• Η καριέρα του Μάτος
• Από τη Μασσαλία στην Ουκρανία και στον ΠΑΟΚ

Ο Λέο Μάτος κρέμασε, οριστικά και αμετάκλητα, τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του! Οι πρώτες σκέψεις είχαν αρχίσει να στριφογυρίζουν στο μυαλό του κάπου στα μέσα του περασμένου Νοέμβρη, όταν και έφτανε στο τέλος το πρωτάθλημα της Serie B. Η Βάσκο ντα Γκάμα πανηγύρισε την επιστροφή της στα μεγάλα σαλόνια του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου και ο 36χρονος Μάτος αποφάσιζε να κάνει στροφή στην καριέρα του.

Από τα γήπεδα βρέθηκε στα γραφεία συνεχίζοντας να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον οργανισμό της Βάσκο, αυτή τη φορά ως διοικητικό στέλεχος, άλλωστε πέρασε τον τελευταίο χρόνο της ποδοσφαιρικής καριέρας του στα θρανία παρακολουθώντας μαθήματα μάνατζεμεντ και προπονητικής σ’ ένα από τα πολλά αναπτυξιακά προγράμματα της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας.

«Ήρθε η ώρα να πω αντίο, ευχαριστώ ποδόσφαιρο που μου έδωσες τόσα πολλά, που μου έδωσες το προνόμιο να δω τον κόσμο, να ζω σε υπέροχα μέρη και να γνωρίσω απίστευτους ανθρώπους που με βοήθησαν σε αυτά τα 20 χρόνια καριέρας ως επαγγελματίας αθλητής. Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα, υπερέβαλα ορισμένες στιγμές, χαμογέλασα, έκλαψα… Κοιτάζω πίσω και δεν μετανιώνω για τίποτα. Είμαι σίγουρος ότι γύρισα όλες τις πέτρες για να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου», έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, ευχαριστώντας ένα πράγμα που έμαθε καλά να κάνει: το ποδόσφαιρο.

Ο «Δικέφαλος», ως όφειλε να κάνει, φρόντισε και τον ευχαρίστησε για όλα όσα πρόσφερε στον σύλλογο, χαρακτηρίζοντάς τον ως «ένας παίκτης που έγραψε την δική του ιστορία με την φανέλα του ΠΑΟΚ».

Η καριέρα του Μάτος

Γνωρίζει καλά πως είναι η ζωή όταν δεν έχεις να φας, να ντυθείς, δεν έχεις νερό για να κάνεις μπάνιο. Δε διστάζει να το πει, δε κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του, τώρα που «έφτιαξε» τη ζωή του. Μεγάλωσε σε μια από τις πιο επικίνδυνες φαβέλες του Ρίο ντε Τζανέιρο, εν μέσω δύσκολων παραστάσεων και εικόνων, διαμόρφωσε το χαρακτήρα του, όλα αυτά τον έκαναν έναν άνδρα, ο οποίος δεν ξεχνάει απ’ το που κρατάει η σκούφια του. Το Νιτερόι, οι φίλοι, η οικογένεια ήταν ανέκαθεν το λιμάνι του. Στις γειτονιές που μεγάλωσε, εκεί όπου πρωτοέπαιξε ποδόσφαιρο, έχει δημιουργήσει τις δικές του ποδοσφαιρικές εγκαταστάσεις και μαζί με την οικογένεια του οργανώνουν κάθε Χριστούγεννα μια μεγάλη γιορτή για τα παιδιά της περιοχής. Νιώθει περήφανος.

Μεγάλωσε σ’ ένα δύσκολο περιβάλλον, έβλεπε πράγματα που δεν έπρεπε να βλέπει ένα παιδί. Κόσμο να σκοτώνεται μπροστά του, κλέφτες, ξύλο, ναρκωτικά. Το εισιτήριο του λεωφορείου για να πάει στην προπόνηση ήταν 15 ευρώ. Πολλά χρήματα για μια οικογένεια που δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να το υποστηρίξει.

Η πρώτη επιλογή του ήταν οι ακαδημίες της Φλαμένγκο, της λαοφιλέστερης ομάδας στη χώρα με πάνω από 39 εκατομμύρια φιλάθλους στη Βραζιλία, που στα μάτια του μοιάζει σε πολλά με τον ΠΑΟΚ. Η μοναδική ομάδα στην οποία συνάντησε παρόμοια πίεση. Στην ομάδα του Ρίο ντε Τζανέιρο, όπως συμβαίνει και στη Θεσσαλονίκη, ζουν συνεχώς υπό πίεση, όχι μόνο στους αγώνες, αλλά και στις προπονήσεις. «Κερδίζουν και βρίσκονται στον παράδεισο, χάνουν και βιώνουν την κόλαση»!

Κάποια στιγμή η Φλαμένγκο δημιούργησε ένα νέο προπονητικό κέντρο δίπλα στην πιο κακόφημη φαβέλα του Ρίο, τη Χοασίνια, στην οποία ζούσαν σχεδόν 5 εκατομμύρια άνθρωποι. Το βράδυ κοιμόσουν κι άκουγες πυροβολισμούς, περνούσε συνεχώς η αστυνομία. Όλο αυτό συνέβαινε μέχρι τα 14 του. Τότε βρήκε ένα φίλο, ο οποίος του έδωσε το πάσο ενός κωφού για να μπορεί να μπαίνει στο λεωφορείο χωρίς να πληρώνει. «Αν έρθει ο ελεγκτής και σε ρωτήσει κάτι μην απαντήσεις. Κουφός είσαι. Να του δείχνεις την κάρτα», του έλεγε. Έτσι, έφευγε κάθε βράδυ από τους ξενώνες και γύρισε σπίτι.

