Ο Ζιρού κατάφερε επιτέλους να βάλει τέλος στο σερί χωρίς γκολ, δικαιολογώντας την απόφαση του Βενγκέρ να τον βάλει βασικό στο 2-2 με την Μάντσεστερ Σίτι. Ο Γάλλος επιθετικός σκόραρε με κεφαλιά, έχοντας ξεφύγει από το μαρκάρισμα του Μανγκαλά, για να ισοφαρίσει σε 1-1.

Η αντίδρασή του μετά το γκολ, έδειξε και την ανακούφισή του. Για όλη την συζήτηση για την επιστροφή του στα γκολ, δεν είναι και τόσο καταστροφική, όταν βοηθάει τους συμπαίκτες του να σκοράρουν, κάτι που παραμένει ίσως το σημαντικότερο προσόν του. Υπάρχουν καλύτεροι επιθετικοί από εκείνον, ακόμη και στο ψηλό παιχνίδι, όμως η τέχνη του να παίζεις με πλάτη στο τέρμα, να τραβάς αμυντικούς πάνω σου και να βοηθάς τους συμπαίκτες σου, που έρχονται από πίσω, είναι δική του.

Ήταν αυτό, που πρωτίστως τράβηξε τον Βενγκέρ στον συμπατριώτη του. Αυτό, βέβαια, έλειπε στο δεύτερο μισό της σεζόν, που ήταν προβληματική περίοδος για την Άρσεναλ. Περισσότερο από ότι για τον Ζιρού σε προσωπικό επίπεδο. Σάντσες, Γουόλκοτ και Ράμσεϊ, που βασίζονταν στις κινήσεις του Ζιρού, δεν σκόραραν με την ίδια ευχέρεια σε σχέση με το ξεκίνημα της σεζόν.

Ο Ζιρού είναι παίκτης ψυχολογίας, κάτι που μάλλον είναι και η μεγαλύτερη αδυναμία του. Όταν είναι σε φόρμα, μοιάζει ασταμάτητος, όπως όταν έκανε το χατ τρικ με τον Ολυμπιακό, κλειδώνοντας την πρόκριση της Άρσεναλ στα νοκ άουτ του Champions League. Όταν είναι στα κάτω του, όμως, επηρεάζεται πολύ και χάνει σημαντικές ευκαιρίες. Δεν του αρέσει η κριτική, όπως ανακάλυψε ο Τιερί Ανρί, όταν αναρωτήθηκε για τις ελπίδες τίτλου της Άρσεναλ με εκείνον στην επίθεση. Άλλοι χρησιμοποιούν την κριτική ως μέσο, για να βρουν κίνητρο, άλλοι την αγνοούν, όμως ο Ζιρού φαίνεται να επηρεάζεται.

Και παρότι σε ολόκληρο τον πλανήτη υπάρχουν επιθετικοί, που προσφέρουν πολλά και όχι μόνο στο σκοράρισμα, είναι λογικό το πρώτο κριτήριο να είναι τα γκολ. Έτσι, η αυτοπεποίθησή τους συνδέεται με τη συχνότητά τους. Δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι από τη στιγμή, που ο Ζιρού έλυσε τον γόρδιο δεσμό και σκόραρε, το παιχνίδι του έγινε πολύ πιο εντυπωσιακό. Οι συμπαίκτες του άρχισαν να του δίνουν περισσότερο την μπάλα, με τους Τσεχ και Κοσιελνί να τον ψάχνουν συνεχώς.

Η βελτίωση του Ζιρού οφείλεται και στην σπάνια αλλαγή τακτικής από τον Βενγκέρ. Ο Αλσατός αναγκάστηκε να αλλάξει νωρίς τον τραυματία Γουέλμπεκ με τον Γουίλσιρ και τον Ιβόμπι να περνάει στα άκρα στο 4-2-3-1. Στο ημίχρονο, όμως, ο τεχνικός της Άρσεναλ προτίμησε να αλλάξει σε 4-3-3, με τον Ελνένι να παίζει πιο βαθιά και τους Ράμσεϊ και Γουίλσιρ μπροστά του. Ιβόμπι και Σάντσες έπαιξαν στα άκρα και άρχισαν τις κούρσες. Τότε, ο Βενγκέρ έβαλε τον Γουόλκοτ στη θέση του Ιβόμπι, με τον Σάντσες να περνάει αριστερά και την Άρσεναλ να έχει μεγαλύτερη ισορροπία στην επίθεση. Ο Ζιρού είχε, πλέον, παίκτες που μπορούσαν να έρθουν από πίσω με ταχύτητα.

Ο Ζιρού έβγαλε υπέροχη πάσα στον Γουόλκοτ, που θα έπρεπε να είχε σκοράρει, στιγμές πριν ο Γάλλος δώσει την ασίστ στον Σάντσες για το 2-2. Τα τακουνάκι του Ζιρού ήταν πανέμορφο. Το γκολ και η ασίστ δίνουν την απάντηση στην κριτική, ενώ ένας Ζιρού με αυτοπεποίθηση είναι ό,τι καλύτερο για την Άρσεναλ. Σίγουρα έμεινε ικανοποιημένος και ο Ντεσάν, που δεν μπορεί να υπολογίζει στον Μπενζεμά για το Euro και θέλει τον επιθετικό των κανονιέρηδων στην καλύτερη ψυχολογική κατάσταση.