Το θαύμα της Λέστερ δεν ξεκίνησε φέτος

Είναι δεδομένο πως σε έναν θρίαμβο σαν αυτόν της Λέστερ, από τους μεγαλύτερους στην ιστορία του βρετανικού ποδοσφαίρου (όχι ο μεγαλύτερος) ο προπονητής παίρνει το μεγαλύτερο ποσοστό από τα εύσημα. Κυρίως, δε, όταν η ιστορία του είναι σαν αυτή του Ρανιέρι. Έφυγε αποτυχημένος από τον πάγκο της Εθνικής Ελλάδας, με ήττες όπως αυτή με τα Φερόε, για να γίνει λίγους μήνες αργότερα πρωταθλητής στην Premier League. Είναι δεδομένο πως έχει όλα τα φόντα για να γίνει ταινία ή βιβλίο. Όχι πως ο Ιταλός δεν το αξίζει. Και με το παραπάνω μάλιστα. Κατάφερε, λειτουργώντας στο 100% ως manager να κάνει πραγματικότητα κάτι που στη λογική των books φαινόταν λιγότερο πιθανόν να συμβεί από το να ανακαλυφθεί ότι ζει ο Έλβις.

Ο Ρανιέρι όμως δεν τα κατάφερε μόνος, τουλάχιστον όχι στο κομμάτι της τακτικής. Όταν δύο μήνες πριν επισκεφτήκαμε τα... ενδότερα του Κing Power, η παλιά δόξα των «Αλεπούδων», Στιβ Γουόλς, μας είχε πει: ««Δεν το περίμενα να είναι στην κορυφή λίγο πριν το τέλος, αλλά ήξερα ότι κάτι μεγάλο συμβαίνει. Τα τελευταία χρόνια η Λέστερ χτίζει μια σταθερή βάση και το κάνει καλά». Ο Τζέιμς Σαρπ, ρεπόρτερ στην τοπική Leicester Μercury, πρόσθεσε: «Είναι η ολοκλήρωση μιας μακράς διεργασίας, η οποία εντοπίζεται αρκετές σεζόν πιο πίσω. Με τον Νάιτζελ Πίρσον και το επιτελείο του, στο οποίο υπήρχε ο νυν υπεύθυνος μεταγραφών Γουόλς και τώρα με την Κλαούντιο Ρανιέρι, η ομάδα χτίζει ένα σύνολο που παίζει ο ένας για τον άλλον και έχει τον πιο δυνατό δεσμό και ομαδικό πνεύμα που έχω δει. Δίνουν τα πάντα ο ένας για τον άλλον και στον αγωνιστικό χώρο. Επίσης είναι όλοι φίλοι εκτός γηπέδου. Αυτό το πνεύμα, σε συνδυασμό με τις ικανότητές τους ως ποδοσφαιριστές, αποτελεί ένα πολύ ελπιδοφόρο μείγμα».

Leicester's success was built on the second-fewest starting line-up changes in #BPL history: https://t.co/OdFWJYJ2kQ pic.twitter.com/Y8tTR6AuIp

— Premier League (@premierleague) May 3, 2016

Ο Ντάρεν Μπρουζ, κόουτς φυσικής κατάστασης, το έθεσε απλά: «Οι προπονητές συνήθως δεν ακούν». Ο Ρανιέρι, αντίθετα, άκουγε από την πρώτη μέρα στο Λέστερ. Δέχθηκε να δουλέψει με το τιμ που μεθοδικά είχε δημιουργηθεί στις μέρες του Νάιτζελ Πίρσον. Με τους sports scientists, το ιατρικό επιτελείο, τους αναλυτές, το scouting team, τους γυμναστές, τους εργοφυσιολόγους. Έφερε μόνο ως τρίτο βοηθό τον Πάολο Μπενέτι, με τον οποίο δουλεύουν μαζί από το 2007 και έναν ακόμα προπονητή αποκατάστασης, ο οποίος όμως τέθηκε υπό τις εντολές του Ματ Ριβς που προϋπήρχε. Και ο Ιταλός συνεργάστηκε άψογα με όλους, προκειμένου να βελτιστοποιήσει τα χαρακτηριστικά των παικτών για το παιχνίδι που είχε στα σκαριά.

Έτσι, για το γεγονός ότι η Λέστερ έχει τα περισσότερα γκολ από αντεπιθέσεις και τις περισσότερες εκφρασμένες κόντρα επιθέσεις στο πρωτάθλημα, βασίστηκε στη δουλειά που έγινε για να διατηρήσουν οι ποδοσφαιριστές την έκρηξη και να ελαχιστοποιήσουν τους κινδύνους τραυματισμών στα σπριντ. Kατάφερε να είναι πρώτο στις παραπάνω κατηγορίες έχοντας παράλληλα τις δεύτερες λιγότερες αλλαγές στην 11άδα σε όλο το πρωτάθλημα. Μέσω του Nordbord, μιας τεχνολογίας ειδικής για τον έλεγχο των ισχιοκνημιαίων μυών και τη χρησιμοποίηση ενός εξελιγμένου οργάνου πιέσεων, κατάφεραν να θωρακίσουν όλο το σύστημα των οπίσθιων μηριαίων, αποφεύγοντας τους μυϊκούς τραυματισμούς. Ο Ματι Ριβς, επικεφαλής του τιμ, αποκάλυψε μιλώντας στο Historic Performance Podcast ότι προς το τέλος της εβδομάδας, όπου οι παίκτες είναι επιβαρυμένοι, κάνουν σπριντ στο μάξιμουμ των ταχυτήτων τους. Αυτό μπορεί να δείχνει επικίνδυνο, ωστόσο στην ουσία ήταν το ακριβώς αντίθετο, «προετοιμάζοντας» τους μύες για τα σπριντ της ημέρας του αγώνα. Όλη αυτή η προετοιμασία, χτίστηκε από τους επιστήμονες που προϋπήρχαν στο σύλλογο, πάνω στο πλάνο του προπονητή.

