Δεν έτυχε, πέτυχε…

Αυτό που συνέβη φέτος το καλοκαίρι και επιβεβαιώθηκε με εντυπωσιακό τρόπο στην πρεμιέρα της φάσης των ομίλων για τις ελληνικές ομάδες δεν έτυχε, όπως αρκετοί πιστεύουν, αλλά πέτυχε!

Είναι μία δουλειά που έχει αρχίσει για άλλους εδώ και δύο χρόνια (Παναθηναϊκός και Ιβάν), για άλλους από πέρυσι (ΑΕΚ και Αλμέιδα, ΠΑΟΚ και ανανέωση) και για άλλους από φέτος (Ολυμπιακός με Κορδόν και Μαρτίνεθ).

Μία δουλειά που στη βάση της, στη ρίζα της σε κάθε μία από τις τέσσερις περιπτώσεις γίνεται με τον σωστό τρόπο, με απολύτως ποδοσφαιρικά κριτήρια, με σχέδιο, με προοπτική, με όραμα. Είναι κάτι παραπάνω από φανερό πριν καν τα φετινά αποτελέσματα στην Ευρώπη, ότι οι ελληνικές ομάδες δουλεύουν τα projects που τρέχουν με τον σωστό τρόπο και τις σωστές βάσεις.

Ο Παναθηναϊκός με τον Ιβάν εδώ και δύο χρόνια χτίζει, όπως ακριβώς θα έπρεπε. Χωρίς βιασύνη, με σταθερά και σωστά βήματα. Πρώτα έβαλε τις βάσεις και δημιούργησε εκείνη την ομάδα που θα παίζει το ποδόσφαιρο του προπονητή, μετά συνδέθηκε με τον κόσμο και μετά πρόσθεσε και προσθέτει συνεχώς την ποιότητα και την προσωπικότητα που χρειάζεται για να έρθουν και οι επιτυχίες. Προφανώς έγιναν και λάθη, παντού γίνονται και λάθη, λάθη όμως μικρής σημασίας και ποτέ εκτός της ποδοσφαιρικής λογικής και του σχεδίου που έχει εκπονήσει ο προπονητής από την πρώτη ημέρα.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς πήρε τα κλειδιά του μαγαζιού και χτίζει, έχοντας την απόλυτη στήριξη της διοίκησης, η οποία όχι μόνο κάνει υπομονή και τον υποστηρίζει όλη αυτή την διετία, αλλά κάθε καλοκαίρι του προσφέρει και ένα μεγαλύτερο μπάτζετ και ένα ποιοτικότερο ρόστερ, με βάση τα θέλω και τις επιλογές του.

Ο Γιοβάνοβιτς δουλεύει σαν το… μυρμήγκι και ο Παναθηναϊκός μέρα με την ημέρα γίνεται όλο και καλύτερος αυτή την διετία. Η νίκη κυριαρχίας κόντρα σε μία ισπανική ομάδα, είναι η φωτογραφία της στιγμής, στην πραγματικότητα είναι ένα άλμπουμ φωτογραφιών δύο ετών που δείχνουν αυτήν την πρόοδο και την εξέλιξη.

Η ΑΕΚ ξεκίνησε ένα χρόνο αργότερα την ίδια διαδρομή. Και αυτή ακουμπώντας το project πάνω στον προπονητή της. Αυτό είναι το κοινό χαρακτηριστικό. Και εδώ κάποιος πήρε τα κλειδιά του μαγαζιού στα χέρια του. Η μεθοδολογία διαφορετική, ακριβώς γιατί τα πρόσωπα (Ιβάν και Ματίας) είναι διαφορετικά. Και εδώ όμως η λογική ήταν απολύτως ποδοσφαιρική και εδώ το σχέδιο ξεχείλιζε από υγεία και ήταν γεμάτο από ποδόσφαιρο.

Ο Ματίας δεν θα μπορούσε να δουλεύει σαν… μυρμήγκι, δεν είναι τέτοιος χαρακτήρας και οι ομάδες όπως σωστά λένε, είναι συνήθως η μικρογραφία των χαρακτήρων του προπονητή τους.

Ο Αλμέιδα με μεγάλο σύμμαχο το νέο γήπεδο της ΑΕΚ, το οποίο δεδομένα θα εκτόξευε την διάθεση και την αλεγρία των οπαδών της και με ένα ακόμη πλεονέκτημα ότι το πρώτο καλοκαίρι του δεν είχε Ευρώπη και άρα είχε πολύ χρόνο για να δουλέψει απερίσπαστος με την ομάδα, έχτισε διαφορετικά. Για να μείνω στο… ζωικό βασίλειο θα έλεγα ότι αυτός δεν δούλεψε σαν μερμήγκι, αλλά σαν μέλισσα.

Ολο το πρώτο καλοκαίρι μάζευε με υπομονή και προσοχή τη γύρη και έφτιαχνε τις προϋποθέσεις για να γευτούν οι οπαδοί της ΑΕΚ τον χειμώνα ένα υπέροχο μέλι.

Τα κατάφερε περίφημα, γιατί οι επιλογές των παικτών το πρώτο καλοκαίρι σχεδόν άγγιξαν την απόλυτη επιτυχία και γιατί το δικό του σχέδιο για το ποδόσφαιρο, οι δικές του ιδέες για τον τρόπο που θέλει να παίζει η ΑΕΚ ήρθαν και κούμπωσαν με τα θέλω των οπαδών της που έτσι κι’ αλλιώς ζούσαν στη νιρβάνα του νέου γηπέδου.

