Η ιστορία του Πάμπλο Εσκομπάρ

Η φήμη και ο μύθος του Πάμπλο Εσκομπάρ, του Κολομβιανού εμπόρου ναρκωτικών που έγινε ο πιο πλούσιος εγκληματίας στην ιστορία, είναι κάτι που δεν μπορείς να εξηγήσεις εύκολα. Το αιματηρό ταξίδι του περιελάμβανε διακίνηση σε όλη την Αμερική, ανατίναξη αεροπλάνων, δολοφονίες Υπουργών και δημιουργία της δικής του ζούγκλας, όμως οι άνθρωποι στην Κολομβία που έζησαν από κοντά αυτό το πραγματικό μακελειό, παραμένουν σε σύγκρουση. Ο Εσκομπάρ έκανε πολλά πράγματα. Δολοφονίες, δωροδοκίες, βομβαρδισμούς, εκβιασμούς, όμως για κάποιους παραμένει Αγιος. Ακόμα και σήμερα μια σημαία με τον ίδιο κυματίζει στην είσοδο της γειτονιάς που έχτισε για να έχουν στέγη οι φτωχοί. Στην άκρη των δρόμων της πόλης του, στο Μεντεγίν, κάποιοι πωλούν αυτοκόλλητα για αυτοκίνητα. Ιησούς, Hello Kitty, The Simpsons, όμως ο Εσκομπάρ είναι αυτός που ξεπουλάει. Υπάρχουν άλμπουμ ακόμα και για τα παιδιά του. Την ίδια στιγμή, άλλοι, δεν μπορούν να κρύψουν ότι αηδιάζουν. Ο Ροδρίγο Λάρα Ρεστρέπο, γιος του δολοφονημένου Υπουργού Δικαιοσύνης, Λάρα Μπονίγια, έχει πει ότι το να πουλάς την εικόνα του Εσκομπάρ είναι «ένα παράδειγμα του θριάμβου της κουλτούρας που δημιούργησε - 'το κέρδος είναι πιο σημαντικό απ' οτιδήποτε άλλο'». Για πολλούς, αυτός ο άνθρωπος κατέστρεψε την χώρα τους. Ομως για όλους, η πρόσφατη ιστορία της χώρας δεν μπορεί να διαχωριστεί από τον El Patron.

Η επιρροή του στον υπόκοσμο, την κυβέρνηση και την αστυνομία ήταν προφανής. Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι το πόσο μακριά είχε βάλει τα πλοκάμια του στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Ο Πάμπλο έπαιζε, παρακολουθούσε και συζητούσε για το ποδόσφαιρο με κάθε ευκαιρία και βρισκόταν πίσω από την έκρηξη στο άθλημα στην Κολομβία από τα μέσα της δεκαετίας του 80' μέχρι τις ΗΠΑ το 1994. «Ο Πάμπλο πάντα αγαπούσε το ποδόσφαιρο» λέει η αδερφή του, Λουζ Μαρία, στο εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του ESPN, The Two Escobars, για τη ζωή του και την 'σχέση' με τον Αντρές Εσκομπάρ, τον παίκτη της ομάδας του, Ατλέτικο Νασιονάλ, ο οποίος δολοφονήθηκε μετά το αυτογκόλ στην Κολομβία στο Mundial. «Τα πρώτα του παπούτσια ήταν ποδοσφαιρικά. Και πέθανε με ποδοσφαιρικά».

«ΔΕΧΘΗΚΕ ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΒΑΡΩΝΟΣ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΑΛΛΑ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΤΥΧΕΡΟΙ ΠΟΥ ΑΠΟΚΤΗΣΑΜΕ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ ΓΗΠΕΔΑ»

Ενα από τα επτά παιδιά ενός αγρότη και μιας δασκάλας, ο Πάμπλο είχε κάθε άλλο παρά μία στερημένη παιδική ηλικία, όμως το πόσο αδίστακτος ήταν φάνηκε νωρίς. Κάνοντας μικροεγκλήματα με τον αδερφό του, Ρομπέρτο, σχεδίαζαν το πως θα βγάλουν πολλά λεφτά. Λίγοι είναι εκείνοι που θα αμφισβητήσουν το ότι ήταν ο κύριος λόγος της ανόδου της Νασιονάλ ήταν ότι την στήριζε ο Εσκομπάρ με τα χρήματα που έβγαζε από τα ναρκωτικά. Κατηγορήθηκε για απαγωγή, πήρε λύτρα 100.000 δολάρια για και έδειξε ότι έχει πολύ γερό στομάχι για να κάνει ό,τι ήταν απαραίτητο.

