«Προσβολή για την ελληνική διαιτησία οι ξένοι ρέφερι»

Ο Βασίλης Παμπορίδης δεν είναι ο διαιτητής που έχεις συνηθίσει, μολονότι συμπλήρωσε 20 χρόνια διευθύνοντας αναμετρήσεις από την Δ΄ Εθνική μέχρι το Champions League. Το βιογραφικό του θα ζήλευαν ακόμη και οι πλέον καταρτισμένοι άνθρωποι του παγκόσμιου αθλητισμού.

Ο πρώην διεθνής ρέφερι συνέδεσε το όνομα του με αναμετρήσεις της Super League, σφύριξε σε πολλά ντέρμπι, χρίστηκε διεθνής, αλλά η ΚΕΔ για λόγους που παραμένουν μέχρι και σήμερα αδιευκρίνιστοι τον έθεσε στα 38 του εκτός πινάκων!

Πρόκειται για μια πολυσχιδή προσωπικότητα που αφιερώθηκε από τα γεννοφάσκια του στον αθλητισμό.

Πλέον πραγματοποιεί καριέρα στις στις Ακαδημίες αλλά και στην πρώτη ομάδα του Αλέξανδρου Κιλκίς, τον οποίο οδήγησε στην Γ΄ Εθνική, ενώ αναμένει την επικύρωση τους διπλώματος προπονητή UEFA A. Επίσης είναι προπονητής Φυσικής Κατάστασης Πρόληψης Αντιμετώπισης & Αποκατάστασης τραυματισμών, αλλά και Προπονητής χάντμπολ. Πρόκειται άλλωστε για ένα άθλημα που έχει υπηρετήσει και ως παίκτης.

Παράλληλα εκπροσωπεί στην Βόρεια Ελλάδα της Soccerpromo management που ασχολείται με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ευρώπη, ενώ στο χάντμπολ, τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής έχει πανηγυρίσει σπουδαίες επιτυχίες.

Ο Βασίλης Παμπορίδης σε μια κατάθεση ψυχής έκανε τον απολογισμό της καριέρας του στο gazzetta.gr, ενώ στάθηκε στο γεγονός πως απαξιώνονται οι Έλληνες διαιτητής με την πρόσκληση σε ξένους ρέφερι για τα μεγάλα ντέρμπι. Επίσης αναφέρθηκε στο πως βρέθηκε δίχως καμία εξήγηση εκτός πινάκων διαιτησίας έπειτα από 20 χρόνια καριέρας.

Ο «Πάμπο» όπως τον αποκαλούν συγκλονίζει ,ομολογώντας πως πριν από περίπου 10 χρόνια στο χειρότερο παιχνίδι της καριέρας του αδίκησε κατάφωρα τον Πανιώνιο σε ματς με τον ΠΑΟΚ αλλοιώνοντας το αποτέλεσμα. Όπως σημειώνει λίγες ώρες νωρίτερα έχασε την δουλειά του, αφού η τότε κυβέρνηση απέλυσε 1.200 γυμναστές με συνέπεια να μην βρίσκεται σε καλή ψυχολογικά κατάσταση.

Διαιτητής ποδοσφαίρου, παίκτης χάντμπολ, προπονητής ποδοσφαίρου και φυσικής αγωγής. Ο πρώην διεθνής διαιτητής δείχνει ακόρεστος υπηρετώντας τον ελληνικό αθλητισμό σε όλες τις εκφάνσεις του.

«Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια ιδιότητα γιατί όλες αφορούν κάποια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου. Είμαι Πτυχιούχος Φυσικής Αγωγής στο Αριστοτέλειο και προπονητής Φυσικής Κατάστασης. Αρχικά έπαιξα χάντμπολ στον ΓΑΣ Κιλκίς και στη συνέχεια πέρασα στην προπονητική, αφού δεν μπορούσα να παίξω ποδόσφαιρο.

