Η «φωλιά» του περικυκλωμένη από τρεις παραδοσιακές υπερδυνάμεις. Γαλλία, Γερμανία και Βέλγιο φρόντιζαν ανέκαθεν να σκεπάζουν αυτό το καταχωνιασμένο κομμάτι γης ίσα με την περιφέρεια της Ροδόπης. Κουκουλωμένο ωστόσο μέσα στο δικό του πέπλο εσωστρέφειας και προστατευμένο από την περιέργεια του υπόλοιπου κόσμου, συνέγραψε το δικό του απρόσμενο παραμύθι.

Αυτή τη φορά ωστόσο η ιστορία του δεν περιστρέφεται γύρω από κάστρα, δούκες και ιππότες, αλλά γύρω από ένα αουτσάιντερ των τεσσάρων γραμμών που κάνει όνειρα τα όποια κάποτε θα φάνταζαν... απαγορευμένα. Για το Λουξεμβούργο άλλωστε η πρόκριση σε τελική φάση Euro ήταν πάντοτε κάτι άπιαστο. Οι φιλοδοξίες του περιορίζονταν σε μια αξιοπρεπή συγκομιδή βαθμών που δεν θα χαρακτήριζαν ως απόλυτή αποτυχία την προσπάθειά του στα προκριματικά, η οποία περισσότερο ακολουθούσε το ρητό πως σημασία έχει το ταξίδι παρά ο προορισμός.

Μετά την τεσσάρα ωστόσο απέναντι στη Βοσνία, η χρυσή γενιά του Λουξεμβούργου σπάει το φράγμα και θεσπίζει νέα σύνορα στις ελπίδες του. Σε προκριματικό όμιλο παρέα με Πορτογαλία, Σλοβακία, Ισλανδία, Βοσνία και Λιχτενστάιν, αυτή η μικροσκοπική χώρα που σε πληθυσμό δεν ξεπερνάει στον δήμο Αθηναίων συγκέντρωσε 14 βαθμούς και τερμάτισε στην τρίτη θέση.

Ισλανδία, Βοσνία και Λιχτενστάιν έμειναν από κάτω και παρ΄ότι έχασε την απευθείας πρόκριση, το Λουξεμβούργο έχει σφραγίσει μια δεύτερη ευκαιρία μέσω των μπαράζ του Nations League ως εν δυνάμει αντίπαλος της εθνικής μας ομάδας. Το ακόμη πιο εντυπωσιακό δε είναι πως αυτή η γενιά δεν χτίστηκε από χρυσό και πλουτώνιο, αλλά από χαλκό και ασήμι. Τα υλικά της άλλωστε δεν γυάλιζαν στο μάτι, δεν αποτέλεσαν «μετοχές» στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο.

Αν εξαιρέσουμε άλλωστε τον μέσο της Μάιντς, Λεάντρο Μπαρέιρο, με χρηματιστηριακή αξία στα 14 εκατομμύρια ευρώ, ο υπόλοιπος κορμός του ρόστερ δεν αγγίζει καν τα δυο εκατομμύρια με βάση τις αξίες του Transfermarkt. Το μυστικό βέβαια του Λουξεμβούργου δεν αποκρυπτογραφείται πίσω από υψηλά ποσά και φαντεζί ονόματα. Σαν γνήσιο αουτσάιντερ, έχτισε το δική του ιστορία με θεμέλια ένα πολυετές πρότζεκτ.

Οι καταβολές του success story ξεκινούν από τα προκριματικά του Euro 2020 σε έναν όμιλο πέντε ομάδων με συγκομιδή τεσσάρων βαθμών, η οποία τρία χρόνια αργότερα εκτοξεύτηκε στους 14 μέσα από ένα συμπαγές σύνολο με πλάνο στον αγωνιστικό χώρο. Με 12 γκολ σε εννιά αγωνιστικές μάλιστα το Λουξεμβούργο απέδειξε πως ήταν πολλά περισσότερα από μια ομάδα που απλώς κλείστηκε ορθολογικά στο καβούκι της, αν και τα 19 γκολ παθητικό χαλάνε - ίσως και λίγο άδικα - την γενικότερη εικόνα.

Γι΄αυτό ευθύνεται η οδυνηρή ήττα με 9-0 από την Πορτογαλία των αστέρων, η οποία σπίλωσε μια ανιδιοτελή προσπάθεια που μέχρι τότε πήγαινε περίφημα. Μια λακκούβα στο δρόμο ωστόσο δεν ήταν αρκετή για να εκτροχιάσει την ευχάριστη έκπληξη των προκριματικών, η οποία θέλει να το πάει ως το τέρμα. Δυο αγώνες, δυο τελικοί μέσω μπαράζ είναι το μόνο που το σταματά από μια ονειρική πρόκριση, με τον υπόλοιπο πλανήτη να στέκεται ως έκπληκτος παρατηρητής μπροστά του.

Τα στοιχήματα... δίνουν και παίρνουν για το αν τελικά το Λουξεμβούργο θα καταφέρει να ολοκληρώσει το δικό του θαύμα και να βρεθεί για πρώτη φορά στην ιστορία του σε τελική φάση Euro, με τον ποδοσφαιρικό χώρο να παραμένει... διχασμένος. Μερικοί χειροκροτούν την προσπάθεια αλλά αμφιβάλλουν για τη συνέχεια ανάμεσα στις Συμπληγάδες των μπαράζ, τη στιγμή που άλλοι πείστηκαν πως δεν είναι εύλογο να ποντάρεις πλέον ενάντια στην υπόκωφη δύναμη της Ευρώπης.

Όποιος πάντως κι αν είναι ο επίλογος, ο τίτλος δεν αλλάζει. Το success story του Λουξεμβούργου πρόκειται για το τελευταίο παράδειγμα ενός γνήσιου αουτσάιντερ που εμφανίστηκε από το πουθενά στο προσκήνιο και που δεδομένα θα αποτελέσει έμπνευση προς τις γενιές που θα ακολουθήσουν για να του αλλάξουν το status στον χώρο του ποδοσφαίρου μέσα από την πίστωση του χρόνου.