Πέντε πράγματα για την πρεμιέρα της Αργεντινής

Ήταν ένα παιχνίδι γεμάτο με αυθεντικές ποδοσφαιρικές στιγμές, που αποζημίωσαν όλους όσοι Σάββατο βράδυ προτίμησαν να δουν μπαλίτσα. Ευκαιρίες, γκολ, ανατροπές, δυνατά μαρκαρίσματα και τα... συνηθισμένα αμυντικά κενά που είναι απαραίτητα για να βρεθεί τέτοιος ρυθμός. Η Αργεντινή έχασε μοναδικές ευκαιρίες να κλειδώσει τη νίκη και τελικά τιμωρήθηκε, από μια Παραγουάη που στο δεύτερο ημίχρονο βγήκε με θράσος μπροστά και την χτύπησε εκεί που πονούσε.

Η προσέγγιση του πρώτου μέρους

Το στήσιμο της Αργεντινής στο πρώτο 45λεπτο έδειξε ιδανικό για τους παίκτες που επιλέχθηκαν στην 11άδα. Απέναντι σε μια ομάδα που έκατσε πίσω, με μοναδικό στόχο να κλείσει τους χώρους και να κλειδώσει τους παίκτες-κλειδιά της Αλμπισελέστε, οι παίκτες του Τάτα είχαν υπομονή, έλεγξαν την κατοχή, εκμεταλλεύτηκαν τα κενά και την κατάλληλη στιγμή πάτησαν στα ατομικά λάθη, που όσο η πίεση αυξανόταν, γίνονταν και περισσότερες οι πιθανότητες για να δημιουργηθούν. Η θωράκιση των άκρων με τους Βαλδές-Μπομπαντίγια σε ένα αμυντικογενές 4-3-3 που γινόταν 4-5-1 αντιμετωπίστηκε με συνεχή κίνηση, κυκλοφορία και πίεση που έφερε τα λάθη. Δεν είναι ότι η Αργεντινή έμεινε από ιδέες απέναντι σε μια physical ομάδα που έκλεισε τους χώρους. Το αντίθετο. Οι ευκαιρίες ήρθαν και αν υπήρχε μεγαλύτερη προσοχή στην τελική προσπάθεια, όπως π.χ στο τελείωμα του Παστόρε που είχε όλο το χρόνο να σημαδέψει, πιθανότατα δεν θα υπήρχε γκέλα και γκρίνια στην πρεμιέρα της Αργεντινής.

Η αποτυχία προσαρμογής

Στο μεγαλύτερο μέρος του δευτέρου ημιχρόνου, η Αργεντινή έδειξε ανήμπορη να προσαρμοστεί στις αλλαγές της Παραγουάης. Ο Γκονσάλες που πήρε τη θέση του Ορτίς, με τον Ραμόν Ντίας τον Σάντα Κρους στήριγμα στον Βαλδές, απαλλάσσοντάς τον από τον άχαρο ρόλο του μοναδικού κυνηγού που έδινε καταδικασμένες μάχες. Ο Μπομπαντίγια με τον Γκονσάλες έδωσαν πλάτος και, όπως ήταν αναμενόμενο, χώρους για τον αντίπαλο. Η Αργεντινή δεν κατάφερε όμως να τους εκμεταλλευτεί και τελειώσει το παιχνίδι στις ευκαιρίες που της παρουσιάστηκαν, αλλά το βασικό ήταν ότι έχασε την ισορροπία. Της ασκήθηκε πίεση στην άμυνα και απέτυχε εντελώς να προσαρμοστεί στον τρόπο παιχνιδιού της Παραγουάης, παρότι, βάσει χαρακτηριστικών των παικτών της, το ανέβασμα των γραμμών της αντιπάλου θα μπορούσε να αποτελέσει βούτυρο στο ψωμί τους. Η απογοητευτική εικόνα έδειξε την απουσία ενός plan b, ενός διαφορετικού τρόπου προσέγγισης του αγώνα από αυτόν που ξεκίνησαν οι παίκτες του Τάτα το ματς. Ευτυχώς που το μάθημα ήρθε νωρίς, καθώς πρέπει να γίνει πάθημα.

