Καταιγίδα στο γήπεδο, ανατριχίλα στην εξέδρα...

H σκηνή στο τέλος του αγώνα να κρατούν οι παίκτες το πανό, που είχε αναφορά στον Οδυσσέα Καλογεράκη τον ιστορικό οργανωτή της θύρας 13 και μαζί με τους οπαδούς της ομάδας να τραγουδούν και να τιμούν τον Οδυσσέα Καλογεράκη, που έφυγε από την ζωή είναι κάτι, που σε κάνει να ανατριχιάζεις και να λες. Ναι ρε γαμώτο σε μία εποχή, που ο επαγγελματισμός κυριαρχεί στο ποδόσφαιρο υπάρχει και συναίσθημα. Και σήμερα φάνηκε για άλλη μία φορά, ότι η μεγάλη δύναμη του Παναθηναϊκού είναι το δέσιμο, που έχουν οι παίκτες με τον κόσμο. Το ότι δεν το λένε μόνο, αλλά πραγματικά είναι μία γροθιά. Σε κάθε περίπτωση αυτό, που έγινε στο τέλος του ματς είναι ανατριχιαστικό και αναδεικνύει το μεγαλείο του Παναθηναϊκού.

Πάμε τώρα στο παιχνίδι. Χορτάσαμε μπάλα στο πρώτο ημίχρονο, είδαμε πέντε ωραία γκολ, κάποιες άλλες ευκαιρίες και τον Μπέργκ να επιστρέφει δριμύτερος στις καλές εμφανίσεις με τρία γκολ.

Πολύ κοντά του σε απόδοση και άλλοι δύο παίκτες. Ο Πέτριτς, που με τρεις ασίστ και κάποιες φαντεζί ενέργειες ξεσήκωσε το γήπεδο και ο Κλωναρίδης που με δύο γκολ (το ένα είναι ουσιαστικά του Ταυλαρίδη) και γρήγορες κινήσεις με, η χωρίς την μπάλα εκμεταλλεύτηκε με το καλύτερο τρόπο τους χώρους, που βρήκε.

Ήταν ένα πρώτο ημίχρονο-καταιγίδα, με τους τρεις αυτούς παίκτες στην επίθεση να… κρύβουν την μπάλα, αλλά και τους μέσους να είναι αθόρυβοι, αλλά παραγωγικοί. Να μην ξεχάσω να αναφέρω και τον Χουχούμη, που φέτος κάνει μία χρονιά, που μπορεί να τον επαναφέρει εκεί που ήταν στο ξεκίνημά του, όταν όλοι έλεγαν τα καλύτερα για αυτόν.

Δεν θα σταθώ άλλο σε αυτό το παιχνίδι, διότι το ζητούμενο για μένα είναι ο Παναθηναϊκός να είναι σταθερά καλός και στα επόμενα ματς και να κάνει ένα σερί νικών, που θα τον κρατήσουν σε κοντινή απόσταση από την κορυφή. Χορτάσαμε μπάλα κόντρα στον Εργοτέλη, αλλά θέλουμε και συνέχεια και την Τετάρτη κόντρα στον Λεβαδειακό, που και καλύτερος είναι σαν ομάδα από τον Εργοτέλη, αλλά και πολύ καλύτερη αμυντική λειτουργία έχει.

Απλά πιστεύω ότι με τον Μπέργκ σε καλή κατάσταση ο Παναθηναϊκός ανεβαίνει επίπεδο σαν ομάδα και πιστεύω, ότι αυτό θα φανεί και στη συνέχεια.

ΥΓ: Από το 2001 είχε να βάλει ο Παναθηναϊκός πέντε γκολ σε ένα ημίχρονο. Προπονητής τότε ο αείμνηστος Γιάννης Κυράστας. Κοινό στοιχείο με τον Γιάννη Αναστασίου σήμερα; Και τότε και τώρα ο Παναθηναϊκός με άλλους παίκτες παίζει με κάτω την μπάλα, με πλαγιοκοπήσεις, με επιθέσεις από τον άξονα. Παίζει ορθολογικό ποδόσφαιρο και υπάρχουν πολλά παιχνίδια, που χαίρεσαι να τον βλέπεις, όπως γινόταν και την εποχή Κυράστα.

ΥΓ2: Ο Ολυμπιακός κέρδισε άνετα στην Ξάνθη με 3-1. Το φάουλ, από το οποίο έγινε το 0-1 το είδε μόνο ο Βοσκάκης και ο... Θεοδωρίδης, ενώ ο Βοσκάκης έστησε και το τείχος εμφανώς ενάμισι μέτρο πιο μακριά από το κανονικό, όπως έδειξε η κάμερα της Nova. Αναμενόμενα όλα αυτά. Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό. Απλά το αναφέρω, διότι άκουσα πάλι τον... γραφικό να λέει, ότι ήταν άψογη η διαιτησία.