Φυσικά και «ο Ιβάν μαθαίνει, ανόητε»...

Πάει αρκετός καιρός, που σε μια μερίδα της ποδοσφαιρόφιλης κοινής γνώμης της Θεσσαλονίκης (ίσως και παραέξω), έχει “περάσει” μια εικόνα και έχει δημιουργηθεί μια εντύπωση, πως ο Σαββίδης είναι τάχα ένας... αφελής και καλοκάγαθος ομογενής, που “τον πιάνουν κότσο και του τα τρώνε”, εξωτερικοί και... εσωτερικοί απατεώνες, ελαφροχέρηδες και... παρεάκια. Ναι. Υπάρχουν στ' αλήθεια πέντε δέκα τύποι στα ΜΜΕ, συνάδελφοι και μη, που άλλος δεν έχει στον ήλιο μοίρα κι άλλος βιοπορίζεται μετά δυσκολίας όπως οι περισσότεροι από μας, που το υποστηρίζουν (μάλλον) στα σοβαρά. Και κάμποσοι μεροκαματιάρηδες ή (και) αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας που το έχουν ενστερνιστεί και το... μεταλαμπαδεύουν δεξιά κι αριστερά, στα μίζερα συνοικιακά καφενεία που μαζεύονται να δουν τα ματς, όπου πληρώνουν ρεφενέ τα τσίπουρα...

Για να σας το κάνω πιο λιανά, μπορεί και να αθροίζονται μερικές χιλιάδες ανθρώπων στο σύνολο, που όλοι μαζί δε δύνανται να πληρώσουν ούτε το ετήσιο συμβόλαιο του... Μυστακίδη, οι οποίοι έχουν κατασταλάξει πως είναι μάλλον... αφελής, ένας πολυεκατομμυριούχος, που χιλιάδες άνθρωποι εργάζονται στις επιχειρήσεις του και που εδώ και τέσσερα χρόνια επενδύει στη χώρα μας σε ζημιογόνες εταιρίες, ακίνητα υψηλής προβολής και big business, δίχως εμφανή προοπτική άμεσης ανταπόδοσης...

Βεβαίως η πραγματικότητα έχει αποδείξει, πως το πολύ χρήμα και η αφέλεια, ποτέ δεν καταφέρνουν να συμβιώσουν επί μακρόν “εντός” ενός ανθρώπου: Αν λάχει και συναντηθούν, σύντομα το ένα από το δύο φεύγει, για να μπορέσει να βρει “χώρο” και να μοναρχέψει το άλλο. Και ο Ιβάν, έχει πολύ καιρό τώρα, πολύ μεγάλη περιουσία, ώστε να αμφισβητείται η ευφυΐα, η οξυδέρκεια και η αντίληψή του. Άρα και όσα δεν γνωρίζει, φυσικά και τα... πιάνει γρήγορα. Δηλαδή, όσο... αναλφάβητος κι αν ήταν από (ελληνικό) ποδόσφαιρο, έπαθε, έμαθε, τέλειωσε.

Από όταν πρωτοενδιαφέρθηκε να πάρει τον ΠΑΟΚ (2006), έως ότου τα κατάφερε (2012), “δούλεψε” υπομονετικά, μεθοδικά και με στρατηγική. Αύξησε την κοινωνική του δράση, άνοιξε τις πολιτικές του φιλίες, έμαθε περισσότερα για τους νόμους και τις διατάξεις – μέχρι... τα κοστούμια του εκμοντέρνισε και μετέτρεψε το παλιομοδίτικο μουστάκι, σε ένα πολύ πιο... σύγχρονο μούσι. Πιστεύει κανείς πως ο άνθρωπος αυτός “ξοδεύει” αλόγιστα και άσκοπα τόσον καιρό τα... χρόνια και τα κεφάλαιά του εδώ; Άνευ σχεδίου;

Αν πλήρωσε ο Σαββίδης τα χρέη του ΠΑΟΚ και δεν επέλεξε άλλους δρόμους που είχαν βαδίσει πολλοί στο πρόσφατο παρελθόν, κοροϊδεύοντας το Δημόσιο, είναι επειδή ξέρει πως πριν αποκτήσεις δικαιώματα “διά να ομιλείς”, πρέπει να έχεις καθαρή τη φωλιά σου. Όταν την κάνεις “λαμπίκο”, ζητάς, απαιτείς, φωνάζεις. Και επενδύεις ίσως, με άλλη άνεση. Κινείσαι στην καρδιά των επιχειρήσεων, στις παρυφές της πολιτικής και στον επαγγελματικό αθλητισμό, με βάση τις δυνάμεις και τις φιλοδοξίες σου μόνο κι όχι κάτω από το βάρος των δεσμεύσεων ενός “οφειλέτη”. Συνδιαμορφώνεις τους κανόνες και δεν “υφίστασαι” καθεστώτα.

