Άντι Ρόμπερτσον: Έφτασε στην κορυφή, αποφασίζοντας να μην παραιτηθεί...

Εdit my bet*: Άλλαξες γνώμη; Με το πρωτοποριακό “Edit My Bet” έχεις πλέον τη δυνατότητα να επεξεργαστείς το στοίχημά σου. (21+, *Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)

Εν έτει 2019, ολοκλήρωσε τη φετινή σεζόν ως δεύτερος σε ασίστ για τη Λίβερπουλ πίσω από τον Αλεξάντερ – Άρνολντ στην Premier League, μετρώντας 11 γκολ από τους συμπαίκτες του, έπειτα από μπαλιές που τους έβγαλε εκείνος από το αριστερό «φτερό».

Είναι ο ένας εκ των δυο που αποτελούν ίσως τους κορυφαίους φουλ – μπακ στην Ευρώπη τη δεδομένη χρονική στιγμή και απολαμβάνουν τους διθυράμβους, αφού και ο Ζοσέ Μουρίνιο αποθέωσε τόσο εκείνον, όσο και τον Άρνολντ που αγωνίζεται στην απέναντι πλευρά από εκείνον.

Έφτασε να είναι ο νυν αρχηγός της εθνικής ομάδας της Σκωτίας. Ναι μεν η ηλικία των 25 ετών, ειδικά στο αγγλικό ποδόσφαιρο, δεν μπορεί να θεωρηθεί τέτοια... άπειρου πιτσιρικά. Όμως, η αλήθεια είναι ότι ορθά θα μπορούσε κάποιος να εκφράσει αμφιβολία για το κατά πόσο που θα μπορεί ο Άντι Ρόμπερτσον να εμπνεύσει άλλους 10 ποδοσφαιριστές γύρω του στα παιχνίδια με τη φανέλα με το εθνόσημο.

Παρ' όλα αυτά, από το βράδυ του Σαββάτου, ο Σκωτσέζος μπακ βιώνει τις μεγαλύτερες και σπουδαιότερες μέρες της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Αυτής που τουλάχιστον το 2012 φάνταζε... πολύ σύντομη και τον είχε οδηγήσει στην απογοήτευση για το γεγονός πως αδυνατούσε να κάνει το ξεπέταγμά του στο κορυφαίο επίπεδο.

Μέχρι πριν από 6-7 χρόνια, ο Άντι Ρόμπερτσον βρισκόταν στην Queen's Park, στην τρίτη κατηγορία της Σκωτίας, αγωνιζόταν μπροστά σε πλήθος που δύσκολα θα ξεπερνούσε τα 300 άτομα στις εξέδρες και απορούσε αν θα έπρεπε να βρει κάτι άλλο, καλύτερο να κάνει στη ζωή του. Δεν ήξερε αν η καριέρα του ποδοσφαιριστή ήταν αυτή που θα έπρεπε ν' ακολουθήσει ή αν το άστρο του ήταν για κάτι τελείως διαφορετικό. Έπρεπε να πάρει αποφάσεις και... απαντήσεις. Και ευτυχώς, όλα του έδειξαν πως θα ήταν καλό να μην το βάλει κάτω.

Η δική του ιστορία δεν έχει ούτε σοβαρούς τραυματισμούς που χρειάστηκαν ιδιαίτερη πνευματική δύναμη για να τους ξεπεράσει και να επιστρέψει δυνατός στο γήπεδο, ούτε κακουχίες, ούτε έχει χάσει κάποιο πολύ κοντινό του πρόσωπο από ατύχημα ή οτιδήποτε από αυτά που σχηματίζουν τις συγκινητικές ιστορίες των αθλητών.

Ο Άντι Ρόμπερτον, απλά έφτασε μέσα σε 7 χρόνια από τις μέρες που απορούσε τι θα κάνει με τη ζωή του, να κατακτήσει το Champions League στη Μαδρίτη και να πανηγυρίσει μπροστά σε περίπου 1 εκατομμύριο κόσμο στους δρόμους του Λίβερπουλ.

«Σε αυτή την ηλικία, η ζωή είναι σκ@!@ και δεν έχει λεφτά. Χρειάζομαι δουλειά» έγραφε πίσω στο 2012 στα social media, έχοντας αρχίσει να περνάει από την εφηβεία στην ενηλικίωση και προφανώς έχοντας αρχίσει ν' αναλογίζεται τι θα κάνει με το ποδόσφαιρο. Με τον ρυθμό που οι 16χρονοι και οι 18χρονοι παίρνουν την... προαγωγή στα ανδρικά τμήματα των ομάδων τους σε αυτή την εποχή, ο Σκωτσέζος άρχισε ν' απογοητεύεται. Ευτυχώς για εκείνον αλλά και για τη Λίβερπουλ του 2019, αποφάσισε να συνεχίσει και να τα δώσει όλα.

Από τη Γλασκώβη και την Queen's Park, μετακόμισε για λίγο στη Νταντί Γιουνάιτεντ, μέχρι να τον πάρει η Χαλ στο KCOM Stadium το 2014. Εκεί, θα παρέμενε μια διετία και θα γευόταν το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού από την πρώτη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου στην Championship το 2015, θα έπαιζε στις «τίγρεις» ακόμα δυο χρόνια και το 2017 η Λίβερπουλ θα έκανε το κόλπο – γκρόσο. Τέτοιο αποδείχθηκε πλέον. Τότε δεν ήταν. Μάλιστα, τα περίπου 10 εκατομμύρια που έδωσαν οι «κόκκινοι» για να πάρουν τον Άντι Ρόμπερτσον ήταν ποσό που προκάλεσε τεράστια εντύπωση και φυσικά πολλά σχόλια. «Πως διάολο γίνεται να δώσαμε τόσα χρήματα για ποδοσφαιριστή από την Championship;» θ' απορούσαν οι οπαδοί των «κόκκινων».

Αυτές οι απορίες, έχουν παντελώς εξαλειφθεί πλέον. Ανήκουν στο πολύ μακρινό παρελθόν. Δεν υπάρχουν πλέον ούτε στο πίσω μέρος του μυαλού των φίλων της Λίβερπουλ. Ο Σκωτσέζος φουλ μπακ, την πρώτη του αγωνιστική περίοδο με την κόκκινη φανέλα έπαιξε στον τελικό του Champions League, πήρε το μετάλλιο του φιναλίστ – το οποίο ούτε που θυμάται που το έχει αφήσει, δηλώνοντας πως την τελευταία φορά το είχε... δει στην κουζίνα – και τη φετινή σεζόν αναδείχθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης. Και διεκδίκησε την Premier League μέχρι τέλους στη... λυσσαλέα μάχη με τη Μάντσεστερ Σίτι.

Εκείνο το tweet από το 2012, όπου έψαχνε για δουλειά και έμοιαζε απογοητευμένος από τη ζωή, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να το σβήσει. Θα πρέπει να το... καρφιτσώσει στο προφίλ του, να το βλέπει κάθε φορά πρώτο – πρώτο όταν θα μπαίνει στο twitter, για να του έρχονται στο μυαλό όλα εκείνα που τον έκαναν να πεισμώσει και να συνεχίσει. Γιατί δικαιώθηκε. Και γιατί η επιμονή τις περισσότερες φορές θα βγάζει σε κάτι καλό...