Όταν βρισκόμουν στο 3ο-4ο πανεπιστημιακό έτος ήμουν παρών σε όλες τις μεγάλες επιτυχίες του τμήματος από την Β΄ εθνική έως την Α1 εθνική και σε όλα τα ηλικιακά της περιόδου αυτής. Ήμουν στην πρώτη φουρνιά της ομάδας που ανέβασε τον ΓΑΣ Κιλκίς στην Α1. Από το 2000 έως το 2005 αγωνίστηκα στη δεύτερη ομάδα της πόλης, τον Α.Μ.Σ. Πόντιοι Κιλκίς ΄89 από το τοπικό πρωτάθλημα έως και την Α2 εθνική ενώ από το 2003, αφού είμαι και Πτυχιούχος Τ.Ε.Φ.Α.Α. με ειδικότητα στη Χειροσφαίριση, ανέλαβα προπονητής των Ποντίων Κιλκίς. Η ομάδα το 2007 κατέκτησε το πανελλήνιο πρωτάθλημα στην κατηγορία Μίνι αγοριών. Το 2011 και έπειτα από μια 20ετία, η διαιτησία τελείωσε για μένα».

Ο Παμπορίδης για πολλά χρόνια «σφύριζε» σε ματς μικρότερων κατηγοριών μέχρι να πάρει προαγωγή στη Super League, όπου έδειξε τις ικανότητες του διευθύνοντας αγώνες σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο.

«Επηρεάστηκα από τον πατέρα μου που ήταν επίσης διαιτητής Α΄ Εθνικής και κάπως έτσι μπήκα στον συγκεκριμένο χώρο. Είμαι ο μοναδικός Έλληνας διαιτητής που 'σφύριξα' 8-9 συνεχόμενα ματς. Η αρχή έγινε από το παιχνίδι του Λεβαδειακού με τον Άρη, όπου τα πήγα πολύ καλά. Στη συνέχεια ήμουν σε αγώνα κάθε εβδομάδα. Μάλιστα από αυτές τις αναμετρήσεις, οι 3-4 ήταν ντέρμπι».

Όπως σημειώνει, μετά την καριέρα του ως διαιτητής ακολούθησε η πρόταση του Κιλκισιακού, όπου ανέλαβε χρέη γυμναστή.

«Το σημαντικότερο είναι να ζήσεις την οικογένεια σου. Έκανα όνομα ως διαιτητής, όμως έπρεπε να συνεχίσω στο αντικείμενο μου.

Μετά το τέλος της καριέρας μου δέχθηκε πρόταση από τον Κιλκισιακό για να εκτελέσω χρέη γυμναστή με προπονητή τον Γιώργο Μύρτσο, την οποία αποδέχθηκα.

Έπρεπε να διαχειριστώ μόνος μου την ομάδα. Τον Οκτώβριο του 2015 μπήκα στη διαδικασία και απέκτησα δίπλωμα προπονητή UEFA C και Β. Πριν δύο μήνες έδωσα εξετάσεις για το UEFA A».

Ο Παμπορίδης απέδειξε πως εκτός από ικανός διαιτητής έχει μέλλον και στην προπονητική οδηγώντας τον Αλέξανδρο Κιλκίς στην άνοδο στη Γ΄ Εθνική.

«Το καλοκαίρι του 2016 δέχθηκα μια πρόταση από τον Αλέξανδρο. Ήταν καλύτερη από εκείνη του Κιλκισιακού. Δεν πρόκειται για έναν απλό ποδοσφαιρικό σύλλογο, αλλά για ένα αθλητικό κέντρο με πισίνες, αίθουσες και ξεχωριστές εγκαταστάσεις. Στην Ακαδημία Ποδοσφαίρου του Αλεξάνδρου Κιλκίς ξεκίνησα ως Προπονητής Φυσικής Κατάστασης λίγο πριν την έναρξη της αγωνιστικής σεζόν 2016-17.

Τα Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς έφυγε ο προπονητής και βρέθηκα να κοοουτσάρω. Ακολούθησε και η επόμενη σεζόν με αποκορύφωμα την κατάκτηση του τίτλου και την άνοδο στην Γ Εθνική, ενώ ανάλογες επιτυχίες σημείωσε και η Β΄ ομάδα. Η διαιτησία με βοηθάει στην προπονητική , σε ότι αφορά την γρήγορη σκέψη, όπως επίσης και οι παραστάσεις που είχα από μεγάλα παιχνίδι στο εξωτερικό αλλά και τα πολλά ντέρμπι στη Super League».

