Αυτοκτονίες στο ποδόσφαιρο: Υπόθεση Φασάνου

Τα τελευταία χρόνια, η κατάθλιψη και οι αυτοκτονίες ποδοσφαιριστών αυξάνονται. Η πίεση του σύγχρονου ποδοσφαίρου και οι απαιτήσεις κάνουν πολύ κόσμο να λυγίσει. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της FIFPro, της Διεθνούς Ομοσπονδίας Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών το 26% των παικτών που ασχολούνται με τη μπάλα επαγγελματικά πάσχουν από κατάθλιψη και άγχος,ενώ για εκείνους που έχουν κρεμάσει τα παπούτσια τους το ποσοστό φτάνει στο 39%. Η αυτοκτονία που προκάλεσε το μεγαλύτερο θόρυβο τα τελευταία χρόνια ήταν αυτή του Γκάρι Σπιντ, πρώην παίκτης της Νιούκαστλ και προπονητή της Εθνικής Ουαλίας. Η περίπτωση του Φασάνου, είχε προκαλέσει αντίστοιχο σάλο, αφού είχε αρκετές ιδιαιτερότητες.

Ο Τζάστιν Φασάνου γεννήθηκε στη Νιγηρία το 1961. Με το χωρισμό των γονιών του, βρέθηκε μαζί με τον άσωτο αδερφό του σε ανάδοχη οικογένεια στο Σόρφαμ της Αγγλίας. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στη Νόριτς το 1978. Την επόμενη σεζόν έκανε ντεμπούτο και σημείωσε το γκολ της χρονιάς με αντίπαλο τη Λίβερπουλ. Ήταν η εποχή που ο κόσμος έβλεπε στο πρόσωπο του έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή, με μεγάλες προοπτικές. Η Νότιγχαμ Φόρεστ του Μπράιαν Κλαφ έβγαλε από τα ταμεία της ένα εκατομμύριο λίρες το 1981. Ήταν η πρώτη φορά που δαπανήθηκαν τόσα χρήματα για μαύρο ποδοσφαιριστή. Και κάπου εκεί ξεκίνησαν τα προβλήματα.

Ο Κλαφ ήταν μια προπονητική ιδιοφυΐα, ένας εκπληκτικός τεχνικός που έβρισκε τον τρόπο να παίρνει το 100% από τους ποδοσφαιριστές του. Είχε όμως τον τρόπο του. Πολλοί πρώην παίκτες της Φόρεστ έχουν δηλώσει ότι τους είχε... ρεζιλέψει μπροστά στην ομάδα. Τους έκανε καψώνια, ενώ κάποτε είχε κατεβάσει κάποιους από το πούλμαν στη μέση του δρόμου! Για την πλειοψηφία των παικτών, ο τρόπος του λειτουργούσε θετικά. Όχι για τον Φασάνου. Οι φήμες που τον ήθελαν να συχνάζει σε γκέι κλαμπ έφτασαν στα αυτιά του «Κλάφι», ο οποίος εξοργίστηκε και του απαγόρευσε να προπονείται με τους υπόλοιπους. «Που πηγαίνεις όταν θέλεις ψωμί; Στο φούρνο. Που πηγαίνεις όταν θέλεις ένα αρνίσιο μπούτι; Στον χασάπη. Για ποιο λόγο λοιπόν πηγαίνεις σε αυτό το μέρος με τις αδερφές;» του είπε, όπως αναφέρει στην αυτοβιογραφία του.

Ο πρώην διευθυντής του, έγραφε στη Mail πριν από δύο χρόνια: «Ο Τζάσντιν μου μίλησε για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις τη δεκαετία του '70, όταν ήταν στη Νόριτς, αλλά ήταν πάντα διακριτικός. Δεν ήταν ανοιχτά γκέι, αλλά όπως πολλοί έφηβοι ήταν αβέβαιος για το
σεξουαλικό του προσανατολισμό. Είχε αρκετές κοπέλες την εποχή που έπαιζε μπάλα». «Πρέπει να καταλάβετε ότι οι ποδοσφαιριστές είναι πολύ στενόμυαλοι. Όταν βάζεις τον εαυτό σου στη γραμμή του πυρός, είσαι ανοιχτός σε επιθέσεις», έλεγε ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής. Ο Κλαφ παραδέχθηκε στη συνέχεια ότι μετάνιωσε φρικτά για τις κουβέντες που του είπε.

