Γι αυτό είναι το καμάρι της Σμύρνης (vid)

Σαν της Σμύρνης το γιαγκίνι
στο ντουνιά δεν έχει γίνει
κάηκε και `γινε στάχτη
κι έβγαλ’ ο Κεμάλ το άχτι

Κάηκε κι ένα σχολείο
που `ταν Παρθεναγωγείο
κάηκε και μια δασκάλα
που `ταν άσπρη σαν το γάλα

Κάηκε το Σταυροδρόμι
κι ο Μπουγιούκ ντερές ακόμη
Σμύρνη φτωχομάνα Σμύρνη
που `ναι η ομορφιά σου εκείνη!

Είναι ένα από τα πολλά τραγούδια που μας θυμίζουν μία από τις πιο μαύρες αν όχι την πιο μαύρη σελίδα στη νεότερη ιστορία του Ελληνισμού, την Μικρασιατική καταστροφή. Μια καταστροφή που συντέλεσε στον ξεριζωμό ανθρώπων, ιδεών, ιστορίας, ομάδων, αλλά κι ενός ολόκληρου πολιτισμού.

Ομάδων όπως ο Πανιώνιος και ο Απόλλωνας οι οποίοι πληρώνουν και αυτοί με βαρύτατο τίμημα το ξεριζωμό των Ελλήνων από την πατρίδα τους. Η ιστορία όμως δεν σταματά και στην Αθήνα τόσο ο Πανιώνιος όσο και ο Απόλλωνας με τις όποιες δυσκολίες και παρά το γεγονός ότι αντιμετώπισαν το μίσος και τον ρατσισμό των ντόπιων.

Παρά τις κακουχίες ο Πανιώνιος κυρίως καταφέρνει όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και σε πείσμα των καιρών να θυμίζει ότι είναι το καμάρι της Σμύρνης γράφοντας τις δικές του χρυσές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.

Τώρα 96 χρόνια μετά ήρθε η ώρα για τους συνεχιστές του Δημητρού Δάλλα να δείξουν το μεγαλείο τους απλώνοντας χέρι βοηθείας στους «αδερφούς» τους (παρά το γεγονός ότι η νοοτροπία μιας μερίδας Απολλωνιστών δεν ήταν και η καλύτερη) παραχωρώντας το γήπεδο της Νέας Σμύρνης για την ποδοσφαιρική ομάδα του Απόλλωνα.

Ένα γνωμικό λέει: Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει και στη Νέα Σμύρνη ξέρουν καλά από προσφυγιά και την περηφάνια για τη καταγωγή τους δεν μπορεί να τους την πάρει κανένας, γι αυτό και στην διοίκηση αξίζουν τεράστια συγχαρητήρια για την κίνησή τους αυτή.