Η ιστορία ενός ηττημένου που νίκησε κατά κράτος τον Special One

Επιστροφή στοιχήματος* στο Champions League ! (21+, *Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)

Πηγαίνοντας στο Tottenham Hotspur Stadium για να παίξει μια από τις σημαντικότερες παρτίδες της προπονητικής καριέρας του, από αυτές που μπορεί να καθορίσουν την προοπτική του ως προπονητή, ο Πέδρο Μαρτίνς έκανε την προεκτίμηση ότι η Τότεναμ του Ζοσέ Μουρίνιο δεν θα συμπεριφερόταν όπως είχε συμπεριφερθεί στο Καραϊσκάκη η Τότεναμ του Μαουρίτσιο Ποτσετίνο· εκτίμησε ότι ο αντίπαλός του δεν θα επέλεγε να πιέσει ψηλά τον Ολυμπιακό με επιθετική άμυνα μέχρι τον τερματοφύλακα και τους κεντρικούς αμυντικούς. Και δικαιώθηκε. Η ιδέα στην οποία βάσισε το αγωνιστικό πλάνο του και τη δουλειά που έκανε στις προπονήσεις πριν από αυτό το παιχνίδι ήταν να βάλει τον Ολυμπιακό να σταθεί στο τερέν ψηλότερα συγκριτικά με τη στάση του στο Μόναχο. Το έκανε, και του βγήκε, όπως μας έδειξαν τόσο η εικόνα του α' ημιχρόνου όσο και η δημόσια παραδοχή που έκανε μετά το ματς ο Μουρίνιο ότι αιφνιδιάστηκε από την στάση του Ολυμπιακού.

Το σύστημα που προκάλεσε όλον αυτόν τον εκνευρισμό στην Τότεναμ και την οδήγησε στα χαμηλά ποσοστά κατοχής της μπάλας και ακρίβειας στις μεταβιβάσεις κατά τη διάρκεια του α' ημιχρόνου ήταν βασισμένο πάνω στην διαφοροποίηση της τοποθέτησης και του ρόλου του Καμαρά. Τον έφερε πίσω από τον Ελ Αραμπί στη φάση της άμυνας με την εντολή να κολλάει πάνω στον Ντάιερ προκειμένου να χαλάσει το χτίσιμο των επιθέσεων της Τότεναμ. Ο Μαρτίνς δεν έκανε κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί· αυτή είναι μια πρακτική αιχμής στην Premier League, η οποία είχε δυσκολέψει πολλές φορές στο παρελθόν την Τότεναμ του Ποτσετίνο, όπως και την Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρδιόλα, ο οποίος συχνά φιλοσοφεί στις συνεντεύξεις Τύπου σχετικά με την αύξηση του αριθμού των ομάδων που πιέζουν ασφυκτικά το αμυντικό του χαφ και τον βάζουν στη διαδικασία να δημιουργεί νέα συστήματα ανάπτυξης του παιχνιδιού. Ο Μαρτίνς και οι συνεργάτες του μελέτησαν την Τότεναμ, προετοιμάστηκαν, έβαλαν αυτά τα στοιχεία στις προπονήσεις, ωρίμασαν το αγωνιστικό πλάνο που είχαν ετοιμάσει και το παρουσίασαν εκπλήσσοντας τον Μουρίνιο με τη συμπεριφορά των Ελ Αραμπί – Καμαρά και του Μπουχαλάκη που ανεβοκατέβαινε για να καλύπτει όποιον μέσο οπισθοχωρούσε για να βοηθήσει στο χτίσιμο των επιθέσεων. Ο Special One δοκιμάστηκε πολύ, και έκανε μια δημόσια παραδοχή του γεγονότος ότι είχε διαβάσει λάθος το ματς: αναγκάστηκε να αποσύρει στο 29' τον Ντάιερ, επικοινωνώντας προς την ομάδα του ότι είχε ετοιμάσει λάθος σχέδιο, διότι είχε πέσει έξω στην προεκτίμησή του ότι ο Ολυμπιακός θα περιμένει την Τότεναμ στο αμυντικό του τρίτο. Και παρ' όλα αυτά δεν κατάφερε να λύσει το πρόβλημα, διότι έπεσε έξω στην εκτίμησή του ότι ο Ερικσεν θα έλυνε το πρόβλημα αν κινούνταν ανάμεσα στην αμυντική και τη μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού. Χρειάστηκε να φτάσει στην αρχή του β' ημιχρόνου, να επενδύσει πάνω στην αλλαγή των συναισθημάτων χάρη στο γκολ – δώρο του Μεριά, και να κάνει μια νέα αλλαγή στο χτίσιμο των επιθέσεών του, φέρνοντας τον Γουίνκς και τον Ερικσεν πιο πίσω στο τερέν, για να βάζει τον έναν κεντρικό μέσο ανάμεσα στους στόπερ προκειμένου να υποδέχεται τη μπάλα και τον δεύτερο να στηρίζει τον κάτοχο της μπάλας ώστε να εξουδετερώσει την πίεση που ασκούσαν ο Ελ Αραμπί και ο Καμαρά. Η συνέχεια ήρθε σαν φυσική συνέπεια: η Τότεναμ κατάφερε να ανεβάσει ρυθμό, να αναπτυχθεί με ταχύτητα, να δημιουργήσει χώρους, να εκμεταλλευτεί τα λάθη του Ολυμπιακού και το λάθος του διαιτητή στο 50', όταν δεν έδωσε το φάουλ που έκανε ο Μόουρα στον Τσιμίκα, και τελικά να γυρίσει το ματς.

