Η ιδανική επιλογή για την Ρεάλ, είναι ιδανική και για τον Ζιντάν...

Στην πραγματικότητα οι επιλογές της Ρεάλ ήταν ελάχιστες. Ο Μουρίνιο ήταν ένα στοίχημα που δεν έπιασε καν την πρώτη φορά και οι πιθανότητες να έπιανε τώρα ήταν ακόμη λιγότερες. Αλλος διαθέσιμος που να μπορούσε να... στριμώξει ως ένα βαθμό (θα γράψω εγώ) τον Πέρεθ και να τιθασεύσει τα πιο δύσκολα αποδυτήρια στον κόσμο και το πιο απαιτητικό κοινό στην Ευρώπη επίσης δεν υπήρχε.

Τουλάχιστον όχι στο μέτρο του εφικτού, διότι, Κλοπ για παράδειγμα, πάρα πολύ δύσκολα θα έπειθε τώρα η Ρεάλ.

Τι απέμενε λοιπόν για τον Φλορεντίνο Πέρεθ; Ο Ζινεντίν Ζιντάν. Αυτός μπορούσε να κερδίσει με την ανακοίνωση κιόλας την κοινή γνώμη, την συντριπτική πλειοψηφία των παικτών και άρα και τα αποδυτήρια, τα media και φυσικά και τον ίδιο τον Πέρεθ.

Με την Ρεάλ να ξεκινά από τόσο χαμηλά (δεν θα πάρει τίποτα φέτος και είναι εκτός στόχων από αρχές Μαρτίου), είναι περισσότερο από πιθανό (σχεδόν βέβαιο) ότι ο Ζιντάν θα την πάει καλύτερα. Πόσο καλύτερα, ασφαλώς δεν μπορούμε να το πούμε, αλλά ο Ζιζού δεν αναλαμβάνει την Ρεάλ των τριών συνεχόμενων Τσάμπιονς Λιγκ, αυτή την είχε εγκαταλείψει πέρυσι το καλοκαίρι, αλλά αναλαμβάνει την απολύτως αποτυχημένη Ρεάλ που χρειάζεται χτίσιμο από την αρχή. Συνεπώς και καλύτερα θα την πάει και περισσότερο χρόνο θα έχει στη διάθεσή του.

Η Ρεάλ λοιπόν, δεν νομίζω ότι αμφιβάλλει κανείς, βρήκε την καλύτερη λύση που θα μπορούσε να βρει αν όχι γενικά, τουλάχιστον τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ηταν όμως η επιλογή της Ρεάλ η καλύτερη δυνατή και για τον Ζιντάν; Εδώ έχω αμφιβολίες από όποια οπτική κι' αν το δω...

Σήμερα ο Ζιντάν για την Ρεάλ, τους φίλους της, είναι ο Θρύλος των θρύλων και αυτό δεν υπήρχε περίπτωση να αλλάξει ποτέ, αν δεν επέστρεφε στη Μαδρίτη. Με την απόφαση της επιστροφής του ο Ζιντάν μόνο απίθανο δεν είναι σε ένα χρόνο και κάτι από σήμερα να ανήκει στην κατηγορία “εντάξει δεν είναι και κάτι το φοβερό, τελικά ο Κριστιάνο ήταν η διαφορά και όχι αυτός” για τους μισούς φίλους της Ρεάλ ανά τον πλανήτη. Και αυτό θα συμβεί αν του χρόνου δεν πάρει Τσάμπιονς Λιγκ ή πρωτάθλημα.

Ο Ζιντάν επιστρέφει λοιπόν στη Ρεάλ για να κάνει τι; Εγώ μπορώ να σταθώ και να δω μόνο την επαγγελματική οπτική του πράγματος. Δεν λέω ότι δεν είναι σημαντικές και οι υπόλοιπες, αλλά το αν ο Ζιντάν περνάει υπέροχα στην πόλη Μαδρίτη και θέλει να ζει εκεί, είναι ασφαλώς κάτι σημαντικό για τον ίδιο και την ζωή του, αλλά όχι προς συζήτηση και σχολιασμό από τους υπόλοιπους.

