Μαρσέλο: το πιο σίγουρο «στοίχημα»

Κατ΄αρχάς να εξηγηθούμε από τώρα. Δεν θα τραβήξετε screenshot μόνο τον τίτλο για να το... χτυπάτε μετά, σε περίπτωση που o Μαρσέλο αποτύχει μέσα στο γήπεδο! Η άποψή μου –και ο τίτλος- δεν αφορούν μόνο το «στοίχημα» ως προς την ποδοσφαιρική συνεισφορά του στον Ολυμπιακό. Για την ακρίβεια αφορούν τα πάντα, εκτός από την απόδοση που θα έχει ο Βραζιλιάνος μέσα στις τέσσερις γραμμές!

Γιατί έρχεται ένας τέτοιος θρύλος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, στον θρύλο ενός από τα πιο υποβαθμισμένα πρωταθλήματα της Ευρώπης; Για να τα δώσει όλα στο γήπεδο, όπως είμαι βέβαιος ότι θα πει στην επίσημη παρουσίασή του; Τα έχει ήδη δώσει όλα στη Ρεάλ. Για να πάρει το 6ο Champions League της καριέρας του; Δύσκολα...
Έρχεται επειδή απλώς έκρινε ότι αυτή η ευκαιρία ήταν η καλύτερη που παρουσιάστηκε στα 34 του. Λεφτά καλά θα πάρει, σε ένα εξαιρετικό περιβάλλον θα βρεθεί για 2-3 χρόνια με την οικογένειά του, κλίμα αντίστοιχο με αυτό της Μαδρίτης θα συναντήσει. Ποιος ξέρει, ίσως να αγαπήσει κι αυτός την Ελλάδα όσο ο Κριστιάν Καρεμπέ και κάποτε να έχουμε δύο πρώην πρωταθλητές Ευρώπης με τη Ρεάλ, μόνιμους «συμπολίτες μας».

Πιο σίγουρο στοίχημα για τον Ολυμπιακό δεν υπάρχει! Άσος ημίχρονο, άσος τελικό και όβερ! Μια τέτοια μεταγραφή είναι ακριβώς ό,τι ονειρεύονται οι φίλοι μιας ομάδας. Άρα το πρώτο όφελος είναι η συσπείρωση του κόσμου σε μία συγκυρία ιδιαίτερα τεταμένη για τους Πειραιώτες. Η αμφισβήτηση που είχε αρχίσει να δημιουργείται γύρω από τον Μαρινάκη εξαϋλώθηκε μέσα στο μεταγραφικό ντεμαράζ των τελευταίων ημερών και τον εντυπωσιακό τερματισμό. Παράλληλα, η απόκτηση του Μαρσέλο φέρνει ξανά το όνομα του Ολυμπιακού στις στήλες των κορυφαίων ευρωπαϊκών media, υπενθυμίζει στο διεθνές επίπεδο ποια είναι η κορυφαία ελληνική ομάδα τα τελευταία 15 χρόνια (sorry για όσους δυσαρεστηθούν, αλλά αυτή η εικόνα υπάρχει στο εξωτερικό). Σε επικοινωνιακό επίπεδο, ο Ολυμπιακός σηκώνει το γάντι που του πέταξαν ο Παναθηναϊκός (Μπερνάρ) και η ΑΕΚ (Βίντα) και απαντάει με κάτι πολύ πιο δυνατό, αφού μέχρι χθες υπήρχε άτυπη «ισοπαλία» στις μεταγραφικές «βόμβες» με τον Βρσάλκο και τους άλλους δύο.

