Για όλα φταίει η άμυνα

Ότι ο Ολυμπιακός τρώει εύκολα γκολ φέτος, είναι κάτι που όλοι το βλέπουμε.

Όμως, αυτό που κάνουμε εμείς οι δημοσιογράφοι κι ο κόσμος, να κολλάμε μία ετικέτα και να τα ρίχνουμε όλα κάπου, δεν σημαίνει κι ότι αποτελεί την πραγματικότητα. Απλά είναι η πραγματικότητα που εμείς νομίζουμε. Αλλά για εμάς αυτή μετράει. Αυτή που νομίζουμε.

Για όλα λοιπόν φταίει η άμυνα.

Στην ευκαιρία του Κονόπλιανκα (σωτήρια επέμβαση Ρομπέρτο στο κοντινό σουτ) φταίει ο Ομάρ; Όχι. Ο Ομάρ στη φάση αυτή πολύ σωστά έκλεινε στο κέντρο της άμυνας για να κάνει τον τρίτο στόπερ. Ο Ντουρμάζ έπρεπε να καλύψει τον Ουκρανό, αλλά αγρόν αγόραζε.

Στην ευκαιρία του Τσεμπεριάκο, που βρέθηκε εντελώς μόνος του σε εκτέλεση κόρνερ και πήρε την κεφαλιά (η μπάλα στα χέρια του Ρομπέρτο), έφταιγαν τα στόπερ; Όχι. Ο Τσόρι έπρεπε να τον μαρκάρει, αφού αυτός τον είχε στη φάση. Κι ο Τσόρι κοιτούσε.

Στην ευκαιρία του Κονόπλιανκα (σουτ ξυστά άουτ έξω από την περιοχή) φταίει ο Ομάρ, που τον μαρκάρει; Όχι. Ο Μιλιβόγεβιτς έχασε την μπάλα μέσα από τα πόδια του στο κέντρο, την πήρε ο Ουκρανός κι έφυγε μπροστά.

Ας πάμε και στο γκολ, το καθοριστικό, το 1-1. Φταίνε τα σέντερ μπακ; Όχι. Φταίει η διάταξη της άμυνας, που λογικά είναι θέμα προπονητή. Η, οι παίκτες δεν έχουν το σωστό κριτήριο πώς να κινηθούν ανά φάση. Συγνώμη, αλλά δεν το γνωρίζω. Εγώ, όμως, πρέπει να κάνω την σωστή παρατήρηση. Δείτε τη φωτογραφία την στιγμή της εκτέλεσης του φάουλ.

Δεν ξέρω πόσο καθαρά φαίνεται ο σχηματισμός της άμυνας, αλλά έχει ως εξής: ο Τσόρι είναι «τείχος», τρεις είναι έξω από την περιοχή (2+1) για να προσέξουν το ριμπάουντ η, τυχόν πάσες στους παίκτες της Ντνίπρο εκτός περιοχής. Κι οι υπόλοιποι έξι παίκτες του Ολυμπιακού είναι στην περιοχή.

Δείτε, όμως, πως είναι αυτοί οι έξι του Ολυμπιακού, απέναντι σε μόνο τέσσερις της Ντνίπρο: Υπάρχουν στην καρδιά της άμυνας ο Σιόβας με τον Σαντάνα, αριστερά τους οι Κασάμι και Μαζουακού και δεξιά τους οι Μήτρογλου, Μιλιβόγεβιτς. Τόσο οι Κασάμι+Μαζουακού, όσο κι οι Μήτρογλου+Μιλιβόγεβιτς δεν μαρκάρουν κανένα αντίπαλο! Μαρκάρουν μόνο χώρο. Χώρο, όμως, που δεν υπάρχει αντίπαλος!

Έτσι, κι οι τέσσερις παίκτες της Ντνίπρο, οι τρεις υψηλόσωμοι αμυντικοί (Ντάγκλας, Φεντέτσκι, Τσεμπεριάκο) κι ο φορ Ζοζούλια, είναι μόνοι με Σαντάνα και Σιόβα! Τέσσερις με δύο!!! Οι τρεις με τον Σαντάνα (!!!) κι ο Ζοζούλια με τον Σιόβα. Από εκεί και πέρα, αρκεί ένα καλό κτύπημα από το Ρόταν, για να να έρθει η ευκαιρία. Ο Ρομπέρτο έσωσε αρχικά, αλλά στο ριμπάουντ το πλεονέκτημα το έχει πάντα ο εκτελεστής. Είναι όπως στο πέναλτι. Θα αποκρούσει ο γκολκίπερ το κτύπημα και πρώτος στην μπάλα θα πάει ο στόπερ η, ο εκτελεστής του πέναλτι; Ο εκτελεστής βέβαια.

Ακόμη και στη φάση της ευκαιρίας του Τσεμπεριάκο, που ανέφερα πιο πριν, βλέπεις τον Μαζουακού να μαρκάρει στο δεύτερο δοκάρι τον…κανένα. Η επιλογή να μη μαρκάρεις μαν του μαν στις στημένες φάσεις, αλλά στο χώρο, αν δεν δουλευτεί πολύ και άψογα, μπορεί να σου κάνει τέτοιες ζημιές.

Η δε φάση του 2-2 ήταν καθαρά θέμα κόπωσης του Ομάρ, που στο 92’ έχασε κεφαλιά από τον όχι ψηλό Κονόπλιανκα. Ο Σαντάνα είχε τραβηχτεί για το οφσάϊντ, ο Κάλινιτς ήταν οριακά οφσάϊντ, αλλά ο Ολλανδός επόπτης πήγε σέντρα…

Η άμυνα, όμως, φταίει για όλα. Η άμυνα φταίει που ο Ολυμπιακός δεν σκόραρε στο Κίεβο, στο Μάλμε, στη Μαδρίτη, στην Τούμπα, στην Τρίπολη, στο Περιστέρι. Και που έβαλε από ένα γκολ στα άλλα τέσσερα ντέρμπι με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Παναθηναϊκό (σκόρερ στο ένα ο στόπερ Αυλωνίτης, όπως σκόρερ στο Τορίνο οι Μποτία, Εντινγκά κι όπως ο Μαζουακού έβαλε ένα από τα τρία στην Ατλέτικο).

Είπαμε, οι ετικέτες που εμείς βάζουμε μετράνε. Ποιός την...αυτώνει την πραγματικότητα. Απλά ας δούμε κάποια στιγμή ότι το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι πρόβλημα όλης της ομάδας κι όχι της μίας γραμμής η, της μίας θέσης. Μόνο έτσι, άλλωστε, θα αντιμετωπιστεί σωστά…