Η λίγκα των Werkself

«Werkself»: ο όρος αναφέρεται σε ομάδες που χρηματοδοτούνται από εργοστάσια ή εταιρείες. Συμπίπτει, μάλιστα, συμπτωματικά με το παρατσούκλι της Λεβερκούζεν. Οι ασπιρίνες με την υποστήριξη της Μπάγερ, η Βόλφσμπουργκ με την υποστήριξη της VW, η Χόφενχαϊμ με την υποστήριξη της SAP και τώρα η Ίνγκολσταντ με την υποστήριξη της Audi, με τον Μέτσελντερ να χαρακτηρίζει την άνοδο «χαστούκι στους παραδοσιακούς συλλόγους».

Οι Βαυαροί κατέκτησαν το πρωτάθλημα στη δεύτερη κατηγορία μία αγωνιστική πριν το τέλος και θα γίνουν η 54η ομάδα που θα συμμετάσχει στην Bundesliga. Βέβαια, τα φαινόμενα πολλές φορές απατούν, καθώς αυτό που πέτυχαν φέτος οι Schanzer ήταν κάτι αναπάντεχο. «Γράψαμε ιστορία. Αυτό που έγινε φέτος είναι τρελό», όπως είπε και ο τεχνικός Ραλφ Χάζενχιτλ (κάποιοι παλιότεροι ίσως τον θυμούνται, καθώς είχε σκοράρει το 1994 στη νίκη της Ζάλτσμπουργκ επί της ΑΕΚ στην Αθήνα).

Ο σύλλογος αριθμεί μόλις 11 χρόνια ζωής, καθώς το 2004 ο Πέτερ Γιάκβετρ, νυν CEO, είχε ένα όραμα. Να ενώσει δύο άσπονδους εχθρούς, που για μεγαλύτερη επιτυχία είχαν την άνοδο στη δεύτερη κατηγορία, και μία μικρή για τα γερμανικά δεδομένα πόλη, που έχει περίπου 130.000 κατοίκους γύρω από μία ομάδα. Έτσι, από την συγχώνευση δύο άσπονδων εχθρών, δύο Altclubs όπως τους φωνάζουν οι Γερμανοί, των ESV Ingolstadt και MTV Ingolstadt δημιουργήθηκε η Fußball-Club Ingolstadt 04.

«Αυτό που έχει γίνει εδώ τα τελευταία 11 χρόνια είναι εκπληκτικό. Άλλοι σύλλογοι χρειάζονται 30-40 για να φτάσουν σε ανάλογο επίπεδο», σχολίασε ο Χάραλντ Γκέρντερ, που μέχρι το 2011 ήταν τεχνικός διευθυντής, πριν αφήσει το πόστο του στον Τόμας Λίνκε, για να πάρει θέση δίπλα στον Γιάκβετρ. Στο πρώτο φιλικό το 2004 με την Γκλάντμπαχ στο γήπεδο βρέθηκαν μόλις 4.086 οπαδοί.

«Είμαστε νέος σύλλογος και είναι δύσκολο ο κόσμος να δεθεί μαζί του. Σιγά-σιγά, όμως, νομίζω ότι όλοι κατάλαβαν ότι ο σύλλογος εκπροσωπεί την περιοχή. Προσπαθούμε να παίξουμε ποδόσφαιρο που να εξιτάρει τον κόσμο. Τι έγινε; Ξαφνικά, η προσέλευση αυξήθηκε», σχολίασε ο Χάζενχιτλ. Τα προηγούμενα χρόνια ο μέσος όρος εισιτηρίων ήταν περίπου στα 7.000, ενώ τη σεζόν 2010-11 ανέβηκε στα 8.600, για να φτάσουμε στα 9.600 φέτος. Φυσικά, είχαμε μόλις 3 sold out, όμως δε χρειάζεται να είσαι προφήτης, για να καταλάβεις ότι τα πράγματα θα είναι τελείως διαφορετικά του χρόνου και ότι πιθανότατα η πληρότητα θα αγγίξει το 100%.

Άλλωστε, μιλάμε για ένα στάδιο 15.445 θέσεων. Το Audi-Sportpark εγκαινιάστηκε το 2010, χτίστηκε με χρήματα της Audi (25 εκατ. ευρώ), που έχει το 100% των μετοχών, ενώ πληρώνει χορηγία και για την ονομασία του ύψους 5 εκατ. ευρώ. Φυσικά, ο σύλλογος πληρώνει ενοίκιο, όμως η χορηγία το καλύπτει και με το παραπάνω. Η αυτοκινητοβιομηχανία πληρώνει από το 2006 και τη χορηγία της φανέλας, που πλέον φτάνει τα 6,5 εκατ. ευρώ ετησίως και αναμένεται να αυξηθεί.

Η Audi δεν έμεινε εκεί, καθώς αγόρασε και το 20% των μετοχών. Παρόλα αυτά, η Ίνγκολσταντ δεν είναι ο κλασικός Werkself, έστω και αν 4 από τα 6 μέλη του ΔΣ είναι πρώην στελέχη του κολοσσού. Αυτό, διότι το μπάτζετ ήταν κάπου στη μέση της δεύτερης κατηγορίας, ενώ έχει ήδη ξεκαθαριστεί ότι δεν πρόκειται να δούμε τρέλες. Από τα 8,5 εκατ. ευρώ, το μπάτζετ θα πάει στα 20 και θα είναι από τα χαμηλότερα της Bundesliga. Άλλωστε, για μεταγραφές από το 2010 και μετά ο σύλλογος έχει δαπανήσει μόλις 2,5 εκατ. ευρώ, ενώ μόλις το περασμένο καλοκαίρι εγκαινιάστηκαν τα νέα γραφεία.

