Ο Κοντονής του '16 μοιάζει με Γρανίτσα του '03

Και κάπως έτσι πρέπει να αρχίσουμε να μπαίνουμε, ως κοινωνία του ελληνικού ποδοσφαίρου, στη φάση της συνειδητοποίησης. Είναι πολύ σαφές πλέον μετά και την αποψινή δημόσια τοποθέτηση του υφυπουργού Αθλητισμού στην έκθεση Sportexpo στη Θεσσαλονίκη, της οποίας είχε προηγηθεί η χθεσινή συνεργασία του με τον Πρωθυπουργό, ότι ο Σταύρος Κοντονής δεν σκοπεύει να κάνει πίσω στην υπόθεση του Κυπέλλου. Κι επειδή είναι παραπάνω από βέβαιο ότι η μύγα της εξυγίανσης και της διαφάνειας δεν πρόκειται να τσιμπήσει απόψε ή εντός των ερχόμενων ημερών τον Γιώργο Γκιρτζίκη ώστε να ζητήσει αυτός από την σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ και ειδικά από όσους διώκονται ποινικά να παραιτηθούν, είναι βέβαιο ότι η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία δεν θα κάνει τίποτα προκειμένου να διακόψει την ξέφρενη πορεία του ελληνικού ποδοσφαίρου προς το GREXIT.

Δεδομένου ότι ο Κοντονής έχει, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, την στήριξη του Αλέξη Τσίπρα μοιάζει απίθανο να αλλάξει στάση εντός των επόμενων ημερών. Συνεπώς είναι δεδομένο ότι αύριο ή στις πρώτες ημέρες της ερχόμενης εβδομάδας η FIFA θα ανακοινώσει την αποβολή της ΕΠΟ και, ως συνέπεια αυτής, τον αποκλεισμό του ελληνικού ποδοσφαίρου από τις διεθνείς διοργανώσεις. Ας το χωνέψουμε, διότι θα συμβεί.

Σε μια συζήτηση που είχαμε στο πλαίσιο μιας μικρής συνέντευξης για ένα αγγλικό περιοδικό που ερευνά την σημερινή κατάσταση του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο Τραϊανός Δέλλας την παρομοίασε με ένα παλιό, ετοιμόρροπο ποδοσφαιρικό γήπεδο. “Οταν έχεις ένα τέτοιο γήπεδο, οι επιλογές που έχεις είναι δύο: η τμηματική ανακατασκευή του ή η κατεδάφισή του προκειμένου να το χτίσεις από την αρχή. Η Ελλάδα μέχρι σήμερα έκανε την πρώτη επιλογή, ή αυτό έδειχνε ότι προσπαθούσε να κάνει: Την τμηματική ανακατασκευή. Συνήθως βεβαίως δεν έκανε αυτό. Εκανε ένα βάψιμο, ένα επιφανειακό φρεσκάρισμα σε ένα γήπεδο το οποίο στο εσωτερικό του παρέμενε σαθρό. Ε, ίσως τώρα έρχεται η ώρα που να δοκιμάσει την άλλη επιλογή, της κατεδάφισης για την κατασκευή νέου γηπέδου”.

Ολη αυτή η συζήτηση της παρομοίωσης μου έφερε στο μυαλό όλο αυτό που έζησα τον Μάιο του 2003, τον καιρό που κατεδαφίστηκε το γήπεδο της ΑΕΚ. Τον καιρό εκείνο ήταν ξεκάθαρο στα μάτια όλων όσοι παρακολουθούσαμε στενά την υπόθεση ότι ο τότε πρόεδρος της ΑΕΚ Γιάννης Γρανίτσας δεν είχε καμιά απολύτως χειροπιαστή εγγύηση και συνεπώς κανένα εξασφαλισμένο σχέδιο ανέγερσης νέου γηπέδου. Κι ενώ αυτό ήταν πασιφανές και πανθομολογούμενο, όποιος τολμούσε τότε να πει ότι αυτό που διέπραττε ο Γρανίτσας ήταν έγκλημα κατά της ΑΕΚ λογαριαζόταν ως εχθρός της ΑΕΚ και σύμμαχος των εχθρών της. Συνέβαινε αυτό επειδή ήταν τέτοια η λαχτάρα του συνόλου της κοινωνίας των οπαδών της ΑΕΚ να αποκτήσει νέο γήπεδο η αγαπημένη τους ομάδα και τέτοια η άγνοια. Και αυτό το ρεύμα το εκμεταλλεύονταν στο έπακρο οι καιροσκόποι της εποχής. Εβαζαν τη σανίδα τους πάνω στο κύμα της εποχής, και πλάκωναν οποιαδήποτε φωνή λογικής.