Στα μέσα της δεκαετίας του 70' τα δύο αδέρφια κατάλαβαν ότι το λαθρεμπόριο μπορεί να τους αποφέρει πολλά. Σε μια στιγμή, ο Εσκομπάρ συνειδητοποίησε το πόσο δημοφιλής είναι η κοκαΐνη και πόσο εύκολο είναι να πετάξεις μέχρι την Φλόριντα. Με αυτό τον τρόπο έφτασε την περιουσία του στα 50 δισεκατομμύρια δολάρια. Στο peak του, ο Πάμπλο ήταν ο υπεύθυνος του 80% της κοκαΐνης που είχε περάσει στις ΗΠΑ. Η στρατηγική του ήταν απλή. Ηταν έτοιμος να δωροδοκήσει όποιονδήποτε και σκότωνε όσους δεν μπορούσε να αγοράσει. Ομως είχε ένα πρόβλημα, πολύ ρευστό. Με την κυβέρνηση και τις ΗΠΑ να παρακολουθούν τις κινήσεις του, τόνοι θάφτηκαν. Και ενώ πολλά από τα χρήματα πήγαν σε αυτοκίνητα, ράτζα και άλλες απολαύσεις, πολλοί ήταν εκείνοι που επιβεβαίωναν ότι ο Εσκομπάρ διατηρούσε κοινωνική συνείδηση και ότι ήταν αποφασισμένος να βοηθήσει εκείνους που το είχαν ανάγκη. Χτίζοντας σπίτια και σχολεία σε φτωχές γειτονειές εξασφάλισε κομμάτι καλής φήμης.

Αγαπημένη του πράξη καλής θέλησης ήταν η κατασκευή ποδοσφαιρικών γηπέδων στις φτωχογειτονειές. «Επικεντρώθηκε στο να ενισχύσει την κοινότητα» λέει η Λουζ Μαρία. «Στη γειτονιά μας, ο Πάμπλο χάρισε προβολείς και εξοπλισμό για ποδόσφαιρο». Ο Εσκομπάρ ήταν πάντα... ποδοσφαιριστής. Δεξιοπόδαρος, του άρεσε να παίζει αριστερά και να συγκλίνει. Δεν ήταν αθλητής όμως ήθελε να έχει άμεσες σχέσεις με τους πρωταγωνιστές. Εκανε πολλά με το ποδόσφαιρο και η φιλία του με παίκτες, τους έκανε να γίνουν στη συνέχεια επαγγελματίες. «Γίνονταν τουρνουά στις φτωχογειτονιές» θυμάται ο Τσόντο Ερέρα, ο οποίος έγινε 61 φορές διεθνής με την Κολομβία. «Ολόκληρες κοινότητες είχαν ξεχάσει τα προβλήματά τους. Ημουν πολύ φτωχός, όμως στο γήπεδο ένιωθα πολύ σημαντικός, ζούσαμε στον τέλειο κόσμο». Οι Αλέξις Γκαρσία, Τσίτσο Σέρνα, Ρενέ Ιγκίτα και Πάτσο Ματουράνα ήταν ανάμεσα στους διεθνείς που βελτιώθηκαν στα γήπεδα του Εσκομπάρ. «Ολοι μιλούσαν για το ποιος έφτιαξε τα γήπεδα ενώ ταυτόχρονα τον κατηγορούσαν για το ότι βρήκε τα χρήματα από τα ναρκωτικά» λέει ο Λιονέλ Αλβαρες, 101 φορές διεθνής με του Cafeteros. «Ομως νιώθαμε πολύ τυχεροί που είχαμε αυτά τα γήπεδα». Το ποδόσφαιρο παρείχε ένα ακόμα προνόμιο για τον Πάμπλο. Ο αδερφός του, Ρομπέρτο, ο λογιστής, ήθελε να ξεπλύνει το χρήμα.

