Κουτσουπιάς στο gazzetta.gr: «Πάνω απ'όλα, η υπόληψη και η αξιοπρέπεια μου»

«Δεν νικήσαμε το βουνό αλλά τους εαυτούς μας», είχε πει ο πρώτος κατακτητής του όρους Εβερεστ», Έντμουντ Χίλαρι.

Ο Γιώργος Κουτσουπιάς στις 18 Μαϊου 1997 σκόραρε το πιο σημαντικό γκολ της καριέρας του. Ο ΟΦΗ ισοφάρισε τον Παναθηναϊκό (1-1) στο ΟΑΚΑ κερδίζοντας μία θέση στο Κύπελλο UEFA. Αντίθετα το «τριφύλλι» μετά από αυτό το αποτέλεσμα έμεινε εκτός Ευρώπης. Κοσμοϊστορικό γεγονός για την εποχή λόγω του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των δύο συλλόγων.

Ο 23χρονος τότε παίκτης του ΟΦΗ, δεν είχε νικήσει μόνο τον Παναθηναϊκό, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό! Λατρεύτηκε και έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών του κρητικού συλλόγου. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως όχι μόνο δεν καθιερώθηκε στους «Ομιλίτες», αλλά βρέθηκε εγκλωβισμένος με την καριέρα του να μπαίνει σε περιπέτειες.

Ουσιαστικά τέθηκε σε καραντίνα από τον Ευγένιο Γκέραρντ, όπως δηλώνει ο ίδιος στο gazzetta.gr, ενώ αντιλήφθηκε πως οι πόρτες στην Ελλάδα έκλειναν.

Ο Κουτσουπιάς, ένας ντόμπρος και ηθικός άνθρωπος μαθημένος στις αντιξοότητες έσφιξε τα δόντια του μένοντας όρθιος. Πολέμησε και κατάφερε να πάρει μεταγραφή στην Στουρμ Γκρατς στου Ίβιτσα Όσιμ, αποκλείοντας τον Παναθηναϊκό στο Champions League.

Ο πρώην παίκτης του ΟΦΗ σχεδόν δύο δεκαετίες μετά το ιστορικό γκολ απέναντι στους «πράσινους», διηγείται τον ποδοσφαιρικό ταξίδι του στο gazzetta.gr αποκαλύπτοντας άγνωστες ιστορίες με αφορμή το συγκεκριμένο τέρμα, αναφέρεται στον αντίκτυπο του, στα προβλήματα με τον Γκέραρντ, αλλά και τις διευκρινήσεις που δόθηκαν από την οικογένεια Βαρδινογιάννη.

Επίσης, επαναλαμβάνει πως ακόμη και σήμερα το ίδιο θα έπραττε. Οι συνέπειες του συγκεκριμένου γκολ ποτέ δεν τον απασχόλησαν. Στο τελευταίο του παιχνίδι με τα χρώματα του ΟΦΗ προτού δοκιμαστεί και υπογράψει εν συνεχεία στην Στουρμ Γκρατς έπειτα από λαϊκή απαίτηση χρησιμοποιήθηκε και μάλιστα σκόραρε.

Ήταν τότε που κατευθύνθηκε στον πάγκο της κρητικής ομάδας ξεσπώντας στον Ευγένιο Γκέραρντ. «Αυτό το γκολ είναι για τον ΟΦΗ τον κοσμο του και μένα. Εσένα σε γράφω στα αρχ....α μου».

Τι και αν δεν είχε ομάδα; Ο Κουτσουπιάς είχε μάθει να ενεργεί αυθόρμητα έχοντας το δίκιο με το μέρος του.

Ο πρώην αμυντικός μέσος της Στουρμ Γκρατς, ξετυλίγει το παζλ της ποδοσφαιρικής σταδιοδρομίας του στο gazzetta.gr διηγούμενος την πορεία του. Κοινός παρανομαστής ο ΟΦΗ...

«Εγώ δεν είχα κανένα θέμα. Όταν κάνεις ένα δυνατό παιχνίδι και σημειώνεις ενα σημαντικο γκολ σε μια μεγάλη ομαδα οπως είναι ο Παναθηναϊκός δεν περιμένεις πως θα εχει αρνητικό αντίκτυπο στην καριέρα σου.

Ο ΟΦΗ το 1997 βγήκε στην Ευρώπη. Ένα παιδί περιμένει πως θα έχει εξέλιξη. Αντίθετα αυτό το γκολ έκανε κακό στην καριέρα του. Πήγε πίσω η επαγγελματική εξέλιξη του και αυτό γιατί κάποιοι σκέφτονταν κοντόφθαλμα.

