Kι όμως, μια μπάλα ενώνει τον κόσμο!

Το παιχνίδι είχε τελειώσει και οι δύο ομάδες παιδιών ήταν στα αποδυτήρια του Stade de Geneva, το οποίο γέμιζε ασφυκτικά. Σε λίγο, θα πατούσαν το χορτάρι του ο Ροναλντίνιο, ο Φίγκο, ο Καφού και οι υπόλοιποι αστέρες. Η Νίνα από τη Γαλλία έκλαιγε με λυγμούς. Ο προπονητής πήγε κοντά της για να την παρηγορήσει, λέγοντάς της ότι δεν πειράζει που δεν νίκησαν στο ματς. Εκείνη απάντησε: «Δεν κλαίω γι' αυτό. Κλαίω επειδή τελειώνει». Η Νίνα έμενε περίπου 15 χιλιόμετρα από το μέρος που είχε καταλύσει η αποστολή του Eleven. Με δική της πρωτοβουλία όμως, πήγε να μείνει για την εβδομάδα εκείνη με τα υπόλοιπα παιδιά.

«Μια μπάλα μπορεί να αλλάξει τον κόσμο». Πρώτη φορά νομίζω διάβασα τη φράση σε Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων. Από τότε το είδα, ή το άκουσα από διηγήσεις ανθρώπων που το έζησαν να συμβαίνει στην πράξη. Οι τελευταίες μέρες που πέρασα ως απεσταλμένος του gazzetta.gr, χάρη στην υποστήριξη του Sustenium, στη Γενεύη ήταν ένα κοινωνικό πείραμα σε εξέλιξη. Έντεκα παιδιά από διαφορετικές γωνιές του κόσμου, μεγαλωμένα με διαφορετικές συνθήκες, διαφορετικές παραστάσεις, διαφορετική κουλτούρα. Το ερώτημα που έθεσε εξ' αρχής ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ Eleven, Μιχάλης Μονεμβασιώτης, καθώς και όλα τα υπόλοιπα παιδιά που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ασχολήθηκαν με το πολύ ενδιαφέρον πρότζεκτ του Eleven Campaign ήταν αυτό: Μπορεί μια μπάλα να ενώσει τον κόσμο; Το Σάββατο, με το ματς να έχει τελειώσει και άπαντες να έχουν ξεσαλώσει παίζοντας μπαλίτσα, ο Μιχάλης απάντησε με ένα κουρασμένο χαμόγελο: Νομίζω πως το πείραμα πέτυχε.

Τα παιδιά συναντήθηκαν, συνοδευόμενα με τους κηδεμόνες τους, στην αρχή της εβδομάδας στην Ελβετία. Δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους, δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα. Ήταν πολύ λογικό λοιπόν να επικρατεί μια παγωμάρα. Μόλις λίγα 24ωρα μετά, είχε σπάσει για τα καλά. Τα πιτσιρίκια είχαν γίνει αχώριστα, τσιγκλούσαν το ένα το άλλο και έψαχναν εναγωνίως για ασύρματη σύνδεση στο ίντερνετ. Όχι για να βυθιστούν στις οθόνες των διαθέσιμων κινητών, μα για να μπουν στο google translate και να μεταφράσουν τις σκέψεις τους στη γλώσσα του διπλανού.

Η Τζίνμι, το κορίτσι από τη Νότια Κορέα που βραβεύτηκε πριν ταξιδέψει στην Ευρώπη ως η καλύτερη στην ηλικία της σε όλη τη χώρα, ήταν αρκετά απομονωμένη. Ντροπαλή, γαλουχημένη σε διαφορετικό πολιτισμό, χωρίς να ξέρει αγγλικά. Μια μέρα πριν το παιχνίδι, μίλησα στον μεταφραστή της για να τις κάνουμε μερικές ερωτήσεις. «Σε παρακαλώ, όχι τώρα. Δεν την έχω ξαναδεί ποτέ έτσι! Όποια άλλη στιγμή θέλεις», απάντησε. Κοίταξα προς το τραπέζι των παιδιών και η Τζίνμι γελούσε ανεπιτήδευτα. Τα μάτια της είχαν μια όμορφη ζεστασιά, εντελώς διαφορετική από αυτή του αμίλητου κοριτσιού με το κεφάλι κάτω. Και αλληλεπιδρούσε υπέροχα με όλους τους υπόλοιπους. Μια συγκλονιστική αλλαγή, σε λίγα μόλις 24ωρα. Μια αλλαγή που έφερε η ομάδα.