Μια ποδοσφαιρική ομάδα ήταν η τέλεια περίπτωση. Μέσω αυτής μπορούσε να δηλώνει μεγαλύτερα κέρδη από αυτά που πραγματικά είχε και ξέπλενε άμεσα το χρήμα. Το ίδιο γινόταν και με τις μεταγραφές και ο Εσκομπάρ ήταν... Θεός. Η Ατλέτικο Νασιονάλ από το Μεντεγίν κατέκτησε μόλις το δεύτερο πρωτάθλημα της ιστορίας της και στα '80 έγινε μία από τις κορυφαίες ομάδες της Λατινικής Αμερικής. Προφανώς και ο Πάμπλο δεν δήλωνε ιδιοκτήτης η πρόεδρος της Νασιονάλ αλλά ήταν πλέον κοινό μυστικό. «Η εισαγωγή χρήματος από τα ναρκωτικά στο ποδόσφαιρο μας επέτρεπε να παίρνουμε εξαιρετικούς ξένους παίκτες» λέει ο Ματουράνα, πρώην προπονητής της Εθνικής Κολομβίας. «Επίσης έδινε τη δυνατότητα να κρατήσουμε τους καλύτερους παίκτες μας. Το επίπεδό μας εκτινάχτηκε. Ο κόσμος έβλεπε την κατάσταση και έλεγε ότι ο Πάμπλο είναι πίσω από αυτό. Ομως δεν μπορούσαν να το αποδείξουν». Ο Εσκομπάρ επένδυσε επίσης στην μεγάλη αντίπαλο της Νασιονάλ, Ιντεπεντιέντε Μεντεγίν και συχνά βρισκόταν στο γήπεδό της για να παρακολουθήσει αγώνες. Μπορούσες παντού να δεις τα χρήματα από τα ναρκωτικά στο ποδόσφαιρο με τους Βαρώνους να κάνουν παιχνίδι. Ο Χοσέ Γκάτσα 'El mexicano' είχε μπει στην Μιγιονάριος της Μπογκοτά και ο αντίπαλος του Εσκομπάρ, Μιγκέλ Ροδρίγες Ορεχουέλα, επικεφαλής του καρτέλ του Κάλι, ήταν στην Αμέρικα Κάλι. Το 'Narco-football’ έκανε κουμάντο.

Ο ΕΣΚΟΜΠΑΡ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΟ ΝΑ ΧΤΙΣΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΗ - ΜΕ ΓΗΠΕΔΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

Τη στιγμή που όλο το κόλπο γινόταν στα κλαμπ του Μεντεγίν, ο Εσκομπάρ πήγε το Fantasy Football στο επόμενο εντελώς επίπεδο. Κανόνιζε τακτικά ιδιωτικούς αγώνες στο σπίτι του κόντρα σε 11άδα επιλεγμένη από τον El Mexicano. «Οι αγώνες γίνονταν στο πλαίσιο μιας φιλικής αντιπαλότητας» λέει ο ξάδερφος του Πάμπλο, Χάιμε Γκαβιρία. «Ο Πάμπλο έλεγε 'διάλεξε την ομάδα σου, θα έρθουμε στο ράντζο να παίξουμε και θα ποντάρουμε'». Οι παίκτες αμοίβονταν με τεράστια ποσά και ο νικητής έπαιρνε ίσως και πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια για το στοίχημα. Κάποιοι ποδοσφαιριστές, όπως ο Αντρές Εσκομπάρ, δεν ένιωθαν καλά που έπαιζαν για τους εμπόρους ναρκωτικών. Οι περισσότεροι προτιμούσαν να μην σκέφτονται το όλο θέμα τόσο βαθιά.

