«Έτσι αντιμετωπίζεται ο χουλιγκανισμός»

Η Έιμι Λόρενς αρθρογραφεί στον Guardian εδώ και πολλά χρόνια, έχοντας μεγάλη εμπειρία σε θέματα Premier League και κυρίως Άρσεναλ. Παράλληλα, είναι συνεργάτρια του BBC και έχει γράψει μια σειρά βιβλίων, με τελευταίο το «Invincible:Inside Arsenal's Unbeaten 2003-2004 Season», μια εμβάθυνση στο αήττητο πρωτάθλημα της Άρσεναλ τη σεζόν 2003-04, το οποίο και έζησε εκ των έσω.

Έχοντας βιώσει την μετεξέλιξη του αγγλικού ποδοσφαίρου και την ευμάρεια της Premier League, η δημοσιογράφος από το Λονδίνο καταθέτει στο gazzetta.gr την άποψή της για το πως αντιμετωπίστηκε η βία στα αγγλικά γήπεδα, γεγονός που δεν είχε να κάνει με τις ακραίες ιδέες της Θάτσερ, αλλά με μια σειρά μέτρων και γεγονότων που έλαβαν χώρα την ίδια εποχή. Παράλληλα, μεταφέρει πως αντιμετωπίστηκε η διακοπή του Πρωταθλήματος και τα τελευταία κρούσματα βίας στη χώρα μας και υπογραμμίζει τους βασικούς τρόπους αντιμετωπισης του χουλιγκανισμού.

Δυστυχώς, τα περιστατικά και η διακοπή του πρωταθλήματος σας δεν είχε μεγάλο αντίκτυπο στην Αγγλία δεδομένης της σοβαρότητας του ζητήματος. Κάποια ειδησεογραφικά Μέσα, συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων διαδικτυακών, όπως το BBC, το κατέγραψαν, αλλά με έναν απλό και "ξερό" τρόπο, χωρίς πολλές πληροφορίες ή βαθύτερη ανάλυση.

Δεν θα έλεγα ότι τα όσα έγιναν στην Ελλάδα ήταν σημαντικό σημείο αναφοράς στους Άγγλους ποδοσφαιρόφιλους γενικά. Την ίδια στιγμή είχαμε το θέμα με τους οπαδούς της Τσέλσι και τη ρατσιστική τους επίθεση στο μετρό του Παρισιού, το οποίο κυριάρχησε σαφώς περισσότερο στις συζητήσεις και είχε μεγαλύτερη βαρύτητα για τον κόσμο.

Όσον αφορά την αντιμετώπιση της βίας στην Αγγλία και τις αναφορές που γίνονται στη Θάτσερ: Οι ιδέες της Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν πολύ ακραίες. Ο χουλιγκανισμός στην Αγγλία αντιμετωπίστηκε λόγω μιας σειράς σημαντικών πραγμάτων που έγιναν σχεδόν την ίδια εποχή, στα τέλη της δεκαετίας του '80 και στις αρχές του '90, οι οποίες άλλαξαν τελείως το ποδοσφαιρικό τοπίο:

1) Θέσεις σε όλα τα γήπεδα, κάτι που έγινε υποχρέωση από το νόμο μετά την τραγωδία του Χίλσμπορο το 1989. Αυτό καλλιέργησε μια διαφορετική ατμόσφαιρα, με τον αθλητισμό να μοιάζει περισσότερο με θέατρο και τους οπαδούς να μην μπορούν να αποτελέσουν ένα τόσο ενστικτώδες μέρος του δράματος. Το καθαρότερο, ασφαλέστερο περιβάλλον, οδήγησε σε μεγαλύτερο σεβασμό.

2)Το ίδιο το Χίλσμπορο, η ανάμνηση ενός τόσο τρομακτικού περιστατικού άλλαξε κάποιες καταστάσεις.

3) Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην αστυνομία και τους οπαδούς έγινε πιο ήρεμος. Η μεγαλύτερη έμφαση στους Stewars και όχι στην αστυνομία βοηθάει.

4) Οι τιμές των εισιτηρίων ξεκίνησαν να ανεβαίνουν και οι οικογένειες άρχισαν να σπάνε την κυριαρχία των νεαρών οπαδών, που ήταν πιο εύκολο να πάρουν μέρος σε έναν καυγά.

5) Με τη γέννηση της Premier League και τη νέα μορφή του προϊόντος, το ποδόσφαιρο έγινε περισσότερο διεθνές, πιο ανεκτικό, πιο "πολυτελές". Όλα αυτά έπαιξαν το δικό τους ρόλο.

Ακόμα και σήμερα πάντως, έξω από τα γήπεδα τα πράγματα είναι πιο δύσκολα να ελεγχθούν. Μέσα στα στάδια όμως, τα πράγματα δείχνουν πολύ ασφαλή αυτές τις μέρες. Ίσως υπάρξουν μεμονωμένα περιστατικά, όπως έγινε με τους οπαδούς της Μίλγουολ. Αλλά οι επιχειρήσεις της αστυνομίας μπορούν να καλύψουν μόνο την περιοχή που βρίσκεται ακριβώς έξω από το γήπεδο, οπότε αν μαζευτούν άτομα που συμπεριφέρονται άσχημα λίγο πιο πέρα, το ποδόσφαιρο δεν μπορεί ρεαλιστικά να τα ελέγξει. Το περιστατικό στο μετρό του Παρισιού είναι πολύ ενδιαφέρον, αφού πλέον ο κόσμος μπορεί να καταγράψει τέτοια κρούσματα με ένα κινητό και υπάρχει θέληση να βρεθούν οι χούλιγκανς.

Περισσότερο η αντιμετώπιση του χουλιγκανισμού, έχει να κάνει με την παιδεία και με την δημιουργία ενός θετικού ποδοσφαιρικού περιβάλλοντος, όπως επίσης και με το να ξεριζωθούν οι χούλιγκανς και να τιμωρηθούν ατομικά. Γνωστοί χούλιγκανς στην Αγγλία πρέπει να δίνουν αναφορά σε αστυνομικό τμήμα όταν εξελίσσεται το παιχνίδι της ομάδας τους, έτσι ώστε να γίνεται βέβαιο πως μένουν μακρυά όταν υπάρχει "banning order"...