Η χαμένη “παράσταση νίκης” της ΑΕΚ και τα ερωτηματικά για τους υπόλοιπους

• Και ωραίος και... μοιραίος
• Η πράσινη αντίδραση και η... καρδάρα με το γάλα

Στην τελευταία πρόταση του πονήματος της προηγούμενης Δευτέρας (1/4) και μετά τη 2η αγωνιστική των play-offs έγραφα: “Το να μην σε κάνει κάποιος να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου είναι τεράστιο κέρδος για τη συνέχεια”. Αυτό αφορούσε τον τρόπο που η (όχι καλύτερη την προηγούμενη ημέρα) ΑΕΚ είχε νικήσει τον Ολυμπιακό, θεωρώντας πως αυτή η (στα..χασομέρια) νίκη θα τη βοηθούσε να επικυρώσει μέσα της ότι παραμένει το πρώτο φαβορί για τον τίτλο. Δεν το σκέφτηκα καθόλου να το γράψω (και εγώ) και δεν παίρνω τίποτα πίσω απ' όσα σημείωνα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, όχι μόνο για την Ένωση αλλά για καθέναν από τους τέσσερις διεκδικητές του τίτλου.

Με δύο αγωνιστικές να έχουν μπει στο “σακούλι”, αυτές τις επτά ημέρες που μεσολάβησαν, αν κάτι είναι υπό σκέψη για την αφεντιά μου είναι μέχρι ποιο σημείο έχει υποχωρήσει το ποσοστό της ΑΕΚ όσον αφορά αυτόν τον περίφημο τίτλο του “φαβορί”. Γιατί ασφαλώς -εκ των πραγμάτων- με κάθε απώλεια υπάρχει επαναδιατύπωση των... αποδόσεων, ειδικά όταν αλλάζει και η σειρά στη βαθμολογία. Και για την ομάδα του Αλμέϊδα -την μέχρι την Τετάρτη “κυρίαρχο” των ντέρμπι- ασφαλώς και έχουν αλλάξει τα πράγματα. Από την άλλη αν και μειώνεται σημαντικά το ποσοστό της ΑΕΚ στην “παράσταση νίκης”, δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό το ποσοστό πάει να “κουμπώσει” σε κάποιον από τους υπόλοιπους ή έστω να μοιραστεί (ολόκληρο) ανάμεσα σε ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκό ή (και λιγότερο) Ολυμπιακό. Και εξηγώ...

Και ωραίος και... μοιραίος

Ο ΠΑΟΚ είναι πρωτοπόρος και σίγουρα δύο βήματα μπροστά από τον Παναθηναϊκό ως διεκδικητής. Όχι μόνο γιατί έχει δύο βαθμούς παραπάνω από τους Πράσινους αλλά γιατί με κέρδος 4 βαθμούς από δύο καθόδους στην Αθήνα έχει σβήσει μέρος της γκέλας του με τον Άρη. Και βέβαια γιατί αυτό το κέρδος ήταν με διπλό στη Λεωφόρο και με ισοπαλία στην OPAP Arena όπου με τον τρόπο που ήρθε αυτή, απενεργοποίησε τον έναν “κρυπτονίτη” (του) των τελευταίων ετών. Τεράστιο κέρδος για το μυαλό, πόσο μάλλον που συνέβη λίγες μέρες πριν από ευρωπαϊκό ματς “σταθμό”, απόντος του κομβικού Τάϊσον. Αλλά για τον Δικέφαλο του Βορρά το ερώτημα είναι που βρίσκεται πραγματικά σε σχέση με την ΑΕΚ, πέρα από τον ένα βαθμό της μεταξύ τους διαφοράς. Η “σταθερότητα” θα είναι πάντα στην κουβέντα. Γιατί μεταξύ άλλων μοιάζει να είναι αυτός που έχει και το μεγαλύτερο ζόρι (όχι παράλογο) και με τον κύριο “ρυθμιστή” που είναι ο Άρης. Όχι πως οι Κίτρινοι είναι εύκολος αντίπαλος για τους υπόλοιπους, αλλά ειδικά για τον ΠΑΟΚ έχουν γίνει τοίχος! Μου αρέσει πολύ ο καλός ΠΑΟΚ, μου προκαλούν ευφορία οι καλές ποδοσφαιρικές στιγμές του, αλλά μου προκαλεί άλλο τόσο ενδιαφέρον το άμεσο μέλλον του για να καταλάβω αν είναι πραγματικά συνεπής. Να διευκρινίσω πάντως ότι δεν έκλεψε τίποτα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Αυτό που κέρδισε το έκανε με το σπαθί του, απέναντι σε μια παράλογα άτονη και... ανοιξιάτικη από κάποια στιγμή και μετά ΑΕΚ, που πίστεψε στην παράδοση περισσότερο απ' όσο σου επιτρέπει το ίδιο το ποδόσφαιρο. Όπου και να είναι η Ένωση στο τέλος της σεζόν η κουβέντα για την ανανέωση του ρόστερ της (ποσοτικά και ποιοτικά) πρέπει να είναι μεγάλη. Αλλά σε αυτή τη φάση πρέπει να αποδείξει αν έχει και σε τι βαθμό ακόμα το μέταλλο που την έχρισε πρωταθλήτρια και “φαβορί”.