Την ίδια στιγμή, η Νασιονάλ του Ματουράνα ήταν έτοιμη για κάτι μεγάλο καθώς μπορούσε να γίνει η πρώτη ομάδα της Κολομβίας που κατακτά το Copa Libertadores. Το 1989 κληρώθηκαν στον ίδιο όμιλο με την Μιγιονάριος. Το κλαμπ από την Μπογκοτά του El Mexicano ήταν πρώτο στο γκρουπ μετά τη νίκη 2-0 σε βάρος της Νασιονάλ, όμως και οι δύο πέρασαν στα νοκ άουτ. Η Νασιονάλ στη συνέχεια απέκλεισε την Ράσινγκ Κλουμπ της Αργεντινής, η Μιγιονάριος την Μπολιβάρ από την Βολιβία και στα προημιτελικά κληρώθηκαν μαζί. Αυτή τη φορά η Νασιονάλ βγήκε από πάνω με συνολικό σκορ 2-1. Με το εκπληκτικό 6-0 κόντρα στην Ντανούμπιο της Ουρουγουάης προκρίθηκε στον τελικό και θα έπαιζε με την Ολίμπια από την Παραγουάη. Μετά το 2-0 στην Ασουνσιόν, ο Πάμπλο πήρε θέση στην εξέδρα για έναν πολύ δυνατό επαναληπτικό που έγινε στην Μπογκοτά αφού το γήπεδο της Νασιονάλ ήταν πολύ μικρό για να χωρέσει αυτούς που ήθελαν να δουν το ματς.

Με τον Αντρές Εσκομπάρ να ηγείται της άμυνας και τον τερματοφύλακα, Ρενέ Ιγκίτα να είναι ηρωικός, ένα αυτογκόλ και ένα γκολ του Αλμπέιρο Ουσουριάγα προς το τέλος, έφεραν τον αγώνα στα πέναλτι. «Είναι μια στιγμή για τα βιβλία της ιστορίας» είπε ο Κολομβιανός σχολιαστής με ένα ολόκληρο Εθνός να κρέμεται από τα χείλη του. Ο Αντρές Εσκομπάρ έβαλε το πρώτο για την Νασιονάλ, ο Ιγκίτα έκανε δύο επεμβάσεις και έβαλε το δικό του, όμως οι συμπαίκτες του έχασαν τις δικές τους ευκαιρίες για να καθαρίσουν τον τίτλο. «Τους είπα, 'σταματήστε πριν, ο τερματοφύλακάς τους πέφτει νωρίς'» είπε ο Ματουράνα. «Ομως κανένας δεν άκουσε... εκτός από τον Λιονέλ». Υστερα από τρεις χαμένες εκτελέσεις για την ομάδα του, ο Λιονέλ Αλβαρες σταμάτησε, διάβασε το που θα πέσει ο τερματοφύλακας και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα στο καθοριστικό πέναλτι. Ηταν μια στιγμής ευφορίας.

«Ο Πάμπλο χωροπηδούσε και ούρλιαζε σε κάθε γκολ» λεει ο Τζον Χάιρο Βελάσκες Βάσκες ή αλλιώς «Ποπάι», δεξί χέρι του Πάμπλο Εσκομπάρ, οποίος σκότωσε πάνω από 200 ανθρώπους όταν υπηρετούσε το καρτέλ. «Δεν τον είχα δει ποτέ τόσο χαρούμενο. Κανονικά ήταν σαν πάγος». Οι παίκτες της Νασιονάλ μαζεύτηκαν στο ράντζο του Εσκομπάρ για ένα μεγάλο πάρτι. «Ηρθαν για να πάρουν τα μπόνους, ο Πάμπλο έβαλε φορτηγό» είπε ο Χάιμε Γκαβιρία. «Για τον Πάμπλο οι παίκτες ήταν φίλοι. Η σχέση τους ήταν πέρα από τα χρήματα. Ηθελε να είναι χαρούμενοι». Σαν προπονητής της Εθνικής, ο Ματουράνα άρχισε να φτιάχνει μια ομάδα με πολλούς από την Ατλέτικο Νασιονάλ ενόψει του Mundial του 1994. Ξαφνικά η Κολομβία απέκτησε μια πηγή περηφάνιας. Και αυτό σε μεγάλο βαθμό ήταν χάρη στους βαρώνους των ναρκωτικών.