Ολο αυτό δημιούργησε ένα εκρηκτικό μείγμα και μία εκρηκτική ομάδα, η οποία θα συνεχίζει να απολαμβάνει τους καρπούς αυτής της δουλειάς για αρκετά χρόνια ακόμη. Ασφαλώς και θα έχει τα πάνω της και τα κάτω της, ασφαλώς θα γίνουν και λάθη, όπως με τον κεντρικό αμυντικό φέτος, αλλά το σχέδιο έχει τόσο στέρεες βάσεις και είναι τόσο ποδοσφαιρικό, που στο τέλος θα αφήνει πάντα την γλυκιά γεύση που αφήνει το μέλι.

Ο Ολυμπιακός άρχισε να χτίζει τελευταίος. Η περσινή τρέλα και ο ποδοσφαιρικός παραλογισμός, έκαναν τους διοικούντες τον Ολυμπιακό να καταλάβουν ότι πρέπει να επιστρέψουν πάραυτα στην ποδοσφαιρική λογική. Και το έκαναν με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο. Δεν πήγαν μόνο στον προπονητή, όπως ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ, αλλά πρώτα στον τεχνικό διευθυντή. Και εκεί επέλεξαν έναν από τους καλύτερους που θα μπορούσαν να έρθουν στα μέρη μας.

Ο Κορδόν είναι για πάνω από το ελληνικό ποδόσφαιρο, η εμπειρία του και η σιγουριά του για τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει δεν τον αγχώνουν και δεν τον πιέζουν. Αργησε να βρει προπονητή, για να βρει κάποιον που ήθελε και όχι κάποιον που ήταν διαθέσιμος νωρίς, άργησε να κάνει μεταγραφές για να μπορέσει να πάρει παίκτες που ήθελε και όχι παίκτες που ήταν απλώς διαθέσιμοι. Ο Κορδόν έχει τρόπο που δουλεύει εδώ και χρόνια και είναι τρόπος επιτυχημένος. Δεν θα προσαρμοστεί αυτός στον τρόπο του Ολυμπιακού, αλλά ο Ολυμπιακός στο δικό του.

Ο Ολυμπιακός του έδωσε τα κλειδιά, τον περίμενε και τον περιμένει να κάνει την δουλειά με υπομονή και χωρίς παρεμβάσεις. Θα χρειαστεί χρόνο και πιθανόν να μην κυλήσουν όλα υπέροχα από την πρώτη σεζόν, η πρόοδος όμως και με αυτόν τον προπονητή θα έρθει και είναι δεδομένη.

Ο Ολυμπιακός ξεκινά πιο πίσω από ΑΕΚ και Παναθηναϊκό και επειδή και αυτοί κάνουν βήματα μπροστά δεν θα είναι εύκολο, αλλά είναι δεδομένο ότι ο φετινός Ολυμπιακός δεν θα έχει καμία σχέση με τον περσινό. Ας να δει κανείς τα δύο τελευταία ματς, τα οποία δεν νίκησε ο Ολυμπιακός θα το καταλάβει.

Με την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια ο Ολυμπιακός ήταν πιο κοντά στην ΑΕΚ από κάθε περσινό ματς ανεξαρτήτου αποτελέσματος, κάλυψε πολύ μεγάλη απόσταση και ήταν στο ίδιο επίπεδο με το δικό της. Οσο για το ματς με τη Φράιμπουργκ αν δει κανείς το περσινό παιχνίδι στο Καραϊσκάκη και το φετινό θα δει την τεράστια διαφορά του περσινού με τον φετινό Ολυμπιακό. Πέρυσι έχασε με κάτω τα χέρια και δικαίως και φέτος αν δεν ήταν καλύτερος, ήταν τουλάχιστον ισάξιος των Γερμανών, ανεξάρτητα επαναλαμβάνω από το αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που ασφαλώς χρειάζεται τον περισσότερο χρόνο, αλλά και η ομάδα που έρχεται.

Οσο για τον ΠΑΟΚ η αλήθεια είναι ότι επιδιώκει από πέρυσι το πλέον δύσκολο εγχείρημα. Με τα λιγότερα διαθέσιμα χρήματα από όλους, μάλλον ρίχνοντας το μπάτζετ και όχι ανεβάζοντάς του, επιχειρεί μία ολική ανανέωση του ρόστερ, αποχαιρετώντας όλη τη φουρνιά που τον οδήγησε στο πρωτάθλημα και ποντάροντας πολύ στα νέα παιδιά των ακαδημιών.

Το σχέδιο προχωρά, λειτουργεί, η ομάδα βελτιώνεται, οι νέοι ωριμάζουν και γίνονται πρωταγωνιστές και η επιστροφή στους ευρωπαϊκούς ομίλους δίνει αυτή την οντότητα που χρειάζονταν ο ΠΑΟΚ για να συνεχίσει την εξέλιξή του.

Ο Λουτσέσκου, έστω κι’ αν δεν ζει άνετα όταν η ομάδα του δεν μπορεί να είναι σε κάθε ματς η απόλυτη πρωταγωνίστρια, είναι ο κατάλληλος γι’ αυτή την δουλειά, γιατί ξέρει το club σαν την παλάμη του και είναι ο κατάλληλος για να βάλει στα πιτσιρίκια την πίεση του πρωταθλητισμού.

Με την επιστροφή στους ομίλους βρήκε και εκείνη την απαραίτητη ενίσχυση σε ποιότητα και προσωπικότητα που ήταν απολύτως απαραίτητη (π.χ. Ντεσπότοφ, Μάρκος Αντόνιο) και πλέον ο δρόμος είναι ανοιχτός για επιτυχίες που το καλοκαίρι έμοιαζαν αδύνατες. Και ο ΠΑΟΚ πλέον είναι μία νέα ομάδα, θέλει αρκετό χρόνο, αλλά έχει προϋποθέσεις και εφόδια για σπουδαία πράγματα…