Κρίνοντας λοιπόν μόνο την επαγγελματική επιλογή του προπονητή και όχι του ανθρώπου Ζιντάν, στα δικά μου μάτια με την Ρεάλ δεν έχει πιο πάνω από αυτά που ήδη πέτυχε στον πάγκο της. Ηταν τέτοια η επιτυχία του μέσα σε μόλις τρία χρόνια, που δεν έχει πιο πάνω. Οκ, έχει τέσσερα συνεχόμενα Τσάμπιονς Λιγκ ή τρία συνεχόμενα τρεμπλ, αλλά αλήθεια τώρα πόσο εφικτό είναι κάτι τέτοιο και πόσο κίνητρο του δίνει;

Οτι αυτή τη φορά στρίμωξε τόσο πολύ τον Πέρεθ που όσα δεν του έταξε πέρυσι το καλοκαίρι και επί της ουσίας... οδήγησαν τον Ζιντάν στην απόφαση να φύγει, του τα έταξε τώρα, μου μοιάζει υπερβολικό. Οταν μιλάμε για τον Φλορεντίνο Πέρεθ που δεν βάζει στην άκρη το “εγώ” του ούτε με τον Ζιντάν που πήρε 3 συνεχόμενα Τσάμπιονς Λιγκ και δεν του δίνει τα όπλα για να συνεχίσει στην ομάδα το περασμένο καλοκαίρι, δεν πιστεύω ότι θα το κάνει τώρα.

Το αν θα του πάρει τον Αζάρ ή αν θα τον αφήσει να διώξει τον Μπέιλ δεν νομίζω ότι αλλάζουν την ιστορία μιας Ρεάλ. Το αν ο Πέρεθ του έδωσε τα κλειδιά του μαγαζιού, κάτι που δεν έκανε ποτέ και με κανέναν, ούτε με τον Ζιντάν των 3 συνεχόμενων Τσάμπιονς Λιγκ, το έκανε τώρα, είναι κάτι που όντως θα συνιστούσε αλλαγή, αλλά πολύ αμφιβάλλω και ότι το έταξε και ακόμη περισσότερο ότι ακόμη κι' αν το έταξε, θα το κάνει.

Ενας παράγοντας που τόσα πολλά χρόνια έμαθε όχι μόνο να κρατάει τα κλειδιά στην τσέπη του, αλλά μην τα δείχνει καν σε κάποιον άλλον, τώρα στα γεράματα να αποφάσισε να τα παραδώσει κιόλας, θα είναι όντως μία εντυπωσιακή αλλαγή.

Για τον ίδιο τον Ζιντάν λοιπόν η προσδοκία που θα δημιουργηθεί, είναι του χρόνου να τα σαρώσει και αυτή είναι μία προσδοκία που ο Πέρεθ έχει τον τρόπο να την καλλιεργήσει και στα αγαπημένα του media και μεταξύ των οπαδών της Ρεάλ και οτιδήποτε λιγότερο από ένα πρωτάθλημα ή ένα Τσάμπιονς Λιγκ από την πρώτη κιόλας χρονιά θα εμφανιστεί ως αποτυχία του Ζιντάν μετά από ένα χρόνο.

Αυτός ο δεύτερος γάμος λοιπόν Ρεάλ και Ζιζού είναι ένα γάμος που για την Ρεάλ μοιάζει ιδανικός γιατί είναι μία win win συμφωνία για αυτήν. Είτε ο Ζιντάν ξανακάνει θαύματα, είτε αποτυγχάνει και διώχνει μόνος του το... φάντασμα του Ζιντάν πάνω από το “Μπερναμπέου” κάνοντας ευκολότερη την δουλειά για τον επόμενο. Ο ίδιος τον μύθο του στην Ρεάλ δεν μπορεί να τον μεγαλώσει γιατί απλούστατα δεν μεγαλώνει άλλο.

Και τα... αστεία του τύπου “δεν έχει να αποδείξει τίποτα ο Ζιντάν και σε κανέναν” ασφαλώς και δεν είναι άξια σχολιασμού. Κάθε άνθρωπος που δουλεύει έχει να αποδείξει πράγματα και να απαντήσει στις προκλήσεις και να βελτιώνεται. Αν δεν είχε να αποδείξει τίποτα θα κάθονταν σπίτι του.

Ενα ακόμη Τσάμπιονς Λιγκ με την Ρεάλ την επόμενη διετία στα μάτια μου δεν αλλάζει τον τεράστιο μύθο του, ένα Τσάμπιονς Λιγκ στο ίδιο διάστημα όμως με την Γιουβέντους ή την Μπάγερν (αναφέρω αυτές τις δύο γιατί σύμφωνα με το ρεπορτάζ ασχολήθηκαν μαζί του), ασφαλώς και μεγάλωνε τον μύθο του...