Τα αμυντικά φαντάσματα του παρελθόντος

Απέναντι σε μια ομάδα που βρίσκεται με δύο γκολ πίσω στο σκορ και έχει σπαταλήσει ένα ημίχρονο στο να κλείσει τους χώρους, η Αργεντινή δέχθηκε δύο γκολ και έβγαλε σημαντικές αμυντικές αδυναμίες, κινδυνεύοντας και με τρίτο. Το θέμα δεν αφορά μόνο την αμυντική γραμμή. Τα μπακ έμειναν ακάλυπτα, ο Μασεράνο αναγκάστηκε να σπαταλά τρεξίματα για καλύψεις και ξαφνικά φάνηκε σαν οι υπόλοιποι να χάνουν την αυτοσυγκέντρωσή τους, την όρεξη για να κερδίσουν την κατοχή άμεσα, την συνέχεια στις καλύψεις. Οι αποστάσεις μεγάλωσαν και το καθαρό μυαλό αποτέλεσε παρελθόν. Θυμηθείτε την αντίδραση στο σουτ Βαλδές από το σημείο του πέναλτι, λίγο πριν το γκολ του πρώην φορ του Ολυμπιακού, τους χώρους ανάμεσα στο ημικύκλιο της περιοχής και αυτό του κέντρου, τον χώρο που βρήκε ο Σαμούδιο για να απειλήσει με ανέβασμα από τα αριστερά λίγο πριν το 2-1 και φυσικά την αντίδραση στη στημένη φάση από την οποία ξεκίνησε το γκολ του Μπάριος. Ο Μπανέγα, που έκανε ένα πολύ καλό πρώτο μέρος στα αριστερά του Μασεράνο, έδειξε να μένει από δυνάμεις. Ο Παστόρε δεν είχε καμία συμβολή στην ανασταλτική λειτουργία και τα «φτερά» έμειναν ανοιχτά, εκθέτοντας τους μπακ.

Η βοήθεια από τον πάγκο

Φυσικά στην παραπάνω καθίζηση της Αργεντινής έπαιξε ρόλο και η διαχείριση του Τάτα. Ο Τέβες και ο Ιγουαΐν πήραν τη θέση του Αγουέρο και του Παστόρε, χωρίς να βοηθηθεί το κέντρο και ενώ παράλληλα μειώθηκε η δυναμική των αντεπιθέσεων. Ακόμα και η είσοδος του Μπίλια αντί του Μπανέγα, προκειμένου να βρεθεί ένας ακόμα anchorman που θα έφερνε την ισορροπία στο κέντρο, δεν ήταν αποτελεσματική, καθώς το τρένο είχε ήδη περάσει. Ήταν αρκετοί εκείνοι που αναρωτιόνταν εύστοχα στο twitter, όταν έγιναν οι πρώτες αλλαγές, αν ο Μαρτίνο έχει διαβάσει ανάποδα το σκορ. Προφανώς και το όμορφο, επιθετικό παιχνίδι είναι προτεραιότητα και ταιριάζει στη φιλοσοφία τόσο του πρώην τεχνικού της Μπαρτσελόνα, όσο και των παικτών του. Θα υπάρξουν όμως οι στιγμές που θα κληθεί να παγώσει το ρυθμό και να βοηθήσει ο ίδιος με τις κινήσεις του ώστε να το παιχνίδι να έρθει στα μέτρα της Αργεντινής.

Η παρουσία του Μπανέγα

Ο 26χρονος μέσος προέρχεται από μία πολύ σταθερή σεζόν με τη Σεβίλλη και ήταν αναμενόμενο να πατήσει στα γήπεδα της Χιλής με αυτοπεποίθηση, όντας σε καλό φεγγάρι. Στο πρώτο ημίχρονο έδειξε ότι μπορεί να αποτελέσει το στοιχείο που λείπει από την μεσαία γραμμή της Αλμπισελέστε, βοηθώντας τον Μασεράνο στο ανασταλτικό παιχνίδι και λειτουργώντας ως συνδετικός κρίκος με την επίθεση, αφού η μπάλα πέρασε πολλές φορές από τα πόδια του. Καλές τοποθετήσεις, έξυπνες μεταβιβάσεις στο σωστό χρόνο και μεγάλη συμβολή στο καλό διάστημα της ομάδας του. Στην επανάληψη βέβαια τον συνεπήρε ο συνολικός πανικός, ενώ έδειξε σε κάποιο σημείο να ξεμένει από ανάσες. Θα είχε ενδιαφέρον να τον δούμε σε 11άδα με δύο volantes, π.χ τον Μασεράνο μαζί με τον Μπίλια και τον ίδιο μπροστά τους, σε ένα σχήμα από το οποίο πιθανόν θα έλειπε ο Παστόρε.