Τι νύχτα ήταν η χθεσινή στο Αγρίνιο και πλέον η 27η Απριλίου πέρασε στο πάνθεον της ιστορίας του Παναιτωλικού.

Ηταν μία ημέρα που όχι μόνο «σφράγισε» την παραμονή των «κυανοκίτρινων» στη μεγάλη κατηγορία, αλλά συνάμα αποτέλεσε το φινάλε μίας πανέμορφης διαδρομής (σ.σ. με γνώμονα το τελικό αποτέλεσμα και τις ιστορίες που πλάθηκαν), μίας πορείας που το βράδυ της 7ης του τρέχοντος μηνός μπήκε στην τελική της ευθεία με στόχο τη σωτηρία, όπως και τελικά συνέβη.

Ηταν μετά το 1-0 της Καισαριανής που υποστηρίξαμε πως εκείνη η νίκη επί της Κηφισιάς ανήκε σε όλο τον οργανισμό. Πλέον, το 1-0 επί του Ατρόμητου διαθέτει, όχι μεταφορικά, χιλιάδες μνηστήρες και ξεφεύγει από τα στενά όρια του club. Η «πατρότητα» των όσων διαδραματίστηκαν πριν από μερικές ώρες ανήκει σε όλη την πόλη, τους Αγρινιώτες και τους Αιτωλοακαρνάνες ευρύτερα.

• Παναιτωλικός: Μία νίκη που «ανήκει» σε όλο τον οργανισμό

Ηταν ένας θρίαμβος του «εμείς»... Ή πιο σωστά του «εμείς ή εμείς...»

Ο Παναιτωλικός δεν κέρδισε απλά και ταυτόχρονα εξασφάλισε μόνο το ότι θα συνεχίσει την επί 12αετίας αδιάλειπτη παρουσία του στα «σαλόνια» του εγχώριου football, αλλά κατέκτησε κάτι που όσο ακραίο και αν ακούγεται αντιστοιχεί σε έναν τίτλο.

Η προσμονή για την αναμέτρηση με τους Περιστεριώτες θύμισε άλλες εποχές και με τέτοιο «κλουβί» φάνταζε απίθανο η ομάδα να μην κερδίσει. Το μάτι όλων... γυάλιζε, ενώ μετά τον αγώναέβλεπες δεκάδες πιτσιρίκια να περιμένουν υπομονετικά τους παίκτες για μία αναμνηστική φωτογραφία. Οταν δε μέσα στο κλίμα γενικής ευφορίας άρχισαν να μοιράζονται φανέλες, το πρόσωπο των παιδιών ήταν η μεγαλύτερη επιβράβευση.

Ο Παναιτωλικός «κέρδισε» παίκτες και τους βγάζεις το καπέλο. Δεν υπήρχε ένας που να μην αντιλαμβάνονταν την κρισιμότητα της κατάστασης. Ορισμένοι δε ξέρουν ότι για διάφορους λόγους δεν θα συνεχίσουν (σ.σ. δεν έχει νόημα να σταθούμε τώρα σε ονόματα) αλλά έπαιζαν... χωρίς αύριο. Ασπάστηκαν το DNA του club, σεβάστηκαν τη φανέλα και αγωνίστηκαν σα να μην υπάρχει αύριο... Και δεν υπήρχε... Τεράστια υπόθεση, ξέχωρα από το παικτικό κομμάτι να διαθέτεις στα αποδυτήρια προσωπικότητεςόπως οι Οικονόμου, Μπακάκης, Λιάβας (σ.σ. αλήθεια, είμαστε σίγουροι πως είναι μόνο 23;), Καρέλης, Χατζηθεοδωρίδης, Μαλής, Μαυρίας και άλλοι...Μέχρι και το βαφτιστήρι ... επιστρατεύτηκε. Το γούρι όλων...

Παράλληλα το Emileon λογίζεται ως ιδανικό περιβάλλον για τον οποιοδήποτε ξένο. Δηλαδή ο Τορεχόν, ο Ντίας, ο Πέδρο ο Ταμπίτζε, ο Λόμονακο, ο Τσάβες ή ο Πέρες έπαιζαν σα να είναι λίγους μήνες στο club (σ.σ. τυχαία η αναφορά); Οχι φυσικά. Το ένιωθαν και δεν ήταν απλά επαγγελματίες. Εκαναν κατάθεση ψυχής και παίρνουν το credit.

Ξέρετε ποια φάση αντικατοπτρίζει τον Παναιτωλικό των τελευταίων 40 ημερών; Στο 90'+7' με τον Ατρόμητο και ενώ ήταν ήδη σωμένος καθώς ο ΠΑΣ είχε κερδίσει στην Καισαριανή, ο Τσάβες έβγαλε το τετ α τετ του Βαλέντσια και παρότι στην περίπτωση που σκόραρε το γκολ δεν θα μέτραγε επειδή ήταν οφ σάιντ, η αντίδραση των πάντων... μιλάει από μόνη της. Η σημαία σηκώθηκε, όλοι την είδαν αλλά η επέμβαση του 25χρονου πορτιέρε πανηγυρίστηκε λες και έκρινε κάποια κούπα. Με τέτοια νοοτροπία δεν γίνεται να πέσεις! Αυτή η φάση είναι ο Παναιτωλικός των Play Out.