Αρκετοι και αρκετές είχαν το μερίδιό τους σε αυτό. Η Ουνάγια από τις ΗΠΑ, η μικρότερη όλων και μάλλον εκείνη που είχε τη λιγότερη σχέση με το ποδόσφαιρο, βοήθησε πολύ στο να σπάσει ο πάγος. Ο Μάριο από τη Βαρκελώνη, ο οποίος με την κοινωνικοποίησή του άφησε με το στόμα ανοιχτό ακόμα και τους γονείς του. Ο «δικός μας» Δημήτρης από την Ξάνθη, πάντα διαθέσιμος για όλους. Και φυσικά ο Ρενατίνιο από τη Βραζιλία. Βγήκε πρώτη φορά από το Ρίο και έγινε τραγούδι στο στόμα όλων των παιδιών, στο ρυθμό του Despacito. Βοήθησε και το βραζιλιάνικο άγγιγμα του με τη μπάλα και η εκπληκτική ιστορία του, για την οποία θα διαβάσετε σύντομα περισσότερα.

Όλη την εβδομάδα τα παιδιά πήραν μέρος, στο πλαίσιο της προπόνησης, σε μια σειρά από δραστηριότητες που τα βοήθησαν να έρθουν κοντά. Όπως για παράδειγμα εκείνη που ένα παιδί είχε δεμένα μάτια και ένα άλλο φρόντιζε να το καθοδηγεί προκειμένου να βρει το δρόμο του, χωρίς όμως να το τραβάει. Αποστήθισαν εν ριπή οφθαλμού λέξεις στα αγγλικά, για να βοηθήσουν τον διπλανό τους. Ή όπως εκείνο το παιχνίδι όπου ήταν καθισμένα κυκλικά σε καρέκλες, οι οποίες σιγά-σιγά αφαιρούνταν και κάθε παιδί έπρεπε να κρατά το διπλανό του για να μην πέσει. Δραστηριότητες που τα έκανα να καταλάβουν ότι μέσω της στήριξης στον διπλανό, η ομάδα μπορεί να προχωρήσει. Κάτι που έγινε φυσικά απολύτως κατανοητό στις προπονήσεις με τη μπάλα.

Στην άμεση ένταξη του κάθε ξεχωριστού παιδιού στο σύνολο βοήθησε πολύ και η παρουσία του Αντώνη Ρίκα, ο οποίος μαζί με τον Γιάννη Παπαδόπουλο ανέλαβαν τις προπονήσεις. Ο πρώην παίκτης της ΑΕΚ μιλάει πέντε γλώσσες, οπότε το γεγονός πως κάθε παιδί μπορούσε να ακούσει από το στόμα του λόγια που γίνονταν κατανοητά, έπαιξε το ρόλο του. Επίσης, όπως φάνηκε, έχει εξαιρετική επικοινωνία και μεταδοτικότητα με τα παιδιά! Το ίδιο και ο Γιάννης, ο οποίος προπονεί ερασιτεχνικά στην Αγγλία και γνωρίζει πως να μπει στην ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου που παίζει μπάλα για τη χαρά του παιχνιδιού. Έφτιαξαν ένα αχτύπητο δίδυμο και το χάρηκαν και οι ίδιοι με την ψυχή τους. Ξαναβρήκαν λίγη από την πραγματική χαρά του ποδοσφαίρου. Του παιχνιδιού που αλλάζει τον προορισμό, ανακαλύπτει την αγάπη όσο βαθιά κι αν βρίσκεται, όσο κι αν έχει λησμονηθεί από τη φτώχεια, την αποξένωση και τις διακρίσεις.

Τις μέρες αυτές είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε από κοντά και να μιλήσουμε με τους ποδοσφαιρικούς ήρωες των παιδικών μας χρόνων, συνεντεύξεις των οποίων έχετε ήδη ξεκινήσει να διαβάζετε στο gazzetta.gr και θα διαβάσετε κι άλλες όσο περνούν οι μέρες. Στο τέλος της ημέρας όμως, η πιο δυνατή εμπειρία ήταν αυτό το ποδοσφαιρικό ταξίδι των παιδιών. Το Eleven. Oι άνθρωποι που αφιλοκερδώς ταξίδεψαν για να ενισχύσουν εθελοντικά την προσπάθεια, τρέχοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ για τον σκοπό. Οι πρεσβευτές, όσοι ανώνυμα ή επώνυμα στήριξαν το όραμα του Μιχάλη, του Κυριάκου και των άλλων. Και φυσικά οι πρωταγωνιστές. Τα παιδάκια που γνώρισαν από κοντά τα είδωλά τους και είδαν τη μπάλα να τους οδηγεί σε πρωτόγνωρα μονοπάτια, σε φιλίες που μάλλον ούτε οι ίδιοι είχαν φανταστεί, σε πραγματική κοινωνικοποίηση και αλλαγή χαρακτήρα. Στιγμές που θα μείνουν για πάντα μέσα τους και που κάνουν όλους όσοι βλέπουν τις ασχήμιες εκείνων που εκμεταλλεύονται το ομορφότερο παιχνίδι του κόσμου, να χαμογελούν ξανά με ελπίδα.

Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα για το Eleven και να βοηθήσεις το σκοπό, κάνε click εδώ!