Υπήρχε όμως και η άλλη πλευρά. Τον Νοέμβριο του 1989 σε ματς ανάμεσα στην Ιντεπεντιέντε Μεντεγίν του Εσκομπάρ και τη μισητή, Αμέρικα Κάλι, του Μιγκέλ Ροδρίγες, υπήρχε η φημολογία ότι ο διαιτητής ήταν στημένος. «Μας έκλεψε» λέει ο Ποπάι. «Ο Πάμπλο μας είπε να τον βρούμε και να τον σκοτώσουμε». Ο Ορτέγκα εκτελέστηκε λίγο αργότερα.

Οι ποδοσφαιριστές στην Κολομβία γρήγορα συνειδητοποίησαν την άσχημη όψη των εκατομμυρίων από τα ναρκωτικά. «Οταν γύριζα στο σπίτι μετά το παιχνίδι, άκουσα ότι ο διαιτητής δολοφονήθηκε» είπε ο Οσκαρ Παρέχα, μέσος της Ιντεπεντιέντε Μεντεγίν. «Μουδιάσαμε. Ξέραμε ότι κάτι συμβαίνει με τους ιδιοκτήτες όμως όταν είσαι παίκτης δεν γνωρίζεις τόσα πολλά». Πέρα από τη δόξα για την κατάκτηση του Copa Libertadores, το 1989 ήταν ένα πολύ αιματηρό έτος για τον Εσκομπάρ. Ο μεγαλύτερος φόβος του ήταν η έκδοση στην Αμερική. Για να εξασφαλίσει ασυλία, εξελέγη στην Βουλή το 1982, προωθώντας την εργατική τάξη. Το άσυλο όμως απορρίφθηκε από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Λάρα Μπονίγια. Και ο Εσκομπάρ σκότωσε τον Μπονίγια.

Ενα κύμα θυμού ακολούθησε και ο υποψήφιος του φιλελεύθερου κόμματος, Λουίς Κάρλος Γκαλάν, κέρδισε δημοτικότητα με την αντι-καρτέλ προεκλογική εκστρατεία. Ομως το 1989, εκτός από τη δολοφονία του Γκαλάν, οι άνθρωποι του Εσκομπάρ ανατίναξαν ένα τζετ με περισσότερους από 100 επιβάτες επειδή λανθασμένα νόμισαν ότι ο αντικαταστάτης του, Σέσαρ Γκαβιρία, ήταν μέσα σε αυτό. Τελικά ο Γκαβιρία εξελέγη πρόεδρος και έβαλε στόχο να διαλύσει το συνδικάτο του εγλήματος εντός «διαταραγμένου ηγέτη».

Ενώ οι δρόμοι της Κολομβίας γέμισαν με ανθρώπους που ήταν στο πλευρό της κυβέρνησης και κόντρα στα καρτέλ, η Εθνική ομάδα είχε μόλις μία ήττα σε 34 αγώνες μέχρι το Mundial του 1994. Το 1991, μετά την ακύρωση της έκδοσης, ο Εσκομπάρ παραδόθηκε με την προϋπόθεση να μπορέσει να χτίσει τη δική του φυλακή, το La Catedral, με γήπεδο ποδοσφαίρου. Οι διεθνείς παίκτες της Κολομβίας -celebrities χάρη στο τρομερό σερί- ήταν ανάμεσα στους επισκέπτες και έπαιζαν αγώνες κόντρα στον φυλακισμένο και τους φρουρούς του ακόμα και στα μέσα μιας σεζόν. «Ο προπονητής είπε ότι η προπόνηση ακυρώνεται» θυμάται ο Παρέχα. «Τι άλλο μπορούσε να κάνει. Μιλούσε για ποδόσφαιρο, ήξερε τα πάντα. Μου είπε: 'Γιατί φωνάζεις τόσο στους διαιτητές; Θα τους πληρώσουμε'».

