδεμονία της μικρήςαδερφής του Πιερμάριο, η οποία εκτός από τον αδερφό της είχε χάσει και τους δύο γονείς της.

Ο Αντόνιο έτσι ήταν πάντα, λειτουργούσε με το συναίσθημα, ποτέ με βάση την λογική. Πόσο μάλλον με βάση τα χρήματα, ή την δόξα. Στην περίπτωσή του δεν ίσχυσε ποτέ ούτε το περίφημο «τη δόξα πολλοί εμίσησαν, το χρήμα ουδείς»…

Αλλωστε ποιος θα είχε αρνηθεί να αφήσει μία μικρή ιταλική ομάδα για την Γιουβέντους η οποία εκτός από δόξα του προσέφερε και πέντε φορές περισσότερα χρήματα από αυτά που έβγαζε; Ποιος θα είχε αρνηθεί την καριέρα στο εξωτερικό και την Τσέλσι για να μείνει στην ομάδα της καρδιάς του που δεν μπορούσε ούτε καν να κατακτήσει τίτλους στη χώρα της; Ποιος θα είχε τα κότσια να αρνηθεί στα ποδοσφαιρικά… γεράματά, ένα ποσό κοντά στα 10 εκατ. ευρώ προκειμένου να παίξει ένα ακόμη χρόνο μπάλα έστω στην Κίνα ή τα Αραβικά Εμιράτα κι’ ενώ το ετήσιο συμβόλαιό του δεν ξεπέρασε ποτέ τα 2 εκατ. ευρώ; Μα φυσικά ο «Τοτό» είναι η απάντηση. Όταν τον ρώτησαν σε μία συνέντευξή του στο All jazzera αν φοβάται ότι έκανε την λάθος επιλογή απορρίπτοντας την Γιουβέντους απάντησε. «Το μόνο πράγμα που φοβάμαι στη ζωή είναι ο θάνατος, όχι κάτι σχετικό με το ποδόσφαιρο».

Ο Γκιγκς, ο Σκόουλς, ο Τότι και αρκετοί ακόμη δεν εγκατέλειψαν ποτέ την αγαπημένη τους ομάδα, αλλά και δόξα κέρδισαν οι περισσότεροι από αυτούς και φυσικά χρήμα που ενδεχομένως και να μην είχαν αποκτήσει σε τέτοιο βαθμό αν είχαν κάνει κάποια στιγμή άλλη επιλογή στην καριέρα τους. Ο «Τοτό» όμως δεν επέλεξε ποτέ με βάση το χρήμα ή την δόξα.

«Επαιξα στο Τσαμπιονς Λιγκ και στο Europa League, αγωνίστηκα σε ένα από τα μεγαλύτερα πρωταθλήματα του κόσμου και πήρα μέρος με την Εθνική ομάδα της χώρας μου και σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου και σε τελική φάση Euro. Δεν μου έλειψε ποτέ τίποτα. Κι’ αν ξαναζούσα την καριέρα μου δεν θα άλλαζα απολύτως τίποτα…» δηλώνει με σιγουριά και καμάρι.

Όπως δεν άλλαξε τίποτα και στην προσωπική ζωή του κι’ ας έχασε την ευκαιρία να ζήσει μία ζωή γεμάτη από ωραίες γυναίκες που θα γέμιζαν το κρεβάτι του και τις νύχτες του. Από τα 19 του με την ίδια γυναίκα, η οποία σήμερα είναι σύζυγος και μητέρα των δύο παιδιών του. Για χάρη της και για χάρη των παιδιών του και κυρίως για χάρη της δικής του οικογενειακής γαλήνης ο «Τοτό» δεν εγκατέλειψε ποτέ το αγαπημένο του σπίτι στο βουνό στο Ούντινε. Όπως δεν εγκατέλειψε ποτέ και την αγαπημένη του Ουντινέζε κι’ ας τον ήθελαν πολύ κι’ ας τον δελέασαν μέχρι εκεί που δεν έπαιρνε άλλο, οι καλύτερες ομάδες της Ιταλίας και μερικές από τις καλύτερες στον κόσμο.

Για αυτό και σήμερα στην πόλη του Ούντινε αν πεις το όνομα του όλοι στέκονται προσοχή, για αυτό και το όνομά του έχει γίνει συνώνυμο του σεβασμού και της αξιοπρέπειας.

Ο ΑΝΤΟΝΙΟ ΝΤΙ ΝΑΤΑΛΕ λίγες ώρες μετά το γκολ Νο253 του Μέσι, πέτυχε με την φανέλα της Ουντινέζε το γκολ Νο200 στην Serie A. O αριθμός των δικών του γκολ είναι μικρότερος, αλλά το δικό του κατόρθωμα επιτρέψτε μου να είμαι σίγουρος ότι είναι πολύ μεγαλύτερο!

Ο Ντι Νατάλε ότι πέτυχε, το πέτυχε με την μικρή Ουντινέζε. Τα δικά του γκολ μεγάλωσαν το ίδιο το club και η Ουντινέζε μπορεί σήμερα να μην ήταν αυτή που είναι, αν δεν είχε υπάρξει στο δρόμο της ο Αντόνιο. Ο «Τοτό» έχει πετύχει από το 2008 και μετά το 43% των γκολ της ομάδας στο πρωτάθλημα και είναι για την ίδια την ομάδα και τους φίλους της, όχι απλώς το σημείο αναφοράς, αλλά κάτι σαν το δεύτερο έμβλημα του συλλόγου. Ο Ντι Νατάλε είναι εκείνη η σπάνια περίπτωση που όλοι την θαυμάζουν, αλλά σχεδόν κανείς δεν θα την είχε μιμηθεί.

Ο Ντι Νατάλε δεν θα δει το δικό του όνομα να είναι σήμερα παγκόσμιο πρωτοσέλιδο, ούτε σημείο αναφοράς σε κάθε, μα κάθε μέσο ενημέρωσης στον πλανήτη κι’ ας είναι το δικό του κατόρθωμα μεγαλύτερο και από αυτό του Μέσι. Ουδόλως τον απασχολεί. Του φτάνει που οι φίλοι της Ουντινέζε θα πιουν ένα ακόμη ποτήρι κρασί στην υγειά του, του φτάνει που μετά το γκολ κόντρα στην Κιέβο, γύρισε στο σπίτι στο βουνό και ήπιε κι’ αυτός ένα ποτήρι κρασί με την Ιλένια, πριν καθίσει στο γραφείο για να διαβάσει τον Φιλίπο και τον Ντιλέτα που Δευτέρα πρωί έχουν σχολείο..