«Αν και ο σύλλογος έχει όλα τα φόντα, ποτέ δεν πρόκειται να επενδύει εκατομμύρια σε παίκτες. Θέλουμε σιγά-σιγά, βήμα-βήμα να αναπτυσσόμαστε. Τα χρέη είναι ταμπού για εμάς», τόνισε ο Γιάκβετρ, που στέκεται πάντα στον « Ingolstädter Weg», «τον τρόπο της Ίνγκολσταντ». Το ένα κομμάτι είναι ότι πάντα οι υποδομές θα έχουν προτεραιότητα. Έτσι, πέρα από το νέο προπονητικό κέντρο, ο σύλλογος κατάφερε να εξασφαλίσει και την κορυφαία αξιολόγηση (3 αστέρια) για τις ακαδημίες της.

Το άλλο κομμάτι επιβάλει μικρά βήματα και προτίμηση σε νεαρούς παίκτες, αν είναι δυνατόν από την περιοχή. Όλοι στη διοίκηση αναφέρονται στον σύλλογο ως «zehnjährigen Kind», ένα παιδί που ακόμα μεγαλώνει. Με δυνατούς συμμάχους, που, όμως, πάνω απ' όλα έχει τη δική του ταυτότητα. Η Ίνγκολσταντ ανέβηκε για πρώτη φορά στη 2η κατηγορία της σεζόν 2008-09, όμως υποβιβάστηκε αμέσως. Επέστρεψε την επόμενη σεζόν και μετά από 5 χρόνια έκανε το μεγάλο άλμα. Η κίνηση που άλλαξε τα δεδομένα ήταν η πρόσληψη του Χάζενχιτλ τον Οκτώβριο του 2013.

Οι ιδέες του στην Γερμανία έχουν παρομοιαστεί με εκείνες του Κλοπ, όμως ο Αυστριακός ποντάρει περισσότερα στην άμυνα. Η Ίνγκολσταντ έκανε φέτος νέο ρεκόρ στη δεύτερη κατηγορία, καθώς συμπλήρωσε 18 ματς εκτός έδρας χωρίς ήττα. Πριν το ματς που επιβεβαίωσε τον θρίαμβο ο Χάζενχιτλ βρέθηκε να μιλάει με τους οπαδούς. Μέχρι και με τον φροντιστή του γηπέδου τον έπιασε η κάμερα να συζητάει. Από την πρώτη μέρα ήταν ανοιχτός και έχτισε εμπιστοσύνη με όλους. Η ευθύτητά του κέρδισε τον Τύπο, ενώ κατάφερε να δημιουργήσει ένα εξαιρετικό σύνολο. «Μην πεθαίνεις εύκολα, αλλά κέρδισε τη μάχη», ήταν το μότο του.

Πριν τη σέντρα πάντα στο στάδιο ακούγεται το Thunderstruck των AC/DC και το γρήγορο γκολ του Κάιζερ στο ματς με την Λειψία μόλις στο 4' δε χάλασε το πάρτι. «Έκρηξη συναισθημάτων», σχολίασε την κατάσταση ο αρχηγός, Μάρβιν Μάτιπ, που ήταν τραυματίας, μετά την ανατροπή και τη νίκη των Schanzer. «Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα με ποιους αντιπάλους θα παίζουμε του χρόνου», ο Μόριτς Χάρτμαν, ο πιο παλιός παίκτης της ομάδας. «Θα το ευχαριστηθούμε ό,τι και να γίνει», είπε ο τεχνικός διευθυντής Τόμας Λίνκε.

Τα ρούχα του Γιάνβερτ, του οποίου το σπριντ ήταν όλα τα λεφτά, έσταζαν ακόμη μπύρα, όταν κλήθηκε να κάνει τις πρώτες του δηλώσεις: «Θα έχουμε το μπάτζετ των ομάδων που παλεύουν για την παραμονή. Θα ήμασταν οι ηλίθιοι της χώρας, αν δεν τα είχαμε καταφέρει». Το τελευταίο αναφερόταν στην τολμηρή κίνηση το 2004. Η ομάδα ακολουθεί την ανάπτυξη της πόλης, που έχει από τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας στη χώρα.

Το πάρτι συνεχίστηκε στην «Piazza», την κεντρική πλατεία της πόλης, με την Bundesliga να ζει ένα Déjà vu μετά την άνοδο της Πάντερμπορν πέρυσι. «Ένα μικρό αυτοκίνητο ανάμεσα στους ισχυρούς οικονομικά συλλόγους», ήταν ο τίτλος της Süddeutsche. Η VW χρηματοδοτεί άμεσα ή έμμεσα 16 ομάδες στις δύο κατηγορίες και η Ίνγκολσαντ είναι απλά μία από αυτές. «Από τη στιγμή που το 80% των μετοχών ανήκει στον σύλλογο, δεν είμαστε Werkself. Με αυτή τη λογική, είναι και η Μπάγερν», είπε ο Γιάκβερτ και εν μέρει έχει δίκαιο. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει διάθεση να ξοδευτούν τεράστια ποσά και ο σύλλογος συνεχίσει στο μονοπάτι που έχει μάθει, δεν υπάρχει λόγος να μπει στην ίδια κατηγορία. «Έχουμε όραμα, όμως δε θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το μέλλον με φόβο», είπε ο Λίνκε στο Kicker και οι Βαυαροί θα ψάξουν τη θέση τους ανάμεσα στους μεγάλους. Ακόμη και αν οι κανόνες αλλάζουν, η Ίνγκολσταντ θα συνεχίσει στο δικό της μονοπάτι.

Follow me @entanovasilis