Η οικογένεια (σ.σ.: Βαρδινογιάννη) δεν είχε κανένα πρόβλημα μαζί μου. Όπως μου είχαν πει δεν είχαν κανένα λόγο να κυνηγήσουν έναν παίκτη που έκανε την δουλειά του.

Είτε τότε, είτε τώρα, θα έκανα το ίδιο πράγμα, γιατί αυτός είναι ο χαρακτήρας μου. Δεν το λέω για να ξαναγυρίσω στο ποδόσφαιρο, ούτε έχω κάποιο λόγο να χαϊδέψω αυτιά.

Αυτή είναι η άποψη μου. Είχα κάποιες αρχές, αισθανόμουν καλά με τον εαυτό μου και αυτό έκανα», τονίζει ο Γιώργος Κουτσουπιάς στο gazzetta.gr συνεχίζοντας:

«Ξεκίνησα από τον Παναιτωλικό. Ο Μύρωνας Σηφάκης, ο οποίος τότε ήταν συμπαίκτης μου στην ομάδα, αλλά και ο Πέτρος Μίχος που ήταν προπονητής μίλησαν με τον Γκέραρντ. Είχα αγωνιστεί σχεδόν σε όλες τις εθνικές ομάδες.

Δοκιμάστηκα για δύο μέρες στον ΟΦΗ και κατόπιν υπέγραψα. Αν και μικρός κέρδισα με την αξία μου μία θέση στην ενδεκάδα. Με το που υπέγραψα, αγωνίστηκα βασικός στο παιχνίδι με την Καλαμάτα κάτι που δεν συνηθιζόταν.

Τα πάντα άλλαξαν μετά το γκολ που σημείωσα απέναντι στον Παναθηναϊκό. Τότε άρχισαν τα 'σπασίματα' από τον Ολλανδό (σ.σ.: Γκέραρντ).

Μου φώναζε 'μην τρέχεις για να μην χαλάς τον ρυθμό της ομάδας' και 'μείνε στο τέλος του γκρουπ για να ακολουθείς τον ρυθμό των υπολοίπων'. Στο τέλος της προπόνησης με έβαζε να μαζεύω τις μπαλες και διάφορα άλλα. Είχε αρχίσει το κυνήγι και η ταλαιπωρία.

Τον Δεκέμβριο εκείνης της εποχής (1998) ζήτησα από τον Καζανάκη να φύγω από την ομάδα. Με έδιναν δανεικό μόνο στον Απόλλωνα Αθηνών που βρισκόταν στην τελευταία θέση και ήταν το μεγάλο φαβορί για υποβιβασμό στην Β΄ Εθνική.

Ο κόσμος της ομάδας φώναζε και ζητούσε επιτακτικά να αγωνίζομαι. Ο Ολλανδός αναγκάστηκε να με χρησιμοποιήσει. Έπαιξα λίγα ματς και πάλι καλά που άντεξα. Όταν ολοκληρώθηκε το συμβόλαιο μου δοκιμάστηκα έπειτα από παραίνεση του μάνατζερ Νίκου Λυράκη στην Στουρμ Γκρατς και κατάφερα να υπογράψω. Ευτυχώς άντεξα γιατί πίστευα στον εαυτό μου».

Ο Κουτσουπιάς επισημαίνει την πίεση που δεχόταν, ενώ αποκαλύπτει και το ξέσπασμα του στο τελευταίο ματς με τη φανέλα του ΟΦΗ προτού συνεχίσει την καριέρα του στην Αυστρία.

«Ήμουν σχεδόν για δύο χρόνια σε αγωνιστική απραξία και προσπαθούσα να μην επηρεαστώ κάνοντας ατομικές προπονήσεις. Ήθελα να αποδείξω πως δεν είχα τελειώσει.

Μπήκα σε μία διαδικασία να σκέφτομαι πρακτικά. Πάντα ήμουν ντόμπρος και straight τύπος, δεν ήθελα να 'πουλήσω' κανέναν.

Οι συνθήκες με έκαναν φανατικό οπαδό του ΟΦΗ. Με έβλεπαν άνθρωποι 60 και 70 ετών, με χαιρετούσαν και μου έλεγαν πόσο περήφανοι ήταν για το γκολ επί του Παναθηναϊκού. Μας κατηγορούσαν πως δεν θα σηκώσουμε κεφάλι.

Πέρασα πολλές δύσκολες καταστάσεις. Στα 18 μου έχασα και τους δύο γονείς μου σε τροχαίο. Έπρεπε να πάρω την ζωή στα χέρια μου. Δεν υπήρχε περίπτωση να πω πως έκανα λάθος. Όπως προείπα ακόμη και σήμερα το ίδιο θα έκανα. Έτσι λειτουργώ.

