Μονόδρομος... Καπίνο

Είναι πιθανότατα η πιο «ηχηρή» αποχώρηση των τελευταίων χρόνων. Επιπέδου Μιραλάς (2012) και Μήτρογλου (Γενάρη 2014). Ένας ικανότατος πορτιέρο του υψηλότερου επιπέδου. Ένας πραγματικός «αρχηγός» για τον Ολυμπιακό. Ένας από τους πιο αγαπητούς ποδοσφαιριστές της Ερυθρόλευκης κερκίδας. Ένα πρόσωπο που απολάμβανε το σεβασμό ολόκληρης της ποδοσφαιρικής Ελλάδας.

Και από τη στιγμή που γίνεται λίγες μέρες μετά το «αντίο» και του Φουστέρ; Το όλο θέμα μοιάζει ακόμη δυσκολότερο.

Διότι Ρομπέρτο δεν συναντάς στο διάβα σου κάθε μέρα. Όπως ο Παναθηναϊκός δεν ξαναβρήκε ποτέ Βάντσικ. Όπως συμβαίνει τέλος πάντων με εκείνους τους λίγους που ήρθαν εδώ χωρίς τυμπανοκρουσίες, και υποδοχές αεροδρομίου, αλλά αποδείχθηκαν αναντικατάστατοι.Είναι μεγάλη δοκιμασία αυτή που προέκυψε για τους πρωταθλητές.

Παίξε νόμιμα με 100+ Ειδικά Στοιχήματα στη Vistabet

Από την άλλη πλευρά όμως οι Πειραιώτες είναι προετοιμασμένοι ειδικά για αυτό, από πέρσι. Φρόντισαν από την πρώτη φορά που ο Μαδριλένος τερματοφύλακας έδειξε να σκέφτεται σοβαρά το ενδεχόμενο να γυρίσει σελίδα στην καριέρα του. Να επιστρέψει στην Ισπανία. Η κίνηση που έκαναν με τον Στέφανο Καπίνο, έναν χρόνο πριν, τώρα είναι που εκτιμάται πολύ περισσότερο.

Και ήταν καλό που τελικά ο νεαρός διεθνής έμεινε ένα χρόνο στη «σκιά» του Ρομπέρτο. Που δούλεψε μαζί του (και με τον μετρ του Ρέντη, Αλέκο Ράντο), που προφανώς έμαθε από εκείνον. Που όπως ο ίδιος ομολόγησε πριν από μερικές εβδομάδες βελτιώθηκε. Στο μεταξύ προσαρμόστηκε στον Ολυμπιακό και στην πραγματικότητα της επιστροφής του στην Ελλάδα. Είναι πιο έτοιμος άρα για την ευκαιρία της ζωής του.

Δεν είναι ο Καπίνο... Ρομπέρτο. Και πιθανότατα να μην γίνει ποτέ. Είναι όμως ο καλύτερος νέος τερματοφύλακας της Ελλάδας. Και οι Ερυθρόλευκοι, με πρώτο τον Μάρκο Σίλβα, επιβάλλεται να πιστέψουν σε αυτόν. Όπως πίστεψαν πέρσι (2015) στον Κώστα Φορτούνη, που κατάφερε να κάνει αναπληρωματικό του, κοτζάμ Τσόρι. Όπως πίστεψαν στον Μανωλά, το καλοκαίρι (2012) που ο "άγουρος" τότε νεαρός στόπερ κλήθηκε να χωρέσει στα παπούτσια του μυθικού Όλοφ Μέλμπεργκ. Όπως κάποια στιγμή έβγαλαν «έξω» τον Τζιμπούρ από την εξίσωση, για τον Κώστα Μήτρογλου (2013). Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει λοιπόν.

Αν ο Ολυμπιακός θέλει Έλληνες στην πρώτη του γραμμή, πρέπει να δώσει δίκαιες ευκαιρίες. Σε παιδιά που έχουν τα «κυβικά» για να γίνουν πρωταγωνιστές. Να υπομένει τυχόν λάθη τους. Να τους στηρίξει. Και να ελπίζει ότι έχει κάνει την σωστή επιλογή. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Και μιας και τέτοιες ιστορίες θέλουν πάντα "δύο"; O Καπίνο πρέπει να αναλάβει την «ευθύνη» που του αναλογεί. Να δείξει ώριμος. Και να δουλέψει ακόμη περισσότερο. Διότι κάθε σύγκριση με τον Ρομπέρτο τους επόμενους "μήνες" θα είναι για εκείνον πραγματικά βαρύ φορτίο.

Έχει ανάγκη από έναν πεπειραμένο «παρτενέρ» που θα έχει την όρεξη να παίξει τον ρόλο του «δεύτερου». Που θα είναι εκεί ως «ασφάλεια» για τους Πειραιώτες, αλλά κυρίως που θα βοηθήσει και εκείνος στην εξέλιξη του νεαρού Έλληνα. Κάποιον που εάν χρειαστεί θα μπορεί να σηκώσει το βάρος του «βασικού». Αλλά που δεν θα φορέσει τα κόκκινα γάντια μόνο για αυτό. Αν οι προδιαγραφές στην αναζήτηση είναι διαφορετικές; Μπορεί να βρεθεί ένας καλύτερος τερματοφύλακας από τον Καπίνο για φέτος. Θα έχει χαθεί για πάντα όμως η ευκαιρία ανάδειξης ενός ακόμη Έλληνα πρώτης γραμμής για τους Πειραιώτες.

ΥΓ. «Ποδοσφαιρικά» και με θέα στα προκριματικά, ο μεγάλος μπελάς για τον Ολυμπιακό προκύπτει αριστερά. Εκεί όπου ο Μασουακού είναι φευγάτος, αλλά που δεν υπάρχει πρόταση για εκείνον που θα κινήσει σοβαρά την διαδικασία αποχώρησης του. Και που η ομάδα μετά την αποχώρηση των Ερνάνι, Φουστέρ αλλά και την παρουσία του Ντουρμάζ λόγω Euro έχει βρεθεί να πηγαίνει για προετοιμασία μόνο με τον Σεμπά. Λογικά αυτός ο... διάδρομος θα κυριαρχήσει στην αυριανή κουβέντα Βρέντζου-Σίλβα για τα μεταγραφικά.