Ωστόσο, ακόμα μεγαλύτερο όφελος είναι το οικονομικό. Ένα όνομα σαν τον Μαρσέλο έλκει τους χορηγούς σαν μαγνήτης. Δεν είναι μόνο η φήμη του που απλώνεται σε όλο τον πλανήτη, είναι και το ιδιαίτερο παρουσιαστικό του που τον ανάγει σε mega star. Οι εταιρίες θα κάνουν ουρά για να διαφημιστούν με φόντο την... αφάνα του, οι φανέλες θα πωλούνται σαν φρέσκα κουλούρια στη Βουκουρεστίου, το brand name του συλλόγου βελτιώνεται, αποκτά μεγαλύτερη αξία. Ακόμα και τον γιο του τον Έντσο θα θέλουμε να δούμε στην Κ14 του Ολυμπιακού (μιας και ως gazzetta έχουμε ιδιαίτερη αδυναμία στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο)!
Στις μεταγραφές από εδώ και στο εξής ο Ολυμπιακός θα διαπραγματεύεται με άλλη δυναμική, που θέτει σε οποιονδήποτε μελλοντικό στόχο το δίλημμα: «Δεν θες να παίξεις μαζί με τον Μαρσέλο;». Αφού ο Βραζιλιάνος είπε το «ναι», δεν υπάρχει τώρα παίκτης που να μιλήσει απαξιωτικά για τον Ολυμπιακό, ακόμα κι αν τελικά τον απορρίψει. Άρα τα χρήματα που θα δώσει ο Ολυμπιακός για να καλύψει το συμβόλαιο του Βραζιλιάνου, θα τα βγάλει μελλοντικά διπλά και τριπλά.

Θα μου πει κανείς «κάτσε ρε φίλε. Ποδοσφαιριστής είναι το παλικάρι. Δεν τον φέραμε για να κόβει βόλτες στο Σούνιο και να φωτογραφίζεται για τους χορηγούς». Σύμφωνοι, ας το αναλύσουμε κι αυτό.
Στο αμιγώς ποδοσφαιρικό κομμάτι, λοιπόν, εξυπακούεται ότι ο Μαρτσέλο δεν έχει μεγάλη σχέση με τον παίκτη που ξέραμε τη δεκαετία 2010-2020. Είναι αυτονόητο ότι αν βρισκόταν κοντά στα επίπεδα αυτά, θα περνούσε από την Ελλάδα μόνο ως καλεσμένος στο Κόστα Ναβαρίνο του κολλητού του, του Κριστιάνο Ρονάλντο. Όμως είναι ο Μαρσέλο, είναι ένας από τους καλύτερους αριστερούς μπακ στην Ιστορία του ποδοσφαίρου κι αυτό φτάνει και περισσεύει για να τον καλωσορίσουμε στην χώρα μας και να αναγνωρίσουμε την αξία του χωρίς οπαδικές παρωπίδες. Αφήστε που ο Ρομπέρτο Κάρλος βάζει το χέρι του στη φωτιά ότι θα κάνει «παπάδες». Κάτι θα ξέρει. Προσωπικά δεν συμμερίζομαι τις καφενειακές απόψεις του στιλ «αυτός θα κάνει πλάκα στην Ελλάδα» γιατί η θέση στην οποία αγωνίζεται συνδέεται άμεσα με την ηλικιακή επιβάρυνση. Πολύ εύκολα διατηρούνται σε υψηλό επίπεδο 35άρηδες στόπερ και επιτελικά χαφ, παρά οι winger και οι fullback, άρα είναι δύσκολο να δούμε extreme καταστάσεις, σαν κι αυτές που οι φίλοι του Ολυμπιακού έχουν ζήσει με τον Ριβάλντο και τον Ζιοβάνι.

Αν μπορεί να ανταποκριθεί στο επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος, δε νομίζω ότι χωράει αμφιβολία.
Ανεξάρτητα από αυτό, όμως, για κάποιες σκωπτικές τοποθετήσεις που αφορούν τη διάθεση του για μπάλα και τα... ένσημα που ήλθε να κολλήσει, ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει ήδη αποφανθεί: τον γουστάρει ακόμα κι αν μπει με καφέ και τσιγάρο στο χέρι, φορώντας τα ερυθρόλευκα! Καλύτερη και πιο σίγουρη win-win κατάσταση δεν γίνεται! Υπάρχει, τελικά, πιο εξασφαλισμένο «στοίχημα» με μηδενικό ρίσκο, από τη μεταγραφή ενός σταρ παγκοσμίου διαμετρήματος, έστω και στα 34;

photo credit: @marcelotwelve instagram