(Πηγή: BBC, Opta)

Στη συνέντευξή του στην Corriere della Sera ο Ρανιέρι αποκάλυψε τη συμφωνία του με τους παίκτες για δύο ρεπό την εβδομάδα, γεγονός πρωτόγνωρο στις απαιτήσεις του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Και αυτό όμως ήταν μια καλομελετημένη στρατηγική. Απαλλαγμένη από ευρωπαϊκές υποχρεώσεις και με σχετικά σύντομους αποκλεισμούς στα Κύπελλα, το πρόγραμμα προπονήσεων δημιουργήθηκε έτσι ώστε να είναι σε αρμονία με τη δουλειά στην έκρηξη και την έγκαιρη πρόληψη τραυματισμών.

Όπως αναφέρει το BBC τα πάντα παρακολουθούνται μέσω GPS και όταν για παράδειγμα ένας παίκτης όπως ο Βάρντι εμφανίσει ενδείξεις επιβάρυνσης, μπορεί να μείνει εκτός από μια ολόκληρη προπόνηση. Ο Ρανιέρι θα ακούσει πάντα τον εκάστοτε ειδικό που θα τον συμβουλεύσει, θα συζητήσει την άποψή του χωρίς ίχνος βεντετισμού και συγκεντρωτισμού. Η διαχείριση όλων όσοι αποτελούν τη βάση γύρω από το χτίσιμο της ομάδας, είναι για τον Ιταλό ανάλογης σημασίας με την αυτή των ποδοσφαιριστών, ένα ακόμα κομμάτι στο οποίο ο Κλαούντιο πήρε άριστα. Ο τρόπος που προστάτεψε την ομάδα από την πίεση όταν η διεκδίκηση του τίτλου έγινε πλέον ξεκάθαρη πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάρια αθλητικής ψυχολογίας. Άλλωστε, όπως τόνισε ο Κεν Γουέι, ψυχολόγος της Λέστερ, στο BBC Sport: «Υπάρχουν δύο ψυχολόγοι στην ομάδα. Ο ένας είμαι εγώ κι άλλος ο Κλαούντιο. Ο τρόπος που μιλάει στους παίκτες είναι ακριβώς ο ίδιος με αυτόν που μιλάει στα ΜΜΕ. Έχει να κάνει με την συγκέντρωση στην πορεία και όχι στο αποτέλεσμα». Ο Ρανιέρι έγινε εξαιρετικός συνεργάτης και μαζί του.

Ανάλογη ήταν φυσικά και η επικοινωνία του με τον Στιβ Γουόλς, τον άνθρωπο που έφερε στη Λέστερ τον Μαχρέζ, τον Βάρντι και φέτος τον Καντέ. Ο Ρανιέρι έχει παραδεχθεί ότι δεν ήξερε πολλά για τον Γάλλο μέσο, όπως άλλωστε και αρκετοί ακόμα προπονητές που έτριβαν φέτος τα μάτια τους με τη συμβολή που είχε στο παιχνίδι της Λέστερ. Ο Γουόλς είχε πανέτοιμο τον φάκελό του και ο Ιταλός τον άκουσε. Τον είχε γνωρίσει, άλλωστε, πριν από χρόνια στο Stamford Bridge, όταν εργαζόταν ως σκάουτ της Τσέλσι.

Στα παραπάνω λοιπόν εστιάζονται τα όσα μας είπαν οι δύο insiders της Λέστερ για την «μακρά διεργασία που ξεκινάει από τον Νάιτζελ Πίρσον και το επιτελείο του». Η τρομερή πορεία για τη σωτηρία πέρυσι έκανε πολύ σημαντική δουλειά στον τομέα της ψυχολογίας και στο κλίμα, ενώ ο αυστηρός και ευέξαπτος Άγγλος προπονητής είχε δουλέψει μεθοδικά και στον δεσμό και το κλίμα στα αποδυτήρια που αποτέλεσε ένα από τα βασικά όπλα της φετινής χρονιάς. Έβαζε τους ποδοσφαιριστές να βλέπουν τις βιντεοαναλύσεις των συμπαικτών τους και να σχολιάζουν μαζί, έκανε συλλογικές προβολές και συζητήσεις στην ανάλυση των δεδομένων.

Ο Ρανιέρι κράτησε όλες τις ρουτίνες που έβλεπε ότι κάνουν καλό στο σύλλογο, όπως τα 5x5 της Παρασκευής. Έχτισε πάνω σε αυτές, αντί να τις ξεριζώσει επιβάλλοντας τον τρόπο του και δούλεψε πολύ στις σχέσεις του με τα πρόσωπα που βρήκε στο κλαμπ, γνωρίζοντας ότι ο καθένας είναι έξπερτ στον τομέα του και η μεταξύ τους συνεργασία μόνο καλό μπορεί να κάνει. Έβγαλε όλη τη μαγεία της προσωπικότητάς του σε αυτό, όπως έκανε άλλωστε και όταν πέρασε συνέντευξη στα Ανατολικά Μίντκλαντς και κατάφερε να πείσει τα γεμάτα αμφιβολίες στελέχη της ομάδας που βρήκε απέναντί του ότι ήταν ο ιδανικός για τη δουλειά.

Το τελικό αποτέλεσμα δίνει ιστορικό χαρακτήρα στην απόφαση της πρόσληψή του.