Στον πάγκο ο Γιάννης Πετράκης έδωσε «ρεσιτάλ» και όχι μόνο για το αποτέλεσμα. Τρεις «κολλητοί» τελικοί, ισάριθμες νίκες με επιμέρους σκορ 4-0. Ιδανική προετοιμασία και εκτέλεση, ενώ η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό του αποτυπώθηκε στο φινάλε του αγώνα, όπου και δάκρυσε σε μία άκρως ωραία και συναισθηματικά φορτισμένη σκηνή.

Να το τονίσουμε ξανά, όμως. Ο Παναιτωλικός δεν δέχθηκε ούτε γκολ στα πιο κρίσιμα παιχνίδια του για φέτος και μάλιστα το έπραξε χωρίς τον Μλάντεν, που ο... μύθος λέει πως ήταν κάπου στα κάγκελα και πανηγύριζε με τους οργανωμένους... Ο Ρουμάνος θύμιζε θηρίο στο κλουβί επειδή δεν μπορούσε να αγωνιστεί λόγο τιμωρίας, αλλά στη θέα του αντιλαμβανόσουν τη συσπείρωση που επικρατούσε.

Για τα στελέχη τώρα. Ερώτηση: Θα πέσει ο Παναιτωλικός με τους Μπελεβώνη, Μαρκόφσκι και Τσέναμο μεταξύ άλλων στο οργανόγραμμα του ποδοσφαιρικού τμήματος; Από και Κλέιεται. Αποκλείεται δηλαδή. Οι συγκεκριμένοι πήραν άριστα τόσο στον τομέα που τους αναλογεί - με μπροστάρη εύλογα τον ιστορικό αρχηγό που είναι απορίας άξιον πως δεν μπήκε να παίξει !- αλλά και σε εκείνον της πνευματικής διαχείρισης. Οπως φυσικά και το staff του κόουτς. Βασικά ουδείς υστέρησε.

Βλέποντας δε τον ισχυρό άνδρα Φώτη Κωστούλα που εμπνέει τον σεβασμό σε όλους να είναι εκείμ ήρεμος κοντά στο τμήμα, το πιστεύεις και εσύ. Και ας είσαι απαισιόδοξος όσο δεν πάει. Σου έβγαζε αυτό το... «δεν πέφτουμε με τίποτα». Χθες έφυγε από το γήπεδο λίγο πριν τα μεσάνυχτα, χαμογελαστός και μαζί με ορισμένους καλούς φίλους πήγε να χαλαρώσει για φαγητό και ένα κρασί. Χαιρετούσε όλο τον κόσμο και έδειχνε σα μικρό παιδί.

Ο πρόεδρος Μάκης Μπελεβώνης πανταχού παρών. Ηρεμα και αυτός. Χωρίς να βάζει έξτρα πίεση στα αποδυτήρια. Εξαιρετική διαχείριση. Αριστη. Ασχετο. Από τη χαρά του πρέπει να αγκάλιασε μετά το παιχνίδι πάνω από 300 άτομα, ενώ πηγαινοέρχονταν συνεχώς στα αποδυτήρια. Πάνω-κάτω από την ένταση και το άγχος όπου του... βγήκαν όλα από μέσα του, ίσως και να έκανε καμιά 10αρια χλμ.

Ο κόσμος; Τα είπαμε. Το «κλουβί» ήταν βγαλμένο από άλλες εποχές. «Εβραζε». Ο Παναιτωλικός δεν σώθηκε απλά, αλλά επέστρεψε σε ένα status quo που μοιάζει βγαλμένο από το χρονοντούλαπο της πρόσφατης ιστορίας. Αυτή είναι ίσως η καλύτερή του μεταγραφή και καλείται να επενδύσει πάνω της.

Για το «αύριο»; Με τόσο πίεση και άγχος... οι επόμενες ώρες ανήκουν αποκλειστικά στους πρωταγωνιστές τους. Ας θυμηθούν/δουν ξανά το highlights από τα τρία αυτά ματς... Ας τα απολαύσουν παρέα με τους δικούς τους ανθρώπους γιατί το αξίζουν... Και όταν λέμε πρωταγωνιστές αναφερόμαστε σε όλους. Στα υπόλοιπα στελέχη, στα μέλη της διοίκησης και στους εργαζόμενους που έζησαν εκ των έσω την κατάσταση. Στους 20-30 του «Μιχάλης Κρητικόπουλος» που ο τηλεοπτικός φακός έδειξε μετά το 1-0 επί της Κηφισιάς να ευχαριστούν τον Θεό. Σε όλους όσους στελεχώνουν τον οργανισμό, από το οποιοδήποτε μετερίζι..

Πλέον για τους «κιυνανοκίτρινους» δεν θα λέμε μόνο θυμάσαι τη Νέα Σμύρνη, το «Ελ Πάσο», το Αργος ή και το μπαράζ που ήταν κεκλεισμένων αλλά έσπασαν καρδιές. Μετά από καιρό θα ακούμε παρέες να θυμούνται... Ημουν και εγώ στα νταμάρια, θα αναπολεί ο ένας... Πήγα και εγώ στην Τρίπολη, θα πετάγεται ο άλλος... Είδα από κοντά το γκολ του Ταμπίτζε, θα συμπληρώνει κάποιος άλλους...

Ο Παναιτωλικός κέρδισε χθες πολλά περισσότερα από την παραμονή του...Η σπίθα που άναψε, το back to the future τρόπο τινά που επικρατεί το τελευταίο διάστημα αφήνει πολλά αισιόδοξα μηνύματα για το μέλλον.