Το τέλος ενός προαναγγελθέντος θανάτου
bwin - Ολυμπιακός - Ομόνοια με Βuild Α Βet και μεγάλες αποδόσεις! (21+)
«Κι όμως, το πιο γλυκό βιολί το παίζει ο θάνατος», τραγουδάει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ίσως επειδή είναι το «βιολί» της αυλαίας. Η παύση μιας ολόκληρης διαδρομής δεκαετιών με ευτυχίες, επιτεύγματα, επιτυχίες και αποτυχίες μέσα σε μία μόλις στιγμή. Όλοι οι αγώνες, οι αγωνίες και τα άγχη ξαφνικά παύουν, γιατί μόλις έχει έρθει το μοιραίο. Για τον Πανιώνιο η αυλαία έχει πέσει καιρό τώρα και η απόσυρση της συμμετοχής από την SL2 και η προσπάθεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα της Γ' Εθνικής είναι η ταφόπλακα σε μια πορεία που τα δύο τελευταία χρόνια απλά καθυστερούσε το αναπόφευκτο.
Ο Ιστορικός κινδυνεύει και -άμεσα μάλιστα - με το μοιραίο, με το χειρότερο δυνατό που μπορεί να πάθει ένας σύλλογος. Την απαξίωση και την εξαφάνιση. Και όταν μιλάμε για τον ιστορικότερο σύλλογο της χώρας, τον σύλλογο που η ιστορία του ακουμπά τρεις αιώνες η πτώση αυτή μπορεί να καθορίσει και την μοίρα του. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του έλεγε ο Πλάτωνας και αυτό που έκανε ο Πανιώνιος τα δύο τελευταία χρόνια ήταν να προσπαθεί να αποφύγει το πεπρωμένο του. Όπως ο ασθενής που κρατιέται στην ζωή με μηχανική υποστήριξη έτσι και οι «κυανέρυθροι» προσπαθούσαν να κρύψουν κάτω από το χαλί τα προβλήματά τους απλά καθυστερώντας το προδιαγεγραμμένο.
Και αυτό που συμβαίνει το φετινή καλοκαίρι στη Νέα Σμύρνη δείχνει κάτι που είναι χειρότερο από την ίδια την πτώση. Τι ξημερώνει η επόμενη ημέρα.
ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ
Για το πως φτάσαμε εδώ τα έχουμε πει στο παρελθόν και το ποιος φταίει για την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του συλλόγου. Ίσως βέβαια ήρθε η ώρα και για αυτοκριτική, για πράγματα και περιστατικά στα οποία δεν δόθηκε η δέουσα προσοχή βάζοντας πάνω από όλα το καλό του συλλόγου. Κι επειδή είναι θέμα επιλογής ποιον δρόμο διαλέγεις και πού σε οδηγούνε ο χαρακτήρας σου και να κλείνεις τα μάτια, κάνοντας το άσπρο-μαύρο χρησιμοποιώντας την γλώσσα μόνο για να γλείφεις, νομίζω ότι μια συγνώμη στον κόσμο του Ιστορικού ακόμα και από εμάς τους δημοσιογράφους που καλύπτουν το ρεπορτάζ της ομάδας ίσως να μην είναι αρκετή.
Και η συγνώμη που λες δεν είναι ότι θες να κάνεις τον εξυπνάκια, ή τον ξερόλα. Είναι να λες, κάθε φορά, αυτό που βλέπεις. Κι αν πέσεις έξω, να μην έχεις κανένα πρόβλημα να το αναγνωρίσεις. Αυτή την στιγμή όλος ο οργανισμός Πανιώνιος έβαλε το χεράκι του -πολύ ή λίγο- ελάχιστη σημασία έχει, για να φτάσει ο σύλλογος στην απόλυτη ξεφτίλα. Οι ένοχοι είναι γνωστοί και ήδη έχουν καταδικαστεί στην συνείδηση του κόσμου και το γνωρίζουν καλά και οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι. Το πρόβλημα όμως αυτή την στιγμή είναι άλλο. Τι γίνεται από εδώ και πέρα και η επόμενη ημέρα.
Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ
Τα σενάρια είναι δύο και είναι γνωστά στον κόσμο. Το ένα θέλει την ομάδα να ξεκινάει την προσπάθεια αναγέννησης από την Γ' Εθνική κατηγορία, την πρώτη ερασιτεχνική κατηγορία με Πανιώνιους ανθρώπους όπως ο Κυριάκος Σκούρας μαζί με τον Ερασιτέχνη, ενώ το άλλο την αδυναμία συμμετοχής στην Γ' Εθνική (εάν κι εφόσον η ΕΠΟ δεν ανάψει το πράσινο φως) και προσπάθεια συμμετοχής στην τρίτη κατηγορία της ΕΠΣ Αθήνας, στο τρίτο τοπικό δηλαδή.
Στο πρώτο σενάριο η ομάδα θα αναγκαστεί να αγωνιστεί για δύο χρόνια στην Γ' Εθνική (την πρώτη χρονιά δεν έχει δικαίωμα ανόδου) και στη συνέχεια να βάλει τις βάσεις για να επιστρέψει στις επαγγελματικές κατηγορίες σε τρία χρόνια το λιγότερο, έχοντας τα γνωστά βαρίδια με το χρέος προς το Δημόσιο και το 50% σε φυσικά πρόσωπα μέχρι να βρεθεί λύση σε αυτό το πρόβλημα που είναι και η πηγή του κακού για τους Νεοσμυρνιώτες.
Στο δεύτερο σενάριο τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Στο τρίτο τοπικό με αντιπάλους όπως τα Πράσινα Πουλιά και ο Φωστήρας Καισαριανής. Όπως και στο πρώτο σενάριο τα χρέη σε ακολουθούν όταν και εάν κάποια στιγμή καταφέρεις να επιστρέψεις στις επαγγελματικές κατηγορίες. Είναι ωραίο αυτό το σενάριο για κάποιους που θεωρούν γέννηση από τις στάχτες σου, αλλά να μην γελιόμαστε εκεί ελλοχεύει και ο κίνδυνος της απολύτου απαξίωσης που θα οδηγήσει στον οριστικό θάνατο του ποδοσφαιρικού τμήματος του Πανιωνίου. Η περιπλάνηση στις γειτονιές της Αθήνας μπορεί να κρατήσει χρόνια και χωρίς ένα πλάνο θα έχεις την μοίρα του Σίσυφου όπου θα κυλάει αδιάκοπα έναν βράχο ως την κορυφή ενός βουνού απ' όπου η πέτρα, με το βάρος της, θα πέφτει ξανά κάτω.
Τα πράγματα είναι απλά. Ο εύκολος δρόμος στη ζωή δεν είναι επιλογή. Μερικές φορές, πρέπει να φτάσεις στο πιο δύσκολο σημείο για να μάθεις κάτι για τη ζωή, που δεν μπόρεσες να το μάθεις σε κάποια άλλη στιγμή, πιο εύκολη. Και τώρα είναι η πιο κρίσιμη στιγμή για τον κόσμο του Πανιωνίου να ορίσει την μοίρα του Ιστορικού.
Και όπως κάποτε είχε γράψει υπέροχα σε ένα κείμενο του ο Ιάσωνας - Νικόλαος Ροδόπουλος για την Αΐντα την όπερα-θρήνος του Βέρντι, και το νόημα που βρίσκει στον Πανιώνιο. «Η όπερα-θρήνος του Βέρντι και Πανιώνιος για πάντα. Ακόμη και αν αύριο δεν υπάρχει. Ακόμη κι αν θαφτεί ζωντανός, όπως η Αΐντα και ο Ρανταμές. Γιατί θα υπάρχουν οι ιδέες του, η ιστορία του, και οι αναμνήσεις του ομορφότερου συλλόγου που υπήρξε ποτέ».
