Το σοκ, η συσπείρωση, το «αναμενόμενο» και το... ταβάνι

Η ιστορία έχει δείξει πως η ομάδα που παίζει για δύο αποτελέσματα συνήθως την πατάει. Αυτό συμβαίνει γιατί μπαίνει κάπως παθητικά στον αγωνιστικό χώρο, χωρίς να ξέρει αν πρέπει να επιτεθεί ή να αμυνθεί και φυσικά έχοντας στο μυαλό της ότι τη βολεύει και η ισοπαλία. Όλη αυτή η πρόταση περικλείει την αγωνιστική εικόνα του Παναθηναϊκού στο ξεκίνημα της αναμέτρησης με τη Μακάμπι Χάιφα. Χωρίς να το καταλάβει και με το παιδαριώδες λάθος στην άμυνά της, η ομάδα του Γιοβάνοβιτς βρέθηκε να κυνηγάει από νωρίς στο σκορ. Δηλαδή, όποιο πλεονέκτημα είχε πριν το ματς, πήγε πολύ γρήγορα στράφι.

Οι λόγοι που ο Παναθηναϊκός έχασε αρχικά το τρένο της πρόκρισης στην επόμενη φάση του Europa League και στη συνέχεια το μονοπάτι του Conference είναι πολλοί και διαφορετικοί. Κακές επιλογές του Γιοβάνοβιτς, κακή διαχείριση σε κάποια ματς από το Σέρβο τεχνικό, ατομικά λάθη των παικτών, κακή ανασταλτική λειτουργία και πολλά άλλα. Στο δικό μου το μυαλό, όμως, νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός έχασε την «αύρα» του μετά το «λουκέτο» στο Ολυμπιακό Στάδιο και την επιστροφή στη Λεωφόρο για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Θυμάστε το ψυχολογικό boost μετά τα παιχνίδια με την Μπράγκα και τη Βιγιαρεάλ; Όλοι μιλούσαν ξανά για τον Panathinaikos και κυρίως αυτό ένιωθαν και οι παίκτες. Χάνοντας τη συμπαράσταση 60 χιλιάδων φιλάθλων, φάνηκε σαν να «μίκρυναν» και οι φιλοδοξίες του Παναθηναϊκού, με αποτέλεσμα να έρθει σαν φυσιολογική εξέλιξη ο αποκλεισμός-σοκ από τη Μακάμπι.

Αντίθετα με τον Παναθηναϊκό, ο Ολυμπιακός όχι μόνο αξιοποίησε το «μαξιλαράκι» των δύο αποτελεσμάτων με την Μπάτσκα Τόπολα, αλλά φρόντισε να βροντοφωνάξει και πάλι «παρών». Έχω την αίσθηση ότι όσα προηγήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες με τα μέτρα της κυβέρνησης, αλλά κυρίως με το γεγονός ότι μόνο το παιχνίδι στο Φάληρο έγινε χωρίς κόσμο, λειτούργησαν θετικά στο αγωνιστικό πρόσωπο των «ερυθρόλευκων». Η ομάδα έμοιαζε σαν να «συσπειρώθηκε» απέναντι στον... εχθρό, θέλοντας να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει ακόμα και όταν όλες οι συνθήκες είναι εναντίον της. Και όχι μόνο το έκανε, αλλά το εύρος της νίκης απέναντι στους Σέρβους – σε συνδυασμό με το ντεμπούτο του Κάρλος Καρβαλιάλ – μπορεί να αποτελέσει την απαρχή μιας νέας σελίδας τη φετινή σεζόν.

Για την ΑΕΚ, η ευρωπαϊκή συνέχεια δε χάθηκε χθες στο Άμστερνταμ, αλλά πολύ νωρίτερα. Η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα είχε ουκ ολίγες φορές την ευκαιρία να «κλειδώσει» την τρίτη θέση, αλλά δεν το εκμεταλλεύθηκε. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι δεν το εκμεταλλεύθηκε μέσα στο γήπεδό της. Μία ισοπαλία και δύο ήττες ήταν ο απολογισμός της «Ένωσης» στην OPAP Arena και αν συνυπολογίσει κανείς και τα δύο παιχνίδια των προκριματικών, η ΑΕΚ δεν πήρε ούτε μία νίκη σε πέντε ευρωπαϊκά ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια. Στον όμιλο, έστω ένα τρίποντο να είχε πάρει στο «κάστρο» της, τώρα θα είχε περάσει. Αλλά από τη στιγμή που άφησε μέσα στο «κόλπο» τον Άγιαξ, το διάστημα που ο «Αίαντας» παρέπαιε αγωνιστικά, ήταν λίγο έως πολύ αναμενόμενο να έχει δύσκολο έργο στην τελευταία αγωνιστική. Το είχαμε γράψει πολύ νωρίτερα, ότι ο δικέφαλος θα έπαιζε την πρόκριση στο Άμστερνταμ και - δυστυχώς – επιβεβαιωθήκαμε.

Μπορεί τα βλέμματα χθες να ήταν στραμμένα στους τρεις του πρώην ΠΟΚ, λόγω του κινήτρου της τρίτης θέσης, όμως μην ξεχνάμε ότι ο μεγάλος πρωταγωνιστής φέτος είναι ο ΠΑΟΚ. Όχι μόνο για το ευρωπαϊκό αήττητο σε 12 αγώνες (9 νίκες, 3 ισοπαλίες). Ούτε για το ρεκόρ συγκομιδής βαθμών (16) από ελληνική ομάδα σε ομίλους. Ούτε καν για την απευθείας πρόκριση στους «16» του Europa Conference League. Ο μεγάλος θαυμασμός για την ομάδα της Θεσσαλονίκης προέρχεται για την υγεία που βγάζουν στον αγωνιστικό χώρο οι παίκτες του Λουτσέσκου. Όχι ότι νωρίτερα ο «δικέφαλος του Βορρά» προβλημάτιζε με την εικόνα του, όμως είναι γεγονός ότι ο... διακόπτης γύρισε μετά την τεσσάρα επί του Ολυμπιακού στον Πειραιά. Από τότε, ο ΠΑΟΚ μοιάζει ανίκητος, έχοντας όλα τα εχέγγυα να πετύχει κάτι σπουδαίο και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Κα δεν ξέρω αν αυτή η ομάδα διαθέτει την προσωπικότητα εκείνης που κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2019, όμως νομίζω πως έχει κάτι πιο σημαντικό. Για την ακρίβεια... δεν έχει. Αυτός ο ΠΑΟΚ δεν έχει ταβάνι...