Μπεκενμπάουερ: Κάτω από τον Θεό, πάνω από τον Καγκελάριο
Ο Μπεκενμπάουερ είναι ο άνθρωπος που θα μείνει για πάντα στο μέλλον ακόμα και από τις στιγμές του στην ασπρόμαυρη TV (όταν ήταν δηλαδή ασπρόμαυρη). Υπήρξε από τους πρώτους παίκτες που είχαν ατζέντη. Ήταν ο Ρόμπερτ Σουάν. Ο Μπεκενμπάουερ ήταν ο παίκτης που διαπραγματευόταν τις απολαβές του με επαγγελματικό τρόπο. Τις απολαβές του ως το διάσημο Νο5.
Ο Μπεκενμπάουερ όμως δεν ήταν μόνο ένα μεγάλο και θρυλικό όνομα στη Βαυαρία. Βρέθηκε και στις ΗΠΑ όπου βρήκε τους Πελέ και Τζόρτζιο Κινάλια για να δώσουν άλλη ώθηση στο ποδόσφαιρο της Νέας Υόρκης με την ομάδα Κόσμος. Όταν γύρισε πια στη Γερμανία πήγε στο Αμβούργο και όχι στο Μόναχο και σε ένα γήπεδο που τον είχαν αποκαλέσει 'βρωμερό Βαυαρό' και κατέληξε να πάρει τον πέμπτο του τίτλο στη Γερμανία, για να τον προσθέσει σε 5 διεθνή Κύπελλα, δύο Χρυσές Μπάλες και 3 τίτλους στην Αμερική.
Kaiser από τη... Βραζιλία
Μέχρι τότε είχε κερδίσει δικαίως το παρατσούκλι Kaiser. Ο Αυτοκράτορας της Γερμανίας, ο εφευρέτης της θέσης λίμπερο, μια από τις φυσιογνωμίες που καθόρισαν μια εποχή. Διέθετε άλλωστε μια φυσική αφεντιά κάθε φορά που έμπαινε στο γήπεδο. Η τεχνική του κατάρτιση και η ευφυία του μπλέχτηκαν στους νευρώνες του εγκεφάλου του ώστε κάποια στιγμή να εγκαταλείψει τη θέση του χαφ για να γυρίσει πίσω εγκαινιάζοντας τη θέση του λίμπερο, ως ο αρχιτέκτονας κάθε επίθεσης της Μπάγερν.
«Είχε περισσότερο ευφυία παρά δύναμη στο παιχνίδι του, έμοιαζε περισσότερο με Βραζιλιάνο» είχε παραδεχτεί κάποτε ο θρυλικός Πελέ για τον αμυντικό της Μπάγερν, ο οποίος είχε χαρίσει στον εαυτό του μια ριζοσπαστική ελευθερία στο γήπεδο. Από εκείνο το χαστούκι που είχε φάει ως πιτσιρικάς σε ένα ματς κόντρα στη Μόναχο 1860, τα άλματα ήταν πολλά. Ήταν η στιγμή που υποσχέθηκε στον εαυτό του να μην φορέσει ποτέ τα χρώματα της αγαπημένης του ομάδας, επιλέγοντας τελικά τα κόκκινα της Μπάγερν.
Μα ταυτόχρονα ήταν και μια στιγμή απόλυτου εξευτελισμού, ένα γερό συναίσθημα που σμίλευσε τον χαρακτήρα και κατόπιν την καριέρα του. Δεν επέτρεψε ποτέ άλλοτε στον εαυτό του να δειλιάσει στο γήπεδο, να ανεχτεί τη συμπεριφορά του αντιπάλου. Απέκτησε σύντομα μια αρχηγική προσωπικότητα, ένα μυαλό που αναζητούσε την επανάσταση στο γήπεδο, η οποία έμελλε να τον χαρακτηρίσει για το υπόλοιπο της καριέρας του στα γερμανικά γήπεδα.
Η εκδίκηση απέναντι στον Ντιέγκο
Ακόμα και στην Εθνική ομάδα επεδείκνυε ένα μοναδικό χάρισμα. Δεν ήταν μόνο οι ικανότητές του και η εμπειρία που είχε με τα χρόνια αλλά και οι τακτικές του ιδέες. Πρωτοανέλαβε την Εθνική της Δυτικής Γερμανίας το 1984 χωρίς καν να είχε κοουτσάρει πουθενά πριν και έχοντας τελειώσει την καριέρα του ως παίκτης.