Ο πρώην FIFA ρέφερι σημειώνει πως του λείπει η ατμόσφαιρα των μεγάλων αναμετρήσεων.

«Όλα αυτά τα χρόνια στον χώρο της διαιτησίας έκανα πολλούς φίλους. Θα έλεγα πως έχω 1-2 εχθρούς, οι οποίοι είναι συγκεκριμένοι. Ήθελαν ίσως περισσότερα χατίρια, τα οποία δεν έκανα. Κράτησα επαφές και έχω πολλές φιλίες από τον χώρο του ποδοσφαίρου. Νομίζω αντιμετώπισα σωστά όλους τους ανθρώπους και στα 20 χρόνια της επαγγελματικής μου πορείας στη διαιτησία το διαχειρίστηκα όπως έπρεπε.

Γι' αυτό έχω καλές σχέσεις με τους προπονητές. Αυτό που μου λείπει είναι η ατμόσφαιρα του γηπέδου. Μου λείπει το κλίμα των ντέρμπι, όταν η αδρεναλίνη χτυπούσε κόκκινο. Μου λείπει επίσης η ατμόσφαιρα στα παιχνίδια του 'σφύριζα' στο εξωτερικό, σε ματς για το Europa League και το Champions League. Ελπίζω κάποια στιγμή να φτάσει το ελληνικό ποδόσφαιρο να φιλοξενεί στα γήπεδα οπαδούς και των δύο ομάδων και να βλέπουμε στους αγώνες περισσότερες οικογένειες».

Ο Παμπορίδης αν και βρισκόταν στο peak της καριέρας του, κατέληξε πριν από εφτά χρόνια εκτός πινάκων. Μια ανεξήγητη απόφαση που πίκρανε τον Έλληνα διαιτητή.

«Δεν είχε καμιά σχέση η ηλικία μου. Ήμουν 37 ετών. Βρισκόμουν στο απόγειο της καριέρας μου έχοντας συμπληρώσει τρία χρόνια ως διεθνής διαιτητής. Είχα φτάσει στην 1η κατηγορία διαιτητών της UEFA και ήμουν έτοιμος για μεγαλύτερα παιχνίδια. Μάλιστα είχα σφυρίξει το 2011 τρία ματς που αφορούσαν σε προκριματικά και πλέι-οφ αγώνων για το Champions League και το Europa League.

Λόγω των υποχρεώσεων μου δεν είχα τρέξει στα απαιτούμενα τεστ φυσικής κατάστασης με Έλληνες διαιτητές και στις 22 Αυγούστου εκείνης της χρονιάς αυθημερόν ταξίδεψα για την Ελευσίνα. Με τον συνάδελφο μου Ναθαναήλ Χαραλαμπίδη τρέξαμε 24 150άρια αν και με 20 ήσουν εντάξει. Μετά από 12 ώρες βγήκαν τα αποτελέσματα και διαπίστωσα πως βρέθηκα εκτός πινάκων για μη αγωνιστικούς λόγους αν και είχα διευθύνει στην προηγούμενη σεζόν 14 παιχνίδια. Ακόμη και τώρα έχω την περιέργεια για το πώς δικαιολόγησαν την απόφασή τους στην αντίστοιχη επιτροπή της UEFA. Δεν πήρα ποτέ απάντηση για τους λόγους που συνέβη αυτό».

Ο παλαίμαχος διαιτητής αναφέρθηκε στις κορυφαίες στιγμές του, αλλά και στο ματς ΠΑΟΚ-Πανιώνιος, όπου όπως ομολογεί αλλοίωσε άθελα του, το αποτέλεσμα εις βάρος του Πανιωνίου, όντας συναισθηματικά φορτισμένος, αφού είχε χάσει την δουλειά του λίγες ώρες πριν το ματς!

