Το χαμένο πρωτοσέλιδο!

Έβλεπα το βιντεάκι με την απόλυτη εφαρμογή του fair paly από τους πιτσιρικάδες του Παναθηναϊκού συγκεκριμένα από την Κ15 των πράσινων.

Δεν ξέρω αν υπέπεσε στην αντίληψη σας.

Η λήψη είναι ερασιτεχνική αλλά καταγράφει με ακρίβεια την εξέλιξη των γεγονότων.

Ο μικρός παίκτης του Αστέρα τραυματίζεται στην προσπάθεια του να μπει στην περιοχή του αντιπάλου.

Από εκεί και πέρα η μπάλα ταξιδεύει για αρκετό διάστημα από την μια άκρη του γηπέδου στην άλλη, αλλάζει πόδια μέχρι να φτάσει στον πιτσιρικά φορ του Παναθηναϊκού.

Αλλά και αυτός δεν βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση. Το πλεονέκτημα το κερδίζει μετά από μια περίτεχνη ενέργεια, ελευθερώνεται, πατά περιοχή και τότε βρίσκει απέναντι του τον τερματοφύλακα του Αστέρα.

Μιλάμε για σίγουρο γκολ. Ο μικρός όμως όσο είχε στο μυαλό του να φτάσει σε απόσταση βολής από τον τερματοφύλακα, άλλο τόσο ή μάλιστα ακόμα περισσότερο είχε στο μυαλό του να μην εκμεταλλευτεί την αριθμητική υπεροπλία.

Και επειδή η αριθμητική ισορροπία δεν είχε αποκατασταθεί ο πιτσιρικάς πέταξε την μπάλα άουτ!

Έβλεπα και ξαναέβλεπα το βιντεάκι και πραγματικά χαιρόμουν, όπως δεν έχω χαρεί τα τελευταία χρόνια για αυτό το άθλημα.

Χαιρόμουν που υπάρχουν ακόμα παιδιά που όσο και να τους πουσάρουν κάποιοι την ιδέα της καριέρας αυτά θέλουν να παίξουν το δικό τους ποδόσφαιρο, όπως το αισθάνονται και το ζουν , με τους δικούς τους άγραφους ηθικούς κανόνες.

Χαιρόμουν γιατί υπάρχουν ακόμα πιτσιρικάδες να αγαπούν το άθλημα με ένα τρόπο ξεχασμένο για πολλούς ξεπερασμένο. Αυτόν που αποκαλούν, στα όρια της απαξίωσης, ρομαντικό τρόπο.

Αλλά να ξέρετε συνυπάρχουν και συμβιώνουν πολλά στον ρομαντικό αυτόν τρόπο!

Δεν υπάρχει για μένα, αλλά ευτυχώς και για πολλούς ακόμα εκεί έξω, τίποτα πιο παρήγορο πιο ενθαρρυντικό απ’ το ότι υπάρχουν παιδιά με το όνειρο να παίξουν κάποτε ως επαγγελματίες, που αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο όπως ακριβώς είναι. Σαν ένα παιχνίδι!

Επίσης ενθαρρυντικό το γεγονός ότι στα κλιμάκια αυτά οι πιτσιρικάδες δεν διδάσκονται μόνο τα μυστικά του αθλήματος, αλλά κυρίως να σέβονται τον αντίπαλο, να σέβονται τον εαυτό τους, το άθλημα που θα ακολουθήσουν, αν το ακολουθήσουν.

Ότι υπάρχουν ακόμα προπονητές, γυμναστές, άνθρωποι του χώρου καλλιεργημένοι, πολιτισμένοι που διδάσκουν στα παιδιά αυτά αρχές και αξίες.

Προπονητές και γυμναστές που κοιτάζουν την φάτσα τους στον καθρέφτη χωρίς διάθεση να την φτύσουν.

Σίγουρα όχι μόνο στα κλιμάκια του Παναθηναϊκού αλλά σε όλες τις ομάδες.

Πάντα κρυμμένος από μια σκοτεινή γωνιά ξεπροβάλλει ο αντίλογος. Πολλές φορές ξεπροβάλλει κι από μέσα μας, μια φωνή τραχιά όπως στους εφιάλτες.