Αυτό ακριβώς ζούμε στη σημερινή εποχή με την υπόθεση “GREXIT”. Περισσότεροι από τους μισούς που συμμετέχουν στις σχετικές δημοσκοπήσεις ψηφίζουν υπέρ του GREXIT. Στην συντριπτική πλειονότητά τους δεν έχουν ιδέα της επόμενης ημέρας, όπως δεν είχαν ιδέα για την επόμενη ημέρα και οι οπαδοί της ΑΕΚ το 2003, τότε που έπαιρναν στο κυνήγι όποιον τολμούσε να πει ότι ο Γρανίτσας κάνει λάθος και δεν πρέπει να κατεδαφίσει το γήπεδο. Αυτή η άγνοια της επόμενης ημέρας είναι στην πραγματικότητα ο μεγαλύτερος σημερινός εχθρός του ελληνικού ποδοσφαίρου και μάλιστα μοιάζει ικανός όχι απλώς να το νικήσει αλλά να το κατατροπώσει στον βαθμό που να το εξαφανίσει από τον διεθνή χάρτη για τουλάχιστον μια 10ετία.

Οι οπαδοί απαντούν “GREXIT” δίχως να τους έχει εξηγήσει κανείς αν υπάρχει και ποιο είναι το σχέδιο της επόμενης ημέρας. Ο Κοντονής υπαινίχθηκε απόψε ότι μόλις επιβληθεί η ποινή του αποκλεισμού η κυβέρνηση θα παρέμβει και θα καθαρίσει την ΕΠΟ. Πώς; Με ποιο σχέδιο, ποια πρόσωπα, ποιες διαδικασίες, ποιο χρονοδιάγραμμα και, κυρίως, ποια προοπτική; Εχει κανείς την αφέλεια να πιστεύει ότι η FIFA θα είναι έτοιμη να ξανακαλωσορίσει στους κόλπους της μια Ομοσπονδία – προϊόν κυβερνητικής παρέμβασης στο ποδόσφαιρο; Εχει κανείς την αφέλεια να πιστεύει ότι η FIFA θα πάρει μια τέτοια απόφαση, η οποία θα επικοινωνεί προς τις κυβερνήσεις όλου του πλανήτη το “έλα μωρέ, θα αποβάλλεστε για δυο – τρεις μήνες, θα μπουκάρετε στο ποδόσφαιρο και θα επιβάλετε τους νόμους και τις προσταγές σας και μετά εμείς θα σας ξαναβάλουμε στις διεθνείς διοργανώσεις και όλα καλά”; Ακόμη όμως και αν ήταν έτσι, δηλαδή αν η FIFA δεχόταν πίσω την Ελλάδα μετά από μερικούς μήνες, ποιος ξέρει αν είναι εφικτό να καθαρίσει σε διάστημα μηνών η βρωμιά του ελληνικού ποδοσφαίρου; Πώς να το ξέρεις όταν δεν ξέρεις αν υπάρχει σχέδιο;