Στη Φόρεστ, λοιπόν, δεν στέριωσε. Πήγε σε αρκετές ομάδες, συνεχίζοντας να σκοράρει, αλλά βλέποντας την αξία του να πέφτει όλο και περισσότερο. Πέρασε από τις ΗΠΑ και τον Καναδά, για να επιστρέψει στην Αγγλία και να παίξει στη Σίτι, τη Γουέστ Χαμ, τη Λέιτον Όριεντ και την Σάουθαλ. Το 1990 έσκασε η βόμβα. Με συνέντευξή του στη Sun έγινε ο πρώτος γκέι ποδοσφαιριστής που αποκαλύπτει τη σεξουαλική του ταυτότητα. Παράλληλα, τόνισε ότι διατηρούσε σχέση με παντρεμένο βουλευτή του συντηρητικού κόμματος. Ακολούθησε πανικός.

Αρκετοί ποδοσφαιριστές βγήκαν για να τον καταδικάσουν, τονίζοντας ότι οι γκέι δεν έχουν θέση στο άθλημα, ενώ ο αδερφός του τον αποκήρυξε. Προσπάθησε μάλιστα να τον πείσει με χρήματα να μην δώσει τη συνέντευξη. Τα τάμπλοϊντ οργίασαν και ο κόσμος βρέθηκε απέναντί του.

Η κατακραυγή, μαζί με μια αποτυχημένη επιχειρηματική δραστηριότητα, οδήγησαν τον Φασάνου στο Λος Άντζελες και στη συνέχεια στο Μέριλαντ. Εκεί, ήταν άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Είχε την ευκαιρία να ξεκινήσει τη ζωή του από το μηδέν. Την έχασε. Η καταγγελία του νεαρού, που μαζί με έξι ακόμα ποδοσφαιριστές, όλοι κάτω των 21 βρέθηκαν στο σπίτι του Φασάνου για μια μπύρα, ανέφερε ότι πήγε για ύπνο γύρω στις 12:00, έχοντας πιει και ξύπνησε οκτώ ώρες αργότερα στο κρεβάτι του οικοδεσπότη. Ο ποδοσφαιριστής αρνήθηκε τις κατηγορίες, αλλά η αστυνομία έβγαλε ένταλμα σύλληψης. Όταν έφτασε στο σπίτι του το βρήκε άδειο. Είχε ήδη φύγει για Αγγλία.

Στις 4 Μαϊου του 1998, ο Φασάνου βρέθηκε νεκρός σε ένα γκαράζ στο Ανατολικό Λονδίνο. Οι πρώτες πληροφορίες δεν άργησαν να δουν το φως της δημοσιότητας. Είχε κρεμαστεί. Οι γείτονες κατέθεταν ότι τον είδαν να γυρνάει μεθυσμένος από ένα γκέι μπαρ της γειτονιάς.

«Πριν αυτοκτονήσει, το τηλέφωνό μου χτύπησε. Το άτομο που βρισκόταν στην απέναντι γραμμή δεν μπορούσε να μιλήσει. Μπορούσα να τον ακούσω να αναπνεύσει. Φοβήθηκα ότι ήταν κάποιος από την οικογένειά μου. Σκέφτηκα τον Τζάστιν, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω. Άφησα το τηλέφωνο κάτω και σκέφτηκα "Ωχ, είναι πάλι αυτός”. Την επόμενη μέρα αυτοκτόνησε», δήλωνε ο αδερφός του, ο οποίος αργότερα κατηγορήθηκε για εμπλοκή σε σκάνδαλο στημένων αγώνων.

Στο αποχαιρετιστήριο γράμμα του έγραφε ότι «καταλαβαίνω πως ήδη με έχουν κρίνει ένοχο. Δεν πρόκειται να ντροπιάσω άλλο την οικογένειά μου». Παρότι ο δικαστής δήλωσε ότι τη στιγμή της αυτοκτονίας του δεν υπήρχε εντολή για να τον συλλάβουν, το BBC και οι Times αποκάλυψαν ότι εκκρεμούσε ένταλμα για σεξουαλική επίθεση δεύτερου βαθμού, η οποία θα τον έβαζε στη φυλακή για περίπου 20 χρόνια.

Τον Μάρτιο του 2009, στο Μπράιτον δημιουργήθηκε η ομάδα Τζάσντιν Φασάνου All Stars, για να τιμήσει τη μνήμη του. Ο αδερφός, του πάντως, σε πρόσφατες δηλώσεις εξέφρασε τη βεβαιότητά του ότι δεν ήταν γκέι. «Απλά ήθελε να τραβάει την προσοχή», έλεγε. Δεν θα μάθει ποτέ κανείς αν είναι αλήθεια. Ο Φασάνου παραμένει μέχρι σήμερα η πιο «τρανταχτή» περίπτωση Άγγλου ποδοσφαιριστή που παραδέχθηκε δημόσια ότι είναι ομοφυλόφιλος.