Ο winner Sokratis στο top11 της Bundesliga

Περίπου 3 χρόνια πίσω, το καλοκαίρι του 2011, όταν η Μίλαν που τον είχε αφήσει για μια σεζόν ανεκμετάλλευτο αποφάσιζε να τον δανείσει στην Βέρντερ Βρέμης, το ελληνικό οικοσύστημα του ποδοσφαίρου άρχισε να διατυπώνει, με μια δόση χαιρεκακίας, την εκτίμηση ότι κάπου εκεί ο 23χρονος – τον καιρό εκείνο – Σωκράτης Παπασταθόπουλος είχε χτυπήσει στο ταβάνι της καριέρας του και την πρόβλεψη ότι η πορεία του θα άρχιζε να παίρνει την κατιούσα.

Με την ίδια ευκολία που τον είχε βαφτίσει σούπερ ταλέντο, η ποδοσφαιρική Ελλάδα έσπευδε περίπου να αποκαθηλώσει ένα παιδί που στη διάρκεια της προηγούμενης περίπου 6ετίας, δηλαδή από το 2005 που η ΑΕΚ τον δάνεισε στη Νίκη Βόλου είχε αποδείξει σεζόν με τη σεζόν ότι δεν ήταν ένα απλό wonder boy που έκανε μια καλή χρονιά αλλά ένας εκ των κορυφαίων αμυντικών που γέννησε το σύγχρονο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Το μεγαλύτερο προτέρημα, ή καλύτερα το βασικό γνώρισμα που έκανε τον Σωκράτη να ξεχωρίζει από τα 17 του ήταν ο καλός εννοούμενος ποδοσφαιρικός εγωισμός. Εδειχνε από μικρός ότι έχει γεννηθεί για να νικά και να γυρίζει παιχνίδια, ότι έχει μια άρνηση στην ήττα, ότι δεν ανέχεται να χάνει. Το έδειχνε από τις πρώτες του φορές με τη φανέλα μιας μεγάλης ομάδας, της ΑΕΚ, όταν έπαιρνε τη μπάλα από την άμυνα για να φτάσει μέχρι το αντίπαλο τέρμα επειδή δεν μπορούσε να ανεχθεί ότι η ομάδα του έχανε από το Αιγάλεω και πήγαινε να αποκλειστεί από το κύπελλο.

Ναι ήταν γρήγορος και ταχυδυναμικός από μικρός, έβγαζε μεγάλη πίεση στην μπάλα, έδειχνε δεξιότητα στα τάκλιν, είχε πολύ καλό άλμα για να φτάνει σε ύψη που έφταναν αμυντικοί κατά πολύ υψηλότεροι από τα δικά του 1.85 μέτρα και έβγαζε ποιότητα στον χειρισμό της μπάλας αρκετή για να την κουβαλά, ακόμη και ντριμπλάροντας, μερικά μέτρα προτού τη μεταβιβάσει. Με όλα αυτά θα έκανε μια καλή, έως και σημαντική καριέρα. Το χάρισμα του νικητή όμως ήταν αυτό που τον ξεχώριζε από τους υπόλοιπους, ολοκλήρωνε το πακέτο και φώτιζε τις προοπτικές του να εξελιχθεί σε ποδοσφαιριστή επιπέδου υψηλότερο από αυτό στο οποίο έχει φτάσει Ελληνας στη σύγχρονη ιστορία του αθλήματος.

Εδώ και μερικές ημέρες ο Σωκράτης φορά το παράσημο της παρουσίας του στην κορυφαία 11αδα της Bundesliga, μετά την ψηφοφορία των ποδοσφαιρόφιλων στο website του γερμανικού πρωταθλήματος. Στην πρώτη του σεζόν στην Ντόρτμουντ, στην οποία έφτασε με το σπαθί του, δηλαδή χάρη σε δύο εξαιρετικές σεζόν με την Βέρντερ, ο Σωκράτης δεν κατάφερε απλώς να καθιερωθεί στην περσινή φιναλίστ του Champions League και να κερδίσει την εμπιστοσύνη ενός εκ των κορυφαίων προπονητών της εποχής στον πλανήτη, του Γιούργκεν Κλοπ, αλλά έφτασε στο επίπεδο να χειροκροτείται θερμά από το απαιτητικό κοινό του Westfalenstadion (σημερινό Signal Iduna Park) σε κάθε αποτελεσματική επαφή με τη μπάλα και να αντιμετωπίζεται από το κοινό της Ντόρτμουντ με την ίδια θέρμη που αντιμετωπίζονταν φέτος ο Λεβαντόφσκι, ο Ρόις, ο Χούμελς, δηλαδή όλοι οι σημαντικοί.