Το 1991, ο Ντιέγο Μαραντόνα είπε ότι ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο στην Κολομβία ήθελε να του δώσει «ένα τεράστιο ποσό» για να παίξει σε φιλικό κόντρα στην ομάδα του Ρενέ Ιγκίτα. «Με πήγαν σε μια φυλακή, ήταν γεμάτη χιλιάδες φρουρούς» είπε πρόσφατα ο Μαραντόνα. «Είπα, 'τι συμβαίνει;' Με συλλαμβάνουν; Το μέρος ήταν σαν ξενοδοχείο πολυτελείας. Μου είπαν 'Ντιέγο, αυτός είναι ο El Patron'. Δεν είχα διαβάσει εφημερίδες και δεν είχα δει τηλεόραση, οπότε δεν είχα ιδέα ποιος ήταν. Συναντηθήκαμε σε ένα γραφείο, μου είπε ότι του άρεσε το πως έπαιζα και ότι ήμασταν ίδιοι επειδή όπως κι εκείνος βγήκαμε μέσα από τη φτώχεια. Παίξαμε το παιχνίδι και όλοι το απόλαυσαν. Αργότερα, το απόγευμα, έκανε ένα πάρτι με τα καλύτερα κορίτσια που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Και αυτό ήταν μέσα στη φυλακή. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Το επόμενο πρωί με πλήρωσε και μου είπε 'αντίο'».

Ολόκληρη η αποστολή της Εθνικής Κολομβίας πήγε στο La Catedral, όπως έγινε αργότερα γνωστό, συχνά έχοντας καλυμμένα τα μάτια τους στον δρόμο, όμως ένας από αυτούς δεν γλίτωσε. Ο Ιγκίτα, με το παρατσούκλι ‘el loco’ έκανε το λάθος να μιλήσει στους δημοσιογράφους. Αυτό προκάλεσε εθνική κατακραυγή. Πως ήταν δυνατόν το καμάρι της Κολομβίας να έχει σχέσεις με έναν εγκληματία; Ο Ιγκίτα φυλακίστηκε το 1993 ως συνένοχος για απαγωγή, όμως σύμφωνα με το The Two Escobars η σχέση του με τα καρτέλ ήταν ο λόγος της σύλληψής του. «Με ρώτησαν μόνο για τον Πάμπλο» θυμάται. «Πάντα πρόσεχε τους φτωχούς, έφτιαξε σπίτια και γήπεδα. Ηταν όμως υπέθυνος για έναν απαίσιο πόλεμο». Ο κόουτς Ματουράνα υπερασπίστηκε τον παίκτη του λέγοντας. «Αν ο Δον Κορλεόνε με καλέσει σε δείπνο θα πάω». Αλλά έτσι ο Ιγκίτα θα έχανε το Παγκόσμιο Κύπελλο της Αμερικής. Ο Πάμπλο είχε μεγαλύτερα προβλήματα. Μέσα στο La Catedral έγιναν δολοφονίες και κάτω από μεγάλη πίεση η κυβέρνηση αποφάσισε ότι έπρεπε να φυλακιστεί κανονικά. Ο Εσκομπάρ έφυγε…

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΟΛΟΜΒΙΑΣ ΣΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

Ακόμα και στον πιο σοβαρό κίνδυνο, το ποδόσφαιρο παρέμενε στο μυαλό του Πάμπλο. Το μοναδικό του διάλεμμα από το να κάνει πόλεμο ήταν να παρακολουθεί αγώνες. Ο Ποπάι θυμήθηκε όταν οι δυο τους κρύφτηκαν σε ένα χαντάκι ενώ τους κυνηγούσε ο κυβερνητικός στρατός και ο Πάμπλο Εσκομπάρ άκουγε τα αποτελέσματα των προκριματικών σε ραδιοφωνάκι. «Μπορούσα να αισθανθώ τους στρατιώτες να πλησιάζουν και είχα φρικάρει. Ο Πάμπλο γύρισε και μου είπε. ‘Ποπάι, νομίζω ότι μας έπιασαν’ και όπλισα το Μ16 μου και μου είπε ‘η Κολομβία έβαλε γκολ’. Το ποδόσφαιρο ήταν η χαρά του. Η απόδρασή του, ο παράδεισός του». Αλλά δεν θα ζούσε για να δει την Εθνική της χώρας του να παίζει στις ΗΠΑ.