Η πράσινη αντίδραση και η... καρδάρα με το γάλα

Από την άλλη ασφαλώς τόσο η αντίδραση στην ήττα από τον ΠΑΟΚ όσο και ο χαρακτήρας και η νίκη του Παναθηναϊκού αρχικά επί της ΑΕΚ που του επέτρεψε να μείνει ζωντανός στη μάχη, αλλά κυρίως το διπλό στο Βικελίδης απέναντι σε έναν καλό Άρη του δίνουν πόντους (και) ηθικού. Αλλά παραμένουν πόντοι που αφορούν το ότι επιβιώνει ως διεκδικητής. Δεν έγινε φαβορί το Τριφύλλι και αυτή η άποψη δεν αφορά μόνο το ότι δεν μπορεί να πάρει τον τίτλο (του φαβορί) μια ομάδα που δεν είναι πρώτη στη βαθμολογία, αλλά κυρίως το ότι δεν είμαι καθόλου σίγουρος για τη συνέπεια του. Ότι -δηλαδή- δεν θα δούμε πάλι κάποια... φοβερή έμπνευση του Τερίμ που -σε ένα κρίσιμο ματς- θα χύσει τη καρδάρα με το γάλα. Επίσης το διπλό με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο, το οποίο έσβησε το κέρδος από το τη μεγάλη νίκη στο Καραϊσκάκης, οι Πράσινοι δεν το έχουν ρεφάρει. Μπορεί στην πορεία να αποδειχθεί πως η νίκη επί του Άρη είναι πολύ πιο σημαντική απ' ότι φαίνεται τώρα, αλλά αυτό θα κριθεί μετά τα ματς και των υπολοίπων στο Βικελίδης. Προς το παρόν η πραγματική ανατροπή για τον Παναθηναϊκό είναι, διπλό στην Τούμπα ή (και) στην Νέα Φιλαδέλφεια με παράλληλη υπεράσπιση της έδρας του.

Δεν βάζω στον Ολυμπιακό σε κάποια κουβέντα διεκδίκησης όχι γιατί τον υποτιμώ, αλλά γιατί -πρώτον- οι απώλειες του με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ απαιτούν τεράστιο απόθεμα ενέργειας για να διορθωθούν στην πορεία με φοβερό σερί ευστοχίας και -δεύτερον- είναι λογικό η ευρωπαϊκή προσπάθεια να είναι πιο σημαντική στο μυαλό όλων στον Πειραιά. Από χαρακτήρα και μόνο δεν μπορούν στον Ολυμπιακό να μην εξαντλήσουν και την τελευταία πιθανότητα που θα τους παρουσιαστεί για τον τίτλο, αλλά έχοντας αντιμετωπίσει σε δύο από τους τέσσερις αγώνες των play-offs Άρη εντός και Λαμία εκτός η διαφορά από την κορυφή δεν είναι και ακριβώς αντιπροσωπευτική. Επιμένω ότι τα κέρδη, σε αυτή τη φάση, είναι άλλα για τους Ερυθρόλευκους και αφορούν κυρίως την ανοικοδόμησή τους με τις οδηγίες του Μεντιλίμπαρ. Αν η προφανής βελτίωση της ομάδας φέρει και περισσότερη δύναμη στο “φίνις” των play-offs θα φανεί.

Η ουσία είναι ότι -αν εξαιρέσουμε την Λαμία- ο καθένας από τους υπόλοιπους πέντε (ναι ασφαλώς και ο Άρης!) μπορεί να κερδίσει η να κάνει ζημιά στους υπόλοιπους. Το έχουμε δει, συμβαίνει και δεν πρέπει να αγνοείται. Καταστροφολόγοι και πανηγυρτζήδες όπως προκύπτουν μετά από κάθε αγωνιστική είναι ιδιαίτερα κουραστικοί. Οπότε μάλλον και όλη αυτή η κουβέντα περί “φαβορί” είναι και περιττή. Με ελάχιστη εκτίμηση στο ποδοσφαιρικό περιβάλλον εκτός των τεσσάρων γραμμών ας χαρούμε αυτό που παράγεται μέσα σε αυτές με τη σκέψη ότι δεν υπάρχει πουθενά τίποτα “τέλειο” και πως τα αποτελέσματα διαμορφώνονται σε μεγάλο βαθμό (πάντα) και από τα λάθη. Αυτονόητο μεν αλλά καλό είναι να σημειώνεται όταν πέφτουν κατάρες και αναθέματα δεξιά και αριστερά.