Στο τελευταίο παιχνίδι μου με τον ΟΦΗ το 1999 αντιμετωπίζαμε στο 'Γεντί Κουλέ' τον ΠΑΟΚ. Ο Ολλανδός με χρησιμοποίησε λόγω του κόσμου και ισοφάρισα σε 1-1. Τότε κατευθύνθηκα στον πάγκο και είπα: 'Αυτό το γκολ είναι για τον ΟΦΗ, τον κοσμο του και μένα. Εσένα σε γράφω στα αρχ....α μου'.

Το είπα όταν δεν είχα ομάδα και ήμουν ξεκρέμαστος. Με κατέστρεψε επαγγελματικά γιατί ήθελε να τα έχει με όλους καλά. Πρόσφερε πολλά στον ΟΦΗ, αλλά πήρε περισσότερα.

Συνέβαλλε πολύ αλλά είχε στήριξη από την οικογένεια και βρισκόταν στο απυρόβλητο. Είχε αναλάβει τα πάντα εν λευκώ. Ποτέ κανένας προπονητής στην Ελλάδα δεν είχε τόσο μεγάλη στήριξη!

Τι έκανε μετά τον ΟΦΗ στην ΑΕΚ, τον Ηρακλή και στην Κύπρο; Ποια είναι η παρακαταθήκη που άφησε;

Τότε μόνο ο Παναθηναϊκός και ο ΟΦΗ διέθεταν προπονητικά κέντρα. Δεν έκατσε να φτιάξει τις ακαδημίες παρότι είχε μονοπώλιο.

Σε ότι αφορά το δικό μου κομμάτι, πως γίνεται ενώ έχεις αναλάβει τα πάντα εν λευκώ να στέλνεις το μήνυμα πως δεν σε θέλει η διοίκηση και πως δεν βρίσκεσαι στα πλάνα; Ήθελε να με κάνει να τα παρατήσω, αλλά δεν τα κατάφερε.

Δεν θα έδινα το δικαίωμα στον Γκέραρντ να με εκθέσει στους ανθρώπους που με εμπιστεύονταν».

Ο Κουτσουπιάς εξηγεί τους λόγους που τον εξώθησαν στην αποχώρηση του από την Ελλάδα.

«Το τελευταίο εξάμηνο προτού φύγω από τον ΟΦΗ, η αλήθεια είναι πως ψαχνόμουν. Γνώριζα τι συμβαίνει με το παραγοντιλίκι και πως θα μπορούσα να αντιμετωπίσω προβλήματα εάν ο ένας παράγοντας έπαιρνε τον άλλο και του έλεγε 'πρόσεχε τον αυτόν'.

Μου δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμαστώ για μία εβδομάδα από την Στουρμ Γκρατς. Τρεις παίκτες δίναμε μάχη για μία θέση. Ένας Γερμανός, ένας Βέλγος και εγώ. Ο Ίβιτσα Όσιμ επέλεξε εμένα.

Ήταν θέμα χρόνου να επανέλθει η ηρεμία. Είχα άψογη συνεργασία με τον Όσιμ. Ήταν ένας άνθρωπος πολύ μπροστά από τους υπόλοιπους.

Άφηνε έργο όπου και αν πήγαινε. Ένας φιλόσοφος του ποδοσφαίρου. Εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Αποκλείσαμε στο Champions League τον Παναθηναϊκό του Άγγελου Αναστασιάδη. Τον Φεβρουάριο εκείνης της χρονιά έπαθα ρήξη χιαστών και έμεινα εκτός μέχρι το ξεκίνημα της επόμενης περιόδου. Στην συνέχεια παρουσιάστηκαν κάποιες οικονομικές ατασθαλίες με συνέπεια να αποχωρήσει το καλοκαίρι του 2001 ο Όσιμ συμπαρασύροντας 12 ποδοσφαιριστές. Ανάμεσα τους και εγώ».

Επόμενος σταθμός στην καριέρα του Κουτσουπιά, ο Άρης...

«Όταν επέστρεψα, μιλούσα με τον Ψωμιάδη που βρισκόταν στο τιμόνι της ΑΕΚ. Στην ομάδα με Φερνάντο Σάντος, Γκαμάρα και Ραμπεσαντρατανά. Τελικά πήγα στον Άρη επί προεδρίας Ζαχουδάνη. Πήρα μία προκαταβολή και αυτό ήταν.

Ο Ζαχουδάνης την κοπάνησε αφού πρώτα πούλησε τον Χαριστέα στην Βέρντερ εισπράττοντας μπροστά όλα τα χρήματα. Παράλληλα έσπασε τις εγγυητικές από τα τηλεοπτικά που πρόσφερε τότε η συνδρομητική τηλεόραση του Alpha.

