Ο Ολυμπιακός θέλει να βρει πίσω με τον Μαρτίνεθ την χαμένη ταυτότητα του

Τι μου έμεινε από την χθεσινή παρουσίαση των Κορδόν και Μαρτίνεθ από τον Μαρινάκη;

Κατ΄ αρχάς, ότι ο Ολυμπιακός αφήνει πίσω την περσινή σεζόν με τις όποιες ατυχίες, αστοχίες κλπ και κάνει με αισιοδοξία μία νέα αρχή με φουλ στήριξη από τον πρόεδρο στους Ισπανούς αρχιτέκτονες της καινούργιας ομάδας του.

Κάτι πιο ειδικό; Νομίζω η διάθεση να επιστρέψει ο Ολυμπιακός σε ένα στιλ ποδοσφαίρου πιο κοντά σε αυτό που παραδοσιακά θέλει να βλέπει ο κόσμος του. Ένα πιο επιθετικό ποδόσφαιρο, με περισσότερο τσαγανό στο παιχνίδι και φυσικά πιο αποτελεσματικό, τουλάχιστον σε σχέση με την απερχόμενη σεζόν.

Βλέπετε, η κάθε ομάδα έχει το dna της και του Ολυμπιακού δεν είναι να αμύνεται, αλλά να επιτίθεται. Βεβαίως, όταν μιλάμε για υψηλό επίπεδο μία πραγματικά καλή ομάδα πρέπει να έχει ισορροπία, διαφορετικά πολύ δύσκολα θα τα καταφέρει στους στόχους της, ιδιαίτερα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Είναι αλήθεια, όμως, ότι στα πολλά χρόνια που ο Πέδρο Μαρτίνς έμεινε στο τιμόνι της ομάδας, κάπου είχε αλλάξει ταυτότητα, είχε άρχισε να ξεφεύγει ο Ολυμπιακός από το ποδόσφαιρο που του άρεσε να παίζει και που π.χ. είχε δει επί Βαλβέρδε, αλλά κι επί Μίτσελ, ιδίως στο πρώτο του πέρασμα από το Ρέντη. Δεν είχαν οι «ερυθρόλευκοι» αυτή την επιθετικότητα στο παιχνίδι τους, ούτε αυτό το aggressive στοιχείο.

Προσέξτε, θα είναι πολύ άδικο να διαγράψουμε την επιτυχία του Πορτογάλου προπονητή στον πάγκο του Ολυμπιακού για μία τριετία, ίσως και τετραετία. Οι επιτυχίες και τα πρωταθλήματα και οι προκρίσεις και τα καλά αποτελέσματα δεν σβήνουν ποτέ. Κάπου, όμως, η ομάδα με την πάροδο τόσων ετών με τον ίδιο προπονητή, του οποίου το στιλ το ξέρουμε, έχασε κάτι από την εκρηκτικότητα που την διάκρινε σε άλλες καλές εκδοχές της στη σύγχρονη ιστορία της.

Τώρα, με τον Μαρτίνεθ ο Ολυμπιακός θέλει να ξαναβρεί σιγά σιγά αυτή την έκρηξη στο παιχνίδι του, που του είχαν δώσει οι άλλοι Ισπανοί προπονητές που είχαν μείνει στην ομάδα του για μία πενταετία, συνολικά (τρία χρόνια ο Ερνέστο και δύο ο Μίτσελ). Βέβαια, πρόκειται για μία διαδικασία που δεν θα είναι απλή. Και θα χρειαστεί υπομονή.

Πρώτον, γιατί η ομάδα ήταν τόσα χρόνια με ένα προπονητή που έπαιζε αυτό που έπαιζε, άρα δεν μπορεί να το αλλάξει από τη μία ημέρα στην άλλη, όπως φάνηκε κι από το δεύτερο πέρασμα του Μίτσελ κι αμέσως νωρίτερα του Κορμπεράν.

Δεύτερον, γιατί ο Μαρτίνεθ σίγουρα θα θέλει τον χρόνο του, ως προπονητής για πρώτη φορά εκτός Ισπανίας και για πρώτη φορά σε ομάδα με άλλους στόχους και απαιτήσεις.

Και τρίτον, γιατί ο Ολυμπιακός ζητάει πάντοτε άμεσα αποτελέσματα, νίκες στο πρωτάθλημα και προκρίσεις στην Ευρώπη, άρα ένας προπονητής πρέπει να κοιτάζει παράλληλα να φτιάχνει ομάδα με άλλο χαρακτήρα και νοοτροπία από αυτή που βρήκε, αλλά και να κερδίζει.

Ο Ισπανός έχει ανάγκη από χρόνο, τύχη και καλές μεταγραφές.

Άσχετο: Είχα γράψει εδώ από χθες ότι ο Άρης ζητάει να αυξηθούν στους εφτά οι μη κοινοτικοί ξένοι-και το ζήτησε κι επίσημα, με έγγραφο στην ΕΠΟ. Όπως επίσης έχω γράψει, η ΑΕΚ μιλάει με τον Άρη για να αγοράσει τον Πάλμα, που είναι μη κοινοτικός ξένος. Μόνο που έχει πρόβλημα, η ΑΕΚ, με τις θέσεις των ξένων, οπότε θα διευκολύνονταν στην προσπάθεια της να πάρει τον άσο από την κεντρική Αμερική, εάν αυξάνονταν ο αριθμός των ξένων. Θα μου πείτε, γιατί δεν κάνει σχετικό αίτημα η ΑΕΚ στην ΕΠΟ. Ε, το κάνει ο Άρης. Όχι μωρέ για ξεκάρφωμα. Ποτέ. Θα χρειάζεται κι ο Άρης εξτρά θέσεις για ξένους.

Η φωτογραφία της ημέρας. Ένα εκατομμύριο πάνω πήγε η τιμή του Πινέδα από την σφήνα του Ολυμπιακού.