Ο Ζίβκοβιτς εξελίσσεται σε ηγέτη του παιχνιδιού του ΠΑΟΚ

Προκειμένου να αντιληφθεί κανείς εύκολα την ιδιαιτερότητα που είχε αυτό το παιχνίδι, στο Εδιμβούργο, για τον ΠΑΟΚ, σε αυτό το ματς η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου είδε τον αντίπαλο να επιχειρεί περίπου 15 παραπάνω μακρινές μεταβιβάσεις συγκριτικά με τις επιδόσεις του “συνηθισμένου” αντιπάλου που αντιμετώπιζε κατά την διάρκεια του τελευταίου ημερολογιακού έτους, και με ακρίβεια στις μακρινές μεταβιβάσεις κατά περίπου 10% μεγαλύτερη από τον μέσο όρο. Περίπου το 16% των πασών της Χαρτς, η οποία έκανε μικρές κατοχές, των 3-4 πασών ανά κατοχή, ήταν μακρινές. Και αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο μοτίβο που αντιμετωπίζει στα παιχνίδια του ο ΠΑΟΚ.

Απέναντι σε αυτές τις ιδιαίτερες απαιτήσεις παιχνιδιού ο ΠΑΟΚ προσαρμόστηκε και συμπεριφέρθηκε καλά. Έβαλε μαχητικότητα και ένταση στο παιχνίδι του, αντιπαρέταξε φυσική δύναμη στην φυσική δύναμη των αντιπάλων του, και τελικά κινδύνευσε περισσότερο σε “συνηθισμένες” για εκείνον καταστάσεις, όπως η ευκαιρία που επέτρεψε στο 31’ο λεπτό στον Μπόις - κατά την οποία ο εκτελεστής σκοράρει 71 φορές στις 100. Ακόμη και σε εκείνη τη στιγμή όμως ο ΠΑΟΚ είχε απάντηση - την είχε ο Ράφα Σοάρες. Εκείνη η φάση, με την διπλή ευκαιρία της Χαρτς, με τον Σάκλαντ και τον Μπόις ήταν η πιο δύσκολη στιγμή - ή τουλάχιστον η στιγμή των δύο πιο μεγάλων ευκαιριών της με μέτρο την xGoal τιμή, αλλά τόσο ο Κοτάρσκι όσο και ο Ράφα Σοάρες ήταν εκεί.

Η δεύτερη πιο καθοριστική στιγμή του ματς για την ανάδειξη του νικητή ήταν η μεγαλειώδης εκτέλεση του Αντρίγια Ζίβκοβιτς στο 75’ο λεπτό. Σε μια εκτέλεση κόρνερ που δείχνει στις ομάδες τι μπορούν να κάνουν όταν δυσκολεύονται να βρουν γκολ - δηλαδή πώς να αξιοποιούν μια στατική φάση, ο ΠΑΟΚ χτίζει με την τοποθέτηση των ποδοσφαιριστών του και τη συνεργασία των Μουργκ και Τάισον την ευκαιρία που στρώνεται στον Ζίβκοβιτς. Ακόμη κι έτσι όμως, o Σέρβος επιθετικός βρίσκει δίχτυα από μια θέση και μια κατάσταση παιχνιδιού κατά την οποία ο εκτελεστής σκοράρει 3 φορές στις 100.

Αυτό το γκολ μοιάζει με μια σκηνή που απεικονίζει όσα κάνει ο Ζίβκοβιτς στους προκριματικούς γύρους του Conferene League. Μοιάζει να παίζει δίχως αντίπαλο, δηλαδή σαν να μην τον προβληματίζει το τι προσπαθεί ο αντίπαλος. Είναι τέτοια η αποφασιστικότητα, η αυτοπεποίθηση και τελικά η ποιότητά του σε αυτά τα παιχνίδια. Στη φάση του γκολ πέφτουν δύο αντίπαλοι για να τον εμποδίσουν, και ο Ζίβκοβιτς ενεργεί σαν να “μη τους βλέπει”. Η νοοτροπία του, η αγωνιστική συμπεριφορά ενός ποδοσφαιριστή που αναλαμβάνει την ευθύνη να ηγηθεί είναι μέχρι εδώ το highlight της πορείας που διαγράφει ο ΠΑΟΚ προς την φάση των ομίλων.

Ο Ζίβκοβιτς και η παρέα των Τσιγγάρα, Κωνσταντέλια, Κουλιεράκη, Κοτάρσκι σηκώνει ευθύνες που ενδεχομένως ούτε μέλη του ίδιου του οργανισμού του ΠΑΟΚ να μην υπέθεταν ότι θα καταφέρουν να σηκώσουν τόσο νωρίς στη σεζόν. Κι αν για τον Σέρβο διεθνή επιθετικό υπήρχαν προηγούμενες αναφορές, για τους υπόλοιπους δεν υπήρχαν - τουλάχιστον όχι με αυτή τη συνέπεια.

Βλέποντας την διαφορά στην συμπεριφορά των νεότερων συχνά μου έρχονται στον μυαλό αυτές τις μέρες όσα έλεγε στην διάρκεια της προηγούμενης σεζόν ο Λουτσέσκου - αυτό το “κάνουμε δουλειά που θα φανεί στην επόμενη σεζόν”. Ένα μέρος αυτής της δουλειάς είναι η σημερινή αποφασιστικότητα και όλα τα υπόλοιπα σημάδια ωρίμανσής τους.

Ο ΠΑΟΚ δεν έχει ακόμη προκριθεί. Μένει ακόμη ένα βήμα, κατά του οποίου τη διάρκεια πρέπει να ξαναβγάλει σημάδια ωρίμανσης. Μόνο που τώρα, σε αντίθεση με πέρσι, ξέρει από ποιους να τα περιμένει. Την ώρα που προσθέτει ωριμότητα και υπευθυνότητα, με ποδοσφαιριστές σαν τον Οζντόεφ, την ώρα που έχει χάσει και χάνει σημεία αναφοράς του παιχνιδιού του (Ινγκασον, Ντάγκλας Αουγκούστο, Nάρεϊ), ο ΠΑΟΚ ξέρει ότι έχει ακόμη “απόθεμα” χαρακτήρα. Ή πιο σωστά ότι πρόλαβε να φτάσει σε προχωρημένο στάδιο την διαδικασία της δημιουργίας νέων ηγετών στο παιχνίδι του. Τουλάχιστον αυτό δείχνουν με συνέπεια σε αυτά τα προκριματικά ο Ζίβκοβιτς και η παρέα των μικρότερων.