Κολοβός: Η δικαίωση του απόλυτου... αντιήρωα! (pics & vid)

Ένας αντιήρωας είναι ο πρωταγωνιστής που μπορεί να μην διαθέτει τις συμβατικές ηρωικές ιδιότητες όμως υπάρχουν οι περιπτώσεις που θα πράξει το σωστό και θα το κάνει με εμφατικό τρόπο. Ο αντιήρωας μπορεί να είναι παρεξηγημένος ή και στο περιθώριο και όταν θα κάνει το καλό και το σωστό ίσως και να μην του αναγνωριστεί στον βαθμό που πρέπει. Αυτό όμως δεν αλλάζει την σωστή του πράξη.

Όλα τα παραπάνω βέβαια μικρή σημασία έχουν για τον γεννημένο στις 27 Απριλίου του 1993 και διεθνή μεσοεπιθετικό της Ομόνοιας, Δημήτρη Κολοβό (σ.σ. δανεικός από την Μαλίν). Ένα παιδί που - όπως είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του στα Νέα - μεγάλωσε απότομα διότι μετά την απώλεια του πατέρα του έπρεπε να γίνει εκείνος ο πατέρας για τα αδέρφια του. Ενός παίκτη που στα 18 του έπαθε χιαστό αλλά δεν σταμάτησε ποτέ να προσπαθεί να παίζει ποδόσφαιρο. Ενός παιδιού που από μικρός πέρασε μεγάλα εμπόδια και είχε να διαχειριστεί εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Ένας παίκτης που ακόμα και όταν πήρε μεταγραφή στο εξωτερικό και πήγαινε καλά στο Βέλγιο η ατυχία του χτύπησε ξανά την πόρτα με σοβαρό τραυματισμό, απουσία μηνών αλλά και επέμβαση που έπρεπε να κάνει. Ενός εξτρέμ που προσπάθησε να καθιερωθεί στον Ολυμπιακό έχοντας συνεργαστεί με τον Μάρκο Σίλβα αλλά επέλεξε να μην κρατήσει κακία ή κάποιο απωθημένο γιατί δεν το πέτυχε.

Είναι ο Κολοβός που με τις δηλώσεις του έδειχνε το πόσο προσγειωμένο παιδί είναι όταν μιλούσε σε εκείνη την συνέντευξή του στα Νέα για την Εθνική της... Μυκόνου, όπως την έλεγαν: «Με ενοχλεί γιατί τους παίρνει όλους η μπάλα. Δεν παίζουν ποδόσφαιρο ούτε τα τατουάζ, ούτε τα μαλλιά, ούτε η Μύκονος. Επειδή κάποιος τα κάνει αυτά δεν σημαίνει ότι έχει ψωνιστεί ή δεν είναι καλός παίκτης. Είναι στον κάθε άνθρωπο αν θα ψωνιστεί ή αν θα μείνει προσγειωμένος. Δυστυχώς ο Έλληνας περιμένει στη γωνία για να κράξει στην αποτυχία. Όταν η Εθνική πήρε το Euro δεν ενοχλούσε η Μύκονος αλλά όταν άρχισαν τα αρνητικά αποτελέσματα έγινε Εθνική Μυκόνου. Είναι εύκολη η κριτική ιδίως όταν δεν γνωρίζεις τι κουβαλά ο καθένας μέσα του».

Αυτό το παιδί ήταν ο από μηχανής Θεός της Εθνικής στη Ζένιτσα. Γιατί το 2-0 των Βόσνιων που πήγαινε να πάρει... εφιαλτικές διαστάσεις στο α' μέρος θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί σε... ελληνική τραγωδία για την Εθνική μας. Ο Κολοβός είναι ο παίκτης που βρέθηκε εκεί που έπρεπε για να κάνει με τρομερή κεφαλιά και να βάλει το εξαιρετικό γκολ στο 2-2 με τη Βοσνία, κρατώντας στο κόλπο της πρόκρισης την Εθνική μας σε ένα ματς, που είχε να χάσει πολλά ή για την ακρίβεια όπως πήγαινε θα μπορούσε να είχε χάσει πάρα πολλά. Ένα γκολ που σήμαινε τόσα πολλά για εκείνον. Που στην 5η του συμμετοχή με την Εθνική ήταν το πρώτο του τέρμα αλλά ήταν πολλά παραπάνω από ένα γκολ. Ήταν η επιβράβευση όλων αυτών των προσπαθειών του.

Ήταν ένα γκολ προσωπικής ποδοσφαιρικής... αναγέννησης. Σε αυτό το γκολ ήταν στο μυαλό του ο πατέρας του και τα δικά του πρόσωπα που δεν ξέχασε ποτέ. Εξάλλου ο πανηγυρισμός του όπως πόσταρε ο ίδιος είχε νόημα και ξεχωριστή σημασία.

Ήταν η πίστη του. Ήταν ότι δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Ήταν πως δεν τον πτόησε πως χρειάστηκε να βρει ποδοσφαιρικό... καταφύγιο στην Κύπρο. Οι μεγάλες θυσίες του, οι τραυματισμοί του και όλες οι δυσκολίες που βίωσε από πολύ μικρός. Ήταν όλα αυτά που τον έκαναν τον μεγάλο πρωταγωνιστή σε ένα κομβικό παιχνίδι για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Μία... χρυσή αλλαγή και ένα γκολ που μπορεί να δώσει άλλη ώθηση και ένα νέο ξεκίνημα στην ποδοσφαιρική του πορεία. Για το τέλος πάντως οφείλουμε να σημειώσουμε πως ο Κολοβός είναι ένας ακόμα Έλληνας που βγήκε και αναδείχθηκε από τον Πανιώνιο και παίζει σήμερα στην Εθνική. Δεν είναι και λίγοι αυτοί οι παίκτες εάν δούμε και τις περιπτώσεις των Σάμαρη, Σιόβα & Μασούρα (σ.σ. ακόμα και οι Ρισβάνης, Σιώπης και Ντουρμισάι).