Από τη Μασσαλία στην Ουκρανία και στον ΠΑΟΚ

Έχοντας ξεκινήσει να παίζει μπάλα στις μικρότερες ομάδες της «Φλα», είδε την ομάδα του και έναν από τους εκατοντάδες «μεσάζοντες» Βραζιλιάνων ποδοσφαιριστών να τον στέλνουν στη Νότια Γαλλία το καλοκαίρι του 2004. Υπέγραψε συμβόλαιο με τη Μαρσέιγ μέχρι το 2007, αλλά σ’ αυτή την τριετία δεν έπαιξε ούτε μια φορά σε επίσημο παιχνίδι παρά μόνο σε πέντε καλοκαιρινούς φιλικούς αγώνες.

Τον Απρίλιο του 2005 αναγκάστηκε να μαζέψει τα μπογαλάκια του και να επιστρέψει στη Βραζιλία και τη «Φλα», στην οποία αγωνίστηκε ως δανεικός. Επέστρεψε κάποια στιγμή στη Μασσαλία, έκανε κάποιες προπονήσεις με την ΟΜ, ωστόσο γρήγορα έλυσε το συμβόλαιο του για να βρει το… λιμάνι του στον ποταμό Ντνίπρο και την ομώνυμη ουκρανική ομάδα πριν προκύψει η Ελλάδα και ο ΠΑΟΚ.

Πάντως, ο πρώτος του σταθμός στην Ουκρανία ήταν η Τσερνομόρετς, Εκεί έμαθε να προσέχει πολύ τα αμυντικά του καθήκοντα και να παραμένει πιστός στην τακτική. Ό,τι ήξερε μέχρι τότε για την επίθεση, πήγε… περίπατο και άρχισε να εμφανίζεται πιο προσεκτικός, παρότι λόγω του επιπέδου της ομάδας ήταν απαραίτητο το γκολ, αλλά στα μετόπισθεν οι αντίπαλοι έκαναν… πάρτι.

Ο Ρομάν Χριχορτσούκ, ο προπονητής με τον οποίο συνεργάστηκε προτού μεταπηδήσει στη Ντνίπρο, ήταν εκείνος που ουσιαστικά τον άλλαξε. «Βλέπαμε κάθε μέρα βίντεο, μαθαίναμε τακτική, άμυνα, σκεφτόμασταν πως πλέον προτεραιότητα ήταν να … υψώσουμε ασπίδα και όχι να βγούμε στην επίθεση» έχει δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Λέο Μάτος.

Στη Ντνίπρο, πήγε ο καλοκαίρι του 2014 κι εκεί έκανε τη… μεγάλη αλλαγή στη θέση που αγωνίζεται και την οποία έκανε καριέρα τα τελευταία χρόνια. Με εμπειρίες και από τη μεσαία γραμμή, του έγινε ξεκάθαρο πως η ανάγκη της νέας του ομάδας ήταν μεγάλη στο αριστερό άκρο της άμυνας κι εκεί έπαιξε μέχρι να έρθει στον ΠΑΟΚ και γίνει δεξί μπακ.

Ήταν η πρώτη μεταγραφή με την υπογραφή του Λούμπος Μίχελ, που τον έφερε κρυφά στη Θεσσαλονίκη και τον συμφώνησε τον Μάιο του 2016. Λίγο πριν υπογράψει είχε αρνηθεί αντίστοιχη πρόταση της ΑΕΚ.

Κατέκτησε τα πάντα στην Ελλάδα στα τέσσερα γεμάτα χρόνια που αγωνίστηκε στα «ασπρόμαυρα». Στη δεύτερη του χρονιά ψηφίστηκε από το Gazzetta ως ο κορυφαίος αμυντικός του πρωταθλήματος. Ήταν παρών σ’ όλες τις μεγάλες στιγμές της τριετίας 2016-2019, συνδέθηκε με τις ψυχές των ΠΑΟΚτσήδων, μετά από ένα γκολ στη Νέα Σμύρνη κόντρα στον Πανιώνιο, κλείνοντας οριστικά την πόρτα της Τούμπας στα τέλη Οκτωβρίου του 2020.

Ένα πρόβλημα υγείας του πατέρα του, τον οδήγησε πίσω στο Ρίο ντε Τζανέιρο, αν και η καρδιά του έμεινε για πάντα στη Θεσσαλονίκη.

Ο Λέο Μάτος αποτέλεσε κορυφαίο μέλος της ομάδας του νταμπλ και των τριών σερί κυπέλλων, για πολλούς ένα από τα καλύτερα δεξιά μπακ στην ιστορία του «Δικεφάλου», με 168 συμμετοχές και 26 γκολ, όγδοος στη λίστα των ξένων που φόρεσαν την «ασπρόμαυρη» φανέλα.

Επί προσωπικού, ο κορυφαίος δεξιός μπακ στα 96 χρόνια ιστορίας του ΠΑΟΚ.