Σε μια εποχή που έχει θυσιάσει δύο ιερές αγελάδες της, τον Μπλάτερ και τον Πλατινί, η ελίτ που διοικεί το παγκόσμιο ποδόσφαιρο προσπαθεί με νύχια και δόντια να κρατήσει τις κυβερνήσεις, την Ευρωπαϊκή Ενωση, την κυβέρνηση των ΗΠΑ μακριά από τη διοίκηση του ποδοσφαίρου. Θυσίασε ένα σωρό αξιωματούχους της, κανονικούς αρχιερείς της διαπλοκής και της διαφθοράς προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντά της και να εξασφαλίσει το προνόμιο να διοικεί ανενόχλητη το ποδόσφαιρο. Κι όλα αυτά θα τα ξεχάσει για την Ελλάδα, και θα την επαναφέρει μετά από μερικούς μήνες στις διεθνείς διοργανώσεις μετά από υλοποίηση ενός – ας πούμε – σχεδίου ωμής κυβερνητικής παρέμβασης στη διοίκηση του ποδοσφαίρου;

Ως αναγκαίο κακό για την υλοποίηση ενός μελετημένου σχεδίου για την οικοδόμηση του ελληνικού επαγγελματικού, και όχι μόνο, ποδοσφαίρου από τα θεμέλια, το GREXIT θα μπορούσε να είναι πράγματι η ενδεδειγμένη λύση, ή τουλάχιστον μια καλή επιλογή. Στη σημερινή στιγμή, που δεν υπάρχει σχέδιο, είναι έγκλημα, το οποίο θα καταδικάσει τις σημερινές και τις επόμενες γενιές των Ελλήνων που είτε αγαπούν να παρακολουθούν τη μπάλα είτε ζουν από αυτή με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, μέσα από την συρρίκνωση του ποδοσφαίρου και το κλείσιμο των συνόρων για Ελληνες που επιθυμούν να μεταναστεύσουν και ξένους που επιθυμούν να έρθουν για να εργαστούν εδώ.

Αν σας διαφεύγει, τον Απρίλιο του 2015 η Superleague παρουσίασε μια έρευνα του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, με βάση την οποία ο ετήσιος τζίρος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, το οποίο είχε τότε περί τις 40 χιλιάδες θέσεις εργασίας, ανερχόταν σε 2,3 δισ. ευρώ. Ολα τα παραπάνω, ο Ελληνας δεν έχει καμιά απαίτηση να τα σκεφτεί ο Γκιρτζίκης, ούτε φυσικά να νοιαστεί για αυτά, διότι είναι μέρος του προβλήματος και λειτουργεί ως τέτοιο. Αυτή την απαίτηση οι Ελληνες θα 'πρεπε να την έχουν μόνο από τον εκλεγμένο, από τον υφυπουργό Αθλητισμού. Ο Σταύρος Κοντονής σήμερα μοιάζει στα μάτια των μισών και βάλε Ελλήνων ως ο τιμωρός του καθεστώτος της διαφθοράς. Ετσι έμοιαζε δεκατρία χρόνια πίσω κι ο Γρανίτσας στα μάτια των ΑΕΚτσήδων. Μέχρι που πέρασε ο καιρός και οι φίλοι της ΑΕΚ το ένιωσαν στο πετσί τους ότι ο Γρανίτσας δεν είχε σχέδιο, και έκτοτε έζησαν για να το μετανιώνουν που δεν τον εμπόδισαν και έζησαν/ζουν για να τον αντιμετωπίζουν ως έναν εκ των μεγαλύτερων εγκληματιών στην ιστορία της αγαπημένης τους ομάδας. Οταν θα περάσει το ρεύμα, όταν οι ποδοσφαιρόφιλοι θα αρχίσουν να ζουν τις συνέπειες του GREXIT και τη συρρίκνωση του μεγέθους των συλλόγων τους, όταν θα αντιληφθούν ότι θα βλέπουν ποδόσφαιρο πιο διεφθαρμένο από το σημερινό, ο σημερινός “τιμωρός” θα μετατραπεί σε ιστορικό εγκληματία. Ετσι ήμαστε οι Ελληνες. Γι' αυτό φτιάξαμε τη σημερινή Ελλάδα.