«Συνολικά μαζί με τα ματς του Κυπέλλου σφύριξα σε περισσότερα από 110-115 παιχνίδια Α΄ Εθνικής. Θεωρώ ως το καλύτερο ματς της καριέρας μου, το πρώτο ντέρμπι που 'σφύριξα' το 2007 μεταξύ του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού. Έληξε ισόπαλο 1-1 με τον Κονσεϊσάο να χάνει πέναλτι. Νομίζω είχε κάνει εντύπωση η διαιτησία μου, σε σημείο που ανέλαβα δεύτερο σερί ντέρμπι. Αυτό ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό που έληξε επίσης 1-1.

Το χειρότερο παιχνίδι μου ήταν το ΠΑΟΚ-Πανιώνιος. Ήμουν ανάμεσα στους 1200 γυμναστές που μας μας είχαν διώξει από τα σχολεία και ήμουν σε κακή ψυχολογική κατάσταση. Δεν έπρεπε να δεχθώ να το διευθύνω. Δεν έδωσα πέναλτι στον Πανιώνιο, ενώ έκανα λάθος και υπέδειξα στη συνέχεια πέναλτι υπέρ του ΠΑΟΚ. Ήμουν κακός και αλλοίωσα το αποτέλεσμα. Έλεγαν μάλιστα πως ήμουν εχθρικός απέναντι στον Πανιώνιο, η αλήθεια είναι όμως πως συμπαθώ τον σύλλογο. Άλλωστε η καταγωγή μου είναι από τη Μικρά Ασία».

Ο Παμπορίδης έχοντας αποκτήσει την απαραίτητη τεχνογνωσία και εκπαίδευση ως προπονητής δείχνει πως μπορεί να επαναλάβει τις επιτυχίες που είχε ως διαιτητής.

«Μέχρι τα Χριστούγεννα θα έχω πάρει το δίπλωμα προπονητικής UEFA A, είμαι επίσης προπονητής Φυσικής Κατάστασης, Πρόληψης Αντιμετώπισης & Αποκατάστασης τραυματισμών. Ασφαλώς και με γεμίζει η δουλειά του προπονητή και δεν θα έλεγα όχι σε οποιαδήποτε πρόκληση. Είμαι 44 ετών και μέσα από την δουλειά μου πρέπει να ζω την οικογένεια μου.

Επίσης από το 2016 είμαι επίσημος εκπρόσωπος της Soccerpromo, σε management & personal training, στην Μακεδονία. Δεν κάνω δουλειά μάνατζερ, αλλά ουσιαστικά αξιολόγησης παικτών, προτείνοντας επίσης πρόγραμμα προπονήσεων. Με αυτό τον τρόπο βοηθώ ποδοσφαιριστές που διαθέτουν τις κατάλληλες ικανότητες να ανέβουν σε υψηλότερο επίπεδο αναλαμβάνοντας την ατομική βελτίωση τους».

Ο προπονητής του Αλέξανδρου Κιλκίς δεν κρύβει την δυσφορία του για το γεγονός πως πλέον καλούνται ξένοι διαιτητές για να «σφυρίξουν» τα ντέρμπι της Super League, συνιστώντας να σταματήσει η κριτική στους Έλληνες ρέφερι προκειμένου να κάνουν ανεπηρέαστοι την δουλειά τους.

«Θεωρώ πως οι Έλληνες διαιτητές κάποια εποχή ήταν οι κορυφαίοι στην Ευρώπη. Το θέμα είναι πως υπήρχε πάντα προκατάληψη. Επίσης οι παράγοντες πάνω στην αδυναμία τους να φέρουν επιτυχίες κρυβόντουσαν στα λάθη τους. Έχοντας σφυρίξει 10 ματς σε Κύπρο, Σαουδική Αραβία, Κατάρ και Ντουμπάι με προσβάλει να βλέπω στην Ελλάδα διαιτητές από τη Φινλανδία και Ελβετία να σφυρίζουν στα ντέρμπι.

Είμαι δηλαδή κατάλληλος έξω και όχι στη χώρα μου; Όλο αυτό είναι προσβολή για τους Έλληνες διαιτητές και κάτι θα πρέπει να κάνουν. Δεν γίνεται μετά από 5-6 χρόνια παρουσίας στην ελληνική διαιτησία να μην μπορούν να σφυρίξουν στα ντέρμπι.