Τον Δεκέμβριο του 1993, ο Εσκομπάρ πυροβολήθηκε από την Αστυνομία σε μία ταράτσα στο Μεντεγίν. Φορούσε ποδοσφαιρικά παπούτσια. Ο θάνατός του άφησε ένα κενό το οποίο καλύφθηκε από αιματηρές κόντρες ανάμεσα στα καρτέλ. Το ποδόσφαιρο, όπως πάντα, επηρεάστηκε. Κατά τη διάρκεια του Mundial του 1994 ο αδερφός του Τσόντο Ερέρα σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο Μπαράμπας Γκόμες, αδερφός του βοηθού προπονητή, Ερνάν, έφυγε από την ομάδα ύστερα από απειλές θανάτου για να μην παίξει. Και τότε ο νεαρός αμυντικός της Νασιονάλ, Αντρές Εσκομπάρ, του οποίου το αυτογκόλ με τους διοργανωτές έπαιξε ρόλο στον αποκλεισμό από του τουρνουά, πυροβολήθηκε έξω από ένα μπαρ από γκάνγκστερς. «Τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί αν υπήρχε ο Πάμπλο» λέει ο Γκαβιρία. «Είχε κανόνες».

Η χρυσή εποχή του ποδόσφαιρου της Κολομβίας είχε τελειώσει πριν καν ξεκινήσει. Εχοντας ενημερωθεί για το ότι οι ζωές τους ήταν κίνδυνο, πολλά από τα αστέρια αποφάσισαν να μην ξαναπαίξουν στην Εθνική. Η εγκληματική δράση στο άθλημα είχε αρχίσει να φθήνει και η εισρροή χρημάτων στο εγχώριο ποδόσφαιρο είχε στερέψει. Στα επόμενα τρία χρόνια η Κολομβία έπεσε από την 4η στην 34η θέση της κατάταξης της FIFA.

Χωρίς να έχει πλέον τον βασικό της χρηματοδότη, η Νασιονάλ χρειάστηκε 11 χρόνια για να πάρει ξανά το πρωτάθλημα, ενώ καμία ομάδα από τη χώρα δεν πήρε το Copa Libertadores μέχρι να το κάνει η Ονσε Κάλδας το 2004. «Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η Κολομβία άλλαξε επίπεδο χάρη στα χρήματα από τα ναρκωτικά» λέει ο Χουάν Χοσέ Μπελίνι, πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας. «Εμείς το επιτρέψαμε, εμείς συμμετείχαμε». Ο Μπελίνι αργότερα καταδικάστηκε για ξέπλυμα χρήματος. Ο θάνατος του Αντρές Εσκομπάρ, μια τραγωδία, ήταν το τελευταίο αποτέλεσμα ενός τσουνάμι βίας που ξεκίνησε από τον συνονόματό του.

Το αν το narco-football πέθανε πραγματικά μαζί με τον Πάμπλο Εσκομπάρ, δεν είναι σίγουρο. Το 2007 το κολομβιανό περιοδικό Semana υπέκλεψε τηλεφωνική συνομιλία του παραστρατιωτικού αρχηγού ‘Jorge 40’ με τον διευθυντή της Valledupar FC, στην οποία προσέφερε παίκτες «που είχαν υποχρέωση σε μένα» σαν δανεικούς από την Αμέρικα Κάλι.

Ενας ακόμα trafficker γνωστός ως ‘Macaco’ λεγόταν ότι είχε υπό τον έλεγχό του την Perreira FC και προσπάθησε να πάρει την πρώην ομάδα του El Mexicano, Μιγιονάριος. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι τα κέρδη από τα ναρκωτικά υπάρχουν ακόμα, απλά δεν είναι τόσα πολλά όσα ήταν με τον Εσκομπάρ. Ο Ματουράνα παραδέχεται ότι για όσο καιρό καιρό θα υπάρχουν οι άνθρωποι που παίρνουν ματωμένο χρήμα, το πρόβλημα θα συνεχίσει να τρώει την ψυχή της Κολομβίας. «Ανταλλάξαμε τις νίκες με την ασφάλειά μας. Η κοινωνία μας έχει χτιστεί πάνω σε προβληματικά θεμέλια…».