Σηκώθηκα και έφυγα για να πάω στην Καλλιθέα. Την πρώτη χρονιά η ομάδα παρέμεινε στην Α΄ Εθνική, έχοντας ποδοσφαιριστές όπως οι Κόλα, Στρακόσια, Τάτσης και τον Γκέκα στο ξεκίνημα του.

Ο Σαλευρής το καλοκαίρι μας πρότεινε μείωση συμβολαίου που έφτανε το 50%. Τότε άρχισαν τα προβλήματα. Τους διεμήνυσα πως θα μπορούσα να δεχθώ μέχρι 10%.

Όταν όμως ετοιμαζόμουν να υπογράψω το νέο συμβόλαιο διαπίστωσα πως έλειπαν οι δόσεις. Δεν υπέγραψα και κατέθεσα προσφυγή την οποία κέρδισα.

Μάλιστα ψευδομαρτύρησαν ισχυριζόμενοι στο δικαστήριο πως ήμουν τραυματίας. Προσέφυγα και στα αστικά δικαστήρια καταθέτοντας μήνυση για συκοφαντία και δυσφήμηση πηγαίνοντας κόντρα στην ομάδα και τον προπονητή Μπάμπη Τεννέ που με την σειρά του, ενήργησε υπέρ της διοίκησης. Ήταν η πρώτη φορά που ποδοσφαιριστής πήγε απέναντι στον προπονητή αλλά και παράγοντα της ομάδας κερδίζοντας την δίκη».

Ο 41χρονος πρώην άσος έπειτα μία παρένθεση στην Προοδευτική έκλεισε την καριέρα του στην ΟΦΗ.

«Μετά την Καλλιθέα ακολούθησε η Προοδευτική. Ήθελα να τελειώσω στον ΟΦΗ. Εκείνη την εποχή πρόεδρος ήταν ο Φανούρης Βατσινάς. Υπέγραψα συμβόλαιο, δεν με ενδιέφεραν τα χρήματα και οι όροι. Ήθελα μόνο να γυρίσω στον σύλλογο.

Με συνέδεε ο κόσμος. Ποτέ δεν διεκδίκησα χρήματα. Ούτε καν κοίταξα το ποσό που είχε μπει στο συμβόλαιο. Η επιθυμία μου ήταν η φανέλα της τελευταίας ομάδας μου να έχει το σήμα του ΟΦΗ».

Ο Γιώργος Κουτσουπιάς πλέον δραστηριοποιείται με μεγάλη επιτυχία στο εμπόριο κρασιών όντας ιδιοκτήτης της φίρμας OINOTEKA.

«Η πρώτη μου επαφή με το κρασί ήταν όταν μεταπήδησα στην Στουρμ Γκρατς, το 2001. Ο τότε συμπαίκτης μου Ράνκο Πόποβιτς ήταν εκείνος που έφερνε κρασιά από την Ισπανία. Όταν συναντιόμασταν για φαγητό συνηθίζαμε να πίνουμε καλά κρασιά και να εκπαιδεύουμε τον ουρανίσκο μας.

Άρχισα να δοκιμάζω πίνοντας ένα ποτήρι. Ξέρεις, με την πίεση των αγώνων, Τετάρτη-Κυριακή-Τετάρτη, όπου δίναμε αγώνες για το Champions League, το πρωτάθλημα και το Κύπελλο, ένα ποτήρι κρασί ήταν χαλαρωτικό. Ηταν κάτι στο οποίο συνεπικουρούσε και ο Ίβιτσα Όσιμ.

Άρχισα να ασχολούμαι με την αγορά κρασιών, να διαβάζω βιβλία, αλλά και να παρακολουθώ σεμινάρια εμπλουτίζοντας τις γνώσεις μου. Έτσι όταν αποτραβήχτηκα από το ποδόσφαιρο ήθελα να κάνω κάτι δικό μου.

Διάβαζα για αρκετά χρόνια και εξελίχθηκα σε αυτό το κομμάτι. Είμαι ικανοποιημένος από την δουλειά μου. Είναι μία αρρώστια, μεράκι, ωστόσο ο συγκεκριμένος τομέας απαιτεί συνεχή ενημέρωση και σοβαρή ενασχόληση. Δεν ήξερα αρχικά πως θα γινόταν η δουλειά μου.

Εξελίσσεσαι και αναπτύσσεσαι. Πλέον δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο παρά μόνο όταν παρακολουθώ τα παιδιά μου, τον Ηλία και τον Φώτη 14 και 9 ετών αντιστοίχως Προτιμώ να δαπανώ τον ελεύθερο χρόνο μου, με τα δυο παιδιά μου και την μεγάλη μου αγάπη σε οτι έχει να κάνει με το γυναικείο φύλο, την σύζυγο μου Αλεξία που με αντέχει όλα αυτά τα χρόνια».