Αν κρατά κάποιον πλάι του, δεν είναι επειδή του έχει κολλήσει ο άλλος σαν... τσιμπούρι και του πίνει το αίμα χωρίς να τον παίρνει χαμπάρι, αλλά επειδή ο Ιβάν τον χρειάζεται κάπου εκεί γύρω για τις επιδιώξεις του. Φυσικά το δέλεαρ είναι το χρήμα και η δύναμη, που πολλοί θέλουν να διατηρούν μαζί τους... στενή επαφή, μένοντας υπό την σκέπη του. Αλλά εκείνος ξέρει καλά. πως για κάθε πόρτα που θα βρει μπροστά του κλειστή, χρειάζεται να διαθέτει τον άνθρωπο – κλειδί που θα του την ανοίξει. Κι επειδή το χρήμα σε τέτοιο επίπεδο και... βάθος, είναι απλώς “κεφάλαιο” και μέσο για να γίνει “η δουλειά”, ουδόλως απασχολείται με το πόσο ξοδεύεται, αν εκείνος κρίνει ότι χρειάζεται να κρατά πολλούς δεμένους στην αρμαθειά του, για... όποτε χρειαστούν.

“Καθάρισε” πρώτα την εταιρία του λοιπόν και ταυτοχρόνως “ρουφούσε” πληροφορίες σε όλους τους άλλους τομείς και εμπειρίες από τον... υπέροχο κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά και του υποκόσμου που το κρατά αιχμάλωτο, μέχρι και την λειτουργία του ποδσφαιρικού τμήματος και τα ίδια του τα στελέχη.

Αν ο ΠΑΟΚ στην διάρκεια των φετινών playoffs ΔΕΝ αδικήθηκε, είναι επειδή του συνέβη ως τότε να αδικηθεί, μια φορά παραπάνω, από όσες άντεχε ο οργανισμός του Σαββίδη... Αν δεν ξαναδοκίμασε περίπτωση Άρνεσεν ή Στέφενς, είναι γιατί είδε πως η συσπείρωση και η ομόνοια, κάνουν καλύτερες ομάδες από ότι φανταζόταν. Αν κράτησε τον Μίχελ για γενικό κουμάντο, συνέβη επειδή συνεννοείται καλύτερα και αμεσότερα απ' ότι με κάθε άλλον νωρίτερα. Τον έχρισε “πρόεδρο”, για να έχει βαρύτητα ο ρόλος του στο ποδοσφαιρικό τμήμα κι ας είναι τεχνικός διευθυντής κατ' ουσία. “Προεδρεύων” αντιπρόεδρος είναι ο Μάκης Γκαγκάτσης έτσι κι αλλιώς...

Αν πρότεινε στον Ίβιτς από πέρσι να γίνει πρώτος προπονητής, είναι επειδή κάτι (από χαρακτήρα και προσωπικότητα) έβλεπε σε αυτόν από νωρίς. Και του επανέλαβε τον Μάρτη που ανέλαβε ως υπηρεσιακός, πως “είναι στο χέρι του να παραμείνει και ως επίσημος”. Και ήξερε πως είχε δίκιο, όταν πέρσι ο Ίβιτς αρνήθηκε να αναλάβει και ζήτησε λίγο χρόνο ακόμη. Εκτιμά τους υπομονετικούς και αποτελεσματικούς και στον Σέρβο βρήκε κι απ' τα δυο...

Αν τον θωρακίσει και με την έμπρακτη στήριξη (ποδοσφαιριστές – προσωπικότητες κι αξίες) στην εφαρμογή του ποδοσφαιρικού σχεδίου του και ο Ίβιτς πετύχει για πρώτη φορά να εξελίξει μια ποδοσφαιρική ομάδα στον ΠΑΟΚ από την μια σεζόν στην επόμενη, μαζί με τις νέες συνθήκες έντιμης λειτουργίας που θα επιβληθούν και την εξαφάνιση των συμμοριών, θέλουν – δε θέλουν όλοι, από το ελληνικό ποδόσφαιρο, πολλοί θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν για τα καλά πως “ο Ιβάν... μαθαίνει”.

Φυσικά και ο Ιβάν μαθαίνει, ανόητε... Δεν το περίμενες;

Υγ Το βράδυ στις 22.00 με τον Δηήτρη Τσορμπατζόγλου, τα λέμε σε live stream και σας περιμένουμε όλους