Η Αγγλία, η Γαλλία και η Πορτογαλία
Επειδή είναι το πρώτο μου σημείωμα για την τελική φάση του Euro 2016, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με δύο σοβαρές “υποσημειώσεις”.
Η πρώτη είναι, φαντάζομαι ή θέλω να φαντάζομαι, η ευχή όλων μας τούτη τη στιγμή: Για έναν μήνα, δηλαδή μέχρι την 10η Ιουλίου του τελικού να μας απασχολούν μόνο όσα θα συμβαίνουν στους αγωνιστικούς χώρους και όχι όσα θα συμβούν έξω από αυτούς, δηλαδή στις κερκίδες ή τους δρόμους της Γαλλίας. Και η ευχή μου δεν σχετίζεται με τις διαδηλώσεις, τις απεργίες και τα προβλήματα που όλα αυτά μπορεί να δημιουργούν στην διοργάνωση. Σχετίζεται μόνο με τις ανθρώπινες ζωές.
Η δεύτερη, θεωρητικώς, είναι επίσης ευχή: να είναι αυτό το τελευταίο τουρνουά στο οποίο οι Ελληνες πιτσιρικάδες θα ζήσουν στιγμές βγαλμένες από τα άγουρα δικά μας παιδικά χρόνια, δηλαδή από τότε που ταυτιζόμασταν με μια ξένη εθνική ομάδα επειδή δεν υπήρχε Ελλάδα στην τελική φάση. Στην πραγματικότητα όμως δεν επιθυμώ να κάνω ευχή. Κυρίως να μοιραστώ μαζί σας το συναίσθημα της λύπης που δημιουργεί η σκέψη ότι η Ελλάδα που έδινε το παρών στις τελικές φάσεις των 16 συμμετεχόντων κατάφερε να λείψει από την τελική φάση των 24 συμμετεχόντων. Δεν σκέφτομαι καν τι έκανε η Ελλάδα στο προηγούμενο Euro ή, πολύ περισσότερο, τι έκανε το 2004, διότι τότε το συναίσθημα αλλάζει και η λύπη μετατρέπεται σε οργή.
Με ενοχλεί και με απογοητεύει αφάνταστα το γεγονός ότι τούτες τις μέρες η Εθνική ομάδα περιόδευε στην Αυστραλία, προκειμένου να βρει η ΕΠΟ έναν τρόπο να μετριάσει την αδιανόητα μεγάλη χασούρα που έχει σε έσοδα λόγω της απουσίας της Ελλάδας από το Euro, αντί να βρίσκεται στην Γαλλία. Η απογοήτευση όμως δεν πηγάζει από τη σκέψη ότι λείπει η Ελλάδα από αυτό το τουρνουά αλλά από την συνείδηση ότι πολύ δύσκολα θα επιστρέψει στις τελικές φάσεις. Είναι κυρίως αυτό που σου μαυρίζει την καρδιά: ότι ξέρεις πως οι σημερινοί διοικητές του εθνικού ποδοσφαίρου είναι ανίκανοι να ξαναφτιάξουν μια νικήτρια ομάδα που θα βρίσκει τον δρόμο της για το Euro και το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Πάμε όμως παρακάτω, διότι η γιορτή αρχίζει.
Χαίρομαι πολύ που ξεκινά ένα τουρνουά δίχως την παρουσία ακλόνητου φαβορί. Είναι τύχη για όλους εμάς, τους “ουδέτερους” ποδοσφαιρόφιλους της Ευρώπης, διότι μας δίνει την προοπτική να δούμε ένα ανοιχτό σε διεκδίκηση τουρνουά με εκπλήξεις, ανατροπές, δράματα και συγκλονιστικές ποδοσφαιρικές στιγμές.
Δεν είμαι αισιόδοξος για την ποιότητα του ποδοσφαίρου που θα παρακολουθήσουμε, κυρίως επειδή αντιλαμβάνομαι ως πολύ σημαντική την παράμετρο της κόπωσης και της φθοράς που κουβαλούν οι ποδοσφαιριστές των ομάδων που αναμένουμε να είναι πρωταγωνίστριες. Ανησυχώ με το ενδεχόμενο να συναντάμε κλειστά παιχνίδια που θα τείνουν να εξελιχθούν και να καταλήξουν σε βαρετά. Κυκλοφορούν βεβαίως αρκετές ομάδες με τον ενθουσιασμό της συμμετοχής και άλλες που έχουν στην φύση τους την δημιουργία και την επίθεση. Δεν είμαι όμως ήσυχος ότι αυτές θα αποδειχθούν αρκετές για να επηρεάσουν τόσο ένα τουρνουά ώστε αυτό να εξελιχθεί σε φεστιβάλ δημιουργικού και θεματικού ποδοσφαίρου.
Αν έπρεπε να κωδικοποιήσω σε μερικές λέξεις τις προσδοκίες και τις εκτιμήσεις μου για το Euro 2016, θα τα συμπύκνωνα όλα στις παρακάτω σειρές: ανυπομονώ να δω την Αγγλία, επειδή μου μοιάζει πιθανό να ήρθε η ώρα της, περιμένω να δω αν η “άψητη” στη δοκιμασία επίσημων αγώνων Γαλλία μπορεί να σταθεί στο ύψος των προσδοκιών, θα πόνταρα στην πορεία της Πορτογαλίας μέχρι την προημιτελική ή και την ημιτελική φάση (και ποιος ξέρει μετά...) αν ο Κριστιάνο καταφέρει να είναι 70% Ρονάλντο, περιμένω περισσότερα από την Ισπανία συγκριτικά με όσα αναμένω από την Γερμανία (εκτός και αν ο Εζίλ γίνει ηγέτης και δημιουργός μαζί), δεν θα είναι έκπληξη αλλά θα μου κάνει εντύπωση να αποκτήσει το Βέλγιο ομαδική αξία ανάλογη των ατομικών αξιών του ρόστερ του, θα δω με ενδιαφέρον τα πρώτα παιχνίδια των Πολωνίας, Αυστρίας, Κροατίας.
Αυτά για αρχή. Δεν βιαζόμαστε. Παρέα θα ζήσουμε αυτό το Euro και θα κουβεντιάζουμε για αυτό καθημερινά. Στο gazzetta έχουμε, όπως διαπιστώνετε, προετοιμαστεί όσο καλύτερα γινόταν προκειμένου να σας προσφέρουμε όσο το δυνατόν περισσότερες και διαφορετικές διαστάσεις αυτής της μεγάλης γιορτής. Καλή πρεμιέρα!