Και ο αντίλογος λέει: Καλά Λεάνη λέγε ότι θες, τα παιδιά θα μεγαλώσουν και τότε τα ξαναλέμε τα σχετικά με τις αξίες και τις αρχές.

Οι εφιάλτες έχουν να κάνουν με το υποσυνείδητο μας αλλά βασίζονται σε πραγματικές καταστάσεις, σε αληθινά βιώματα.

Οι εφιάλτες δεν λένε ψέματα απλά προβάλουν με δόσεις υπερβολής όσα μας απασχολούν ή θέλουμε να κρύψουμε ή να αποφύγουμε.

Ο εφιάλτης να γίνουν οι πιτσιρικάδες σαν τα μούτρα μας, καραδοκεί!

Και εκεί ακριβώς άρχισα να σκέφτομαι τι έχουμε κάνει εμείς από την μεριά μας για αυτά τα παιδιά.

Εκτός φυσικά από το να προβάλλουμε το γεγονός με την Κ15 του Παναθηναϊκού ή όσες ανάλογες περιπτώσεις προηγήθηκαν!

Το ζήτημα από μεριάς μας ήταν μόνο να ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΜΕ το γεγονός ή κυρίως να το ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΜΕ; Να του δώσουμε τις διαστάσεις που πραγματικά του αξίζει.

Σκέφτηκα λοιπόν ότι το συγκεκριμένο περιστατικό θα ήταν η καλύτερη επιλογή για πρωτοσέλιδο στις αθλητικές εφημερίδες.

Το δίχως άλλο κεντρικό θέμα στα αθλητικά σάιτ και όχι απλώς μια είδηση ή ένα περιστατικό ανάμεσα στα τόσα!

Συγνώμη αλλά δεν έχουμε κάτι καλύτερο να αναδείξουμε στο ποδόσφαιρο μας. Ένα ποδόσφαιρο που βρωμά και ζέχνει ακόμα και σε περιόδους εξυγίανσης όπως αυτή που τρομάρα μας, διανύουμε στις μέρες μας! Ένα ποδόσφαιρο χωρίς αρχές και αξίες, χωρίς ήθος και σεβασμό, που εχθρεύεται κάθε πολιτισμένη συμπεριφορά!

Πρωτοσέλιδα και κεντρικό θέμα στα σάιτ! Εκέι να το βλέπουν όλοι, όλη μέρα!!!

Εκεί να κρέμεται από τα μανταλάκια η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, να δούμε πόσοι θα μπορέσουν να κοιτάξουν στα μάτια ένα μέλλον διαφορετικό από την μιζέρια και την κατάντια τους.

Να καταλάβουμε πόσοι θα το εκτιμήσουν. Και αν αυτοί είναι λίγοι, τότε εμπρός να τους κάνουμε πολλούς.

Κεντρικό θέμα στα σαιτ! Να φεγγοβολούν στις οθόνες των κομπιούτερ γεμάτα χρώματα, ολόκληρη μέρα, τα φυντάνια ενός ολάνθιστου κήπου. Και αν θέλετε κάποιοι αυτόν τον κήπο να τον μαράνετε ή να τον μπαζώσετε, για να χτίσετε πάνω του ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό οικοδόμημα, εμάς θα μας βρείτε απέναντι!

Μόνο έτσι θα λέγαμε με τον δικό μας τρόπο σ’ αυτά τα παιδιά: «Συνεχίστε, σας έχουμε ανάγκη, και αν μεγαλώνοντας βρεθούν στο δρόμο σας κάποιοι να σας δηλητηριάσουν, -που θα βρεθούν -εμείς θα είμαστε και πάλι δίπλα σας. Μόνο εσάς έχουμε για να ελπίζουμε»!!!

Αλλά δεν το κάναμε! Δεν το επιχειρήσαμε, δεν το τολμήσαμε. Και εμείς οι μεγάλοι οι φτιαγμένοι οι επιφανείς, οι γνώστες αξιολόγησης και ιεράρχησης των γεγονότων, φυλακίζοντας αυτό το πρωτοσέλιδο στα κελιά του μέσα μας κόσμου, αποδείξαμε για μια ακόμα φορά ότι είμαστε περισσότερο εξοικειωμένοι με τους εφιάλτες παρά με τα όνειρα.

Παραμεγαλώσαμε μου φαίνεται για ένα παιχνίδι, όπως το ποδόσφαιρο…