Ο Σωκράτης δεν “κούμπωσε” απλώς – δίπλα στον Χούμελς – στο 4-2-3-1 του Κλοπ, αλλά εξελίχθηκε σε κρυφό όπλο και για την ανάπτυξη της Ντόρτμουντ από την γραμμή της άμυνας και σε επιπλέον επιθετικό όπλο για τις στημένες φάσεις, την ίδια ώρα που έγινε ο παίκτης στον οποίο ο προπονητής ανέθεσε την βαριά ευθύνη του “τελευταίου” στην άμυνα σε κάθε ανέβασμα της Ντόρτμουντ στο επιθετικό 1/3 του γηπέδου. Παιχνίδι με το παιχνίδι ο Κλοπ άρχισε να εμπιστεύεται όλο και περισσότερο τον Σωκράτη, ο οποίος δεν τον δικαίωσε απλώς αλλά έφτασε να εκτοπίσει αμυντικούς σαν τον Ντάντε, τον Μπόατενγκ, τον Μάτιπ, τον Νάλντο και να μπει στην κορυφαία 11αδα του φετινού γερμανικού πρωταθλήματος.

Σε περίπου έναν μήνα, ο Σωκράτης θα σβήσει τα 26 πρώτα κεριά της ζωής του με ένα άλμπουμ γεμάτο από περισσότερες από 145 παραστάσεις με ιταλικούς και γερμανικούς συλλόγους σε ορισμένα εκ των κορυφαίων πρωταθλημάτων της Ευρώπης και στο Champions League, την ώρα που κοντεύει τις 60 συμμετοχές με την Εθνική ομάδα και μετρά συνολικά περισσότερες από 300 παρουσίες σε όλες τις διοργανώσεις με τους συλλόγους που έχει αγωνιστεί. Ενας 26χρονος με παραστάσεις και εμπειρίες παλαίμαχου που έκανε έντονη ποδοσφαιρική ζωή. Ενας επαγγελματίας, πάνω στον οποίο έχουν επενδυθεί ήδη συνολικά περισσότερα από 30 εκατ. ευρώ μόνο για αγοραπωλησίες, δίχως να υπολογίζει κανείς τις δικές του ετήσιες απολαβές.

Είναι μεγάλη τύχη για τον Φερνάντο Σάντος, ο οποίος είχε βάλει το “χεράκι” του από την μικρή, ποδοσφαιρικά, ηλικία του Σωκράτη, που θα καλωσορίσει την ερχόμενη εβδομάδα στον Αγιο Κοσμά έναν εκ των κορυφαίων – τούτη τη στιγμή – αμυντικών του πλανήτη, ο οποίος δεν αποκλείεται μέχρι τότε να έχει σηκώσει και το κύπελλο Γερμανίας, αν το ερχόμενο Σάββατο η Ντόρτμουντ νικήσει την Μπάγερν στον τελικό. Ο Σάντος, δηλαδή η Εθνική στάθηκε φέτος πολύ άτυχη με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, που χάνει το Μουντιάλ, με τον Αβραάμ και τον Σιόβα που παιδεύτηκαν πάρα πολύ με τους τραυματισμούς τους, αλλά και πολύ τυχερή που ο Κλοπ πίστεψε, αγόρασε τον Σωκράτη το περασμένο καλοκαίρι και τον εξέλιξε σε αυτό που μας τον παραδίδει σήμερα, δηλαδή σε έναν εκ των πιο ολοκληρωμένων και ποιοτικών κεντρικών αμυντικών του ποδοσφαίρου.

Γκουγκλάρεις “Sokratis”, συνειδητοποιείς την κατοχύρωση του ονόματος και την βαρύτητα που έχει αποκτήσει το brand name στον πλανήτη ποδόσφαιρο και κάπου εκεί αρχίζεις να καμαρώνεις πάρα πολύ που αυτό το παιδί είναι από τον τόπο σου.