Ένας τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου χάθηκε το 1986 απέναντι στην Αργεντινή του σούπερ Μαραντόνα, όμως 4 χρόνια μετά ήρθε ο θρίαμβος της Ρώμης. Η εκδίκηση απέναντι στον Ντιέγκο με το πέναλτι του Μπρέμε. Ήταν η τελευταία του φορά ως κόουτς καθώς δεν είχε δίπλωμα. Βέβαια με τις ικανότητές του δεν το χρειαζόταν.
Η επιστροφή του στη Μπάγερν, το 1991, ήταν μαζί με τον Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε. Χρίστηκε και πρόεδρος της ομάδας έως το 2009 και μετά αναδείχθηκε επίτιμος πρόεδρος. Όταν χρειάστηκε βρέθηκε στον πάγκο. Μάλιστα δύο φορές και ενώ πήρε το Κύπελλο UEFA και τη Bundesliga. Εκείνος έφερε τον Τραπατόνι από τη Μονακό και έκανε σημαντικές συμφωνίες αλλά και συνεργασίες. Ακόμα και με ανθρώπους με τους οποίους είχε αντιπαλότητα όταν ήταν παίκτης: από τον Κρόιφ μέχρι τον Νέτσερ.
Το πρόσωπο μακριά από το χορτάρι
Ο Κάιζερ υπήρξε τόσο ισχυρή προσωπικότητα που όλοι θα του συγχωρούσαν τα πάντα. Υπήρξε προπονητής, στέλεχος και σχολιαστής. Ο Μπεκενμπάουερ έκανε τις προβλέψεις του χωρίς να παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό του. "Ποιός είπε αυτήν την ανοησία; Εγώ; Ποιός ξέρει τι σκεφτόμουν...", είχε αναφέρει σε κάποια στιγμή.
Η παρουσία του στην τηλεόραση, σε εφημερίδες και σε διαφημιστικά πήγε στην κορύφωσή της το 2006 (στο Παγκόσμιο). Ως πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής δεν έχασε κανένα παιχνίδι, εκτός εάν υπήρχαν αγώνες με ίδια ώρα έναρξης. Είδε 48 εξ αυτών, γυρίζοντας τη Γερμανία με ένα ελικόπτερο που είχε χορηγία.
Όταν δεν είχε αγώνες και υποχρεώσεις τότε παντρευόταν. Το Παγκόσμιο του 2006 ήταν ένα φανταστικό τουρνουά και όχι μόνο για τους θριαμβευτές Ιταλούς. Το αποκάλεσαν ως "το καλοκαιρινό παραμύθι" για τη Γερμανία και όχι μόνο σε αθλητικό επίπεδο αλλά και από κοινωνικοπολιτική σκοπιά.
Ήταν ο κόσμος που αντιλήφθηκε πώς οι Γερμανοί μπορούν να είναι φιλόξενοι, φιλικοί και χαμογελαστοί. Χρόνια μετά και αφότου υπήρξαν φερόμενες κατηγορίες για δωροδοκίες για την ανάθεση του Μουντιάλ του 2006 στη Γερμανία ο Μπεκενμπάουερ θα έχανε τον γιο του, Στέφαν, που απεβίωσε σε ηλικία 46 ετών. Μία απώλεια που τον σημάδεψε.
Και κάπως έτσι ο Κάιζερ σταμάτησε να βρίσκεται στο προσκήνιο. Αποσύρθηκε στο Ζάλτσμπουργκ με την τρίτη γυναίκα του, Χέιντι, μία πρώην υπάλληλο της Μπάγερν και τα 2 τους παιδιά, Τζόελ και Φραντσέσκα.
Ωστόσο οι Ρουμενίγκε και Χένες τον πήγαν στο γήπεδο στο πρώτο εντός έδρας ματς της Μπάγερν μετά το lockdown λόγω του COVID. Διότι η Μπάγερν δεν ξεχνά ποτέ τις μεγάλες και θρυλικές μορφές της. Και παρά τα προβλήματα που είχε η πορεία του, οι τίτλοι του, η καριέρα του και η μεγάλη προσφορά του και στη Μπάγερν και στο ποδόσφαιρο γενικά δεν θα διαγραφούν ποτέ
