Η αναβίωση του αυθεντικού, γήινου ποδοσφαίρου

Η βραδιά του Σαββάτου αποδείχθηκε ιστορική. Ηταν μια βραδιά πραγματικής αποθέωσης του αληθινού, του γήινου ποδοσφαίρου, της έκδοσης του αθλήματος που οι μεγαλύτερες σημερινές γενιές αγάπησαν και αναπολούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, δηλαδή κάθε φορά που οι επιστήμες κάνουν θαύματα και μετατρέπουν τους σημερινούς ποδοσφαιριστές σε υπεραθλητές που μοιάζουν βγαλμένοι από λογισμικά που χρησιμοποιούνται για τα ποδοσφαιρικά βιντεοπαιχνίδια.

Δεν ήταν μόνο αυτοί της Ατλέτικο οι οπαδοί που απέκτησε και είχε στη διάρκεια της σεζόν που έκλεισε η ομάδα του Τσόλο Σιμεόνε. Η Ατλέτικο κέρδισε εκατομμύρια υποστηρικτές στη διάρκεια της πορείας που διέγραψε μέχρι την κατάκτηση του τίτλου. Οχι μόνο τους οπαδούς που παραδοσιακά κερδίζει σε ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις ο κάθε Δαβίδ που τα βάζει με έναν Γολιάθ. Η Ατλέτικο δεν κέρδιζε μόνο αυτούς που θέλουν να βλέπουν στο ποδόσφαιρο να μην νικούν πάντοτε τα μεγάλα μπάτζετ όταν αντιμετωπίζουν τα μικρότερα. Η σημερινή Ατλέτικο κέρδισε φανατικούς θαυμαστές ανά τον πλανήτη επειδή επανεμφάνισε στο επίπεδο του υψηλού ποδοσφαίρου στοιχεία που τείνουν να εξαφανιστούν, τα οποία οι ποδοσφαιρόφιλοι νοσταλγούν.

Είναι κυρίως τα ... “big cojones”, που τόσες φορές μνημόνευσε ο Ντιέγκο Σιμεόνε, ο οποίος έφτασε τις προάλλες, με μια ατάκα που πέρασε στην ιστορία, να ευχαριστήσει τους γονείς των ποδοσφαιριστών του επειδή τους προίκισαν καλά, που δημιούργησαν ρεύμα υποστήριξης της Ατλέτικο στην παγκόσμια κοινότητα των ποδοσφαιρόφιλων. Ενας προπονητής εμβληματικός αυτής της φύσης του ποδοσφαίρου, που πρέσβευε το “πείσμα, πάθος, δύναμη” από τα χρόνια του με τα ποδοσφαιρικά παπούτσια, συναρμολόγησε και εξέλιξε καιρό με τον καιρό μια ομάδα – αντανάκλαση του ποδοσφαιρικού εαυτού του. Συγκέντρωσε ποδοσφαιριστές δίχως μεγάλη χρηματιστηριακή υπεραξία, τους ενέπνευσε για να βάλουν το “εγώ” στην υπηρεσία του “εμείς”, τους έπεισε ότι ένα σύνολο από μέτριους ή άγνωστους ποδοσφαιριστές μπορεί να μετασχηματιστεί σε ομάδα – πρωταθλήτρια και τους ενέπνευσε για να μπαίνουν στο τερέν και να παίζουν με κότσια, με λύσσα, με τα πιο “άγρια” αθλητικά ένστικτα.

Το “Καμπ Νοου” έφτασε χθες να χειροκροτήσει μαζικά την Ατλέτικο, παρά την πίκρα για την απώλεια του τίτλου, σε μια επίδειξη αθλητικού σεβασμού προς μια ομάδα που έκανε μια ανθρώπινη, γήινη και συγχρόνως υπερβατική πορεία μέχρι την κατάκτηση του τίτλου. Χειροκρότησε επειδή καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν έβλεπε γήινους ποδοσφαιριστές να νικούν τις ανθρώπινες αδυναμίες τους για να καταφέρνουν νίκες και ρεκόρ όμοια με αυτά που πετυχαίνουν στη διάρκεια της τελευταίας περίπου 8ετίας ποδοσφαιριστές που μοιάζουν εξωγήινοι, όπως τους χαρακτήρισε ο Τάτα Μαρτίνο, και επιτυγχάνουν virtual επιδόσεις, λες κι είναι “πειραγμένοι” από τα settings προτού αρχίσει ένα βιντεοπαιχνίδι.

Η ιστορία της φετινής Ατλέτικο είναι μια από τις ωραιότερες της εποχής. Και είχε μεγάλη ανάγκη το σημερινό ποδόσφαιρο να την ακούσει, διότι αυτή η ιστορία δίνει πολύ κουράγιο και εμπνέει κάθε Δαβίδ που τα βάζει, στο ποδόσφαιρο, με τους Γολιάθ, και παραδίδει ξανά το μάθημα για τις αξίες και τα ιδανικά της ομάδας σε μια εποχή που έχουμε μπερδευτεί και έχουμε φτάσει να αντιμετωπίζουμε, σε στιγμές, το ποδόσφαιρο σαν να είναι ατομικό άθλημα στο οποίο νικούν οι μεγάλες μονάδες και όχι οι ομάδες. Γήινοι ποδοσφαιριστές, με ατέλειες και ελαττώματα, κατάφεραν με δουλειά και πίστη στο σχέδιο να νικήσουν ομάδες που απαρτίζονται από τους διασημότερους, πιο εξελιγμένους τεχνολογικά και πλουσιότερους ποδοσφαιριστές του πλανήτη. Αυτή είναι μια νίκη του γήινου ποδοσφαίρου επί του ψηφιακού. Με αυτή τη νίκη το ποδόσφαιρο επέστρεψε για λίγο στις ρίζες του και θύμισε το παρελθόν του.