Δηλαδή στα ματς που κρίνεται ο υποβιβασμός, τα οποία επίσης είναι κρίσιμα πως τους βάζουν να σφυρίζουν; Αν μόνο γράφουν το όνομα των Ελλήνων διαιτητών και τους αφήσουν στην ησυχία τους, δίχως να τους ασκούν ψυχολογική πίεση πριν από τους αγώνες όλα θα πάνε καλά. Εδώ που τα λέμε στα ντέρμπι που σφύριξαν ξένοι δεν είδαμε και καμιά δύσκολη φάση την οποία θα έπρεπε να διαχειριστούν».

Ο Βασίλης Παμπορίδης ισχυρίζεται στο gazzetta.gr πως οι Έλληνες διαιτητές υπέπεσαν σε λάθη δίχως όμως πρόθεση ή δόλο για να αλλοιωθεί το σκορ.

«Θέλω να πιστεύω πως στην ελληνική διαιτησία δεν έγιναν σκόπιμα τα όποια λάθη. Το αν είσαι καλός ή κακός φαίνεται από τις φάσεις. Εγώ πιστεύω πως το επίπεδο ήταν υψηλός και υπάρχουν ικανοί ρέφερι. Το θέμα είναι να τους εμπιστεύονται και να τους αφήσουν ήσυχους να δουλέψουν. Όταν οι εφημερίδες 'σκαλίζουν' το παρελθόν του διαιτητή και ασχολούνται με φήμες λογικό είναι κάποιοι να επηρεαστούν. Προσωπικά ποτέ δεν διάβαζα τι έγραφαν για μένα. Νομίζω πως θα πρέπει να ξαναπεράσει στα χέρια των Ελλήνων διαιτητών ο έλεγχος.

Για να φτάσω στο επίπεδο να 'σφυρίξω' σε αγώνες Α΄ Εθνικής, χρειάστηκε για 13-14 χρόνια να 'σφυρίξω' 300-400 ματς σε Β΄, Γ΄ και Δ΄ Εθνική κατηγορία. Χρειαζόταν να αποκτήσεις εμπειρίες για να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο. Πλέον μετά από 2-3 χρόνια τους βάζουν στη Super League και δεν υπάρχει ποιότητα. Ανεβαίνουν γρήγορα οι Έλληνες διαιτητές, αλλά πως μπορούν να βγουν στο εξωτερικό όταν δεν διευθύνουν δύσκολα ματς και ντέρμπι στη χώρα τους;

Σκεφτείτε πως από τη Σαουδική Αραβία ζητούσαν από τη FIFA, Έλληνες διαιτητές για το πρωτάθλημα τους. Δεν γίνεται να κάνουν για την ελληνική διαιτησία από το εξωτερικό, πίσω από ένα κομπιούτερ».

Ο παλαίμαχος διεθνής διαιτητής παραλλήλισε το λάθος ενός διαιτητή με ένα χαμένο πέναλτι. Μόνο που στην πρώτη περίπτωση οι οπαδοί δεν δείχνουν την ίδια επιείκεια..

«Στη δική μου εποχή ήμασταν οικογένεια. Συγκεντρωνόμασταν μια φορά τον μήνα υπό την εποπτεία του κ. Ψυχομάνη. Ήμασταν 18 διαιτητές και 30 βοηθοί. Το ζητούμενο είναι να μην βάζουμε τρικλοποδιές. Ο διαιτητής είναι μέρος του παιχνιδιού και πάντα θα γίνονται λάθη. Άλλωστε το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι λαθών. Όποιος κάνει τα λιγότερα θα κερδίσει. Όπως ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να χάσει πέναλτι έτσι και ένας διαιτητής μπορεί να πάρει λάθος απόφαση. Του ποδοσφαιριστή του παίρνουμε το κεφάλι; Όχι! Τον διαιτητή γιατί πρέπει να τον κρίνουμε τόσο αυστηρά;».