Στους οπαδούς, τους θεατές και τους ποδοσφαιρόφιλους αναλογεί συχνά, και μάλλον πλειοψηφικά, να κρίνουν τα πάντα εκ του αποτελέσματος. Ναι, η ιστορία έγραψε 4-2, και το αποτέλεσμα έγραψε το τέλος της προοπτικής του Ολυμπιακού στο Champions League. Και φυσικά ναι, αναλογεί στον προπονητή ένα μερίδιο ευθύνης για όσα έδειξε, έκανε ή δεν έκανε ο Ολυμπιακός κατά τη διάρκεια του β' ημιχρόνου. Του αναλογεί το μερίδιό του για το λάθος του Μεριά, διότι η επανάληψη τέτοιων λαθών οδηγεί στην εκτίμηση ότι είτε ο Τυνήσιος υστερεί ψυχοπνευματικά για αυτό το επίπεδο είτε η δουλειά στην βελτίωσή του σε αυτά τα πεδία είναι αναποτελεσματική. Του αναλογεί μερίδιο ευθύνης και για τα τρία λάθη που έχει κάνει ο Μασούρας στα τρία πρώτα γκολ που δέχεται ο Ολυμπιακός, διότι και αυτά δείχνουν έναν ποδοσφαιριστή που δεν προετοιμάστηκε αποτελεσματικά προκειμένου να παραμείνει όσο συγκεντρωμένος απαιτούσε ένα παιχνίδι αυτού του ρυθμού και αυτών των εντάσεων. Η κουβέντα για την δουλειά του Μαρτίνς όμως δεν μπορεί να ξεκινά από τις ευθύνες του για τα λάθη που κόστισαν, διότι αυτό αδικεί πολύ τα όσα προηγήθηκαν του καθοριστικού λάθους από τον Μεριά. Κι αυτή η ευθύνη αναλογεί σε εμάς που κρίνουμε. Πρέπει να ξέρουμε, για να κρίνουμε. Είμαστε ανεπαρκείς, όταν κρίνουμε μόνο εκ του αποτελέσματος. Είμαστε ανεπαρκείς, επειδή πολλοί από εμάς είμαστε ανεκπαίδευτοι.

Ο Μαρτίνς δεν είναι ένας αλάνθαστος προπονητής. Και σίγουρα αυτός που αναλύει τη δουλειά που παρουσίασε μέχρι εδώ στο Champions League θα σταθεί στον τρόπο που διαχειρίστηκε το ματς στο Βελιγράδι, και στις γενικές επισημάνσεις σχετικά με την έλλειψη συγκέντρωσης σε στιγμές των παιχνιδιών. Η μεγάλη εικόνα όμως είναι άλλη. Στο πρώτο Champions League της ζωής του, με μια καινούργια ομάδα, η οποία σχηματίστηκε τον Αύγουστο, ο Μαρτίνς έδωσε δείγματα προπονητή που είναι ικανός να προπονεί σε αυτό το επίπεδο. Δεν ξέρω ποια θα είναι η κατάληξη της φετινής ευρωπαϊκής προσπάθειας του Ολυμπιακού, ούτε ξέρω αν ο ατζέντης του 49χρονου Πορτογάλου προπονητή διαθέτει ή όχι τα προωθητικά εργαλεία και τις διασυνδέσεις για να εξασφαλίσει στον πελάτη του μια προσφορά από το υψηλότερο επίπεδο. Οταν όμως η συζήτηση επικεντρώνεται στην δυναμική της δουλειάς του, ο Μαρτίνς είναι προπονητής για υψηλότερο επίπεδο από το ελληνικό. Με τον Ολυμπιακό ο Πορτογάλος έδειξε ορισμένα από τα καλύτερα δείγματα ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου υψηλού επιπέδου από ελληνική ομάδα. Δείγματα πειστικά για την ικανότητά του να προπονεί στο υψηλότερο επίπεδο.