Τι είδε ο Μουρίνιο που δεν το βλέπουν οι Ελληνες…

Τους στόχους μίας ομάδας σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο τους οριοθετεί και τους βάζει πάντα η ίδια η ομάδα, ο προπονητής, οι παίκτες. Αυτοί λοιπόν έθεσαν ως στόχο την πρόκριση. Κατά την άποψη μου υπερβολικός στόχος, αλλά τους βγάζω το καπέλο και για την φιλοδοξία τους και για την αυτοπεποίθησή τους. Μαγκιά τους.

Προσωπικά όταν ξεκίναγε αυτή η διοργάνωση το μόνο που με ένοιαζε ήταν αυτή η ομάδα θα συνέχιζε να στέκεται με αξιοπρέπεια και να είναι ανταγωνιστική στο επίπεδο ενός Μουντιάλ. Αν αυτό το έβλεπα, αν αυτό συνέβαινε θα ήμουν ικανοποιημένος. Με λίγα λόγια οι στόχοι για εμένα ήταν πρώτον «να μην είμαστε η χειρότερη ομάδα της διοργάνωσης», δεύτερον «να μην αναρωτηθούν στον υπόλοιπο κόσμο τι διάολο γυρεύαμε εκεί και πώς προκριθήκαμε…» και τρίτον να μην αποχωρήσουμε από το Παγκόσμιο Κύπελλο με τρεις ήττες στις αποσκευές γιατί αυτό θα ήταν ένα πισωγύρισμα. Κατά την άποψη μου και οι τρεις επιτεύχθηκαν.

Δεν θα μπω στη λογική, οι Ισπανοί αποκλείστηκαν από την δεύτερη αγωνιστική, ενώ εμείς συνεχίζουμε να έχουμε ελπίδες πρόκρισης, γιατί είναι μία κωμική λογική κατά την άποψή μου, αλλά σε καμία μα καμία περίπτωση δεν θα υποτιμήσω το γεγονός ότι την πρόκριση θα την παίξουμε στο τελευταίο ματς. Τελειώνοντας η δεύτερη αγωνιστική νομίζω θα υπάρξουν καμιά δεκαριά ομάδες που θα ήθελαν να έχουν αυτή την δυνατότητα, αλλά δεν θα την έχουν…
Οσο για την χειρότερη ομάδα και επειδή πάντα κάποιοι (στην περίπτωση της Ελλάδας αρκετοί) θα υποστηρίξουν ότι είμαστε η χειρότερη ομάδα κι’ ας πήραμε ένα βαθμό, προφανώς και δεν θα απαντήσω μόνο με βαθμούς.

Καταλαβαίνω αυτούς που λένε και σχεδόν συμφωνώ ότι η Αυστραλία ήταν καλύτερη από εμάς στις δύο πρώτες αγωνιστικές και ας έχει μηδέν βαθμούς, αλλά είμαι βέβαιος ότι όταν τελειώσει η φάση των ομίλων θα μπορούμε να βρούμε αρκετές ομάδες, ανεξάρτητα της βαθμολογίας που εν τέλει ήταν χειρότερες από εμάς. Ηδη με μεγάλη ευκολία μπορώ να αποκαλέσω τέτοια το Καμερούν.

Αυτή η Εθνική ομάδα έχει και είχε πάντα πολλά προβλήματα. Δεν ήταν υψηλού επιπέδου με βάση τα προσόντα της, αλλά ήταν πάντα του υψηλότερου επιπέδου με βάση τα αποτελέσματά της. Και επειδή 12 χρόνια τώρα (από τα προκριματικά του Euro του 2004) αποτελέσματα συμπτωματικά δεν μπορείς να παίρνεις, κάτι κάνεις και καλά. Ο Μουρίνιο πριν αρχίσει το Μουντιάλ όταν ρωτήθηκε ποιες θα είναι οι ομάδες που θα προκριθούν από τον όμιλό μας, απάντησε σχεδόν με μεγάλη ευκολία. Πρώτη η Κολομβία και δεύτερη η Ελλάδα.

Κατά το ήμισυ δικαιώθηκε, θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι την ερχόμενη Τρίτη για να δούμε τι έγινε και με το δεύτερο σκέλος της εκτίμησής του. Ακόμη όμως κι’ αν δεν δικαιωθεί, η δικαίωση για αυτή την Εθνική ομάδα ήρθε από την εκτίμησή του… Μία ομάδα που μόνο στην χώρα της αμφισβητείται με τόσο έντονο τρόπο, όχι το ταλέντο της που πράγματι είναι πολύ περιορισμένο, αλλά ο χαρακτήρας της και η υπέρβαση που κάνει εδώ και 12 χρόνια, είναι για μία ακόμη φορά ζωντανή.

Προσωπικά επιμένω ότι δύσκολα θα τα καταφέρει γιατί η Ακτή είναι μία ομάδα με περισσότερο ταλέντο. Παρά ταύτα την πειθαρχεία και την τακτική παιδεία που έχει η δική μας Εθνική δεν την έχει. Με αυτήν θα προσπαθήσουμε να την νικήσουμε, να κάνουμε τις 20% πιθανότητες που έχουμε σήμερα πριν από το ματς να γίνουν, 30%, 40%, 50% και στο τέλος να πάρουμε την πρόκριση.

Πιθανόν να ξαναπαρκάρουμε το πούλμαν μπροστά στο τέρμα, όπως πολλοί αναφέρουν υποτιμητικά, αλλά μιας και αναφέρθηκα και στον Μουρίνιο, αλήθεια αν δεν είχε παρκάρει το πούλμαν σε αρκετά ματς, πόσες διακρίσεις και πόσα τρόπαια θα είχε στην συλλογή του σήμερα; Δεν ντρέπεται καθόλου για ότι έχει κατακτήσει, ούτε φυσικά για την παγκόσμια αναγνώριση που έχει.

Οι υπόλοιποι, εδώ στην Ελλάδα μπορούμε άνετα να ντρεπόμαστε για την εμφάνιση κόντρα στην Ιαπωνία… Ακόμη περισσότερο μπορούμε να ντραπούμε αν τυχόν και πάρουμε την πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου, με νίκη κόντρα στην Ακτή Ελεφαντοστού, αν τυχόν και νικήσουμε, επειδή βάλαμε το πούλμαν μπροστά από την εστία μας…